Morgunblaðið - 30.06.2002, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. JÚNÍ 2002 31



 
   

  
         






       
    ! " 
   
 
        !  !
"


  
 
 
  

# 
 
 $ %  !

 
#
  

  



   !
&

    
#$%&'( '  $     %)

"  *( ' 
 +, (  -, $ ,(' 
 .'' # '  /   0
 1 

2( ' 
(3 , #
#,  , ( ' 
  &
 &,&   &,&
4 (     ) ,



 

 






   
  
!    " ##
$ % 
 

 
  




 
 !" #"
$

%  


  & #'(
# )


"  # " *+"+!"
,   

 
  
 
  
+*-*+**!!.+   //
  
  (
 

    
   

 &   ' 
 (&   ' 

  &   ' 
 &   ' 
) &   *
  &   *
  +, * +  +, -
✝ Inga Jóna Stein-grímsdóttir
fæddist á Akureyri
28. desember 1946.
Hún varð bráðkvödd
á heimili sínu á Ak-
ureyri aðfaranótt 20.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
þau Steingrímur
Guðmundsson skrif-
stofumaður á Akur-
eyri, f. 11. júlí 1916,
d. 1. janúar 1987, og
Hallgerður Jónas-
dóttir talsímavörður
á Akureyri, f. 27.
nóvember 1927, d. 2. ágúst 1997.
Alsystkini Ingu Jónu eru: Þorgeir,
f. 15. desember 1948, og Elsa Ax-
elsdóttir, f. 16. júlí 1951. Elsa var
ættleidd. Hálfsystkini Ingu Jónu,
samfeðra, eru: Ingibjörg Stein-
grímsdóttir Göring, f. 16. septem-
ber 1939, d. 2.janúar 2000, Guð-
mundur, f. 21. mars 1942, Unnur, f.
8. apríl 1943, og Aðalbjörn, f. 11.
ágúst 1945. Inga Jóna ólst upp á
skurðlæknir, f. 7. maí 1967. Synir
þeirra eru Gunnar, f. 21. febrúar
1993, Steingrímur, f. 2. febrúar
1995 og Eyvindur, f. 23. maí 1998.
Þau eru búsett í Kanada. Inga Jóna
varð ekkja, er Gunnar maður
hennar fórst af slysförum 26. ágúst
1973, þá voru þau búsett í Ytri-
Njarðvíkum. Hinn 22. mars 1975
gekk Inga Jóna að eiga eftirlifandi
eiginmann sinn, Steingrím Einars-
son sjómann frá Drangsnesi, f. 25.
apríl 1941. Foreldrar hans eru Ein-
ar Jónsson, f. 14. júlí 1914 og Hólm-
fríður Pálmadóttir, f. 28. ágúst
1919, þau eru búsett á Hrafnistu í
Reykjavík. Inga Jóna og Stein-
grímur stofnuðu heimili á Akur-
eyri og eignuðust einn son, Gunnar
Einar guðfræðinema, f. 18. desem-
ber 1974. Maki hans er Erla Valdís
Jónsdóttir sjúkraþjálfari, f. 27. júlí
1974. Sonur þeirra er Steingrímur
Ingi, f. 12. júlí 2001. Þau eru búsett
í Reykjavík.
Inga Jóna var lengstum húsmóð-
ir og fékkst mikið við ýmiskonar
hannyrðir, en starfaði þó einnig við
verslun og þjónustu, fiskvinnslu og
var um tíma kokkur til sjós.
Útför Ingu Jónu verður gerð frá
Akureyrarkirkju á morgun, mánu-
daginn 1. júlí, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Akureyri og hlaut sína
grunnskólamenntun
þar. Árið 1963 giftist
hún Gunnari Kristins-
syni járnsmið og kaf-
ara frá Hrollaugsstöð-
um í N-Múlasýslu, f. 9.
nóvember 1940, d. 26.
ágúst 1973. Foreldrar
hans voru Kristinn
Magnússon, f. 24. júní
1889, d. 7. janúar
1958, og Friðgerður
Gunnarsdóttir, f. 4.
ágúst 1909, d. 11. júní
1994. Saman stofnuðu
Inga Jóna og Gunnar
heimili í Reykjavík og börn þeirra
eru: 1) Steingrímur rafmagnsverk-
fræðingur, f. 18. júní 1964. Maki
hans er Sigrún Sigurðardóttir
meinatæknir, f. 13. maí 1962. Dæt-
ur þeirra eru Sif, f. 29. apríl 1987,
og Saga, f. 4. september 1991. Þau
eru búsett í Kópavogi. 2) Hallgerð-
ur þroskaþjálfi og hársnyrtir, f. 15.
mars 1968. Maki hennar er Þor-
steinn Gunnarsson heila- og tauga-
Það er skelfileg tilhugsun að hugsa
til þess þegar fólk á besta aldri er
kallað burt í blóma lífsins. Ég kynnt-
ist Ingu á haustmánuðum fyrir tæp-
um 10 árum þegar ég og Gunnar son-
ur hennar fórum að fella hugi saman.
Hún tók mér strax opnum örmum og
áður en langt um leið var ég flutt inn á
heimilið og við Inga orðnar bestu vin-
konur og kom það fyrir að fólk héldi
að ég væri dóttir hennar en ekki
tengdadóttir. Mér er minnisstætt
þegar ég útskrifaðist úr Verkmennta-
skólanum á Akureyri, þá bauðst Inga
til að halda smá kaffiboð fyrir þá allra
nánustu en úr varð 50 manna veisla
þar sem hver hnallþóran á fætur ann-
arri var á borðum að ógleymdu
smurða brauðinu sem hún var þekkt
fyrir. Inga hafði mikið yndi af því að
útbúa mat og veitingar og því fannst
henni það svo ánægjulegt að geta
gert þetta fyrir mig.
Inga lét ávallt velferð barna sinna
skipa fyrsta sæti hjá sér og var hún
boðin og búin til að veita aðstoð sína
hvort sem hún var fjárhagsleg eða
andlegur stuðningur. Barnabörnin
áttu hug hennar og hjarta og var hún
ávallt tilbúin til að ferðast landshluta
á milli til þess að gæta þeirra. Einnig
sóttu barnabörnin mikið í að koma
norður til Ingu ömmu og dvelja hjá
henni. Síðastliðinn vetur dvöldust
Inga og Steini hjá okkur Gunna frá
janúarbyrjun fram að páskum og
gættu litla nafna síns sem nú er að
verða eins árs.
Ingu fannst oft og tíðum einmana-
legt að vera ein heima þegar Steini
var úti á sjó og því kom hún mikið
suður og dvaldi hjá okkur. Þá var oft
mikið hlegið og ýmislegt bardúsað og
mikið útbúið úr tréföndri sem Inga
gaf svo til vina og vandamanna.
Inga var einnig mikill dýravinur og
tók hún hreinlega ástfóstri við hund-
inn okkar, hann Gáska, og var það
ósjaldan sem hann fékk eitthvað gott
þegar hann kom í heimsókn.
Inga hlakkaði mikið til efri áranna
og að verða gömul við hliðina á honum
Steina sínum. Þau ætluðu sér að vera
dugleg að koma í heimsóknir til barna
sinna og barnabarna og ferðast sam-
an til fjarlægra staða.
Nú kveðjum við góða og trúfasta
konu sem markaði djúp spor í lífi allra
þeirra sem hana þekktu. Elsku Inga,
þín verður sárt saknað, Guð geymi
þig.
Erla.
Ég vil í nokkrum orðum minnast
tengdamóður minnar, Ingu Jónu
Steingrímsdóttur, sem varð bráð-
kvödd hinn 20. júní aðeins 55 ára
gömul. Andlát hennar kom eins og
reiðarslag, enda kenndi hún sér
einskis meins að morgni, veiktist
skyndilega og lést í svefni um nóttina.
Mér eru minnisstæð okkar fyrstu
kynni fyrir 17 árum þegar ég fór í
mína fyrstu heimsókn til Akureyrar.
Inga og Steini tóku höfðinglega á
móti okkur og síðar um kvöldið fórum
við út að borða og skemmta okkur á
