Morgunblaðið - 22.08.2002, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. ÁGÚST 2002 41
Mig langar að minn-
ast með nokkrum orð-
um, móðurbróður míns
Guðmundar Þorsteins-
sonar frá Hópi. Hann
var framsýnn athafna-
maður bæði fiskverkandi og útgerð-
armaður í Grindavík.
Hann var forkur til vinnu og þeg-
ar vinnudeginum lauk í útgerðinni
fór hann að sinna bústörfunum.
Einnig hafði hann stóru heimili að
sinna en þau hjónin eignuðust sjö
börn svo að í nægu hefur verið að
snúast.
Okkar leiðir lágu að mestu leyti
saman þegar ég var ungur drengur,
en hann bjó í næsta húsi við ömmu
og afa á Hópi, en þar var ég mikið á
mínum yngri árum. Í dag finnst mér
það hafa verið mikil forréttindi að
hafa fengið að vera á Hópi og fylgj-
ast með lífinu þar, bæði hjá dýrum
og mönnum.
Gummi og afi voru saman með bú-
skap á Hópi. Mér eru sérstaklega
minnisstæðar ferðirnar þegar farið
var með féð á fjall, en þá var Gummi
á rússajeppa og voru kindurnar
hafðar í kerru sem jeppinn dró. Það
voru farnar nokkrar ferðir með féð
og vorum við oft mörg börnin í þess-
um ferðum enda jeppinn rúmgóður.
Gummi fór alltaf hægt yfir á jepp-
GUÐMUNDUR
ÞORSTEINSSON
✝ Guðmundur Þor-steinsson fæddist
á Sólbakka í Grinda-
vík 25. júní 1926.
Hann lést á Land-
spítalanum 9. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Grindavíkurkirkju
16. ágúst.
anum og voru þeir
Gummi og afi duglegir
að segja okkur frá
staðháttum á leiðinni
en þeir virtust þekkja
hverja þúfu. Í næstu
ferð var svo farið yfir
hvað við mundum úr
síðustu ferðinni og við
spurð spjörunum úr.
Það var oft mikið um
að vera í sveitinni þeg-
ar verið var í heyskap
og er það mér minnis-
stætt eitt sumarið í lok
dags, að Gummi kallaði
á mig, rétti mér pening
og sagði hann vera fyrir dagsverkið.
Ég man hvað ég var ánægður með
launin, enda voru þetta fyrstu launin
sem ég vann mér inn.
Gummi var ákaflega umhyggju-
samur við fjölskyldu sína og öllum
þeim sem áttu samleið með honum
og sérstaklega man ég eftir því
hversu umhyggjusamur og góður
Gummi var við afa eftir að amma féll
frá.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ég og fjölskylda mín sendum Ár-
nýju, börnum og barnabörnum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minning hans vera ljós í lífi
þeirra.
Hermann Þorvaldur
Guðmundsson.
Okkur systur langar
til að minnast æskuvin-
ar okkar, „Braga í
Höfn“, með eftirfar-
andi orðum:
Ég þakka allt frá okkar
fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Á heimili okkar á Helgafellsbraut
15 kom Bragi tvisvar á dag árum
saman og henti út ruslinu. Fyrir
þetta fékk hann sitt djúsglas.
Hann var alltaf fyrstur til að
mæta á staðinn, í afmæli, jól eða
veislur.
Þá sagði hann jafnan: „Það er
bara gilli núna“.
Hann var alltaf kátur og í kring-
um hann ríkti ávallt mikil gleði og
aldrei sáum við hann skipta skapi.
Okkur er minnisstætt eitt sumar
þegar móðir okkar lá þá veik í 3
mánuði. Þá heimsótti „kappinn“
hana oft á dag og gaf henni það
besta sem hann átti, bláan ópal.
Í hvert skipti spurði Bragi móður
okkar: „Og hvernig hefur þú það
nú?“ Honum var mjög annt um að
hún mamma kæmist á fætur og tæki
til við baksturinn á ný. Þær voru svo
góðar kökurnar hjá henni Birnu!
Við systurnar eigum margar hlýj-
