Morgunblaðið - 30.07.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚLÍ 2002 33
✝ Kristinn Guð-varður Steinsson
fæddist á Þverá í
Ólafsfirði 29. ágúst
1930. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 20. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar Kristins voru
Steinn Árni Ásgríms-
son og Anna Sigurð-
ardóttir. Kristinn var
þriðji í átta systkina
hópi en þau eru Sig-
urður sem er látinn,
Guðfinna, býr á Siglu-
firði, Gunnar, búsett-
ur í Ólafsfirði, Jóhannes, sem er
látinn, Bragi, býr á Akureyri,
Anna, búsett í Kópavogi, og Mál-
fríður, sem býr í Reykjavík.
Árið 1954 kvæntist Kristinn Jó-
hönnu Óskarsdóttur, f. 9. apríl
1936. Fyrstu árin bjuggu þau í
Ólafsfirði en fluttu til Akureyrar
1967 og hafa búið þar síðan. Börn
Kristins og Jóhönnu eru: 1) Guð-
rún, f. 1954, maki Þorbjörn Jens-
son og eiga þau tvö börn, Kristínu
Hrönn, maki Gunnar Freyr, barn
þeirra er Birgir Ísak, f. 2001;
Fannar Örn, sam-
býliskona Árný
Björg Ísberg. 2)
Edda Björk, f. 1958,
maki Vignir Hjalta-
son, börn Sóley Lilja,
sambýlismaður Páll
R. Pálsson, Alma Rún
og Kristinn. 3) Haf-
steinn Kristinsson, f.
1964, maki Monika
Axelsdóttir, börn
Andri Freyr, Arnar
Þór og Katrín Eva. 4)
Sigurður, f. 1965,
maki Jenný Sigfús-
dóttir, börn Birgitta
Anný, Aron Gauti og Birkir Kári.
Kristinn lærði vélvirkjun hjá
Þorsteini Jónssyni í Ólafsfirði og
að námi loknu vann hann í vél-
smiðju Nonna. Á síldarárunum var
hann verksmiðjustjóri í síldarverk-
smiðjunni í Ólafsfirði. Þegar Krist-
inn flutti til Akureyrar hóf hann
störf hjá Slippstöðinni og starfaði
þar sem verkstjóri í 30 ár eða til
starfsloka.
Útför Kristins fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Hinn 20 júlí sl. lést hann pabbi
minn. Pabbi sem eyddi löngum
stundum í að horfa á okkur börnin sín
sofa þegar við vorum ungbörn og dást
að því hvað við vorum nú vel heppnuð
og þetta viðhorf hans til okkar breytt-
ist ekkert þegar við uxum úr grasi.
Hann var alltaf jafn viss um ágæti
okkar og trúr þessari sannfæringu
sinni fylgdi hann okkur gegnum lífið.
Hann var vinur okkar og leiðbeinandi
alla tíð og innrætti okkur þá lífsskoð-
un sína að við gætum gert allt sem við
ætluðum okkur en að það gæti stund-
um tekið tíma. Og það var sama hve-
nær við kölluðum, hann hafði alltaf
tíma til að segja okkur til eða koma og
hjálpa okkur. Það koma ótal minn-
ingar upp í hugann þegar litið er til
baka, þegar við fórum að „spássera“ á
bryggjunni í Ólafsfirði á sunnudög-
um, uppáklædd, þegar pabbi vann í
síldarverksmiðjunni og fékk alla karl-
ana í lið með sér til að kenna mér að
reikna í huganum, þegar hann gaf
mér peninga til að fara í rútunni á
sveitaball svo ekkert kæmi fyrir mig
á leiðinni og þegar hann sagði mér
skýrum orðum að nú hefði ég verið
óþekk og þyrfti að taka mig á. Og
þegar ég eignaðist dóttur mína og
pabbi varð afi var gaman að fylgjast
með þeim. Á hverju kvöldi þurfti
pabbi að eiga stund með henni, spáss-
era aðeins og spjalla, hvíla barnið á
rúminu eins og hann orðaði það og
svo horfðu þau saman á fréttir og
skildu hvort annað fullkomlega. Þeg-
ar við fluttum til Reykjavíkur urðu
samverustundirnar færri en þegar
við hittumst breiddi pabbi faðminn á
móti mér og sagði svo glaðlega:
„Komdu nú aldeilis sæl og blessuð,“
og tók svo fast utan um mig að ég
fann fyrir faðmlaginu lengi á eftir. Og
ef við þurftum hjálp, þá bara kom
hann. Hann pabbi var þúsundþjala-
smiður, sívinnandi og aldrei meira en
eftir að hann fór á eftirlaun. En svo
gerðist það eins og hendi væri veifað,
hann veiktist alvarlega, það varð
fljótlega ljóst að ekkert yrði að gert
og niðurstaða á þriðja degi var líkn-
andi meðferð sem miðaðist við að
létta honum lífið eins og mögulegt
var. Þessir síðustu dagar sem við átt-
um saman fjölskyldan eru okkur
ótrúlega mikilvægir og einkenndust
af þeirri ástúð, vináttu og virðingu
sem við höfðum alltaf notið með
pabba. Við vissum vel að hverju
stefndi og auðvitað var litið til baka
og rifjað upp það sem á dagana hafði
drifið og það kom í ljós að við áttum
svo margar góðar minningar og höfð-
um átt saman svo margar góðar
stundir að það er ekki hægt að biðja
um meira.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig sátt
með fjársjóð minninga um þig í huga
mínum. Takk fyrir samferðina.
Guðrún.
Ég kynntist tengdaföður mínum,
honum Kidda Steins, fyrir rúmum 30
árum þegar ég kynntist elstu dóttur
hans Guðrúnu. Þá var ég 17 ára gam-
all og hvernig sem Kidda leist nú á
væntanlegan tengdason lét hann á
engu bera, tók mér eins og ég var,
kenndi mér flest sem ég kann og
brýndi það ávallt fyrir mér að ég gæti
allt sem ég vildi geta. Þegar við unga
parið keyptum okkar fyrstu íbúð vor-
um við frekar fátæk, bæði af visku og
fé, en Kiddi leiddi okkur áfram. Fyrst
kenndi hann mér að fara til banka-
stjórans, svo var keypt fokhelt og
hann kenndi mér að múra, pípu-
leggja, smíða veggi og annað sem
þurfti að gera svo við gætum eignast
þak yfir höfuðið. Hann var listamaður
til allra verka og hjálpsamur, stund-
um um of, og ekki linnt látum fyrr en
að verki loknu. Ég hef í gegnum tíð-
ina haft hans visku, verkkunnáttu og
lífsskoðum að leiðarljósi í störfum
mínum og þegar ég hef staðið frammi
fyrir flóknum verkefnum hef ég alltaf
haft það í huga að maður getur allt ef
viljinn er fyrir hendi. Ég vil þakka
Kidda fyrir vináttu og tryggð öll þessi
ár, þau hefðu gjarnan mátt vera fleiri.
Og Jóhanna mín, nú þarftu að standa
þig. Guð veri með þér.
Þorbjörn Jensson.
Elsku afi. Það eru margar góðar
minningar sem rifjast upp á stundu
sem þessari þegar ekki verður hjá því
komist að sætta sig við orðinn hlut.
Ég var mikið hjá ömmu og afa
fyrstu ár ævi minnar þegar við bjugg-
um á Akureyri og var mikið dekrað
við mig enda elsta barnabarnið. Síðar
þegar við fluttum suður þá beið ég
alltaf með spenning í maganum þegar
ég vissi að við værum að fara norður.
Afi var alltaf einstaklega þolinmóður
og góður við mig og alltaf til í að gera
allt sem ég bað hann um.
Óneitanlega stendur þó heimsókn-
in fyrir þremur vikum upp úr því að
þá kom ég með fjölskylduna mína í
fyrsta skipti síðan strákurinn minn
fæddist. Þá áttum við frábærar
stundir saman og var þetta ein
lengsta heimsókn sem ég hef komið í
á síðari árum. Ekki grunaði mig þá að
næsta heimsókn norður yrði til að
kveðja þig, afi minn.
Ég er afskaplega þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum saman þá,
og ég get ekki annað en hugsað um að
þessi heimsókn hafi verið skipulögð
af æðri máttarvöldum. Megi Guð
varðveita þig.
Þín afastelpa
Kristín Hrönn Þorbjörnsdóttir.
KRISTINN
GUÐVARÐUR
STEINSSON
 Fleiri minningargreinar
um Kristinn Guðvarð Steinsson
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Erfisdrykkjur
50-300 manna
Glæsilegir salir
Bræðraminni ehf., Kíwanishúsinu,
Engjateigi 11, sími 588 4460.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
 
   
      &
1 

       $ !   !   !    
$
K$5


%% 

 % "9:#
2
I.% 
 / %(   ).  
' - 
I.% 
%
& 8 
$ 
%
&  #


  
   
   

     
$   ! 
$$H
.4   
  CC
%-  #
4  ! 
 !5.%(4  #
'   !     
3
$)0


$+
0;;  
 
 (!    )*% %
9       (    (
% 8 " 
 
    )!   

 "  #
    +! #) 
'  
    8
 


&  


& #
4 $ !   !     & 
+
;*
<0
$
% CL
 1 1 "
 
 
 (!  ,
 )5% %
% 
 " ;. %  )% ) 
"    ) 
%
& < .  

% ) 
  
   

)  0 1 + 1 
 
A 
%
&  
" 40&1< #
'     !   !      +=?;
0;; '% &"(
  
  
 ;#$   )<% %
9     
  " "( 

&  % 
& #
 
  
    
 

     !
       $ 5

<0


 $
% 9M
 1 1 "#
  $ 
 "   " % #