Morgunblaðið - 26.09.2002, Blaðsíða 25

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2002 25
HÁÞRÝSTI
ÞVOTTATÆKI
Verð frá kr.
8.900,-
„Fyrir stjórnendur sem vilja
styrkja sig í starfi
og ná æskilegu jafnvægi
á milli atvinnu og einkalífs.”
Nýr stjórnenda- og lífstíll
10 vikna stjórnendanám
Stjórnendaskóli Háskólans í Reykjavík býður námskeið ætlað stjórnendum sem vilja auka stjórnunar-
lega hæfni sína, ná andlegri og líkamlegri vellíðan og æskilegu jafnvægi á milli atvinnu og einkalífs.
Leiðbeinendur eru sérfræðingar Stjórnendaskóla HR.
Á hverjum fimmtudegi verður farið í jóga þar sem áhersla verður lögð á slökun og teygjur.
Námskeiðið hefst 3. október nk. og stendur í 10 vikur, alla fimmtudaga frá kl. 8.30 til 12.30.
Verð: 98.000 kr.
Sigurþór Gunnlaugsson
verkefnastjóri við Stjórnendaskóla HR.
Allar nánari upplýsingar og skráning
á www.stjornendaskoli.is eða í síma 510 6200
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
/S
IA
.I
S
H
IR
1
88
64

