Morgunblaðið - 01.06.2003, Qupperneq 34

Morgunblaðið - 01.06.2003, Qupperneq 34
SKOÐUN 34 SUNNUDAGUR 1. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ Borgartúni 22, 105 Reykjavík, sími 5-900-800. Café Opera Ólafur B. Blöndal, löggiltur fasteignasali Vorum að fá í sölu þetta lands- þekkta og vel rekna veitingahús í hjarta Reykjavíkur. Um er að ræða fyrirtæki, sem er vel tækjum búið og er starfrækt í einu elsta og mest sjarmerandi húsi miðborgarinnar. Reksturinn hefur verið mjög jafn og góður undanfarin ár og hefur verið vel hugsað um endurnýjun og við- hald bæði tækja og búnaðar. Nýlegur leigusamningur til 10 ára og er hús- næðið í góðu standi að utan sem innan. Reksturinn er í 365 fm og er um að ræða framleigu á hluta, þ.e. Cafe Romance. Sæti eru fyrir 100 matar- gesti og er það fyrir utan bar og risloft sem rúmar um 70 manns. Allar nánari upplýsingar veitir Ólafur B. Blöndal hjá fasteign.is Hamraborg 12, Kópavogi, sími 564 1500, fax 554 2030. Jóhann Hálfdánarson, Vilhjálmur Einarsson, löggiltir fasteigna- og skipasalar  564 1500 25 ára EIGNABORG FASTEIGNASALA Opið hús á sunnudag frá kl. 14-16 MIÐSALIR – PARHÚS Miðsalir - Parhús í byggingu 177 fm á tveimur hæðum. Þrjú svefn- herb. Afhent tilbúið að utan en fokhelt að innan. Innbyggður bíl- skúr fylgir hvorri eign. Í einkasölu falleg og rúmgóð 102 fm íbúð á 2. hæð í litlu fjölb., suðursval- ir. Parket og flísar á gólfum. Baðher- bergi endurnýjað. Frábær staðsetn- ing og útsýni í dalinn. Verð 15,9 millj. Magnús og Hildur taka á móti ykkur. SIGURÐUR ÖRN SIGURÐARSON, LÖGGILTUR FASTEIGNASALI OPIÐ HÚS Í DAG MILLI KL. 15 OG 17 GAUTLAND 1, 2. HÆÐ Snyrtileg 4ra herb. íbúð, 96 fm, í góðu fjölbýli. Íbúðin skiptist í 2 rúm- góð barnaherb., hjónah., baðherb., eldhús, stofu og góða geymslu. Dúkar og flísar á gólfum. Góðar innr. Verð 14,3 millj. Helga tekur á móti ykkur með bros á vör og kaffi á könnunni. OPIÐ HÚS Í DAG MILLI KL. 16 OG 18 GULLSMÁRI 3, 2. HÆÐ Í einkasölu tvær gullfallegar sér- hæðir ásamt bílskúrum í nýju tvíbýli á Nesinu góða. Íbúðirnar eru þær vönduðustu á markaðnum í dag með sérsmíðuðum innréttingum og massífu parketi á gólfum. NESVEGUR - SELTJARNARNESI www.eigna.is – eigna@eigna.is – sími 530 4600 Álfheimar 9 - OPIÐ HÚS Í DAG Virkilega góð 123 fm, 4-5 herbergja sérhæð á 1. hæð í þríbýlishúsi. Þvottah. inni í íbúð. Mjög rúmgóð stofa og borðstofa. Suð-vestursvalir. Þrjú góð svefnh. auk sérherbergis í kj. Góð sameign. Bílskúrsréttur. Hús allt tekið í gegn að utan. Verð 15,9 m. Ármann og Fríða taka vel á móti ykkur. WWW.EIGNAVAL.IS HÚN hefur verið nokkuð sér- kennileg, umræðan sem skolaði upp nokkuð óvænt hér á dögunum, tengd nýju listasafni, einkasafni Péturs Arasonar. Mér finnst menn hafi verið nokkuð óvarkárir í orðum og yfirlýs- ingum á báða bóga, þó að það sé hægt að skilja efasemdarraddir. Það er nokk- uð athyglivert hvernig menn reyna með einhverjum hætti að gera sem minnst úr Pétri sjálfum með því að kalla hann gallabuxnasalann og minatúrsafnarann við Laugaveginn, o.s.frv. og svo hvernig andsvar, vörp- uðu til baka, dettur í skítkast og óp í garð Hannesar Lárussonar, sem oft hittir þó naglann á höfuðið í pistlum sínum um menningarástandið, og Ás- mundar Ásmundssonar sem