Morgunblaðið - 18.10.2002, Síða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. OKTÓBER 2002 51
FÁTT veit ég fallegra en heiðgult
sóleyjatún. Ekki býst ég við að
bændur deili þessari tilfinningu
með mér þar sem sóleyjan er afleit
beitarjurt og er rýr í töðu þótt hún
étist eðlilega með öðru heyi. Í ný-
tísku túnum er líka sáralítið af
þessum fallegu blómum og heið-
gulu sóleyjatúnin sé ég helst á eyði-
býlum. Hins vegar er ég sannfærð
um að bændur myndu deila aðdáun
minni á kornakri að haustlagi. Það
er eitthvað svo heillandi við að
horfa á kornakurinn bylgjast í gol-
unni, en ekki má golan breytast í
rok, þá held ég að færi um bændur.
Það er mér alveg ógleymanleg upp-
lifun að hafa litið laukaakur. Fé-
lagar í Garðyrkjufélagi Íslands
hafa farið utan í allmargar skoðun-
arferðir til að skoða garða og gróð-
ur. Í fyrstu ferðinni okkar fórum
við til Hollands. Við lögðum af stað
frá Keflavíkurflugvelli að morgni
þess 1. maí í glampandi sólskini og
20 cm snjódýpt. Kvöldið áður byrj-
aði að snjóa og það kyngdi niður
snjó alla nóttina. Hópurinn var því
taugatrekktur þegar hann hittist í
flugstöðinni og lýsti svefnlausri
nóttu og hálkuakstri af mikilli inn-
lifun. Viðbrigðin að koma í vorið
erlendis voru líka mikil. Ávaxtatrén
stóðu í blóma og skörtuðu ýmist
hvítum eða fagurbleikum blómum,
gullsópur og forsythia, sem heitir
reyndar vorgull á íslensku, ljómuðu
sem skíragull og fjöldi annarra
vorblómstrandi runna stóð í blóma.
Þó voru það haustlaukarnir sem
vöktu langmestu hrifninguna. Það
er ekki að ástæðulausu sem Hol-
land hefur oft verið kallað land
laukanna eða a.m.k. land túlipan-
anna. Í fyrsta skiptið sem við okkur
blasti laukaakur og sá var aldeilis
ekki neitt smáræði, heldur virtist
hann alveg óendanlegur, sló dauða-
þögn á alla í rútunni. Sú þögn varði
ekki lengi því við tóku undrunaróp
og hrifningarandvörp. Við áttum
oft eftir að stynja af hrifningu
þessa viku, því þarna skörtuðu
haustlaukarnir sínu fegursta, en
þeir áttu síðan eftir að safna í sarp-
inn og mynda lauka næsta árs,
lauka sem síðan yrðu sendir út um
allan heim, jafnvel til Íslands.
Þá er ég loks komin að tilgang-
inum með þessum
skrifum, sem er að
minna á að enn er tími
til að setja niður
haustlauka, þótt orðið
sé æði áliðið. Að vísu
eru sumir laukar, sem
best er að setja niður
um leið og þeir eru fá-
anlegir, svo sem
haustliljan, sem ég
nefndi í síðasta lauka-
pistli. Eins er best að
setja páskaliljur niður
í september, en fjöld-
inn allur af smá-
laukum og túlipanarn-
ir þola vel síðbúna
liðurlagningu, því
maður leggur lauka í
moldu, en setur þá ekki niður.
Hvers vegna svona er tekið til orða
veit ég ekki, en svona er það nú
samt. Að pota niður þessum bless-
uðu laukum er alls ekkert erfiðis-
verk, heldur ánægjuverk á góðum
degi – þessi pistill er skrifaður í sól-
skini. Svo er að hugsa til framtíð-
arinnar, þegar þeir gægjast allt í
einu upp úr moldu og brosa við okk-
ur og segja að vorið sé á næsta leiti.
Flestir laukar ná að fjölga sér og
koma aftur ár eftir ár, fleiri og
fleiri, það eru helst túlipanarnir
sem gera manni grikk og blómstra
aðeins einu sinni. Þó er túlipana-
reglan alls ekki án
undantekninga.
Langflestir „hreinu“
túlipanarnir, sem
fluttir eru til lands-
ins, eru fjölærir. Með
„hreinu“ á ég við þá
túlipana, sem vaxa
villtir í náttúrunni,
en eru ekki búnir til
sem blendingar og
leikföng garðyrkju-
manna. Þar á meðal
eru Tulipa tarda, T.
uruminensis, T. turc-
estanica og margir
fleiri. Flestir af þeim
hávöxnu, glæsilegu
túlipönum, sem
vekja aðdáun mína,
eru einærir hér á landi, þar sem
þeir ná ekki að þroska nýja lauka,
en þó er þar undantekning. T.
Apeldoorn, sem er til fagurrauður,
heiðgulur og jafnvel gul-rauð-yrj-
óttur, getur blómstrað ár eftir ár og
fjölgað sér. Af þessari tegund voru
einmitt fyrstu túlipanarnir mínir,
sem ég setti niður með hitaveitu-
vatni og járnkarli í desember fyrir
bráðum 30 árum. Nokkrir þeirra
koma upp enn, þrátt fyrir óhefð-
bundna aðferð við að koma þeim í
mold.
Vorblómstrandi haustlaukar
VIKUNNAR
BLÓM
Um s j ó n S i g r í ð u r
H j a r t a r
nr. 484
Laugarneskirkja. Mömmumorgunn kl.
10 í umsjá Aðalbjargar Helgadóttur.
Kaffispjall fyrir mæður, góð upplifun
fyrir börn. Gleðistund kl. 14 að Dal-
braut 16, 18 og 20. Þorvaldur Hall-
dórsson heimsækir heimilisfólk, slær
á létta strengi og leikur gömlu góðu
lögin. Bjarni Karlsson sóknarprestur
fjallar um spurninguna. „Hvers vegna
er rökrétt að vera bjartsýnn?“
KFUM og KFUK Holtavegi 28. Haust-
átak. Samkoma kl. 20.30. Ole Lille-
heim talar. Fjölbreytt dagskrá. Allir vel-
komnir.
Boðunarkirkjan, Hlíðarsmára 9. Sam-
komur alla laugardaga kl. 11–12.30.
Lofgjörð, barnasaga, prédikun og bibl-
íufræðsla. Barna- og unglingadeildir á
laugardögum. Létt hressing eftir sam-
komuna. Allir velkomnir. Biblíufræðsla
alla virka daga kl. 10, 13 og 22 á FM
105,5.
Landakirkja Vestmannaeyjum. Kl.
17.15 Litlir lærisveinar, hópur 1 og 2.
Kórstjóri Guðrún Helga Bjarnadóttir.
Föstud. 18. okt. til sunnud. 20. okt. er
landsmót æskulýðsfélaganna í Vatna-
skógi. Æskulýðsfélag Landakirkju og
KFUM-K tekur þátt í því.
Hvítasunnukirkjan á Akureyri. kl. 21
Útverðir með unglingasamkomu.
Sjöundadags aðventistar á Íslandi.
Samkomur á laugardögum.
Aðventkirkjan, Ingólfsstræti. Biblíu-
fræðsla kl 10, guðsþjónusta kl 11.
Ræðumaður. Brynjar Ólafsson
Loftsalurinn Hólshrauni 3, Hafnarfirði.
Guðsþjónusta / Biblíufræðsla kl 11,
ræðumaður. Gavin Anthony.
Safnaðarheimili aðventista, Blika-
braut 2, Keflavík. Biblíufræðsla kl
10.15. guðsþjónusta kl 11, ræðumað-
ur: Ungt fólk úr söfnuðunum.
Safnaðarheimili aðventista, Gagn-
heiði 40, Selfossi. Biblíufræðsla kl 10,
guðsþjónusta kl 11, ræðumaður Eric
Guðmundsson.
Aðventkirkjan, Brekastíg 17, Vest-
mannaeyjum. Biblíufræðsla kl. 10.
Biblíurannsókn og bænastundir eru í
Loftsalnum að Hólshrauni 3, Hafnar-
firði. Biblíufræðsla kl 10, guðsþjón-
usta kl 11. Ræðumaður Eric Guð-
mundsson.
Safnaðarstarf
Laugarneskirkja
Bridsfélag Akureyrar
Nú þegar tvö kvöld eru búin af
þremur af Greifatvímenningnum þá
hafa tvö pör tekið forystu, en aðrir
fylgja fast á eftir. Staða efstu manna
er þannig:
Páll Þórss. og Frímann Stefánss. 85
Pétur Guðjónss. og Anton Haraldss. 84
Hörður Blöndal og Grettir Frímannss. 66
Haukur Jónss. og Haukur Vilbergss. 52
Björn Þorlákss. og Stefán Stefánss. 51
Nokkuð góð mæting var á sunnu-
dagsbrids, 13. október. Spilað var á 5
borðum og er óhætt að segja að allir
hafi skemmt sér vel. Staða efstu
manna var þannig:
Frímann Stefánss. og Jón Björnss. 64,4%
Reynir Helgas. og Stefán Stefánss. 63%
Una Sveinsdóttir og Jón Sveinss. 56,9%
Páll Þórss. og Ragnheiður Helgad. 55,6%
Síðasta umferð Greifatvímenn-
ingsins er þriðjudaginn 22. október
og hefst kl. 19:30. Rétt er að taka
fram að ef einhver getur ekki mætt,
og finnur ekki varapar, þá er hægt
að hafa samband við keppnisstjóra,
Steinar Guðmundss. í síma 863 4516
eða stjórnina. Á sunnudagskvöldum
er alltaf eins kvölds tvímenningur,
sem hefst kl. 19:30 og geta menn þá
mætt stakir eða með sínum makker
og tekið þátt í skemmtilegri spila-
mennsku.
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarss.
flísar
Stórhöfða 21, við Gullinbrú,
sími 545 5500.
www.flis.is
netfang: flis@flis.is
Mig langar að senda
kveðju vegna brottfar-
ar æskuvinkonu minn-
ar. Við kynntumst á
Landakoti, báðar fullar lífsgleði og
forvitni á hvað framtíðin bæri í
skauti sér. Martína gifti sig og fór
að búa, en ég í hjúkrun. Bæði hjónin
héldu tryggð við mig þar til yfir
lauk. Við áttum saman margar
gleðistundir en gleðin yfir barns-
fæðingunum voru mestar. Ég man
þegar Nína leit fyrst dagsins ljós.
Svo kom hver sólargeislinn á fætur
öðrum, sex talsins. Ég átti ekki
börn né systkinabörn fyrr en löngu
seinna. Naut því gleðinnar með
Martínu og Daníel. Mér finnst ég
eiga eitthvað í öllum börnunum.
Martína háði harða baráttu við
þann sjúkdóm sem dró hana til
dauða. Við vonuðum að meðferð
skilaði árangri, en svo varð ekki.
Kallið var komið. Hún vissi að
hverju stefndi. Við ræddum þau
mál. Hana langaði að lifa og njóta
áfram ástríkis sinnar góðu fjöl-
skyldu. Það sem við viljum er ekki
alltaf guðs vilji, en við fáum að hvíla
MARTINA ERNA
SIEGFRIEDSDÓTTIR
✝ Martina ErnaSiegfriedsdóttir
fæddist í Magdeburg
í Þýskalandi 27. júlí
1934. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 3.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fella- og
Hólakirkju 11. októ-
ber.
í hans hendi undir öll-
um kringumstæðum.
Það vissi hún. Mig
langar að gera orð
Davíðs í 23. sálmi að
hennar. „Jafnvel þótt
ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér.“
Hún var sátt við guð
og menn. Stóð sig vel á
kveðjustund með hóp-
inn sinn við banabeð.
Við söknum þín en
vitum að þú ert í dýrð
guðs. Hafðu þökk fyrir
allt. Fjölskyldu þinni
vottum við dýpstu samúð.
Hanna Kolbrún og fjölskylda.
Elsku amma Martína, nú þegar
þú ert farin og ég hugsa til þess
tíma sem við áttum saman sé ég
hvað ég á þér margt að þakka. Sér-
staklega þá tvo vetur sem þú tókst á
móti mér og leyfðir mér að búa hjá
þér fyrst eftir að ég kom til Reykja-
víkur. Þetta var yndislegur tími og
ég þakka fyrir að hafa fengið að
verja honum hjá þér. Sérstaklega
er mér þó minnisstætt þegar þú
tókst oft á móti mér í hádeginu með
hrært skyr sem var það besta sem
ég hef nokkurn tímann bragðað,
engin gat gert það eins og þú. Ég
veit að þín verður sárt saknað, en
jafnframt veit ég að þú munt vaka
yfir okkur öllum því þú munt alltaf
lifa í minninguni. Vertu sæl og hvíl í
friði.
Andri Martin.
Þegar ég kveð Öddu
Siggu frænku mína – í
blóma lífsins – koma
upp minningar
bernskuáranna.
Ég þekkti Öddu Siggu vel sem
barn austur á Reyðarfirði. Æsku-
heimili hennar á Heiðarvegi 1 var
nánast mitt annað heimili. Þangað
kom ég oft. Gjarnan undir því yf-
irskini að vera að passa – eða
hjálpa til.
Adda Sigga ólst upp í stórum
systkinahópi þar sem samheldni var
mikil. Á því heimili var festa og þar
voru reglur. Allir höfðu hlutverk –
og verk að vinna. Stundum gengu
verkin kaupum og sölum í systk-
inahópnum. Á stóru heimili voru
verkefnin mörg. En þar var líka
gleði og söngur, umhyggja og hlýja.
Í góðu uppeldi var traustur grunn-
ur lagður.
Ung að árum fór Adda Sigga að
heiman. Gerðist barnfóstra í Lond-
ADDA SIGRÍÐUR
ARNÞÓRSDÓTTIR
✝ Adda SigríðurArnþórsdóttir
fæddist á Reyðar-
firði 24. nóvember
1956. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans 3. október síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Grafarvogskirkju
11. október.
on hjá íslenskri fjöl-
skyldu og axlaði sína
ábyrgð vel. Hún var
hreinskiptin og traust
í öllu því sem hún tók
sér fyrir hendur. Ung
tókst hún á við lífið –
líf sem var ekki bara
leikur. En sterk var
hún allt til hinstu
stundar.
Styrkur hennar kom
frá þeim grunni sem
snemma var lagður og
góðum og traustum
eiginmanni. En saman
stóðu þau vörð um vel-
ferð barna sinna.
Á seinni árum var samband okk-
ar ekki mikið. En í fjarlægð fylgd-
ist ég með henni frænku minni – og
mikið var ég stolt af henni.
Yfir henni var bæði reisn og
glæsileiki. Hlýtt viðmót og bjart
bros alltaf til staðar.
Að ferðalokum skilur Adda Sigga
mikið eftir sig – þó að vegferðin
hafi verið alltof stutt. Líf hennar og
styrkur mun kristallast í börnum
hennar.
Þegar ég nú kveð kæra frænku
er samúð mín öll hjá börnum henn-
ar, eiginmanni, systkinum og móður
hennar Sigríði.
Guð gefi ykkur öllum styrk til
þess að takast á við sorg ykkar.
Katrín Þórlindsdóttir.
MINNINGARGREINUM þarf að fylgja formáli með upplýsingum um
hvar og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn,
um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Um hvern látinn
einstakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðr-
ar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Birting afmælis- og
minningargreina