Morgunblaðið - 13.02.2003, Blaðsíða 19

SUÐURNES
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2003 19
Laugavegi, s. 511 1717
Kringlunni, s. 568 9017
FLAUELSKÁPUR 11.990
(LITIR: SVART, RAUTT,
BEINHVÍTT)
2003
JAKKAFÖT 15.990
SKYRTA 2.990
BINDI 2.990
SKÓR FRÁ 6.990
Gott verð Nýtt kortatímabil
JAKKAFÖT 15.990
SKYRTA 3.590
BINDI 2.990
SKÓR FRÁ 6.990
HLÍFAR á vinstri væng og hreyfli
flugvélar Flugleiða skemmdust í
óveðri sem gekk yfir Keflavíkurflug-
völl um miðnætti í fyrrinótt. Vélin
fauk til og lenti á landgangi sem hún
stóð við.
Vélin átti að fara til London í gær-
morgun en að sögn Guðjóns Arn-
grímssonar, upplýsingafulltrúa
Flugleiða, var önnur vél tiltæk svo
áætlun raskaðist lítið. Einhverjar
tafir urðu þó á því að Kaupmanna-
hafnarvél færi af stað um eða upp úr
hádeginu.
Vélin sem skemmdist var strax
sett í viðgerð og telur Guðjón að hún
verði tilbúin til notkunar aftur á
föstudag. Er þetta nýjasta flugvélin í
flota Flugleiða.
Björn Ingi Knútsson flugvallar-
stjóri sagði að vonskuveður hafi ver-
ið á svæðinu um miðnætti, allt að því
40 metrar á sekúndu, en það hafi
gengið niður þegar leið á nóttina.
Þrjár vélar voru á svæðinu, en tvær
urðu ekki fyrir neinum skemmdum.
Björn Ingi sagði að engin truflun
hefði orðið á starfsemi Keflavíkur-
flugvallar af þessum sökum.
Þá var slökkviliðið á Keflavíkur-
flugvelli sent á vettvang í nótt til
þess að forða þýskri herflugvél á at-
hafnasvæði varnarliðsins frá
skemmdum vegna veðurs. Sú var
berskjölduð fyrir vindi og því var
brugðið á það ráð að nota stóran
slökkviliðsbíl til þess að taka mesta
vindinn af vélinni.
Slæmt veður var á Suðurnesjum í
fyrrinótt og þurfti lögreglan í Kefla-
vík að sinna nokkrum útköllum í
Reykjanesbæ af þeim sökum.
Þota Flugleiða
fauk á landganginn
Ljósmynd/Hilmar Bragi
Keflavíkurflugvöllur
GUÐFINNA S. Bjarnadóttir, rekt-
or Háskólans í Reykjavík, fjallar
um stöðu þjóðkirkjunnar á fundi í
Kirkjulundi í Keflavík í dag,
fimmtudag, klukkan 20.30.
Þjóðkirkjan er að vinna að
stefnumótun á vormisseri og Guð-
finna mun fjalla um svokallaða
SVÓT-könnun, þar sem komið er
inn á styrkleika, veikleika, tækifæri
og það sem ógnar þjóðkirkjunni.
Guðfinna, sem er Keflvíkingur, hef-
ur lokið námi frá Kennaraháskóla
Íslands, BA-prófi í sálfræði frá Há-
skóla Íslands og meistara- og dokt-
orsprófi í sálsfræði frá West Virg-
inia University.
Allt áhugafólk um málefni þjóð-
kirkjunnar er velkomið á fundinn,
segir í fréttatilkynningu frá Kefla-
víkurkirkju. Kaffiveitingar verða í
boði sóknarnefndar.
Rætt um stöðu og
stefnu þjóðkirkjunnar
Keflavík
„MÉR varð litið út um gluggann á
húsinu mínu síðastliðið vor í átt að
kirkjunni og þá fannst mér turn-
spíran svo ber. Á þeirri stundu
ákvað ég að gefa kirkjunni kross til
að setja efst á spíruna og efna þar
með fornt heiti og þakka Drottni
fyrir lífið, sem ég ætti samkvæmt
úrskurðum hjúkrunarfólks að hafa
misst fyrir löngu,“ sagði Jón B.
Georgsson í samtali við Morg-
unblaðið en fyrir skömmu færði
hann Ytri-Njarðvíkurkirkju stál-
kross að gjöf. Krossinn er jafn-
framt til minningar um foreldra
Jóns, Guðrúnu Magnúsdóttur og
Georg E.P. Pétursson frá Brekku,
eiginkonu Jóns, Sigríði Jónsdóttur
frá Ólafsfirði, og systur, Guðríði
Elínbjörgu (Ellu á Brekku).
Sjúkrasaga Jóns hefur verið
löng, en snemma árs 1944 sýktist
hann af berklum og upp frá því
hófst barátta Jóns við að halda lífi.
Hann var þá 19 ára og strax frá
upphafi sannfærður um að hann
fengi lækningu að ofan. „Berkl-
arnir voru lengi að spila í mér, réð-
ust m.a. á innyflin og ég þurfti að
líða miklar kvalir. Ég var lengi inni
á spítala, allt upp í 18 mánuði í
einu, og tveimur og hálfu ári eftir
að ég veiktist fyrst var móður
minni sagt að ég ætti ekki langt eft-
ir, í mesta lagi þrjár vikur. Hjúkr-
unarfólkið vildi ekki segja mér
þetta, en ég fékk þetta upp úr
henni. Ég fór með bænirnar mínar
kvölds og morgna og bað Guð að
gefa mér líf. Ég skyldi lifa,“ sagði
Jón í samtali við blaðamann.
Bjargræði að ofan
Jón varð tvisvar fyrir sér-
kennilegri reynslu þegar hann lá á
Vífilsstaðaspítala og skilja má af
orðum hans að það hafi verið bjarg-
ræði hans að ofan. „Einn morg-
uninn vakna ég upp við það að einn
af herbergisfélögum mínum rýkur
upp og fer að hringja bjöllunni. Það
einkennilega var að það var niða-
myrkur inni, en rúmið hans sá ég
greinilega. Ég sá líka eins vel og ég
sé þig torkennilega veru spranga
um rúmið hans með andstyggilegt
glott á vörunum. Hún kom síðan yf-
ir til mín en varð sorgmædd um
leið og hún kom að rúminu. Hún fór
aftur að rúmi félaga míns og hélt
áfram að djöflast þar og litlu síðar
dó hann. Þessi vera hefur sennilega
ætlað að sækja okkur báða þennan
morgun, en ég fékk að halda lífi.
Í annað sinn fannst mér hönd
með króki koma út úr veggnum og
leiðbeina mér hvernig ég átti að
hreyfa mig. Ég gerði eins og hún
benti og fann skerandi verk þar
sem ég hafði alltaf verið verstur, í
ristlinum, sem hvarf síðan. Eftir
þetta fór ég fram úr í fyrsta sinn í
langan tíma og sagðist vera orðinn
alheilbrigður. Fólkið hélt að ég
væri orðinn ruglaður, sem vonlegt
var, það var búið að dæma mig til
dauða.“
Jón sagðist í kjölfarið hafa
ákveðið að halda veislu Drottni sín-
um til heiðurs fyrir lífið, en af því
hafi hins vegar aldrei orðið. Það
var svo ekki fyrr en hann leit á
turnspíru kirkjunnar að hann
ákvað að efna fornt heit. „Auk þess
að vera þakklæti mitt til Drottins
vona ég að krossinn geti einnig ver-
ið sáluhjálp þeim sem eru hjálpar
þurfi,“ sagði Jón að lokum.
Færir Ytri-Njarðvíkurkirkju kross á turnspíruna
Ákvað
að efna
fornt heit
Njarðvík
Morgunblaðið/Svanhildur Eiríksdóttir
Jón B. Georgsson hefur sterkar taugar til svæðisins sem Ytri-Njarðvíkur-
kirkja stendur á. Þar skautaði hann sem ungur drengur, en græna báru-
járnshúsið aftan við kirkjuna er æskuheimili Jóns, Brekka.