skrifaði ágætan pistil í Morgunblaðið. Það er alls ekki hægt að sakfella Pétur í þessu tilfelli, hann hefur komið sér upp virðingarverðu og áhugaverðu einkasafni og við ættum að gleðjast yfir því að til séu menn á meðal okk- ar, hvort sem þeir eru gallabuxnasal- ar eða annað, sem ánetjast söfnunar- áráttunni. Spurningin er frekar frá hinni hlið- inni, þ.e.a.s. hvers vegna Reykjavík- urborg sá ástæðu til að stofngera þetta safn og færa það inn á rekstr- arreikning sinn. Meginástæðan fyrir óánægjunni er það mikla fjársvelti sem myndlistin lifir við í heild sinni. Ársrekstur þessa nýja safns virðist vera svipaður að upphæð og söfnin fá til innkaupa á nýjum verkum. Hefði einfaldlega verið betra að fá þetta fé til að kaupa verk alþjóðlegra lista- manna erlendis að eigin ósk þeirra listasafna sem þegar eru til og byggja þar með upp varanlega og skipulega listaverkaeign með þeim hætti? Þetta er jú einkasafn og markað smekk eins manns eins og Pétur hefur sjálfur sagt í blaða- viðtölum. Nýlistasafnið er í fjársvelti og það hefði jafnvel verið hægt að hugsa sér að það fengi ákveðna upp- hæð til listaverkakaupa auk þess sem það þarf nauðsynlega aukið rekstr- arfé. Eins og Ásmundur segir þá er markmið Nýlistasafnsins það sama og hins nýja listasafns, hann segir reyndar að stofnskrártekstinn sé tekinn upp orðrétt frá því. Gallerí Hlemmur.is á í miklum rekstrarerf- iðleikum og þannig mætti lengi halda áfram. Allt yfirbragð þessarar ákvörð- unar virðist vera svipað og þegar rík- isstjórnin ákveður að kasta hinum og þessum aukamilljónum í vegafram- kvæmdir, þegar aukapeningar finn- ast í útbelgdum kassa sem óvænt er sviptur hulinshjálminum. Menning- arhúsum virðist stráð eftir hringvegi Matadorsspilsins og maður veltir því fyrir sér hvort það verði eins og með félagsheimilin forðum, full hús tóm. Þeir eru sigurvegarar sem fá upp réttu töluna á teningnum og geta rukkað umferðaraurinn. Í þessu tilfelli er eins og þetta einkasafn reki upp í hendur ráða- manna. Svör sem spurulir og von- sviknir listamenn fá, og þeir eru ansi margir, sérstaklega af yngri kynslóð- inni, er að þarna sé um fé að ræða sem hefði alls ekki komið fram ef ekki hefði komið til þessarar tilteknu ákvörðunar. Þetta gangi því á engan hátt gegn öðrum fjárveitingum til myndlistamála. Þetta er náttúrulega ekkert svar við spurningunni um þessa ákvörðun. Varla er stofnað til safns vegna þess að það eru óvart til peningar einhvers staðar, sem hefðu alls ekki verið notaðir í listrænum til- gangi og því alls ekkert samkeppn- isfjármagn, ef ekki hefði einmitt dúkkað upp hugmynd um nýtt nú- tímalistasafn sem einmitt var svo heppilega rétt í seilingarfjarlægð. Það er ekkert sérstaklega virðuleg undirstaða undir safn. Það hlýtur að hafa verið gild ástæða fyrir því að það vantaði einmitt svona safn sam- kvæmt áætlaðri þörf okkar fyrir bætta menningu og listaumhverfi. Þegar maður hefur skattpeninginn í höndunum þarf maður að fara jafn vel með hann og um fjölskyldupening í búðarferð væri að ræða, segir kunn- ingi minn í heita pottinum yfirleitt þegar óvarlega er farið með skatt- peninginn. Ég myndi aldrei leggja aur í þetta, fylgir svo á eftir. Hitt svarið er svipað eðlis, en það er að þessi peningur sé aðeins húsaleiga sem sé borguð fyrir svona húsnæði við Laugaveginn og því sé safnið eig- inlega ókeypis. Það er varla gott svar heldur, fyrir ástæðu þess að stofna nýtt safn. Þetta hvort tveggja eru al- menn svör sem geta á engan hátt staðið sem vitsmunalegir menning- arstólpar undir safni og því ekkert undarlegt að spurningum listamanna sé velt upp. Þær spurningar sem þarf að spyrja eru auðvitað hverju nýtt safn bætir við í safnaumhverfið, hvort önnur söfn sem þegar eru til uppfylli að einhverju leyti það markmið sem felst í stefnuyfirlýsingu nýs safns eða eigi ef til vill og sýni verk eftir sömu listamenn eða liststefnur, o.s.frv. Þegar búið er að finna út sérstöðuna þá þarf að vega og meta hvort hún sé þess virði að úr verði ný stofnun. Á sínum tíma var Pétri Arasyni boðið að vera sýningastjóri í Ný- listasafninu. Ég held að það hafi ver- ið fyrsta skipti sem hann fékk slíkt hlutverk. Menn voru farnir að veita honum athygli fyrir mikinn og ein- lægan listáhuga og hann var þegar farinn að kaupa myndlist og hafði keypt m.a. allnokkuð af myndlist sem sýnd var í mínu prívat-galleríi, Gang- inum. Hann bað mig að vera með sér í skipulagningunni, en ég hafnaði því á þeirri forsendu að ég teldi að Donald Judd og Richard Long, sem hann hafði kosið sem sýnendur, þó góðir listamenn væru, væru lista- menn fyrir hefðbundin söfn þar sem þeir væru þegar komnir í listasög- una. Eða eins og Lawrence Weiner sagði í fyrirlestri í MHÍ, að um leið og listamenn væru komnir í hina hversdagslegu listasögu væru þeir hættir að bíta og í raun og veru farnir að framleiða list sem vöru í söfn og til safnara. Ég veit ekki hvort þetta var meinhæðni um hann sjálfan, vegna þess að hann var jú fyrir löngu kom- inn í almennar listasögur, eða bara samþykkt fyrir ágætu hlutskipti. Það er orðið nokkuð langt síðan ég skrifaði að stofni til þessa grein, en þurfti að bregða mér til útlanda og fara svo á kaf í aðra vinnu, en ákvað þó að klára hana þegar ég sá að málið er enn á dagskrá. Hún er ekkert endilega um þetta nýja safn, hún er almenn dæmisaga um pólitíkina. Hún er um ný sendiráð, pólitískt tafl, hugmyndir um virkjanir o.s.frv. Fyrrgreindur pottfélagi minn sagði um Steingrím J. Sigfússon í Vinstri grænum, að hann væri kommi í sauð- argæru. Ég sagði að mér virtist Steingrímur frekar heiðarlegur póli- tíkus og við vorum svo sammála um að það væri mótsögn í þessu, sem samt sem áður gæti staðist. Hann væri kannski kommi í sauðargæru, en allir vissu það, þannig að merk- ingin um feluleikinn væri fallin. Þetta er annars ágætur málsháttur, þ.e.a.s. úlfurinn í sauðargærunni. Úlfurinn og reyndar komminn eru báðir eins- konar útlendingar og við hérna í meintum heiðarleikanum og tærleik- anum, sauðirnir (sbr. sauðirnir í bibl- íumyndinni), vitum ekki fyrr en við höfum úlfinn á meðal vor, sem kom sér í sauðahópinn með lævísum kænskubrögðum; er allt í einu orðinn hluti af samfélaginu eins og mink- urinn. Minkinn köllum við alltaf út- lending vegna þess að hann er vond- ur, en upphaflega kom hann hingað vegna þess að við höfðum ágirnd á mjúkum og hlýjum feldi hans. Árás- argirnin er meðal annars falin í sauð- argærunni. Guð býr í garðslöngunni, Amma, en amman var amman í Rauðhettu, sem gleypti litlu sætu stúlkuna, en þá kom veiðimaðurinn og bjargaði henni. Spurningin er hver var Rauðhetta eftir þessa lífs- reynslu. Ég held að menn eigi ekki að níða niður safnarann við Laugaveginn en ég held að það sé heldur engin ástæða til að bregðast illa við og níða þá niður sem setja fram spurningar við þessa ákvörðun, eins og Halldór Björn Runólfsson gerir. Það gleym- ist oft að tveir menn geta haldið fram andstæðum skoðunum og samt sem áður báðir haft á réttu að standa mið- að við gefnar forsendur, ekki síst í listum. Andstæður og mótsagnir geta verið drifkraftur í listum. Flytur ekki Sigurður Guðmundsson grjót í olíuspúandi flutningaskipi til Kína og lætur þriðja heims vinnuafl pússa og pólera og svo er verkið flutt til baka til Íslands og sett upp á barnaspítala manninum til örvunar og göfgunar? Það er venjulega sameiginlegur flötur þar sem hringir skarast. Eitt er víst að það er eitthvað dulmagn á bak við það hvernig þetta safn varð til. Á það ekki að vera þannig í þessu landi álfanna? Við skulum segja sem svo að þetta hafi verið hreinir auka- peningar sem þarna fundust og að þeir fari hvort sem er ekki í annað en að greiða húsaleigu við Laugaveginn. Safnið er gott einkasafn og útgangs- punkturinn í því er fyrst og fremst Sixtís eins og sagt er, seinni verkin virðast í flestum tilfellum hafa sjón- ræna tengingu við sixtís og oft eins og til þess að létta á aðaláherslunni á minimalískri list. Þegar þetta er jafn tært og sauðargæra Steingríms, þá verður að segjast að þetta er heið- arlegt og gott einkasafn, en alls ekki í neitt áberandi tengslum við það sem er akkúrat að gerast núna – en þar sem peningarnir voru hvort sem er ekki til, þá er það ekkert mál. Hins vegar þarf að huga að hinu. Núna þegar ég lýk þessari grein er búið að setja upp glæsilega sýningu á verkum Matthew Barney í Ný- listasafninu. Þarna kemur enn ein mótsögnin, því hann er þegar kominn í listasögubækurnar, en þær eru svo helvíti fljótar að spýtast út úr prent- smiðjunum á þessum fjölmiðla- og popptímum. Hann er hins vegar ein- hvers konar miðja í mörgu sem boblar í suðupottinum núna og þrátt fyrir allt er ég ekki sammála því sem ég hafði eftir Lawrence Weiner. Ég vil stinga upp á því að það verði fundnar nokkrar milljónir fyrir tveimur til fjórum svona dýrum og fínum sýningum fyrir Nýlistasafnið á ári, auk styrkja til reglulegs sýning- arhalds og reksturs. Svona góðar sýningar, sem eru settar upp á sama tíma og verkin eru að verða til, skila sér inn í æðakerfi samfélagsins, svo við hljótum að finna einhverjar millj- ónir til að halda blóðrásinni ferskri. Nýlistasafnið tekur lítið af umrædd- um skattpeningi, þegar litið er til mikilvægis þess, og ég hugsa að um- ræddur félagi minn í heita pottinum væri sammála mér að vel mætti sleppa einhverju bruðlinu og láta eitthvað sem sparaðist í rekstur safnsins. Þá mætti líka hugsa til ann- arrar nýstarfsemi eins og Hlemm- ur.is á meðan verið er að þróa jarð- veginn fyrir unga list í landinu. Safn Eftir Helga Þorgils Friðjónsson Höfundur er myndlistarmaður. Skólavörðustíg 21, sími 551 4050 Til brúðargjafa Úrval af fallegum rúmfatnaði                          !  
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.