09
/2
00
2

Ummæli þátttakenda á síðasta námskeiði má sjá á stjornendaskoli.is
KRISTJANA og Hrönn Helgadætur
ásamt Álafosskórnum, undir stjórn
Helga R. Einarssonar, halda minn-
ingartónleika um Steinunni Sigur-
geirsdóttur í Hjallakirkju í kvöld,
fimmtudagkvöld, kl. 20.30. Ágóðinn
rennur óskiptur til Hjúkrunarþjón-
ustunnar Karitas.
Á efnisskrá er Sjóleiðin til Bagd-
ad eftir Jón Nordal og Sónata eftir
C.P.E. Bach fyrir einleiksflautu,
Sálmforleikurinn Schmücke dich, o
liebe Seele BWV 654 eftir J.S. Bach
og Prelúdía, fúga og tilbrigði op. 18
eftir César Franck fyrir orgel og
þrjú lög eftir Helga R. Einarsson
við texta eftir Halldór Laxness.
Kristjana og Hrönn eru sonar-
dætur Steinunnar.
Kristjana og Hrönn Helgadætur ásamt Álafosskórnum og stjórnandanum Helga R. Einarssyni.
Tónleikar til
styrktar Karitas
ÞAÐ var dálítið merkileg uppá-
koma á dögunum þegar japanska
sendiráðið í Reykjavík bauð uppá
djasstónleika í Salnum í Kópavogi.
Hljómsveitin, Japonijazz, er undir
forustu Miyamoto Dairo píanista,
sem var bestur sólisti þeirra félaga
með sterkar rætur í píanóstíl hinna
karabísku djassmeistara og minnti
meirað segja stundum á McCoy Tyn-
er með latínbandi sínu. Miyramoto
Dairo sem blés aðallega í tenórsaxó-
fón var afturá móti af Coltraneskól-
anum, einum of harður í tóninum og
átti hljóðblöndunin, sem var í jap-
önskum höndum, kannski sinn þátt í
því. Tónn sveitarinnar var of hvellur
fyrir minn smekk og kom m.a. mjög
niðrá gítarleik Fujiwara, sérí lagi fyr-
ir hlé meðan hann var með rafgítar-
inn. Ogimi Gen bar af í hrynsveitinni,
fínn konguleikari en Geato bassaleik-
ari var með plötubassa og þar verður
tónninn sjaldan fallegur. Trommar-
inn Tastsuhiko var af bræðingsætt-
inni, sem kom ekki að sök, því klass-
ísk sveifla var hljómsveitinni fjarri.
Þetta var fyrstaflokks skemmti-
sveit og hefði sómt sér betur í dans-
húsi en konsertsal. Sviðsframkoman
var einstaklega skemmtileg, en það
er mikill misskilningur að þessir pilt-
ar séu í hópi fremstu djassleikara
Japans; í það minnsta kosti eru þeir
langt frá því að vera í sama gæða-
flokki og trompetleikararnir Ter-
umasa heitinn Hino og Tiger Okoshi
eða Toshiko Akiyoshi, en þau hafa að
vísu unnið sína sigra í Bandaríkjun-
um. Hvað þá píanistinn Yosuke Yam-
ashita, sem á rætur í frjálsdjassi en
hefur tekist frábærlega að tengja
þjóðlega japanska tónlist djassi sín-
um.
Japonijazz hefur reynt að sameina
hefðbundna japanska tónlist við
bossa nova, mambó og annan suður-
amerískan hryn og kallar afrakstur-
inn Enka Bossa. Ekki fannst mér sú
sameining hafa tekist sem skyldi, en
fjörugt salsað vakti mikla hrifningu
áheyrenda ekki síður en húmorískur
söngur Dairo saxófónleikara er fór
með þulu af íslenskum orðum og
skattaði í stíl Bobby McFerrins,
Geato söng slagara á spænsku en
ekta japanskur söngur heyrðist fyrst
að ráði eftir hlé er Fujiwara gítarleik-
ari hafði klætt sig uppá japönsku og
söng lög sín um lífsgleðina, gaukinn
og fleira. Afturá móti blandaðist jap-
anskur sönglandinn illa sömbunni.
Fátt var frumlegt í tónlist þeirra fé-
laga og þó gaman hafi verið að coltra-
inískum sóló Dairo í innganginum að
Ave Maria Schuberts fór gamanið að
kárna er Fujivara sönglaði laglínuna.
Ekki var Jóhann Sebastian Bach –
latínó – uppá marga fiska meðan
Dairo blés Aríu, en sem betur fór
reyndi Toru ekki að spinna að hætti
Loussier heldur vatt sér beint í kar-
abíska sveiflu. Fínn sóló og svo leyst-
ust tónleikarnir upp í dansi og sölsu.
Óneitanlega sérstakir tónleikar
þarsem húmorinn réð ríkjum og
dansinn hefði átt að duna. Japanska
sendiráðið á þakkir skildar fyrir að
leyfa okkur að heyra þessa sérstöku
samsuðu af djassi, sömbu og jap-
anskri tónlist en mikið væri nú gam-
an að fá Yosuke Yamashita einhvern-
tíma í heimsókn.
DJASS
Salurinn
Miyamoto Dairo tenór- og barrýonsaxó-
fón, flauta og rödd, Nakajima Toru píanó,
melódíka og rödd, Caorinho Fujiwara gít-
ar og söngur, Takahashi Getao bassi og
rödd, Takeda Tastsuhiko trommur og
Ogimi Gen kongótrommur, slagverk og
rödd. Sunnudagskvöldið 16.9. 2002.
JAPONIJAZZ
Japanski stíllinn Enka Bossa
Vernharður Linnet
LISTMÁLARINN Pétur Már
Pétursson sýnir um þessar mundir
verk sín í vestursal Gerðarsafns, í
Kópavogi. Sýninguna nefnir hann
„Stæður“ og inniheldur hún 40
málverk, unnin með akrílmálningu
á pappír og tex. Verkin eru óhlut-
bundin og efnistökin expressjónísk.
Ásamt pensiláferð hefur listamað-
urinn kosið að vinna með odd-
hvassa hluti, sem hann notar til að
krota í málninguna, og sköfum,
sem hann ýmist notar til að bera
málningu á myndflötinn eða taka
hana af. Með sköfunum skapar
hann opin form á fletinum sem
hafa vægi líkt og þau séu í for-
grunni. Það er nokkuð skemmtileg
tilbreytni að fást við formfræði í
málverki með því að taka máln-
inguna af. Hafa allnokkrir mynd-
listarmenn gert slíkar tilraunir en
enginn náð jafn frábærum árangri
og Þjóðverjinn Gerhard Richter.
Vafalaust hafa abstrakt verk hans
fengið margan málarann til að
segja skilið við pensilinn.
Í myndum Péturs Más minnir
sitthvað á verk Cobra-málaranna.
Nóg er af litum og formum, en
málverkin eru yfirunnin þannig að
litir og form kæfa hvert annað. Að
hlaða upp formum og litum og
þéttvinna málverk er vandasamt
en getur vel gengið upp, eins og
danski listamaðurinn Per Kirkeby
og Frakkinn Eugéne Leroy eru til
vitnis um, en á ólíkan hátt virðast
þeir endalaust geta borið málningu
á myndflöt og samt gætt hann ríku
lífi. Ekki bætir það myndir Péturs
hve þröngt er á milli þeirra í sýn-
ingarsalnum. Hefði listamaðurinn
mátt grisja allverulega svo tilbrigði
við form og efni skýrðust frekar og
þá vera vandlátari í málverkavali.
Auk sýningarinnar í Gerðarsafni
hefur Pétur Már haldið 2 opinber-
ar einkasýningar á 18 árum. Sú
síðasta var árið 1991 í listhúsi
Vesturgötu. Þykir mér það ein-
kennilegt að nú 11 árum síðar
hlotnist honum, því sem næst
óþekktum málaranum, stór einka-
sýning á verkum sínum síðustu
þriggja ára í einu af listasöfnunum.
Þætti mér eðlilegra að markvisst
sýningarhald í smærri galleríum,
þar sem listamaður skapar sér
orðstír á meðan hann þroskast í
sýningarhaldi, mundi leiða að slíku
sýningarboði.
Jón B.K. Ransu
Yfirlitsmynd af sýningu Péturs Más Péturssonar í Gerðarsafni.
Þétt skafið
MYNDLIST
Gerðarsafn
Safnið er opin frá kl. 11–17. Lokað á
mánudögum. Sýningu lýkur 29. sept-
ember.
MÁLVERK
PÉTUR MÁR PÉTURSSON