Morgunblaðið - 24.12.2002, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 24. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Hallgrímur B. Geirsson.
Styrmir Gunnarsson.
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
STOFNAÐ 1913
Útgefandi: Árvakur hf., Reykjavík.
Aðstoðarritstjórar:
Karl Blöndal, Ólafur Þ. Stephensen.
Fréttaritstjóri:
Björn Vignir Sigurpálsson.
Jólasvein
Jólahreyfingar – „Höfuð, h
herðar, hné og tær, hné og t
nef…“ sungu allir og hreyfð
Morgunblaðsins þriðja sunn
Óttablandin gleði – Hjartað slær aðeins örar þegar maður mætir stórum
skeggjuðum rauðklæddum manni. En hann kemur færandi hendi og mað-
ur herðir upp hugann.
Kertasníkir – Síðastur til byggða kemur Kertasníkir í dag. Hann kom fyrst til Akureyrar og fór beina lei
að dansa í kringum jólatréð með barn í fanginu.
Helgi jólanna – Börnin kynnast helgi jólanna smátt og smátt. Eldri
börnin eru með á nótunum en þau yngstu síður. Á síðasta sunnudegi í
aðventu hittust börn í sunnudagaskóla Egilsstaðakirkju og sungu
sálma í altarisþrepunum.
HÁTÍÐ LJÓSS OG FRIÐAR
– HÁTÍÐ BARNANNA
Verið óhræddir, því sjá, égboða yður mikinn fögnuð,sem veitast mun öllum
lýðnum: Yður er í dag frelsari
fæddur, sem er Kristur Drottinn, í
borg Davíðs. Og hafið þetta til
marks: Þér munuð finna ungbarn
reifað og lagt í jötu.“
Þannig tilkynnti engillinn, sem
birtist fjárhirðum á Betlehems-
völlum fyrir rúmum tvö þúsund
árum, fæðingu Krists. Fagnaðar-
erindið birtist mannkyninu í litlu
barni. Oft eru jólin líka kölluð há-
tíð barnanna. Annars vegar fer
það ekkert á milli mála að gleði
barnanna yfir jólahaldinu er mest
og einlægust. Hins vegar á fagn-
aðarboðskapur jólanna, hið sanna
innihald þeirra, greiða leið að
hjörtum barnanna.
Í sakleysi sínu og einlægni eru
börnin fulltrúar alls hins bezta í
manninum, enda lagði Kristur
áherzlu á að menn varðveittu
barnið í sjálfum sér. Þegar hann
var spurður hver væri mestur í
himnaríki, kallaði hann á lítið
barn, setti það á meðal lærisveina
sinna og sagði: „Sannlega segi ég
yður: Nema þér snúið við og verð-
ið eins og börn, komist þér aldrei í
himnaríki. Hver sem auðmýkir
sjálfan sig eins og barn þetta, sá
er mestur í himnaríki. Hver sem
tekur við einu slíku barni í mínu
nafni, tekur við mér.“ Og hann
sagði líka: „Leyfið börnunum að
koma til mín, varnið þeim eigi, því
að slíkra er Guðs ríki. Sannlega
segi ég yður: Hver sem tekur ekki
við Guðs ríki eins og barn, mun
aldrei inn í það koma.“
Á jólunum er full ástæða til að
spyrja hvort við höfum tekið á
móti Kristi eins og vera ber með
því að taka vel á móti börnunum
sem við komum í þennan heim. Og
ekki síður hvort við höfum leyft
börnunum að koma til Krists og
kynnast honum.
Hvernig umgöngumst við sak-
leysi barnssálarinnar? Gerum við
okkar bezta til að hjálpa börn-
unum að varðveita það?
Á aðventunni var hér í blaðinu
vakið máls á innihaldi tölvuleikja,
sem seljast í þúsundum eintaka og
margir foreldrar ýmist kaupa
handa börnum sínum eða leyfa
þeim að kaupa. Ofbeldið og sið-
leysið í sumum þessara leikja er
slíkt, að þar eru ekki bara þurrkuð
út mörk siðmenntaðrar hegðunar,
eins og það hefur verið orðað,
heldur gengur innihaldið þvert á
markmið kristins samfélags, sem
eru samhjálp, friður og náunga-
kærleikur. Það er ekki einu sinni
hægt að halda því fram að í svæsn-
ustu leikjunum eigi leikandinn þó
þátt í sigri hins góða á hinu illa,
heldur er hann sjálfur kominn í
hlutverk illvirkjans. Þessu efni er
haldið að börnum og unglingum af
peninga- og markaðsmaskínum
„afþreyingariðnaðarins“, en það er
hlutverk foreldra að taka til varna.
Ofbeldistölvuleikir, -myndbönd
eða hvers konar ofbeldisleikföng
eiga ekki heima í neinum jóla-
pakka, sem á að opna í kvöld. Jólin
eru hátíð ljóss og friðar, ekki
myrkraverka og ofbeldis, jafnvel
þótt það sé bara á geisladiski.
Á hátíð barnanna hljótum við
líka að hugsa til nýlegra frétta um
að 1.000 mál hafi komið til kasta
Barnaverndar Reykjavíkur á
árinu, um 20 á viku hverri. Alltof
mörg börn búa við aðstæður, sem
stefna þeim í alls konar hættu og
hamla þroska þeirra og velferð.
Og enn og aftur lesum við fréttir
af dómsmálum sem varða ofbeldi
gegn varnarlausum börnum, smán-
arblett á þjóðfélaginu sem allra
sízt má liggja í þagnargildi.
Flestir íslenzkir foreldrar gera
sitt ýtrasta til að búa sem bezt að
börnunum sínum. Mikill meirihluti
íslenzkra barna nýtur góðs atlæt-
is. Engu að síður eiga mörg börn
erfitt uppdráttar. Nú fyrir jólin
lesum við fréttir af því að yfir tvö
þúsund fjölskyldur þurfi að leita á
náðir hjálparstofnana til að hafa í
sig og á um hátíðina. Þar eru þús-
undir barna, sem eru aðstoðar
þurfi. Þeir, sem sitja við gnægta-
borð, mættu gjarnan hafa hlut-
skipti þeirra í huga og skoða
hvernig þeir geti rétt þeim hjálp-
arhönd.
Börnin, sem búa við allsnægtir,
eru þó ekki endilega alltaf bezt
sett. Það er dapurleg staðreynd að
þótt Íslendingar eignist einna flest
börn iðnvæddra þjóða, gefa þeir
sér jafnframt einna minnstan tíma
fyrir börnin sín, enda vinnum við
lengri vinnudag en aðrar vestræn-
ar þjóðir til að bera það sama úr
býtum. Mörg börn sjá of lítið af
foreldrum sínum og skortir fyrir
vikið þá umhyggju og siðferðilegu
leiðsögn sem er nauðsynleg, ekki
sízt þegar þeim stendur til boða
alls konar varasamt efni í hinum
rafræna sýndarheimi, sem er
mörgum fullorðnum lítt kunnur.
Einhver bezta gjöfin, sem við
getum gefið börnunum okkar um
þessi jól, er tími – til að fjöl-
skyldan geti verið saman, til að
tala saman og rækta sameiginleg
áhugamál. Við ættum jafnframt að
nota þann tíma til að velta fyrir
okkur hinu raunverulega innihaldi
jólanna, fagnaðarerindinu um frið
og náungakærleika. Við eigum að
taka á móti börnunum okkar eins
og þau eiga skilið, í nafni Krists.
Ekki síður eigum við að kenna
þeim að þekkja hann og leyfa þeim
að koma til hans, til dæmis með
því að fara í messu á jólunum eða
nota jólahátíðina til að lesa um
verk Krists og boðskap. Það er
eitthvert bezta veganestið, sem við
getum gefið börnunum.
Morgunblaðið óskar lesendum
sínum og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla.