Morgunblaðið - 01.09.2002, Page 38


 

  


  



  

 
 !
 
       

     
  
! "#
$!  
%

  ! 
  & !


 ' !  
() ))""


*)* ))""

 %! " #
 $ 
%&

'( '%'
)

% " 

*('
'( '%%&

$ 


 

% '(
+, '
&%&


*

%%&
 -+,.&
,/
/#
0



 
  
 

 



 





 
 
      
  
  
 
 
 

   

!
! " #

  $%&

 #
 '

( #
 #

 #
" )*( # 


 #
)*( #
+, 
-  

   (

 
'&
.



 
  
 

 



 

 



   
 

   


 
 !" 
# $

  

%

 ! ""#
$%
&#
#'"  ( '($%
)%"
#'"
! ""#
 *"
#'"
+," -#
#'" "
.,
/ $%
'(( -#,(
#$% 01 #"
'"
.".," '
.".".,"2
MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 1. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ


 
      
        
  

     
 
  

 
  
  

  


  

   
         
     


   


 








  

   

   !  "        $ !     #
  !

" !
 # $!% !
&%  % '%

$
 # $!% !
' ( %( %

 
 

   
       
      
   
 
 


 


  
      
     !  
   
"            !
" 
" !
  #$   !
% &" 
" ! % '   !
()   
" ! *+  "   !
% 
" !  ,-  !
. ./  . . ./ 


  

 
           
   
  
 


 


  
  
 
!"  # $% #   % 
& '( 
!"  )* +'  % 

!,
!"  ,  -.   % 

! %  , / -% , /" 
&0
! % 
 !1 
 . "   . 


  

 
           
  
 
  
 



  
  
    !"#$$ 
% !  !!&' (' )*  +'#!"#$$ 

! ' % !"#$$ 
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
✝ Margrét Eyj-ólfsdóttir fædd-
ist á Melum í Fljóts-
dal 12. desember
1927. Hún andaðist
á Hjúkrunardeild
HSSA á Höfn 25.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ásgerð-
ur Pálsdóttir og
Eyjólfur Þorsteins-
son. Systkini Mar-
grétar eru Páll (lát-
inn), Helga, Gróa,
Þorsteinn (látinn),
Anna, Þuríður, Ein-
ar Þorsteinn (látinn) og Sigríður.
Margrét giftist Axel Jónssyni
(d. 1966) frá Bessastöðum í
Fljótsdal þar sem þau bjuggu
Sigurjón Steindórsson. Börn:
Margrét og Steindór. 6) Svala,
búsett á Höfn, maki Ögmundur
Einarsson. Börn: Bjarni, maki
Oddný Kristjánsdóttir; Anton og
Ásdís.
Margrét var um tíma í sambúð
með Karli Ágústi Adolfssyni eða
þar til hún flutti á Höfn 1983. Í
gegnum tíðina vann hún við fisk-
vinnslu, aðhlynningu, skúringar
og gegndi um tíma starfi tal-
símavarðar. Margrét var einn af
stofnfélögum dansklúbbsins
Takts á Höfn og var virkur þátt-
takandi í félagsstarfi aldraðra á
Höfn. Hún hafði mikla ánægju af
spilamennsku og varð heims-
meistari í Hornafjarðarmanna
árið 1999 og 2000.
Minningarathöfn um Margréti
fór fram í Hafnarkirkju laug-
ardaginn 31. ágúst. Útför henn-
ar verður gerð frá Valþjófsstað-
arkirkju í Fljótsdal á morgun,
mánudaginn 2. september, og
hefst athöfnin klukkan 14.
þar til hún flutti til
Reykjavíkur 1968.
Börn þeirra eru: 1)
Þórey, búsett á
Laugardælum, maki
Haraldur Þórarins-
son. Börn: Svanhild-
ur, maki Þorsteinn
Másson, dóttir Sunn-
eva; Ólöf og Dóra. 2)
Andrés, búsettur á
Egilsstöðum. 3) Ein-
ar, búsettur á Hall-
ormsstað. 4) Anna,
búsett í Reykjavík,
maki Óskar Gunn-
laugsson. Börn: Guð-
rún, maki Hilmar Jónasson,
börn: Arnór og Andri; Axel,
maki Jóhanna Heiðdal; og Aron.
5) Eyrún, búsett á Höfn, maki
Á undanförnum vikum og mánuð-
um hafa minningar um ömmu leitað
á hugann og þá sérstaklega minn-
ingar frá árunum í Reykjavík.
Ég man fyrst eftir ömmu og Kalla
í Barmahlíðinni og síðar á Klepps-
veginum. Það var oft glatt á hjalla og
mikið um gestagang og komu sumir
langt að. Þeir voru ófáir Fljótsdæl-
ingarnir sem litu inn til ömmu þegar
þeir áttu leið um höfuðborgina, og
margir fengu gistingu þótt þröngt
væri fyrir. Stofugólfið var því ein
allsherjar flatsæng því engum var
neitað um húsaskjól. Ef gestir voru
ekki gripnir í spilamennsku fengu
þeir að reyna sig við eitt af mörgþús-
und bita púslunum sem amma dund-
aði sér við að koma saman á kvöldin.
Hún var bæði þrautseig og þolinmóð
og á endanum rötuðu allir bitarnir
rétta leið. Það sama var að segja um
kaplana og krossgáturnar, allt gekk
upp að lokum.
Spilamennska var ríkur þáttur í
heimilislífinu og oft varð mönnum
heitt í hamsi þegar Sigga og Gísli í
Keflavík eða Anna og Helgi á Akra-
nesi komu í bæinn til að spila. Mér
fannst það mikill heiður ef ég fékk að
taka í spilin, því mér lærðist fljótt að
spilamennska er ekki einungis
stundargaman, heldur verða menn
að stunda þá iðju af alvöru. Ég vand-
aði mig því heil ósköp við að gefa rétt
í, segja rétt og tileinka mér þær
óskráðu spilareglur sem giltu. Ég
neita því ekki að ögn afslappaðra var
það að spila ólsen-ólsen eða rommí
við ömmu eina og var það venja hjá
okkur að taka nokkur spil áður en ég
lagði af stað í skólann. Að því loknu
bað hún mig að passa mig á bílunum
og sendi mig því næst af stað með
skólatösku og nesti.
Amma var létt í spori, raulaði mik-
ið og fór með kvæði og vísur. Hún
hafði unun af að dansa og hún og
Kalli stunduðu gömlu dansana af
ákafa á árunum í Reykjavík. Ég sé
þau fyrir mér uppábúin og ömmu
taka nokkur spor áður en haldið var
af stað. Sennilega hefur hún reynt að
kenna mér að dansa, mig rámar
a.m.k. í polkaspor og aðra snúninga á
stofugólfinu, en þeirri kunnáttu
minni hefur því miður hrakað hin
síðari ár.
Þar sem ég var fyrsta barnabarnið
og lengi vel það eina naut ég ýmissa
forréttinda svo sem eins og að fá að
fara með í hringferð í kringum land-
ið. Fyrsta ferðin var farin stuttu eftir
að hringleiðin var fullgerð, eða sum-
arið 1974, og önnur árið eftir. Það
þurfti að skoða margt og heimsækja
marga, ekki síst þegar komið var á
þekktar slóðir austur á Héraði.
Amma hafði ekki einungis áhuga á
fagurri fjallasýn heldur hafði hún
MARGRÉT
EYJÓLFSDÓTTIR