Morgunblaðið - 18.10.2002, Side 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 2002 49
✝ Elísabet Ólafs-dóttir fæddist í
Kothvammi í Kirkju-
hvammshreppi í V-
Hún. 10. júlí 1930.
Hún lést 13. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ingi-
björg Guðrún Sig-
urðardóttir, hús-
móðir og bóndi, f. í
Grundarkoti í Héð-
insfirði 2.6. 1901, d.
16.9. 1979, og Ólafur
Tryggvason, bóndi
og þingskrifari, f. í
Kothvammi Kirkju-
hvammshreppi í V-Hún. 2.12.
1901, d. 9.7 1988. Bræður Elísabet-
ar eru Helgi S. Ólafsson, rafvirkja-
meistari og organisti, f. 23.8. 1937,
og Tryggvi Ólafsson, rafvirkja-
meistari, f. 5.5. 1941. Árið 1950
giftist Elísabet Jakobi Svavari
Bjarnasyni, starfsmanni Spari-
sjóðs Hvammstanga, f. 12.3. 1923.
Foreldrar hans voru Jórunn Jak-
obsdóttir, f. 1.2. 1894, d. 4.3. 1969,
fræðingur og tamningamaður, f.
27.1. 1980, og c) Brynhildur Ingi-
björg, hestafræðingur og tamn-
ingamaður, f. 13.4. 1980, maki Jak-
ob Lárusson, járnsmiður og
tamningamaður, f. 22.4. 1977. 3)
Ólafur Jakobsson, tækni- og
stjórnunarfræðingur, f. 26.4. 1956,
fyrrverandi maki Jóhanna G. Ein-
arsdóttir íþróttakennari, f. 20.1.
1955. Börn þeirra eru Elísabet
Ólafsdóttir söngkona, f. 3.5. 1977,
Svava Björk menntaskólanemi, f.
25.9. 1981, og Sindri Gunnar stúd-
ent, f. 25.9. 1981. 4) Bjarni Viðar
vélfræðingur, f. 30.6. 1958, maki
Bergþóra Arnarsdóttir hagfræð-
ingur, f. 8.2. 1962. Börn þeirra eru
Jakob Svavar kerfisstjóri, f. 24.3.
1982, Reynar Jarl nemi, f. 1.3.
1986, og Þórhildur María, f. 14.11.
1996.
Elísabet stundaði nám við
Reykjaskóla í Hrútafirði 1947–
1949 og Kvennaskólann á Blöndu-
ósi 1949–1950. Sjúkraliðaprófi
lauk hún 1969. Hún starfaði við
Sjúkrahús Hvammstanga 1970–
1975. Frá árinu 1975–1997 starf-
aði hún á rannsóknarstofu Sjúkra-
hússins.
Útför Elísabetar verður gerð frá
Hvammstangakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
og Bjarni Gíslason, f.
7.10. 1889, d. 2.6.
1972. Börn þeirra El-
ísabetar og Jakobs
eru: 1) Ingvar Helgi
matreiðslumeistari, f.
15.3. 1951, maki Krist-
ín Einarsdóttir kenn-
ari, f. 10.1. 1953. Synir
þeirra eru, Einar Þór,
atferlisfræðingur
MSc., f. 19.3. 1973,
Arnar matreiðslu-
nemi, f. 25.2. 1978, og
Helgi Rafn mennta-
skólanemi, f. 16.7.
1985. 2) Ingibjörg
Halldóra hjúkrunarfræðingur, f.
6.5. 1952, maki Oddur C.G. Hjalta-
son tæknifræðingur, f. 12.6. 1949.
Börn þeirra eru: a) Alma Anna
sjúkraþjálfari, f. 9.10. 1972, maki
Kristinn Már Þorkelsson, smiður,
f. 28.4. 1973, synir þeirra eru Sölvi
Ólafsson, f. 29.5. 1995, og Kári, f.
7.5. 2001, b) Ari Hermann fram-
kvæmdastjóri, f. 22.1. 1975, maki
Ragnheiður Þorvaldsdóttir, hesta-
Elsku amma mín.
Ef öll börn ættu ömmu eins og þig
væri heimurinn betri. Það er sárt að
kveðja en Guð tók örugglega vel á
móti þér. Þær eru dýrmætar, minn-
ingarnar, sem ég tek með mér útí líf-
ið. Stundirnar sem við áttum saman
þegar ég var lítil eru dýrmætastar.
Þú keyptir sérstakt korn svo ég
gæti gefið fuglunum í snjóinn. Ég
man enn hvernig lyktin var af því og
hvernig var að halda á því í hendinni,
3 ára og viss um að fuglarnir væru
svo svangir. Það var svo notalegt að
kúra hjá þér og enn betra var þegar
þú last söguna um Stuttfót. Við feng-
um okkur nú oft „bjútí“-blund sam-
an, ha? Á 6 ára afmælinu mínu fékk
ég að velja í hverju þú kæmir í veisl-
una. Ég brosi þegar ég hugsa um það
því þegar maður er 6 ára fær maður
ekki að ráða mörgu og það var gaman
þegar þú svo mættir í bláa kjólnum
með hvítu doppunum í veisluna mína.
