Morgunblaðið - 30.07.2002, Blaðsíða 42

FÓLK Í FRÉTTUM
42 ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
COUNTING Crows, með hinn töfrandi
Adam Duritz í broddi fylkingar, er einhvers
konar aðgengilegri útgáfa af American Mus-
ic Club. Duritz leitar inn á við í textasmíðum
og tónlistin er rótgróið
„amerískt“ rokk í anda
Springsteen og Pearl Jam,
með höfuðnikki til REM og
viðlíka nýbylgjuskotins
„sálurokks“.
Oft virðist sem Duritz og
kappar hans ofgeri þessu og stutt sé í tilgerð-
ina. En ef lagt er við hlustir er verið að gera
þetta frá hjartanu, eins mikið og það er hægt
sé tekið tillit til þess að Crows gefa út hjá
stórfyrirtæki og eru frá konungsríki falsk-
heita og væmni, Ameríku.
Hér er á ferðinni alvöru tónlist – sem er
kannski full alvörugefin stundum – en það
dregur ekki úr þeirri staðreynd að hér er að
finna góð og vel samin lög, texta sem segja
eitthvað og hljóðfæraleik sem er í senn inn-
blásinn og faglega af hendi leystur.
Fyrir tíu árum hefði ég gefið plötunni
þrjár stjörnur en sú staðreynd að innan
tveggja ára verð ég kominn á fertugsaldur-
inn hefur líklega eitthvað að segja um stjörn-
urnar fjórar. Þetta er nefnilega að mörgu
leyti þannig tónlist. Hvort er ég þá að þrosk-
ast eða að verða of gamall? (sagði hann og
nagaði neglurnar í angist).
Tónlist
Fínt
Counting Crows
Hard Candy
Geffen Records
Fjórða hljóðversplata Counting Crows. Dægigott
rokk, hvorki meira né minna.
Arnar Eggert Thoroddsen
Lykillög: „If I Could Give All My Love_Or_Rich-
ard Manuel Is Dead“, „New Frontier“, „Up
All Night (Frankie Miller Goes To Hollywood).
Ilmvatn
(Dress To Kill/Perfume)
Drama
Bandaríkin 2001. Myndform VHS. (106 mín.)
Bönnuð innan 12 ára. Leikstjórn og handrit
Michael Rymer. Aðalhlutverk Jeff Goldblum,
Rita Wilson, Omar Epps, Paul Sorvino, Peter
Gallagher, Mariel Hemingway.
EF markmiðið með henni þessari var
að gera það sem Robert Altman mis-
tókst með hinni yfirgengilega leiðinlegu
Pret Á Porter þá mis-
lukkaðist það gjör-
samlega því hún er
engu skárri. Báðum er
ætlað að taka tísku-
bransann innantóma
rækilega í gegn en það
eina sem þeim tekst er
að gefa til kynna
hversu svakalega fúll
sá bransi virðist vera.
Manni er eiginlega hulin ráðgáta hvers
vegna leikstjóranum Rymer (gerði síð-
an Queen of the Damned) datt í hug að
róa á þau mið þar sem Altman karlinn
hafði fengið á sig svo mikinn brotsjó.
Hér er í engu reynt að gera hlutina á
annan veg, hellingur af persónum, en
engin í forgrunni, fullt af litlum sögum,
sem ætlað er að mynda heild og koma
ákveðnum skilaboðum til leiða, vænt-
anlega um hversu afvegaleiddur tísku-
bransinn er orðinn í sjálfumgleði sinni.
Ætli vandinn hljóti ekki bara að vera sá
að hann eigi alltof mikið sameiginlegt
með kvikmyndabransanum til að sá síð-
arnefndi geti skotið nægilega fast á
hann? 
Skarphéðinn Guðmundsson
Myndbönd
Sjálfumglaðir
bransar
SUMARIÐ er tíminn eins og
maðurinn sagði og því um að
gera að nota tækifærið og
bregða á leik. Kaupmenn á
Laugaveginum nýta sér oft sól-
ina til uppátækja, og á laugar-
daginn síðasta stóð plötubúðin
Japis fyrir innanbúðartónleik-
um. Tónleikahald í búðinni hef-
ur verið reglulegur liður í starf-
semi hennar, allt síðan sumarið
2000 og hafa sveitir eins og
200.000 naglbítar, Botnleðja,
XXX Rottweilerhundar og Sig-
ur Rós m.a. leikið þar.
Í þetta sinni lék Stjörnukisi,
sem er ein af rótgrónari rokk-
sveitum landsins. Kynntu
hljómsveitarmeðlimir efni af
glænýrri og metnaðarfullri
skífu sem ber heitið Góðar
stundir, og nýtti margur veg-
farandinn sér tækifærið og rak
eyru inn í búð.
Búðarokk af bestu gerð! Stjörnukisinn hvæsir.
Stjörnukisi lék sér í Japis
Góðar stundir