Morgunblaðið - 30.11.2002, Qupperneq 59

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 2002 59
FORDÓMAR hafa verið mikið í
umfjölluninni á þessu ári, sem von-
andi hefur orðið til þess að einhver
hefur horft í eigin barm og ákveðið
að blása þá burt. Hafi menn gert það
er það vafalaust léttir bæði fyrir
þann sem hefur orðið fyrir fordóm-
um, en líka fyrir þann sem var fullur
fordóma. Víðsýni og sveigjanleiki í
mannlegum samskiptum gerir líf
okkar allra fyllra og ánægjulegra.
Fordómar og útskúfun
Áhersla Alþjóðaheilbrigðismála-
stofnunarinnar varðandi HIV/al-
næmi á þessu ári er einmitt barátta
gegn fordómum og útskúfun. Gæti
ástæða þess að ekki ber mikið á hóp
HIV-jákvæðra og alnæmissjúkra í
okkar samfélagi í dag verið sú að
þeir óttast fordóma og útskúfun? Því
miður er það oftast ástæðan. For-
dómarnir viðhaldast frekar sjáist
þeir smituðu lítið. Einhver þarf því
að taka af skarið. Væri það ekki ein-
falt og göfugt markmið okkar HIV-
neikvæðra að allir fái notið sín á sín-
um eigin forsendum og að enginn
þurfi að lifa í felum eins og ,,huldu-
börnin“ hennar Evu forðum? Ég hef
sjálf verið svo heppin, vinnu minnar
vegna, að kynnast mörgum HIV-já-
kvæðum og sjá að þau eru bara
ósköp eðlilegt og ábyrgt fólk. Fólk
sem stundar sína vinnu, hefur sín
áhugamál, sína skapgerð og sinn sér-
stæða smekk. Mörg þeirra eru meira
að segja ekki bara klár og dugleg,
heldur líka skemmtileg og fyndin.
Það eina sem skilur okkur að er sjúk-
dómurinn.
Sumir eru óheppnari en aðrir…
Það sem gerir gæfumuninn á milli
þeirra og okkar, er að þau voru
hræðilega óheppin í sínu kynlífi,
smituðust við óvarðar samfarir. En
rétti þeir upp hönd, þeir sem ekki
hafa líka tekið slíka áhættu í lífinu.
Ég gæti trúað að margar hendur sjá-
ist á lofti. Því langar mig að spyrja
ykkur mjög persónulegrar spurn-
ingar. Hvað myndi ykkur finnast um
það ef þið væruð smituð? Ég held að
flestum þætti nóg um að þurfa að að-
laga líf sitt sjúkdómnum og ekki
hvað síst þeim andlegu og félagslegu
afleiðingum sem gjarna fylgja í kjöl-
farið. Ég er þess fullviss að allir
myndu gjarnan vilja sleppa við að
lifa líka í einangrun og útskúfun
vegna fordómanna sem tengjast
þessum sjúkdóm.
Hvað er til ráða?
Hvernig væri að við stöldruðum
aðeins við, hugsuðum okkur um og
opnuðum síðan dyrnar og leyfðum
,,huldubörnum“ Evu að lifa eðlilegu
lífi á meðal okkar? Er þetta ekki
bara spurning um vilja, skilning og
víðsýni? Hvaða áhrif haldið þið að
slíkt myndi hafa á líf HIV-jákvæðra
og alnæmissjúka? Eiga þeir að lifa í
ævilangri útskúfun fyrir eitthvað
sem hefði getað hent mörg okkar?
Ég bara spyr…
Ég bara spyr…
Eftir Sigurlaugu
Hauksdóttur
„Það eina
sem skilur
okkur að er
sjúkdóm-
urinn.“
Höfundur er félagsráðgjafi á Land-
spítalanum – háskólasjúkrahúsi.
Alltaf á þriðjudögum
Jólahvað á Geysi!
Pantanasími 486 8915
Netfang: geysir@geysircenter.is
Pantanasími 486 8915
Netfang: geysir(att)geysircenter.isKomdu og leyfðu okkur
að stjana við þig og þína
Aðeins kr. 4.900
Hátíðlegt jólahlaðborð
7. desember
Enginn annar en Bergþór Pálsson
kemur og fyllir okkur af gleði
Jólahlaðborð
30. nóv. og 14. des.
Stórskemmtilegt borðhald
og ball með Karma
30. nóv., 7. og 14. des.
Hótel Geysir