ar og góðar minningarnar um hann
Braga. Hann var trygglyndur, ein-
lægur og hjartahreinn maður. Um
BRAGI
TÓMASSON
✝ Bragi Tómassonfæddist í Vest-
mannaeyjum 4. mars
1939. Hann lést
föstudaginn 2. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Landakirkju 10.
ágúst.
hann gilda þessi orð
Jesú: Sælir eru hjarta-
hreinir því þeir munu
Guð sjá.
Við systurnar send-
um systkinum Braga
og fjölskyldum þeirra
samúðarkveðjur.
Aðalheiður,
Gíslína og
Magnea
Magnúsdætur.
Einn af vinum mín-
um og sá lang trygg-
asti, Bragi Tómasson
frá Höfn í Vestmanneyjum, hefur nú
gengið til sinnar hinstu hvílu. Og í
fyrsta sinn finn ég mig knúinn til að
setja nokkur orð á blað af slíku til-
efni. Fyrst hitti ég Braga 1956 í sölu-
turni Tóta í Vestmanneyjum, þar
sem við vorum báðir að fá okkur
pylsu, þetta gleymist ekki því and-
svör Braga til þeirra sem á hann
yrtu eru einfaldlega ógleymanleg.
Kynni mín af Braga á Vestmanna-
eyjaárum mínum urðu aldrei veru-
leg, hann gantaðist þó við mig ef við
mættumst á götu, mér ætíð til
ánægju. Það er ekki fyrr en eftir gos
þegar við erum báðir fluttir í Keilu-
fellið að Bragi fór að kíkja til okkar í
númer 30 að kynni okkar fara að
verða veruleg og fljótlega átti hann
hug og hjarta allra í fjölskyldunni.
En það var ekki bara okkar fjöl-
skylda sem Bragi vingaðist við, þær
voru margar. Hann setti svip á
hverfið sitt, hann var partur af til-
verunni.
Þó Bragi gengi ekki heill til skóg-
ar, gat hann gefið af sér svo ótal
margt og á þann hátt sem þeir, sem
ófatlaðir vilja teljast, eru ekki færir
um. Ég held mér hafi þótt einna
vænst um orð Braga þegar ég eftir
liðlega þriggja ára fjarveru kom aft-
ur heim. Þá sagði ég við Braga:
Jæja, Bragi minn, nú erum við kom-
in aftur heim, hann leit til mín og
sagði: Mikið er ég feginn því, vinur.
Hefði nokkur getað heilsað betur?
Allir sem þekktu Braga vita hve orð-
heppinn hann var, ég verð að segja
frá atviki sem sýnir hve vel hann tók
eftir smáatriðum. Til okkar kom
gamall kunningi í heimsókn í Keilu-
fell og Bragi var staddur hjá okkur,
maður þessi hafði orðið fyrir því
óhappi að brotnað hafði dálítið
stykki úr framtönn, nú hann fer að
spjalla við Braga og spyr hann hvort
hann sé nokkuð að fara á ball. Bragi
svarar: Nei ég er alveg hættur því.
Hinn segir þá: Ég sé að þú ert að
fara á ball, þú ert svo fínn. Enginn
sem á hlýddi gleymir svari Braga,
alveg eldsnöggt og nokkuð þungur
skaut hann á viðmælanda sinn: Hvað
ætli þú sjáir tannlaus. Þegar hlátra-
sköllunum linnti bætti Bragi við
brosandi: Hann var góður þessi.
Margar fleiri perlur á ég í minn-
ingabankanum, geymdar en ekki
gleymdar. Eitt sinn eftir að Birna
hafði lent í slysi heimsótti Bragi
hana með Gerði systur sinni á spít-
alann og færði Birnu blóm. Og það
fór ekki á milli mála að vænna þótti
henni um þennan vönd en aðra sem
til hennar bárust. Eftir þessa heim-
sókn á spítalann var Bragi ekki sátt-
ur við ástandið og spurði margs, en
endaði samt alltaf á að spyrja: Hvað
gerum við þá? Við fundum yfirleitt
lausnina saman og skildum sáttir.
Þegar Bragi fór í Stuðlaselið hafði
heilsu hans hrakað mjög. Bragi
minn, heimsóknir mínar til þín þang-
ar voru alltof fáar, þú áttir annað
skilið. Um leið og ég kveð þig, Bragi
minn, bið ég þess að þú megir vel
sofa. Gerði og fjölskyldu, Keilufelli
6, sendum við samúðarkveðjur sem
og öðrum ættingjum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar sem
var í Keilufelli 30.
Pálmi Pétursson.
Fréttirnar um andlát
Eysteins komu okkur
mæðgum mjög á óvart
því að þrátt fyrir heilsu-
leysi síðustu árin mætti
Eysteinn manni alltaf
kátur, brosandi og hress. Einhvern
veginn var hann fastur punktur í til-
verunni. „Frigga og Eysteinn“, mað-
ur nefndi aldrei annað þeirra án þess
að nafn hins fylgdi með. Þau hjón
voru einstaklega samtaka í öllu, hvort
sem það var dýraáhuginn, mann-
gæskan, hjálpsemin eða annað og
gagnkvæm virðing og væntumþykja
þeirra hjóna ljómaði frá þeim.
Börnin sem bjuggu á Öldugötu 59
áttu alltaf öruggt og kært athvarf hjá
Eysteini og Friggu. Ég man eftir
mínum fyrstu kynnum af þeim hjón-
um: Við vorum tvær vinkonur að leika
okkur á ganginum í húsinu (nokkuð
sem ekki mátti) og Frigga var að ryk-
suga ganginn. Svo slökkti hún allt í
einu á ryksugunni og sagði: „Stelp-
ur … “ Við prakkararnir bjuggumst
að sjálfsögðu við skömmum því við
vorum jú að stelast til að gera það
sem ekki mátti og Frigga tilheyrði
„hinu liðinu“, þ.e.a.s. þeim fullorðnu.
EYSTEINN
ÁRNASON
✝ Eysteinn Árna-son fæddist í
Reykjavík 2. október
1934. Hann andaðist
á Borgarspítalanum
í Reykjavík 9. ágúst
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Dómkirkjunni 16.
ágúst.
En hún spurði einfald-
lega: „Viljið þið sjá svo-
lítið?“ Að sjálfsögðu var
forvitni okkar vakin og
við fylgdum henni inn í
íbúð. Frigga sýndi okk-
ur þar naggrís sem þau
áttu, en það dýr þótti
okkur heldur betur sér-
kennilegt og spennandi.
Þetta var eitt af mörg-
um dýrum þeirra hjóna
og þetta var fyrsta
heimsóknin af óteljandi
mörgum sem við fórum
í heimsókn til Friggu og
Eysteins. Við krakkarn-
ir litum í raun ekki á þau sem full-
orðin, heldur voru þau einfaldlega
vinir okkar sem við gátum spjallað
um allt við. Foreldrarnir á efri hæð-
um á Öldugötu voru nú stundum af-
sakandi, því öll börnin sóttu til Friggu
og Eysteins og trufluðu á öllum tím-
um, oft með 1–2 vini í eftirdragi. En
Eysteinn og Frigga tóku á móti þeim
öllum með spjalli og veitingum,
hvernig sem á stóð. Einnig fylgdust
þau með uppvexti þeirra, skólagöngu
og lífsferli af miklum og einlægum
áhuga.
Eysteinn var einstakur nágranni,
ljúfur, viðræðugóður, traustur og
skemmtilegur. Við munum sakna
hans sárt en erum um leið innilega
þakklátar fyrir að hafa fengið að
kynnast honum. Frigga, við sendum
þér samúðarkveðjur okkar og vonum
að minningin um einstakan mann
muni styrkja þig í sorginni.
Vala Mörk.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
www.solsteinar.is sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
: 
 7    # 7
 
;   
;
  

 "#  . 
    
 "#


"#
"

"

2 >)
>6
/ 30
*; &* %-$
6&*8$8
9
 ,C0
* 7". "" &? 9 /   (
) 
 9@ 9 /  9  &* ,-. *
!* "$%%
 * 
% &* 8'&

% &* 8'& 1&&
 * "$%%
./
6&
% &* 8"$%%
$&
% &* 8'& ! "$
%%$"$%%

% &&
$&
 '& ! /& "
0
) *&5"$%%
, & ,. &
'*
, & , & ,. &0
: 
7 7
; 

;
  
 "#


   
 "# 
  /"#


"#
"

"

>6
=67 &C &"
9
 - 3 0
* 7 . 
  " ))  3  9 /    (
)  

 9 /  1/
&&
6 /
%/(&"$%%
 &-$/
 '&  
#$ "$%%
! /"
&*
 "$%% &&
2 & '&
< *"
 *
 "$%% !&
 *& '&
 /%
#0
! "$ '&  * 
! * &"$%%

, & ,. &
'*
, & , & ,. &0