Þú varst svo falleg.
Þú skammaðir mig aldrei. Ég held
að ástæðan hljóti að vera ótæmandi
þolinmæði þín gagnvart börnum. Ég
bar virðingu fyrir þér og þú barst
virðingu fyrir mér. Á áramótunum
þegar ég vildi alls ekki fara á brenn-
una (því ég hélt að þar væru alvöru
púkar) spurðirðu ekki af hverju held-
ur sagðir við fjölskylduna að við tvær
ætluðum að vera heima og fara út að
„spássera“. Takk elsku amma. Ég
komst svo reyndar að því, þegar ég
var orðin eldri, að það eru menn sem
leika púkana, þeir eru ekki alvöru. Þó
minnið væri farið að bregðast þér þá
virtistu muna öll hjartans mál og
studdir mig á erfiðum stundum þó að
þú værir orðin veik.
Þú vildir að öllum liði vel.
Þú mátt vita að í framtíðinni mun
ég oft syngja fyrir þig. Þó ég sjái þig
ekki þá ímynda ég mér að þú sért útí
sal að hlusta og syng fyrir þig, Guð
og alla hina englana.
Ég elska þig.
Elísabet (Lísa).
Það er sagt að góð vinátta sé gulli
betri. Það er mikill sannleikur í þeim
orðum. Ég átti því láni að fagna að
eiga vináttu Elísabetar Ólafsdóttur
frá því að við vorum báðar smástúlk-
ur í Efri-Hvömmum. Daglega hitt-
umst við er fært var veður og við gát-
um sjálfar stautað á milli að
heimsækja hvor aðra, enda bæjar-
leiðin stutt. Við áttum leiksvæði úti í
náttúrunni. Steinarnir stóru í holtinu
hétu allir einhverjum bæjarnöfnum,
við ferðuðumst milli þeirra að hitta
fólkið þar. Bæjarlækurinn og silung-
urinn í brunnhúsinu voru vinir okkar.
Uppi við fossinn, í Brunalæknum,
áttum við marga stund er við stækk-
uðum dálítið. Svo kom að því að hún
flutti til Siglufjarðar ásamt foreldr-
um sínum. Þetta var reiðarslag fyrir
mig, mér fannst ég myndi varla líta
glaðan dag framar. En hún kom aft-
ur. Ég ætla ekki að lýsa gleði minni
þegar fréttist að foreldrar hennar
væru að kaupa Grænahvamm, rétt í
næsta nágrenni. Þá endurnýjaðist
vinátta okkar. Hún hefur haldist æ
síðan. Á undanförnum vikum hefur
verið ljóst að lífljós hennar myndi
slokkna innan lítils tíma. Nú líður
senn að vetri eftir eitthvert falleg-
asta haust sem ég man eftir. Þann
þrettánda þessa mánaðar kvaddi hún
á fallegasta degi haustsins. Nú
kvaddi hún og kemur ekki aftur.
Farðu í friði, góða vinkona. Hafðu
hjartans þakkir fyrir allt. Guð blessi
þig.
Alla þína kæru kosti,
kveð ég nú við dauðans hlið.
Man er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Ók. höf.)
Eiginmanni hennar og afkomend-
um sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Halldóra Kristinsdóttir.
Margar af mínum bestu æsku-
minningum eru af heimsóknum norð-
ur á Hvammstanga, til ömmu og afa í
Miðtúni. Hinar reglubundnu heim-
sóknir voru mikið tilhlökkunarefni
hvert sumar. Ferðin frá Reykjavík
norður, eins og vegirnir voru þá, var
ævintýri út af fyrir sig. Í Miðtúni
tóku amma Lísa og afi Jakob okkur
opnum örmum. Fyrir borgarbarn
var það mikils virði að dvelja á slíkum
stað, með fjall og fjöru á hvora hönd.
Amma var mikil útivistarkona, og
oft var farið í fjallgöngur, fjöruferðir
og skíðagöngur um nágrennið. Í
þessum ferðum hafði ég tækifæri til
að fræðast af ömmu um náttúru og
sögu Miðfjarðarsvæðisins. Betri
kennslustundir hef ég varla fengið
síðan. Amma var einnig áhugasöm
um ættfræði og upplýsingar sem hún
safnaði um ætt okkar eru einstakar
og munu verða mikils virði í framtíð-
inni.
Á unglingsaldri var ég svo heppinn
að fá að búa á Hvammstanga um
hríð, örskotsspöl frá Miðtúni. Heim-
sóknir þangað voru margar á því
tímabili og margar góðar minningar
eru frá þeim tíma. Síðustu ár hafa
heimsóknir verið færri en alltaf
ánægjulegar. Eftir að ég flutti vestur
um haf heimsótti ég ömmu tvisvar og
þrátt fyrir að heilsu hennar væri far-
ið að hraka, sýndi hún mínum nýja
dvalarstað mikinn áhuga og áttum
við langar samræður um Ameríku.
Í dag syrgjum við, en huggum
okkur við minningar um allt það góða
sem amma lét af sér leiða. Þær minn-
ingar munu lifa með öllum sem
þekktu hana um ókomin ár.
Einar Þór Ingvarsson.
Minninganna akur hef ég marg oft grafið í
og mætt þar ótal stundum fornra daga.
Og framhjá líða bernskuárin, feimin, hljóð
og hlý
og heilla mig sem gömul álfasaga.
(Steinunn Jóhannesdóttir.)
Þegar æskuvinkona deyr hrannast
upp ótal minningar frá liðnum árum.
Smástelpur, ungar stúlkur, mæður
og ömmur með sameiginleg áhuga-
mál og væntingar.
Einnig koma upp í hugann minn-
ingar um góðar samverustundir með
þeim hjónum bæði heima og að heim-
an.
T.d fagurri sumarnótt við Ísafjarð-
ardjúp og þegar við hjóluðum saman
í Hollandi, þau alvön en við ekki stig-
ið á hjól í 40 ár, og ótal margt fleira
skemmtilegt sem ekki gleymist.
Á síðustu árum fjarlægðist hún
okkur smátt og smátt, glampinn í
augunum dofnaði og hvarf. Þegar við
heimsóttum hana í sumar og haust
var sárt að geta ekkert gert, nema
setið og haldið í hönd hennar, vonað
að hún þekkti okkur og fyndi að okk-
ur þætti vænt um hana.
Kæri Jakob, við sendum þér börn-
um ykkar og fjölskyldum, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
um styrk ykkur til handa.
Stella og Hannes.
ELÍSABET
ÓLAFSDÓTTIR
Það var gaman að starfa við
heilsugæslustöðina á Hvamms-
tanga á árunum 1980–90. Hóp-
urinn sem þar vann var sam-
stilltur og skemmtilegur.
Elísabet, sem starfaði með okkur
læknunum á stofu og vann rann-
sóknarstörf, var elst okkar, fróð
og minnug; mundi til dæmis fæð-
ingardag og -ár flestra héraðsbúa.
Þeim mun öfugsnúnara var að ein-
mitt hún skyldi verða fyrir ótíma-
bærum elliglöpum. Seinustu árin
var hún horfin heiminum. Við hitt-
um hana ekki á þeim tíma.
Kannski vildum við bara muna
hana eins og hún var.
Vegna búsetu í öðru landi um
tíma get ég ekki fylgt þessari
góðu samstarfskonu til grafar.
Við, sem áður bjuggum á Strand-
götu 13 á Hvammstanga, sendum
Jakobi, börnum þeirra Elísabetar
og öðrum ættingjum samúðar-
kveðjur.
Matthías Halldórsson.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn ein-
stakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
HANNESAR FINNBOGASONAR
læknis,
Hlíðabyggð 8,
Garðabæ.
Helga Gróa Lárusdóttir,
Finnbogi Hannesson, Steinunn Maríusdóttir,
Birna Hannesdóttir
og banrabörn.
Móðir okkar og tengdamóðir,
KRISTÍN HALLDÓRSDÓTTIR,
Fellsmúla 6,
lést mánudaginn 14. október.
Útför hennar fer fram frá Grensáskirkju föstu-
daginn 25. október kl. 15.00.
Auður Anna Pedersen, Guðmundur Kjartansson,
Einar Ole Pedersen, Helga Hannesdóttir,
Bendt Pedersen, Kolbrún Guðjónsdóttir,
Halldór Kristinn Pedersen.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR,
Egilsbraut 9,
Þorlákshöfn,
sem lést á heimili sínu að kvöldi föstudagsins
11. október, verður jarðsungin frá Þorláks-
kirkju á morgun, laugardaginn 19. október,
kl. 13.30.
Sigrún Ágústsdóttir, Magnús Flosi Jónsson,
Jóhann Grétarsson,
Ágúst Örn Grétarsson, Ragnheiður María Hannesdóttir
og langömmubörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
EIÐS JÓHANNESSONAR
fv. skipstjóra,
Gullsmára 11,
Kópavogi.
Ágústa Lúðvíksdóttir,
Lúðvík Eiðsson, Guðríður Ottadóttir,
Eiður Örn Eiðsson, Ingibjörg Torfhildur Pálsdóttir,
Lilja Eiðsdóttir, Kristján Elíasson,
Jóhannes Eiðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legrar eiginkonu, systur, móður, tengdamóður
og ömmu,
EYRÚNAR ÞORLEIFSDÓTTUR,
Kambsvegi 25.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ fyrir góða umönnun.
Gísli Guðmundsson,
Þórólfur Valgeir Þorleifsson,
Þorleifur Gíslason, Ásdís Jónsdóttir,
Stefanía Vigdís Gísladóttir, Magnús Ingimundarson,
Guðmundur Gíslason, Hafrún Hrönn Káradóttir,
Guðrún Torfhildur Gísladóttir, Magnús Atli Guðmundsson,
Guðbjörg Þórey Gísladóttir
og barnabörn.