Hótel KEA. Eftir þetta var eins og
við hefðum alltaf þekkst og áttum við
saman margar góðar stundir. Inga
hafði einstakt lag á börnum og var
hún í miklu uppáhaldi hjá börnum
okkar. Hún átti auðvelt með að um-
gangast fólk og fór ekki í manngrein-
arálit. Inga var einnig mikill húmor-
isti og það var stutt í hláturinn þegar
við sátum og spiluðum á kvöldin, en
það var eitt af hennar aðal áhugamál-
um. Hún var einnig frábær kokkur.
Líf Ingu var á köflum erfitt og að-
eins 26 ára gömul, tveggja barna
móðir, missti hún fyrri eiginmann
sinn, Gunnar Kristinsson, af slysför-
um. Síðar giftist hún Steingrími Ein-
arssyni sjómanni sem gekk eiginkonu
minni, Hallgerði, í föðurstað. Inga
Jóna og Steingrímur eignuðust eitt
barn, Gunnar Einar. Steingrímur
reyndist Ingu Jónu, börnunum og síð-
ar barnabörnunum afbragðsvel enda
einstakt ljúfmenni.
Fyrir nokkum vikum fóru Hall-
gerður, eiginkona mín, og börn okkar
í heimsókn til Íslands og dvöldu í
nokkra daga hjá afa og ömmu í
Móasíðu. Það voru góðir dagar þar
sem m.a. var farið í skemmtilega
veiðiferð sem lifir lengi í minningunni.
Ekki óraði nokkurn fyrir því að þetta
yrði í síðasta skipti sem þau sæju
Ingu ömmu á lífi.
Á morgun verður Inga Jóna lögð til
hinstu hvílu. Ég minnist hennar með
hlýju og söknuði og þakka fyrir allar
þær stundir sem við höfum átt saman.
Þorsteinn Gunnarsson.
Nú eru rétt fjórir áratugir síðan ég
sá Ingu Jónu Steingrímsdóttur fyrst.
Þá hafði hún nýlega komist í kunn-
ingsskap við Gunnar bróður minn en
seinna varð hún kona hans. Það sam-
band bar góðan ávöxt. Tvö sérlega
mannvænleg börn, þau Steingrím og
Hallgerði. Þegar upp er staðið er fátt
betri auður en góð börn sem standa
sig vel. Gunnar vildi fá góðan mat og
því svaraði hún með því að gerast af-
burða kokkur, þótt ung væri. Hún fór
ekki að rífast heldur lagði sig fram til
þess að gera öðrum til hæfis. Sambúð
þeirrra Gunnars varð skemmri en
hún hafði kosið. Hann fórst af slysför-
um eftir tíu ára sambúð. Eftir fráfall
Gunnars urðu samfundir okkar Ingu
færri. Seinni maður hennar er Stein-
grímur Einarsson. Með honum eign-
aðist hún soninn Gunnar sem er hinn
ágætasti drengur. Þannig er full
ástæða til þess að halda að ágæti
barna hennar sé ekki síst frá henni
komið.
Þótt árin yrðu ekki mörg fékk hún
að reyna sitt af hverju. Seinast hitti
ég hana aðeins fjórum dögum fyrir
andlát hennar. Þá var ég staddur á
Akureyri og hafði nauman tíma. Ég
hringdi samt í hana og sagði henni
hvenær ég myndi vera laus. Á upp
gefnum tíma beið hún í bílnum fyrir
utan og sagði þegar ég hafði heilsað
henni: „Þú kemur í kaffi.“ Þegar við
komum heim til hennar stóð kaffið á
borðinu ásamt glæsilegu smurðu
brauði að dönskum hætti. Við spjöll-
uðum saman meðan ég drakk kaffið.
Hún var hress og glöð. Aðeins fjórum
dögum seinna var hérvist hennar lok-
ið. Það sannaðist hér að enginn veit
sína ævina fyrr en öll er.
Guð blessi minningu hennar.
Einar Kristinsson.
Elsku amma, nú ertu farin frá okk-
ur og komin á góðan stað. Þetta gerð-
ist svo snögglega og það er sárt að
hugsa sér að við getum aldrei aftur
faðmað elsku ömmuna okkar.
Þú og afi tókuð alltaf vel á móti
okkur og hugsuðu svo vel um okkur.
Þegar afi var úti á sjó komum við oft
til þín til Akureyrar, til þess að þú
værir ekki ein. Það var mjög notalegt
að vera hjá þér og þú varst alltaf svo
góð við okkur og vildir allt fyrir okkur
gera. Það var gaman að vera hjá þér
og svo margt sem við brölluðum sam-
an.
Á veturna kúrðum við saman fyrir
framan sjónvarpið. Á sumrin sátum
við úti á palli og létum sólina skína á
okkur. Á haustin fórum við saman í
berjamó og þegar við komum heim
fengum við okkur ís og bláber eftir
kvöldmatinn.
Við hlökkuðum líka alltaf til að fara
í útilegurnar með þér og afa í tjald-
vagninum.
Elsku amma, okkur langar svo að
kúra hjá þér núna og við söknum þín
svo mikið.
Það var svo margt sem að við átt-
um eftir að upplifa saman. Við mun-
um alltaf hugsa til þín og við erum
mjög þakklátar fyrir allar góðu
stundinar sem við áttum með þér.
Þínar
Sif og Saga.
Gættu vináttunnar! Ekkert er fegurra á
jörðinni, engin huggun betri í jarðnesku lífi.
Vini geturðu tjáð hug þinn allan og veitt
honum fyllsta trúnað.
(Ambrosius.)
Elsku vinkona. Þú fæddist á einum
af dimmustu dögum ársins, hinn 28.
desember og kveður nú þetta jarðlíf á
björtustu dögum þess. Þannig minn-
umst við þín, allrar þessarar birtu
sem þú stráðir í kringum þig.
Fyrstu kynni okkar fyrir tæpum 40
árum voru að við bjuggum í húsi, sem
kallað var Rósenborg, í ein 3 ár og
vorum hvor með sína íbúð á sama
gangi en inngangur og snyrting sam-
eiginleg. Við urðum strax góðar vin-
konur og oftast var opið inn til okkar
og þetta eins og eitt heimili. Menn-
irnir okkar voru oft í burtu, vinnandi
út um land og við heima með börnin.
Á kvöldin sátum við oftast saman með
handavinnu, útvarpið og gripum oft í
spil. Ég dáðist að því hvað þú varst
öllum góð, sem voru þér nærri. Pabba
þínum, sem var þá orðinn sjúklingur,
Bassa bróður þínum, sem var ung-
lingur á þessum tíma og kom mikið til
þín.
Ung stúlka, sem þú þekktir og hafð-
ir unnið með, skrifaði þér á þessum
tíma, sagðist vera ófrísk, unnustinn
búinn að yfirgefa hana, en fyrir átti
hún tveggja ára barn. Hún væri nú svo
bágstödd að hún yrði að gefa barnið
sem hún gekk með. Strax bauðstu
henni að koma og dvelja hjá þér í þess-
ari litlu 35 fermetra íbúð með barnið,
en sjálf varstu með lítinn dreng og
mann. Þú sýndir henni alla þá um-
hyggju og nærgætni sem hægt var
undir þessum erfiðu kringumstæðum.
Dvaldi hún hjá þér í marga mánuði og
var barnið gefið góðu fólki, víðsfjarri.
Eftir fá ár skildi svo leiðir okkar og
þið hjónin og sonur fluttuð til Reykja-
víkur. Þar fæddist ykkur svo dóttir og
allt lék í lyndi. Þá verður þú fyrir
þeirri þungu sorg að Gummi maður-
inn þinn ferst við köfunarstörf og þú
orðin ung ekkja með tvö lítil börn. Þá
komstu aftur norður og fórst að vinna
sem starfsstúlka á FSA. Við hittumst
þá á ný. Þú fékkst mikinn áhuga á að
fara í sjúkraliðanám og hvattir mig
eindregið til að sækja um líka, börnin
farin að stálpast. Við sóttum svo um í
ársbyrjun 1973. Því miður breyttust
hagir þínir þannig að þú hættir við, en
ég fór og hef ég oft þakkað þér þau
gæfuspor. Þú hefðir orðið góður
sjúkraliði, umhyggjusöm, gefandi og
góð stúlka. Þú fórst aftur suður, en
nokkru seinna kemur þú aftur norður
og þá með nýjan mann, sem var góður
lífsförunautur og börnum þínum frá-
bær fósturfaðir. Saman eignist þið svo
son.
Trú þín á Guð var mikil og oft höf-
um við farið á fyrirbænastundir sam-
an. Nú er yngsti sonur þinn langt
kominn með guðfræðinám við HÍ.
Margir hafa notið góðs af kærleika
þímumog umhyggju. Móður þína ann-
aðist þú af mikilli alúð, vitjaðir hennar
daglega, þegar heilsa hennar brást
síðustu árin. Það var gæfa foreldra
þinna að eiga dóttur sem þig. Allt lék í
höndunum á þér hvort sem var matur
eða hannyrðir. Heimilið ber þess
glöggt merki, heklaðir dúkar, útsaum-
ur og fallegar gardínur. Í nokkur ár
leystir þú og Hulda kokkinn á Akur-
eyrinni af og var rómaður maturinn
ykkar.
Til þín var gott að koma og ég ávallt
velkomin, gat leitað með alla mína
gleði og sorgir. Þinn stóri faðmur var
svo undurmjúkur og þín hrjúfa rödd
svo hljómfögur í mínum eyrum. Árið
1996 var ég í húsnæðishraki eftir
skilnað. Undireins bauðst þú mér að
koma í bílskúrinn til þín, þið höfðuð
breytt honum í fínustu gestastofu,
stóra og bjarta. Ég var líka bíllaus, en
það var nú ekki vandamálið, ég gat
bara farið á næturvaktir á þínum bíl,
ekki notaðir þú hann á nóttunni. Ég
fékk annað húsnæði nálægt vinnustað,
en svona fallegt boð gleymist ekki. Í
um 15 til 16 ár höfum við spilað bridge
á veturna, þú, ég Villý og Edda. Þar
varstu líka bráðskörp og slyngur
spilamaður. Við þökkum þér allar
þessar ánægjustundir. Á tölvu lærð-
irðu fljótt og gerðir mjög fallega
heimasíðu, sem hægt var að fara inn á
og skrifa í gestabók. Börnum þínum
farnast vel, myndarleg og vel mennt-
uð. Þú hvattir þau áfram af lífi og sál.
Þeirra framtíð var þér allt og þú upp-
skarst eins og þú sáðir. Ég get talið
upp endalaust margar þínar góðu
gerðir, t.d. bláberin sem þú komst
með þegar mér var illt í bakinu og
margt og margt. Læt þetta nægja.
Við, sem vorum svo lánsöm að kynnast
þér, stöndum nú eftir harmi slegin.
Horfin, dáin, fórst að sofa, vaknaðir
ekki aftur, aðeins 55 ára, fullfrísk.
Elsku Inga, þakka þér allt og allt.
Ég sendi mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til eiginmanns þíns, barna,
tengdabarna, barnabarna, Bassa
bróður og annarra ættingja og vina.
Þeirra er missirinn mestur. Guð varð-
veiti ykkur öll, huggi og styrki.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín vinkona,
Helen Þorkelsson.
INGA JÓNA STEIN-
GRÍMSDÓTTIR