Morgunblaðið - 02.11.2002, Qupperneq 44

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 2002 45
myndarleg kona, vörpuleg á velli,
hnarreist og hafði tiginmannlega
framkomu, enda bar maður ótta-
blandna virðingu fyrir henni. Hún
siðaði mann með strangri mildi. Hún
fór ekkert leynt með skoðanir sínar á
mönnum og málefnum og fylgdist
grannt með.
Nú er skarð fyrir skildi hjá fjöl-
skyldunni. Nú er hún sofnuð svefn-
inum langa en við örvæntum ekki því
Drottinn segir í Jóh. 5:28-29: „Sú
stund kemur, þegar allir þeir, sem í
gröfunum eru, munu heyra raust
hans og ganga fram, þeir, sem gjört
hafa hið góða, munu rísa upp til lífs-
ins.“
Í trausti þessa fyrirheits þá vonast
ég til þess að fá að hitta vinkonu
mína á ný í himneskum heimkynnum
í fyllingu tímans. Þangað til verðum
við sem eftir lifum að minnast góðrar
konu og þakka allar góðu stundirnar,
og þreyja þorrann með Guðs styrk.
Ég sendi Óla pabba og glæsilega
hópnum hans innilegar samúðar-
kveðjur og bið þeim blessunar og
styrks. Megi Hugborg hvíla í friði.
Þorsteinn Halldórsson.
Garðablóm hafa látið undan vetr-
arkuldanum og nú hefur þú, Hug-
borg, sem varst öllum svo góð, kvatt.
„Þetta er hún Hugborg, konan
mín,“ sagði Óli fyrir meira en fjöru-
tíu árum, þegar ég var nýkomin til
landsins og gisti hjá ykkur á meðan
Gunnlaugur var í námi á Selfossi hjá
Jóni Pálssyni dýralækni, tengdaföð-
ur þínum. Ég skildi ekkert af því sem
sagt var, en hlýja viðmótið þitt þurfti
engrar þýðingar við. Upp frá því
varst þú mér svo miklu meira en
bara vinkona. Kannski vegna þess að
systir þín, Munda, er gift í Þýska-
landi skildir þú mig betur en aðrir.
Skildir hvað það var, sérstaklega á
fyrstu árum Íslandsdvalar minnar,
erfitt fyrir mig. Rætur mínar voru
viðkvæmar og ekki búnar að aðlaga
sig og festast. Þú hjálpaðir mér og
hvattir mig. Fyrstu íslensku setning-
arnar lærði ég af þér. Einnig siði, ís-
lenska matargerð og margt fleira.
Ánægjustundirnar sem við Gunn-
laugur höfum átt með þér og Óla eru
margar. Hjá ykkur beið ég eftir
tveimur börnum okkar og var eins
og ein af fjölskyldunni tímunum
saman. Hvenær sem mér og mínum
datt í hug að líta inn vorum við vel-
komin og á nokkrum námsárum sín-
um voru einnig Barbara og Hákon
hluti af fjölskyldunni.
„Ekki hættir þú að heimsækja
okkur,“ sagðir þú, þegar þið fluttust í
Lækjartún. Auðvitað hætti ég ekki.
Umræður við eldhúsborðið, um fjöl-
skyldur okkar, lífið og tilveruna,
sameiginleg áhugamál eins og garð-
rækt voru upplífgandi og oft fylgdi
garðaskoðun í kjölfarið.
Í síðustu heimsókn minni í Lækj-
artún varst þú að planta út hádeg-
isblómum, uppáhaldsblómum okkar
beggja. Í sjúkrahúsheimsókninni til
þín blasti við mér lítill vöndur af
þeim og veit ég að þér þótti allra
blómvanda vænst um hann.
Þú hlúðir að öllum ástvinum þín-
um og elskaðir þá. Þökk sé að ég var
ein þeirra.
Óla, sonum ykkar og öðrum ná-
tengdum votta ég samúð mína.
Renata.
Það eru ekki nema tveir og hálfur
mánuður síðan þau Hugborg og
Ólafur voru hér á hátíðarstund þeg-
ar Barbara, dóttir okkar, lét skíra
son sinn og nú er þessi mikla heið-
urskona látin. Barbara var svo lán-
söm að fá inni hjá þeim hjónum í tvo
vetur á námsárunum, var þar ekki
aðeins í fæði og húsnæði heldur eins
og ein af fjölskyldunni og er ævin-
lega þakklát fyrir það góða atlæti og
metur mikils tryggð þeirra.
Þau Hugborg settu saman bú við
Austurveg á Selfossi þar sem Ólafur
rak lengi verslunina Sölvason og Co.
ásamt Þorvarði Sölvasyni. Síðan
settu þau upp lakkrísgerð og sölu-
skála ásamt með vélaumboði. Það
var oft í mörgu að snúast, en alltaf
var Hugborg sá fasti punktur sem
einslægt var til staðar ef eitthvað
bjátaði á eða vantaði. Þannig kynnt-
umst við Hugborgu og fjölskyldunni
fyrst. Maður varð þess fljótt áskynja
að hvarvetna lagði Hugborg gott til.
Um tíma var ég aðstoðarmaður hjá
Jóni tengdaföður Hugborgar og þeg-
ar kom að því að Renata birtist öllum
ókunn þá var henni einstaklega vel
tekið af Hugborgu og hennar fólki og
síðan hafa þær verið vinkonur í þess
orðs bestu merkingu.
Eftir að Ólafur hóf rekstur
Steypustöðvarinnar og þau fluttust
að Lækjartúni, breyttist ýmislegt og
Hugborg gaf sér meiri tíma til að
sinna hugðarefnum sínum, barna-
börnum, garðrækt og fleira. Skrúð-
garðinum, sem ævinlega var vel hirt-
ur, hafði hún mikið dálæti á. Oft
dvöldust á heimilinu langtímum
saman bæði skyldir og vandalausir
eins og móðir Hugborgar, Herdís,
höfðingleg kona, viðræðugóð í besta
lagi og átti þar fagurt ævikvöld.
Nýlega kom til tals við einhvern
gestrisni þeirra hjóna og þá var ein-
mitt sagt að það hefði verið sama
hvort þau bjuggu við Austurveginn
eða í Lækjartúni, það hefði alltaf
verið jafn mikið í leiðinni að koma við
hjá þeim og tökum við undir það.
Blessuð sé minning hennar og að-
standendum skulu færðar samúðar-
kveðjur.
Gunnlaugur Skúlason.
Með Hugborgu Benediktsdóttur
er genginn mikill máttarstólpi í fjöl-
skyldu okkar. Fjölskylda hennar og
manns hennar Ólafs Jónssonar frá
Hlöðum og fjölskylda okkar hafa átt
náið samstarf og vináttu um áratuga
skeið, bæði í starfi og leik.
Minningarnar eru margar og á
þessum tímamótum líða þær fyrir
hugskotssjónir sem ljúfir draumar
og bægja frá vandamálum daganna
um stund. Eitt skáldið orðaði það
svo: „… öll vor sæla er annaðhvurt,
óséð eða liðin.“
Tíminn gefur engin grið og fyrr en
nokkurn varir er ævin liðin hjá. Allt
er breytt og menn sakna heilsu sinn-
ar og hreysti þegar nýir boðar rísa.
Þau sem þetta rita eiga Hugborgu
og Ólafi marga skuld að gjalda.
Marga glaða stund á heimili þeirra á
Selfossi og Lækjartúni. Þar reistu
þau sér glæsihús í náttúruperlu Ár-
bæjar, þar sem Jón Pálsson dýra-
læknir og Áslaug kona hans stund-
uðu búskap með afkomendum
sínum. Sú stórfjölskylda er ógleym-
anleg þeim sem henni kynntust og
fyrirmynd annarra að samheldni og
léttleika hugans.
Þetta fólk er einbeitt sjálfstæðis-
fólk og Hugborg heitin var þar eng-
inn eftirbátur. Hún var skarpvitur í
pólitík og var stundum fljót að slá
niður ranghugmyndir, sem maður
hélt í einfeldni sinni að væru góðar
og gegnar. Það leiftrar af minning-
um um snörp orðaskipti um pólitík á
Selfossheimilunum þar sem samt allt
fólkið var þó sammála um að vera
blátt íhald.
Hugborg var glæsileg kona á velli
og fríð sýnum. Hún var ákveðin í
framgöngu og lá yfirleitt ekki á skoð-
unum sínum. Hún var ef til vill ekki
allra eins og sagt er. En hún var heil-
steypt og vinur vina sinna. Ólafi
manni sínum var hún lífsakkerið
sjálft og saman eignuðust þau mann-
vænleg börn og buru. Þau lifðu sam-
an langa ævi þar til Hugborg nú and-
aðist liðlega áttræð að aldri.
Við sendum Ólafi og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Steinunn og Halldór.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Mæt kona er fallin frá eftir
stutt en erfið veikindi. Með virð-
ingu og hlýju minnumst við Hug-
borgar Benediktsdóttur. Við
þökkum henni samfylgdina og vin-
áttu um langt árabil. Kæra frænd-
fólk og vinir, Ólafur Jónsson og
fjölskylda: Ég og fjölskylda mín
sendum ykkur hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Jón Helgason.
HINSTA KVEÐJA
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
✝ Margrét Sigfús-dóttir fæddist á
Skálafelli í Suður-
sveit 26. janúar 1911.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Skjól-
garði laugardaginn
26. október síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sigfús
Sigurðsson bóndi og
Ingibjörg Þorsteins-
dóttir húsmóðir.
Margrét var þriðja í
röð sex systkina og
eru nú tvö þeirra á
lífi, Ragnar og Guð-
brandur, báðir búsettir á Höfn.
Hin voru: Karólína, Sigríður og
Sigurður.
Margrét ólst upp hjá foreldrum
sínum á Skálafelli og tók ung þátt
í öllum almennum sveitastörfum
eins og þá tíðkaðist. Hún fór
snemma að vinna fyrir sér utan
heimilis og stundaði
margvísleg störf um
ævina, m.a. var hún
ráðskona í verbúð-
um á Höfn, ráðskona
við vega- og brúar-
gerð og tvo vetur
var hún ráðskona við
heimavistarskólann
á Hrollaugsstöðum.
Árið 1961 flutti hún
að Höfn. Þar vann
Margrét mörg ár í
kjörbúð KASK og
síðan í saltfiskverk-
un KASK til sjötugs-
aldurs. Árið 1972
keypti Margrét litla íbúð á Höfða-
vegi 13 og þar bjó hún til ársins
1983 er hún festi kaup á nýrri íbúð
á Bjarnahóli 3, þar sem hún bjó
síðan.
Útför Margrétar verður gerð
frá Hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku Magga frænka mín.
Þá er komið að kveðjustund. Ég
fæddist og ólst upp á Skálafelli þar
sem þú bjóst, þú varst ráðskona í
heimavistinni fyrsta árið mitt í skóla
og þú fluttir að Höfn um svipað leyti
og ég. Ég hef því notið þeirra forrétt-
inda að vera í námunda við þig alla
mína ævi og samverustundir okkar
hafa verið bæði margar og góðar. Þú
og amma kennduð mér bænir og þið
kennduð mér líka að lesa, prjóna og
margt fleira sem hefur gagnast mér
vel í lífinu.
Þú varst afskaplega dugleg kona
og vildir alltaf bjarga þér sjálf. Það
gerðir þú líka svo sannarlega fram á
síðasta dag, eldaðir mat, bakaðir
bestu kökur í heimi og aldrei mátti
maður fara frá þér án þess að fá kaffi-
sopa og meðlæti. En þú varst líka
þakklát ef ég gat rétt þér hjálpar-
hönd, sérstaklega síðustu árin.
Þessa síðustu daga hafa komið upp
í huga minn margar minningar um
þig, allar jafn góðar, og þær ætla ég
að geyma í hjarta mínu um ókomin
ár. Efst í huga mínum núna er þó
þakklæti. Þakklæti til þín fyrir það
sem þú hefur verið fjölskyldu minni,
börnum mínum, tengdabörnum og
ekki síst barnabörnunum, en þau
segjast alltaf „eiga þig“. Þín er sárt
saknað en við eigum öll góðar minn-
ingar eftir.
Elsku Magga mín. Guð geymi þig
og hafðu þökk fyrir allt.
Þín
Guðbjörg (Gugga).
Elsku Magga mín, nú kveð ég þig
með sárum söknuði í hjarta, þar sem
ég á einnig svo margar fallegar minn-
ingar um þig. Það var sama hvaða
tíma dags maður heimsótti þig, alltaf
voru kræsingar á borði, og þú hrein-
lega móðgaðist ef maður kláraði ekki
að minnsta kosti eina sort.
Þegar ég var í pössun hjá þér í eina
viku einn veturinn var ég borin eld-
snemma út í heitan bílinn og svo
beint upp í rúmið þitt og þar fékk ég
að lúlla áfram í hlýjunni. Ef við
frænkurnar fengum nokkrar að gista
saman bjóstu alltaf um okkur í þínu
rúmi, annað tókst þú ekki í mál, og
eftir að hafa farið með bænirnar með
okkur lagðist þú á dýnuna á gólfinu.
Þannig er þér best lýst, alltaf boðin
og búin að gera allt fyrir alla.
Þú talaðir oft um hann Guð og
hann Jesú og hana Maríu mey, sem
þú trúðir svo sterkt á. Þegar þú varst
veik á spítalanum og hafðir ekkert
vaknað yfir daginn lásum við, ég og
Kidda, upp úr litlu bænabókinni þinni
fyrir þig og þú umlaðir með okkur
flestar bænirnar.
Þú kunnir þær allar og lagðir þig
fram við að kenna okkur þær, og þær
geymi ég í hjarta mínu og reyni að
kenna barninu mínu þær.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Magga mín, núna ertu kom-
in til himna og átt eftir að vaka yfir
okkur þar, það veit ég. Minning þín
mun lifa með okkur um alla ævi.
„Ég lít til himins, ég lít til þín. Ég
lít til himins og reyni að finna augun
þín.“
María Viðarsdóttir.
Elsku Magga frænka. Nú ertu
komin á nýjan og betri stað þar sem
þér á eftir að líða vel. Ég vil þakka
þér fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Ég mun alltaf geyma
styttuna af okkur sem þú gafst mér
þegar ég var lítil og mun ég þá hugsa
til þín þegar ég horfi á hana. Ég vil
kveðja þig með fyrsta erindinu í
uppáhaldssálminum þínum.
Ó, Jesú bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson.)
Guð geymi þig elsku Magga mín og
minningin um þig mun ávallt vera í
huga mér. Þín frænka
Sigurbjörg Viðarsdóttir.
Elsku Magga. Mig langar að skrifa
þér nokkrar línur.
Til að þakka þér fyrir að vera
Magga frænka, sem gerði alltaf allt
fyrir alla, allt sem þú mögulega gast
og oft miklu meira en það. Einnig vil
ég þakka þér fyrir trúna sem þú gafst
mér í bernsku og alla sálmana og
versin sem þú kenndir mér.
Ég kveð þig með versinu sem þú
kenndir mér í sumar þegar þú varst
hjá mér.
Vertu alltaf hress í huga
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg og böl þig buga
baggi margra þungur er.
(Höf. ók.)
Góða ferð og Guð geymi þig elsku
frænka. Kveðja
Svanhvít
Sigurðardóttir.
Elsku Magga frænka. Ég vil þakka
þér fyrir allar góðu stundirnar sem
ég hef átt með þér. Þegar ég kom
heim á Höfn var alltaf fastur liður að
hitta þig. Maður passaði sig á því að
koma aldrei of saddur til þín svo að
maður gæti borðað nóg af góðu kök-
unum þínum. En skemmtilegast var
að spjalla við þig, þú fylgdist vel með
öllu svo að það var hægt að talað um
allt við þig. Húmorinn var alltaf í lagi
hjá þér og þú sást björtu hliðarnar á
öllu og við hlógum saman, hvort sem
við vorum að tala um heimsmálin eða
hversdagsleikann.
Þú hafðir alltaf gaman af börnum
það man ég frá því að ég var sjálf lítil.
Það var alltaf svo gaman þegar við
Heiðar bróðir fengum að gista, þú
hugsaðir svo vel um okkur og kennd-
ir okkur bænirnar fyrir svefninn en
auðvitað eftir að við vorum búin að fá
okkur mjólk og brúnköku. Mér
fannst líka svo gaman að skoða allt
dótið þitt og þá er sterkasta minn-
ingin tengd jesúmyndinni þinni sem
breyttist í Maríu mey ef maður færði
sig aðeins til. Ég fór alltaf inn í her-
bergið þitt til að kíkja á þessa mynd,
líka síðast þegar ég heimsótti þig á
Bjarnahólinn. Ég var viss um að
þessi mynd væri gædd einhverjum
töframætti og trúi því jafnvel enn í
dag.
Ég sá það enn betur eftir að við
Halldór eignuðumst hann Sigurð
Bjarma okkar, hvað börnin glöddu
þig. Þegar við komum með hann fyrst
til þín um síðustu jól, þá varstu ekki
lengi að leggjast á gólfið hjá honum
og leika við hann, þú máttir varla
vera að því að tala við okkur.
Litli snáðinn skynjaði strax hversu
góð þú varst og leið alltaf vel með þér
þegar þið hittust. Við erum mjög
þakklát fyrir að hafa getað haft þig
hjá okkur í sumar þegar þú þurftir að
koma til læknis í Reykjavík. Á daginn
skemmtuð þið Sigurður Bjarmi ykk-
ur vel saman. Þó að það væru níutíu
ár á milli ykkar, hlóguð þið að hvort
öðru og það var yndislegt að horfa á
ykkur leika saman. Á kvöldin áttum
við Halldór síðan góðar stundir með
þér þar sem við spjölluðum saman og
skemmtum okkur. Það kom okkur á
óvart hvað þú rúmlega níræð konan
vissir mikið um sjónvarpsefnið í dag,
t.d. vildir þú alls ekki missa af þætt-
inum um Frasier fyrir svefninn.
Elsku Magga frænka, við eigum
eftir að sakna þín mikið og það verð-
ur skrítið að koma heim á Höfn og
geta ekki hitt þig. Við höfum lært
mikið af þér og eigum margar góðar
minningar um þig sem við munum
alltaf eiga. Nú ertu komin á nýjan
stað og við vitum að þér líður vel þar
og munt vaka yfir okkur öllum. Við
viljum enda þessa kveðju á vísunni
sem þú fórst svo oft með í sumar:
Vertu alltaf hress í huga
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg og böl þig buga
baggi margra þungur er.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig, elsku Magga,
Ingibjörg Ósk, Halldór
og Sigurður Bjarmi.
Elsku Magga. Það er ekki ofsögum
sagt að þú hafir ávallt verið í sérstöku
uppáhaldi hjá fjölskyldunni í Fáka-
leiru 8c. Þú varst frænka sem alltaf
var gott að koma til, gafst af þér hlýju
og yl og varst alltaf tilbúin að gera
allt fyrir alla. Þú varst barngóð með
eindæmum og þegar stelpurnar
komu í heimsókn til þín mátti alltaf
sjá gleðiglampa í augum þínum. Þú
varst góð vinkona sem gaman var að
spjalla við og ávallt var stutt í grínið
og glensið. Þú lést óspart í ljós hversu
mikla trú þú hafðir á okkur og hversu
vænt þér þótti um okkur öll og von-
andi fannst þú fyrir sömu væntum-
þykju og virðingu frá okkur í þinn
garð.
Nú þegar þú hefur kvatt þennan
heim er okkur efst í huga þakklæti.
Þakklæti fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum með þér og
minningarnar sem þú skildir eftir
handa okkur.
Við eigum öll eftir að sakna þín en
við vitum að þú ert nú komin á góðan
stað þar sem þér líður vel í návist
allra góðu englanna sem þú talaðir
svo oft um.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Heiðar, Ragna, Anna
Regína og Elín Ása.
MARGRÉT
SIGFÚSDÓTTIR