Morgunblaðið - 15.09.2002, Page 42

42 SUNNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MEÐ atvinnu- og menntamálum er
gott gengi heilbrigðismála forsenda
fyrir farsæld þjóðar. Styr hefur ver-
ið um heilbrigðiskerfið og er svo
komið að margir þættir þess eru
ólíðandi vegna niðurskurðar, enda
afleiðingarnar skelfilegar. Vísast er
auðveldara að bæta um en stjórn-
sýslan telur, en þar á bæ bendir hver
á annan. Fáir þora, því flestir vilja
vera miklir án ábyrgðar og fá há
laun. Ráðherra sem verður að styðj-
ast við ráðgjafa í svo flóknu samspili
sem störf á sjúkrahúsum eru á ekki
möguleika á að hafa allt á eigin
hendi. Foræðishyggja æðri ráðherra
getur verið honum fjötur um fót. Af
fjórum síðustu forverum hans gáfust
þrír upp og hættu í stjórnmálum og
sá fjórði var lengi á ystu nöf. Það er
nöturlegt fyrir þjóðina ef heilbrigð-
ismálin eru hornreka og ráðherran-
um gert erfitt fyrir ef hann lætur
ekki að stjórn óskyldra ráðuneyta.
Fái hann villandi upplýsingar frá
ráðgefandi sérfræðingum er ekki
von á góðu. Vandi sjúkrahúsanna er
vandi þjóðarinnar og hann verður að
leysa. Skipulag og forgangsröðun
eru í ólestri og öryggi sjúklinga og
starfsfólks sífellt í uppnámi. Fólki
sem býr við slíkt í atvinnu- og fé-
lagsmálum líður illa og það kemur
víða niður. Ef hjúkrunarforstjórar
eða aðrir verkstjórar eiga erfitt með
skap sitt og gera meira í að þóknast
fjarlægum yfirboðurum en að setja
sig vel inn í málin og sýna starfsfólki
skilning og tillitssemi verða afleið-
ingarnar aukinn kostnaður vegna
veikinda og annarra óþæginda. Við
slíka vandræðaverkstjórnendur er
fáránlegt að una. Það veldur kvíða að
fara á vinnustað þar sem slæmur
andi gerir vinnuálagið óbærilegt.
Þegar við bætist lágt kaup flýr vant
fólk. Vanhugsuð og sérlega heimsku-
leg er sparnaðarráðstöfun sú er lýt-
ur að bæklunarlækningum og eykur
fjöldann sem bíður kvalinn eftir að-
gerð. Biðlistinn lengist ört og er
kostnaður ríkisins í rándýrum
ávanabindandi verkjalyfjum og bót-
um gríðarlegur. Þarna er um vísvit-
andi skemmdarverk á fólki að ræða
sem kostar margfalt á við að lækna
það. Hrikalegar afleiðingarnar vefja
upp á sig og margfaldast þegar til
lengdar lætur. Vinnutapið veldur
meiriháttar kostnaði og kemur það
meðal annars fram í því að margt
fólk gefst upp og mætir ekki framar í
vinnu (atvinnuleysisbætur). Afleið-
ingar atvinnuleysis eru mann-
skemmandi og þjóðfélaginu skaðleg-
ar. Fólk sljóvgast og skemmist af
lyfjunum, missir vinnulöngun en
þunglyndi og uppgjöf taka við.
Framfarir í lyflækningum eru mikl-
ar á skömmum tíma og kostnaður
hefur minnkað. Eins til tveggja tíma
aðgerð og líf manneskju verður sárs-
aukalaust og eðlilegt og hún fer að
gefa í stað þess að þiggja. Það er
greinilegt að þeir sem nú ráða sjá
þetta ekki og eru því óhæfir. Rödd
þeirra fáu sem þora og sjá er kæfð.
Hver er svo hugsuðurinn á bak við
hrókeringar heilabilaðs fólks? Er
verið að gera atlögu að heilsu ætt-
ingjanna? Til hvers að byggja hjúkr-
unarrými á meðan önnur eru rýmd?
Hafa gárungar eitthvað með þetta að
gera?
Hugsið gott fólk um yfirgengilegt
bruðlið í stjórnsýsunni þar sem ekki
verður þverfótað fyrir dæmum um
óskapnaðinn eins og t.d. forstjóra-
greiðslunum, siðlausum starfsloka-
samningum, biðlaunum og lífeyri til
þing- og embættismanna og millj-
arðagreiðslum til einstaklinga í sjáv-
arútvegi.
Oft undrast ég að þjóðin skuli aft-
ur og aftur kjósa svo gagnslítið fólk
til að varða veginn. Manneskjur sem
sýna þing eftir þing að þær valda
ekki starfinu og láta blekkjast hver
af annarri.
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 3, Reykjavík.
Góðviljaður
ráðherra
Frá Alberti Jensen:
EINN kennari minn í Iðnskóla
Reykjavíkur vakti athygli mína á
því að Alþingi hefði tekið þá
ákvörðun að of dýrt væri að útvega
öllum framhaldsskólanemum bæk-
ur. Reiknað var út að það myndi
kosta íslenska ríkið um 65–70 millj-
ónir. Mér finnst skrítið að ekki hafi
verið íhugað að fella a.m.k. virð-
isaukaskatt á skólabókum niður, en
nú kostar hátt í 40 þúsund krónur
að kaupa örfáar bækur fyrir eina
önn.
Þá er bara spurt hvort ætlast sé
til þess að hver og einn 16 ára ung-
lingur sé með fastar tekjur allt
sumarið. Það er greinilegt að hér er
hugarfarið annað en á öðrum Norð-
urlöndum, svo sem Svíþjóð, þar sem
er ekki ætlast til þess að unglingar
fari að vinna fyrr en um 18 ára ald-
ur. Mér var líka bent á að það hefði
kostað íslenska ríkið um 40 millj-
ónir króna að fá Kínaforseta í heim-
sókn til landsins, sem mér sýnist að
hafi ekki haft neitt nema eintóm
leiðindi í för með sér. Það þarf að
forgangsraða í stjórnarkerfinu og
ég held að það þurfi eithvað að end-
urskoða það. Mér reiknast svo til að
ef sleppt hefði verið að bjóða þess-
um manni til landsins hefði verið
hægt að útvega um 50% framhalds-
skólanemenda skólabækur.
Það ætti kannski að sleppa því
eitt árið að bora göt í fjöll fyrir 30
manns á einhverjum firði og greiða
í staðinn niður bókakostnað fram-
haldsskólanema.
EYJÓLFUR SIGURJÓNSSON,
Leiðhömrum 19, Reykjavík.
Erlendir gestir meira
virði en nemendur?
Frá Eyjólfi Sigurjónssyni: