Morgunblaðið - 04.02.2003, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 4. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ






 



  

 

 
 BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MIKIÐ er nú gott að heilbrigðiskerf-
ið er að átta sig á að það tengist mikið,
mjög mikið velferð barna sem hafa
verið beitt kynferðislegu ofbeldi,
barna sem nú eru orðin fullorðið fólk
og fólk í uppvexti. Lífshamingja þessa
fólks sést ekki nema í litlum, vel
þekktum hópum, brennivíni og dópi,
sem hefur eins og allir vita sínar af-
leiðingar á mannamótum, svo er þetta
svo vel falið. Við höfum ekki viljað,
bara ekki þorað, að segja nokkrum
frá, af ótta við aðallega okkar eigin til-
finningar og höfnun fyrir utan allt
annað sem þessu fylgir. Þetta er ekk-
ert smáálag sem þessi börn og þetta
fólk þarf að bera, bæði í skóla, vinnu
og í samfélaginu. Hafi barn verið beitt
kynferðislegu ofbeldi af föður, er það
gjörningur sem er eiginlega ófyrir-
gefanlegur, það eru mestu svik lífsins,
slík svik fylla börn og fólk beiskju,
reiði og jafnvel hatri, þau missa ekki
bara trúna og kærleikann á föður
sinn, heldur hinn himneska líka. Eina
leiðin til heilbrigðis og endurnýjaðs
trausts er trúin á kærleika og fórn
Jesú Krists á krossinum. Við verðum
að ná að fyrirgefa kvölurum okkar að
fullu, þetta er nauðsynlegt, jafnframt
erfiðasta skrefið af öllu á leið til lækn-
ingar. Viðtekt og von, opnun og snert-
ing, fyrirgefning, traust á kærleika
Guðs. Guð hjálpar okkur að gera hið
ógerlega. Guð skilur fyrirgefninguna
því hann þurfti svo oft að fyrirgefa.
Ég er búin að lesa bókina Ekki
segja frá, frásögn ísl. stúlku sem var
beitt kynferðislegu ofbeldi af bróður
sínum, ég botnaði ekkert í því til að
byrja með, mér varð alltaf kaldara og
kaldara svo tók ég mér hvíld frá bók-
inni í nokkra daga og hélt mér við mitt
bænahald eins og venjulega en öll mín
fortíð er búin að koma í hausinn á mér
sem er nú ekki svo lítil. Ég er búin
með bókina og hún er góð til lestrar
fyrir þá sem eru búnir að vinna sig út
úr fortíðinni og sætta sig við hana að
öllu leyti og fyrirgefa öllum og sjá rétt
og rangt í lífinu og gefa sér tíma til
þess. Ég er búin að kynnast Guði mín-
um, ég er laus við áfengi og töflur af
ýmsu tagi fyrir töluverðu og mér líður
vel, hef öðlast innri ró. Það kostaði
góðan tíma með fólki með sömu
vandamál og alls konar fortíðar-
drauga að frelsast frá þessu sem dýr-
legt er að sjá, afgreiða fortíðina, búa
sér til nýja fortíð og lifa hamingju-
sama framtíð án allra vímugjafa og
leiðinda og hjálpa hinum sem eru í
nauðum staddir. Lífið getur verið og
er bæði hlátur og grátur, sem er mikil
lækning á miklum erfiðleikum alls
konar sem við erum ekki tilbúin að
treysta hverjum sem er fyrir.
Ef einhver vill tala við mig þá er ég
til viðtals í síma 478-8286 milli 10 og
12 á morgnana virka daga. Með þökk
fyrir birtingu.
RÓSA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Djúpavogi.
Heilbrigðiskerfið
áttar sig
Frá Rósu Guðmundsdóttur:
ALLIR geta fallist á að skyldleiki er
ekki einkamál eins eða tveggja. Allir
eiga, eðlilega, rétt á að vita hvaða
stofnar standa að þeim sjálfum. Allir
eiga foreldra, eðlilega, sbr. „Heiðra
skaltu föður þinn og móður“, m.a.
með því að bera sig eftir því að vita
upp á hár nöfn þeirra, fæðingardag og
ár, hvenær þeir lifðu og dóu, hvaðan
þeir komu og „hverra manna“ þeir
voru og eru.
Hvað er vígt vatn?
Til hvers að vígja vatnið ef vanhelg-
un helgar meðalið? Smápæling... en
allir hljóta að vera sammála um að
skyldleiki eins við annan á ekki að
vera söluvara þess þriðja heldur ættu
þeir tveir fyrrnefndu að eiga „for-
kaupsrétt“ á upplýsingum um vensl
sín en ekki óviðkomandi þriðji aðili
eða fyrirtæki úti í bæ eins og Íslensk
erfðagreining eða Genealogia Islan-
dorum eða IBM þrátt fyrir þeirra
frómu ósk að spreða okkur gallalaus-
um út um allar jarðir... má ég þá biðja
um aðeins... örlítið meiri diskant.
Í útlöndum starfa iðin samtök sem
róa að því öllum árum að sundra þjóð-
um heims. Engir fánar mega blakta.
Kristni má ekki dafna og lita sam-
félög. Þjóðtunga fær ekki að vera óá-
reitt. Góðir siðir og kristileg breytni
er fótum troðin og hrakyrt. Líf fólks
er gert ómerkilegt, aumkunarvert og
hlægilegt í viðtalsþáttum sem fá
frægt og fallegt fólk til að smækka sig
frammi fyrir alþjóð þar sem fim-
maurabröndurum er kastað framan í
gesti á áheyrendapöllum eins og fið-
urfénað. Allt til að ræna fólk mann-
legri reisn og virðingu. Gera allt og
alla að fíflum og hafa af fólki fé og
virðingu. Þetta er meðvituð stefna
sem hefur náð alla leið hingað til Ís-
lands. Það talar um fjölþjóðamenn-
ingu og alþjóðahyggju en í rauninni er
það að ræna smærri þjóðir heims öllu
sem þær hafa. Heimsyfirráð eða
dauði er slagorð sem þeir hafa látið
sér um munn fara og það er full
ástæða til að taka þá alvarlega eða lít-
ið á Bretland, Danmörku, Frakkland,
Noreg og fleiri þjóðir sem nú eiga
bara einhverja asnalega álmynt sem
heitir evra, þvílíkt skrípi.
Ætterni, það er málið
Íslendingabók samanstendur af
genum okkar sem Íslensk erfðagrein-
ing (greina hvað fyrir hvern?) hefur
krækt sér í sýnishorn af, einhvern
veginn. Genealogia Islandorum varð
að lúta í lægra haldi fyrir ÍE sem söls-
aði ættfræðisafnið undir sig í Íslend-
ingabók: Ættfræði um íslensku þjóð-
ina frá upphafi vega í bland við genin
okkar. Henni ber að standa undir
nafni þannig að allir verði réttfeðraðir
DNA lega séð eins og í lífsins bók eins
og þar stendur: Þá mun allt sem hulið
er hrópað á strætum og á þökum
uppi... skyldi sá tími vera kominn hér
á jörðu... sýnt og flóðlýst eins og fót-
boltavöllur, Heimaklettur á gosdegi.
Von er til að Íslensk erfðagreining
& co skili ætterni fólks óbrengluðu
inn í Íslendingabók þótt fyrirtækið
ráði aldrei niðurlögum sjúkdóma.
INGIBJÖRG ELÍN
SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Laugavegi 49, 101 Reykjavík.
Ættgöfgi
Frá Ingibjörgu Elínu
Sigurbjörnsdóttur: