Morgunblaðið - 02.11.2002, Side 57

UMRÆÐAN
58 LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
KVÓTAKERFI í fiskveiðum var
tekið upp 1981 í þeim tilgangi að
draga úr sókn og byggja upp illa
leikna fiskistofna. Á þessum tíma
vissi enginn hver verðmæti gætu fal-
ist í úthlutuðum kvóta. Kerfið
byggðist á líffræðilegum forsendum.
Það sem á eftir kom, framseljanlegi
kvótinn í nafni hagræðingar, hefur
valdið miklum átökum og svo verður
áfram í íslensku samfélagi verði ekki
betur búið um hnútana. Hagræðing
er mikilvægt markmið, en má ekki
verða tæki til ójöfnuðar og blindrar
samþjöppunar.
Spyrja má, hvar endar þessi sam-
þjöppun kvótans?
Fagleg umræða verður að lifa
Kvótakerfið byggist á líffræðileg-
um og hagfræðilegum þáttum, en
undirstaðan er vistfræðileg þekking
á lífríki sjávar. Mér virðist orðið
þrengt að þeirri faglegu umræðu
sem þarf að fara fram um grundvöll
fiskveiðistjórnunarinnar. Hags-
munaaðilar virðast bregðast jafn-
harðan við og reyna að slá nýjar vís-
bendingar og hugmyndir út af
borðinu, samanber nýlegar niður-
stöður rannsókna um áhrif veiðar-
færa á erfðir og vöxt fiska. Þeir eru
til í harðan slag til að þagga niður í
blaðamönnum vegan frásagna af
brottkasti úr afla skipa. Þaðan mun
sú þekking koma sem mestu skiptir
við framtíðarnýtingu fiskistofnanna.
Íþyngjandi er, hve lítið hefur miðað í
tuttugu ár við uppbyggingu þeirra í
núverandi kerfi.
Örva þarf umræður og sækja nýja
þekkingu víða; enn vitum við lítið um
áhrif hinna nýju manngerðu um-
hverfisþátta á nýliðun fiskistofn-
anna, t.d. veiðarfæranna og afkasta-
getu skipanna. Sjálfbærar verða
veiðarnar ekki nema að teknu tilliti
til þessara áhrifavalda.
Stjórnmálin enn og aftur
Samfylkingin hefur sett fram
markvissar tillögur um fiskveiði-
stjórnun, en hún þarf aukinn styrk
til að vinna að framgangi þeirra,
vinda ofan af ójafnaðarkerfinu, skila
í áföngum því sem tekið hefur verið
og festa rétt þjóðarinnar í stjórnar-
skrá. Skerpum skilning á þeirri
hættu sem felst í því að hagsmuna-
hópi takist að einoka umræðuna um
grundvöll fiskveiðistjórnunarinnar.
Veitum þeim vísindum eðlilegt svig-
rúm, sem lagt geta umræðunni lið til
að fjalla á gagnrýninn hátt um þenn-
an sama grundvöll.
Fiskveiðistjórn-
unin og vísindin
Eftir Stefán
Bergmann
Höfundur tekur þátt í flokksvali
Samfylkingarinnar í
Suðvesturkjördæmi.
„Samfylk-
ingin hefur
sett fram
markvissar
tillögur um
fiskveiðistjórnun.“
HAFNFIRÐINGUM er í fersku
minni þegar Guðmundur Árni Stef-
ánsson settist í stól bæjarstjóra árið
1986. Eitthvert
glæsilegasta kjör-
tímabil í sögu bæj-
arins fór í hönd undir
stjórn hans og kosn-
ingasigurinn 1990
undirstrikaði það.
Guðmundur Árni er
maður sem getur og þorir. Hann er
jafnaðarmaður af hugsjón og allur
málflutningur hans er tengdur sýn
um samfélag réttlætis og jöfnuðar.
Í störfum sínum hefur Guðmundur
Árni nýtt reynslu sína á jákvæðan
hátt. Auk þess að gegna mikilvægum
störfum á Alþingi á yfirstandandi
kjörtímabili hefur hann tekið að sér
ábyrgðarstörf innan íþróttahreyfing-
arinnar svo dæmi sé tekið. Reynslu-
heimur hans í bæjarpólitík og síðar í
landsmálum gefur honum ákaflega
víða sýn og hvar sem hann kemur
fylgir honum snerpa þar sem honum
tekst að greina hismið frá kjarn-
anum.
Guðmundur Árni Stefánsson sæk-
ist eftir forystusæti Samfylking-
arinnar í öðru stærsta kjördæmi
landsins. Við þurfum á honum að
halda og ég hvet allt Samfylking-
arfólk til að tryggja honum 1. sætið
þann 9. nóvember.
Guðmund Árna
Stefánsson
í 1. sætið
Leifur Helgason kennari skrifar:
ÉG STYÐ Jóhönnu Sigurð-
ardóttur í prófkjöri Samfylking-
arinnar, við hlið formanns, til að
leiða flokkinn til sigurs. Hana vel
ég vegna sérstöðunnar sem hún
hefur skapað sér á þingi. Áræði
hennar, heiðarleiki
og dugnaður á sér
vart hliðstæðu. Hún
stendur vörð um
jafnaðarstefnuna og
berst fyrir þá sem
minna mega sín.
Hreinskiptni hefur
einkennt störf Jóhönnu frá upphafi
og farsæld hennar byggist á eigin
sáningu. Hún rær á einæringi mót
fullskipuðum flota stórlaxa, með
storminn í fangið og árina eina að
vopni.
Það vekur aðdáun allra sem
minna mega sín í þjóðfélagi þar
sem lítilmagnanum reynist æ erf-
iðara að hafa til hnífs og skeiðar.
Í síðasta prófkjöri fékk Jóhanna
afgerandi kosningu, á sjöunda þús-
und atkvæða, og Samfylkingin náði
glæsilegum sigri undir forystu
hennar. Þarf að minna á hver lagði
þá til stærsta kvótann? Kvóta sem
hún hafði unnið til með baráttu fyr-
ir alþýðuna sem flykktist til að taka
þátt. Jóhanna býður sig fram í ann-
að sætið í prófkjörinu 9. nóvember.
Fylkjum okkur um konuna sem
hefur sýnt að hún er traustsins
verð.
Jóhönnumst!
Ég er Jóhönnuð!
Anna A. Agnarsdóttir skrifar:
ÞAÐ er brýnt að saman fari
reynsla og kraftmikil endurnýjun á
framboðslista Samfylkingarinnar í
Suðurkjördæmi. Á fáum stöðum
eigum við meiri
möguleika á góðum
árangri. Til að ná
honum þarf öflugt
fólk. Björgvin G.
Sigurðsson gefur
kost á sér í flokks-
vali Samfylking-
arinnar í Suðurkjördæmi. Hann er
ungur og kraftmikill jafn-
aðarmaður sem er mikill akkur að
að fá í forystuveit Samfylking-
arinnar.
Björgvin er einarður bar-
áttumaður fyrir félagslegu réttlæti
og sú tegund af félagshyggjumanni
sem er mér að skapi; réttsýnn bar-
áttumaður sem finnur til í stormum
sinna tíða.
Til að Samfylkingin nái þeim ár-
angri sem við væntum af henni í
komandi kosningum er áríðandi að
fá öflugt fólk á borð við Björgvin í
fremstu röð. Hann hefur sýnt og
sannað með glæsilegri framgöngu á
pólitíska sviðinu að hann er
traustsins verður.
Ég skora á Samfylkingarfólk í
Suðurkjördæmi að kjósa ungan
mann á Alþingi – að kjósa Björgvin
í öruggt sæti í flokksvalinu hinn 9.
nóvember.
Kjósum Björgvin
í flokksvalinu
Sigurbjörg Grétarsdóttir skrifar:
GUÐRÚN Ögmundsdóttir hefur
frá upphafi þingsetu sinnar 1999
dregið fram í dagsljósið mál sem
fram til þess tíma voru álitin feimn-
ismál sem e.t.v. mætti minnast á í
framhjáhlaupi, mál sem höfð voru í
flimtingum en ekki fjallað um af al-
vöru. Oftar en ekki var talið að við
Íslendingar þyrftum
ekki að hafa áhyggj-
ur af þeim, þetta
væri eitthvað sem
gerðist annars stað-
ar í heiminum. Þetta
eru málefni innflytj-
enda, kvenna sem
orðið hafa fyrir ofbeldi, fanga, sam-
kynhneigðra. Hún hefur dregið fram
í dagsljósið til umfjöllunar mál eins
og vændi og mansal. Þetta hefur hún
gert af þekkingu, varfærni og hrein-
skilni. Fólkið sem tilheyrir þessum
„málaflokkum“ á sér fáa málsvara.
Guðrún hefur alla tíð haft áhuga á
þessu fólki. Hún hefur viljað rétta
hlut þess. Vinna með því, eiga það að
vinum, hafa það allt í kringum sig.
Hún sat í félagsmálaráði Reykjavík-
ur frá 1992, var formaður þess frá
1994 til 1998. Þar vann hún heilshug-
ar að bættri stöðu notenda. Allar
þær breytingar miðuðu að því að
fólk gæti leitað sér aðstoðar án þess
að þurfa að skammast sín fyrir.
Þegar fólk úr ýmsum flokkum er
spurt um þingmanninn Guðrúnu Ög-
mundsdóttur segir það: „Hún talar
mannamál.“
Þessi kona þarf að vera á Alþingi
Íslendinga.
Guðrúnu Ög-
mundsdóttur á
þing á ný
Sigrún Óskarsdóttir, forstöðumaður hjá
Félagsþjónustu Reykjavíkur, skrifar:
ÍSLAND er gott og stórt land með
fáa íbúa en stóra þjóðarsál. Þjóðin
hefur alla tíð þurft að ala með sér
samkennd og samhjálp til að hún lifði
af við þær erfiðu aðstæður sem ríkja
á norðurhjara veraldar. Það er ekki
hægt að reka samfélag og stjórna
landinu til lengdar nema með miklum
samhug og samhjálp, þannig hefur
það verið í órofa tíð, það er galdurinn
bak við stolt okkar, menningu og
grundvöllur samstöðu þjóðarinnar.
Valdhafi sem ekki skilur þetta er þeg-
ar tekinn að grafa undan einingu
þjóðarinnar örar en með nokkrum
öðrum hætti er hægt. Ef þjóðin hætt-
ir að skynja sig sem samstæða heild,
sem tekur undir arma þeirra sem
minna mega sín og ber þá með sér, í
stað þess að skilja þá eftir, getur ekk-
ert annað haldið þjóðinni saman.
Valdhafi sem elur á þeirri skoðun að
rétt sé að skilja þrekminni bræður
okkar og systur eftir eins og þeir
komi okkur ekki við, er að sundra
þjóðinni hraðar en önnur öfl gætu
gert.
Um hríð hefur landinu verið stjórn-
að eftir lögmálum græðginnar, þar
sem þjóðargersemarnar hverfa í
hvern úlfskjaftinn eftir annan. Mestu
verðmæti þjóðarinnar, náttúruauð-
lindirnar, sem eining var um að þjóð-
in ætti í sameiningu eru gefnar
„greifum“ sem selja þær aftur og
hverfa á braut með milljarða króna af
þjóðarauðnum til útlanda til að
gamna sér með í spilavítum verð-
bréfamarkaðanna. Svo sannarlega
þurfa lögmál jafnaðarstefnunnar að
grípa hér inn í.
Valdshafarnir sundra þjóðinni þeg-
ar þeir auka sífellt útgjöld sjúklinga
þannig að venjulegt alþýðufólk þarf
oft að neita sér um að leysa út lyfin
sín eða fara í myndatökur sem læknir
telur þörf á. Í sumar sögðu valdhaf-
arnir þjóðinni að ekki væru til 12
milljónir kr. til að reka deild heila-
skaddaðra, en voru á sama tíma að
greiða brottreknum forstjóra Símans
35 milljónir í starfslokasamning.
Valdhafar sem forgangsraða þannig
og stjórna eftir lögmálum græðginn-
ar, sundra þjóð sinni. Sérstaklega
þegar þjóðin er lítil og þarf að byggja
tilveru sína á samhjálp, samhug og
samkennd. Hætt er við að ungu fólki
finnist því ekki lengi bera tryggð við
land sem skipt hefur upp auði sínum á
milli „greifa“ sem leika sér með gjaf-
irnar eins og þeim sýnist. Land sem
krefur unga sem aldna sífellt um
hærri gjöld fyrir læknishjálp en það
hefur ráð á og rukkar svo margfaldar
þær upphæðir með lögfræðihótunum.
Samfylkingin hefur trúverðugleika
og styrk sem við þurfum til að snúa af
þessari óheillabraut. Jafnaðarstefnan
er það lögmál sem ég vil starfa eftir,
samhjálp og samhugur í verki, eru
mín lífsmottó. Ég óska eftir umboði
og samstarfi fólks í Suðvesturkjör-
dæmi, til að gera þetta samfélag
betra, eins og landsmenn eiga skilið.
Þetta er
okkar land
Eftir Þorlák
Oddsson
Höfundur tekur þátt í prófkjöri
Samfylkingar í Suðvesturkjördæmi
og sækist eftir 3.–4. sæti.
„Jafnaðar-
stefnan er
það lögmál
sem ég vil
starfa eftir.“
SAMFYLKINGARFÉLAGAR í
suðvesturkjördæmi hafa úr ellefu
hæfum frambjóðendum að velja í
flokksvali hinn 9.
nóvember nk. Ég
fagna því sér-
staklega að Katrín
Júlíusdóttir vara-
þingmaður skuli
gefa kost á sér í
flokksvalinu.
Þrátt fyrir ungan aldur er Katr-
ín enginn nýliði í stjórnmálum.
Hún hóf stjórnmálaþátttöku fyrir
nær áratug og hefur gegnt fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum. Hún
var framkvæmdastjóri Stúd-
entaráðs og formaður Ungra jafn-
aðarmanna, en er nú varafor-
maður framkvæmdastjórnar
Samfylkingarinnar.
Katrín hefur einnig fjölbreytta
reynslu úr atvinnulífinu, meðal
annars af verslunarrekstri og
verkefnastjórn hjá hugbúnaðarfyr-
irtæki. Hún hefur sýnt það og
sannað að þarna er framsækin og
dugmikil kona á ferð.
Ég kynntist Kötu fyrst í stjórn
Grósku, en markmið félagsins var
sameining jafnaðarmanna. Sam-
einingin varð að veruleika og síð-
an höfum við starfað saman í
Kópavogslistanum, Ungum jafn-
aðarmönnum og loks í Samfylk-
ingunni.
Katrín Júlíusdóttir er hugsjóna-
manneskja sem leggur áherslu á
málefni ungs fólks, menntamál og
Evrópumál. Hún er verðugur
fulltrúi nýrrar kynslóðar á Alþingi
og ég hvet alla Samfylking-
arfélaga í suðvesturkjördæmi til
þess að styðja hana.
Kjósum Katrínu
Júlíusdóttur
Svala Jónsdóttir, Kópavogi, skrifar: