Morgunblaðið - 30.06.2002, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. JÚNÍ 2002 23
Fullt ver
ð 1535.
-
Aukasett + yfirlits
mynd + ULTRA fil
ma
Fullt
verð
183
5.-
Geisladisku
r + yfirlitsm
ynd + ULTR
A filma
www.hanspetersen.is SÍMI 570 7500
á afmælisverði
þegar keypt er
framköllun
*
*ATH. Fram
köllunin er
ekki
innifalin í p
akkaverðin
u.
*ATH. Framkölluni
n er ekki
innifalin í pakkav
erðinu.
*
SÍÐUSTU árin sem hann reri
frá Keflavík var kominn golf-
völlur í Leiruna. Þá stóð hann í
brúnni og var alveg hlessa á
þessum aumingjans mönnum
að vera að elta hvítan bolta í
blíðskaparveðri. Nú stendur
hann sjálfur á teig meðan aðrir
sigla hjá og furða sig á því, hvernig það gat gerzt
að gamall sjóhundur er kominn á kaf í golfið.
Gísli Jóhannesson; Gísli á Jóni Finnssyni, bros-
ir bara, þegar svona svipmynd er sett upp fyrir
hann. Segir margt skrýtnara í kýrhausnum en
þetta, en viðurkennir þó, að áður en hann tók pok-
ann sinn og fór í land hefði hann ekki veðjað á það,
að hann tæki upp golfpokann í staðinn. „Það er al-
veg tútal að mér dytti það í hug þá!“
Hann var á sjó í 48 ár; fór í sinn fyrsta róður
1939 og varð bullandi sjóveikur. En hann þrjózk-
aðist við þangað til sjóveikin rann af honum. Hann
kláraði svo skólann 1949. „Það tók tvo vetur fyrir
svona tossa eins og mig. Þeir sem voru gagnfræð-
ingar fóru létt með hann á einum
vetri. En ég hafði bara tæpan
barnaskóla. Ég hefði átt að fara að
ráðum foreldra minna og fara í
framhaldsskóla. En sjórinn togaði
of sterkt í mig.“ 1952 tók Gísli við
Jóni Finnssyni af Þorsteini bróður
sínum og 1958 stofnuðu þeir feðgar
hlutafélagið Gauksstaði, sem tók
nafn af heimilinu; Gauksstöðum í
Garði. 1962 lét útgerðin smíða Jón
Finnsson númer þrjú og Jón
Finnsson númer fjögur var keypt-
ur þriggja ára frá Noregi 1972. Sex
árum síðar eignaðist Gísli bátinn
allan. Hann seldi hann til Chile
1985 og kom alfarinn í land, en frá
1978 hafði hann haft mann á móti
sér. „Ég var þá kominn í útgerðina
líka og það var ótrúlega snúninga-
samt verk. Satt að segja fannst mér hvíld í því að
fara á sjóinn og losna úr pappírunum og redding-
unum.“ 1987 kom nýr Jón Finnsson til landsins og
gerði Gísli hann út til 1995, að hann seldi bátinn til
Þorlákshafnar og hætti í útgerð. „Það var eig-
inlega sjálfhætt. Ég var með það lítinn kvóta mið-
að við stærð bátsins.“
Eftir að Gísli kom í land fór hann að prófa golf
með kunningja sínum.„Það var Gunnar Magnús-
son skipstjóri sem kom mér á bragðið. Og eftir að
ég seldi bátinn varð ég alveg kolruglaður í golf-
inu.“
Það er kannski ekki eins langt af teignum og út
á sjó og sýnist í einni sjónhendingu.
„Sjómennskan og golfið eru auðvitað tveir ólíkir
heimar. En það gildir í þeim báðum að missa ekki
hugann út og suður.
Ef þú hugsar ekki um það sem þú ert að gera í
golfinu, þá hittirðu ekki boltann. Það er númer
eitt að hafa einbeitinguna í lagi og láta ekkert
trufla sig. Það á svo sem líka við til sjós. Og víðar,
ef út í það er farið.
Og svo er það félagsskapurinn. Það skiptir
sköpum til sjós að hafa góða kalla í áhöfninni. Og
þótt þú sért einn um þitt golf er ekki sama við
hvern þú spilar. Ég var alltaf heppinn með áhöfn
og í golfinu hef ég kynnzt mörgum skemmtilegum
körlum. Það skapast svona sálufélag um golfið.
Gott og notalegt sálufélag. Golfið hefur gefið mér
góða vini. Og sem betur fer telja þeir allir yfirleitt
hárrétt!“
Nema hvað!
„Það má nefnilega ekki skrökva í golfinu. Þú
verður að telja rétt. Ef þú svindlar, þá kemur það
bara í bakið á þér. Mér leiðast menn sem telja
ekki rétt, menn sem segjast vera betri en þeir eru;
segjast vera á sex höggum, þegar þeir eru á átta
eða níu.
Það var einu sinni úti á Nesi. Þar var með
náungi sem var frægur fyrir að gefa upp alltof fá
högg. Þarna var kona, sem átti að telja hjá honum.
Svo greip hann til óþokkans; gaf upp sex högg,
þegar hann fór á níu. Þegar þetta hafði endurtekið
sig í þrígang gekk ég til konunnar og spurði hana,
hvort þetta væru réttar tölur hjá manninum. Nei,
sagði hún. Ég benti henni þá á að hún ætti að leið-
rétta tölurnar; hún bæri ábyrgð á þeim. Þá varð
maðurinn svo reiður að hann ætlaði að rjúka í
mig.“
Gísli segist bara ganga á hálfu gjaldi núorðið og
getur því verið félagi í þremur golfklúbbum; GR,
Oddfellow og Nesinu.
GR-vellirnir; í Grafarholti og Korpu eru hans
uppáhaldsvellir ásamt Oddfellow-vellinum. En
hann hefur spilað á fleiri völlum hérlendis og er-
lendis á völlum í Skotlandi, Írlandi og Kanaríeyj-
um.
„Ég fór nú fyrst að hafa almennilega gaman af
golfinu eftir að ég fór að taka þátt í mótum. Þá
fékk ég aðra til að keppa við.“
Rétt eins og á sjónum. Það kemur glampi í augu
Gísla, þega keppnina um efsta sætið ber á góma.
Ætli það sé ekki sami hugur í honum á teignum og
var í brúnni.
„Sumir fara alveg úr sambandi, þegar þeir
keppa. En ég hrekk ekkert upp af standinum við
það.
Auðvitað vill maður vera sem lengst frá botn-
inum. En þetta gekk nú upp og niður á sjónum.
Ég var bæði efstur og neðstur. Eins er það með
golfið. Menn eiga sína misgóðu daga. En ánægjan
er alltaf fyrir hendi.“
Gísli hefur tvisvar farið holu í höggi. Á Odd-
fellow-vellinum, á braut númer 13, og á 11. braut
uppi á Korpu.
Er það svo, að hola í höggi sé heppni í fyrsta
skipti, en hæfni ef það gerist aftur?
„Það var alveg öfugt hjá mér. Ef hægt er að tala
um hæfni þá var það í fyrra skiptið, því þá stefndi
kúlan beint á flaggið. En í seinna skiptið lenti
kúlan þrjá, fjóra metra frá stefnu á stöng, en í
halla og rúllaði bara beint ofan í holuna. Ég trúði
nú varla mínum eigin augum! Og sá sem með mér
var varð yfir sig spenntur, eiginlega meira en ég.
En það er gaman að þessu!“
„Ég fer alltaf í golf, þegar viðrar. Þannig held
ég mér við. Ég er handviss um að án golfsins væri
ég ekki sá maður, sem ég þó er.
Það mega ekki koma stopp í þetta.“
Svona forfallinn golfari hlýtur að fylgjast með
golfmótum á erlendri grund.
„Ég hef nú bara einu sinni horft á stórmót í golfi
í útlandinu; það var á Kanarí og Balistero meðal
keppenda. En ég ligg auðvitað í þessu í gegnum
sjónvarpið.“
Uppáhaldsgolfari?
„Tiger Woods er auðvitað með beztan árang-
urinn. En Phil Mickelson er minn maður, örvhent-
ur og skemmtilegur karakter. Annars var Fred
Couples í uppáhaldi hjá mér. En hann er búinn að
vinda svo upp á sig að hann er orðinn bakveikur
fyrir bragðið.“
Skyldi sjávarniðurinn aldrei koma upp í hugann
þegar kylfunni er sveiflað?
„Nei, ég sakna sjávarins ekki.
Ég er bara Garðkarl með poka. Það tíðkaðist
hérna í gamla daga, að fyrstu róðrarnir á vertíð-
inni fóru í fátæklingana. Þá komu fullorðnir menn
með poka og fengu fisk í soðið. Það var stundum
haft á orði að menn hefðu komið með pokann sinn
alla vertíðina!
Nú er ég bara Garðkarl með golfpoka. Enda er
ég að verða 78 ára.“
Og hættur að rífa kjaft?
„Ég var ekkert að rífa kjaft. Það er ekki rétt.
Ég var bara að segja sannleikann!
En það verður að segjast eins og er, að ég not-
aði talstöðina ótæpilega mikið! Ég var reyndar
alltaf í henni! Ég man einu sinni; það var í brælu
norður við Jan Mayen. Það slóuðu allir og menn
bara hvíldu sig. Það var vakt á hverju skipi og
menn fóru svona að kasta bröndurum á milli sín.
Þá kemur einn allt í einu og segir: „Hvað er eig-
inlega að honum Gísla á Jóni Finnssyni? Það hef-
ur ekki heyrzt í honum í fimm mínútur.“
Ferðu enn niður á bryggju?
„Nei, ég bara lít yfir þetta! Ég er einhvern veg-
inn laus við sjóinn.“
En ekki golfið?
„Ja, mér er nú að fara aftur í golfinu. Ég hækka
í forgjöf, ég var kominn niður í seytján tvo en er
núna í átján sjö, átta. En það er sama. Ég held
áfram í golfinu. Það er alveg á kláru.“
Gísli kveður mig með þessari sögu: „Það var
einn karl með álíka golfdellu og ég sem var að
velta því fyrir sér, hvort einhverjir golfvellir væru
nú hinum megin. Hann fór til miðils, sem sagðist
geta komizt að þessu. Hann hafði svo samband
aftur og sagði að það væri nóg af golfvöllum í
himnaríki. Og þú ert bókaður á einn þeirra eftir
hálfan mánuð!“
Ég er bara Garðkarl
með golfpoka
FÓLK
Eftir Freystein
Jóhannsson
freysteinn-
@mbl.is
GARÐKARL með golfpoka. Gísli Jóhannesson velur réttu kylfuna.
Morgunblaðið/Golli