Morgunblaðið - 01.06.2003, Qupperneq 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. JÚNÍ 2003 45
Þar sem englarnir
syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hér sit ég og hlusta á tónlist
með Bubba, lag sem þér fannst svo
fallegt, „kveðjan“ með Bubba, að
morgni lít ég út og sé sól að
morgni en hugur minn er fullur af
skuggum og tár mín streyma, ég
bið guð að taka burt minn myrkva
kvíða, það eina sem ég hugga mig
við er bros þitt sem lifir í huga
mínum.
Anna Ragnheiður var ljúf stelpa
sem blómstrandi rós. Hún var fal-
leg, gefandi ung kona. Ég hef oft
verið stolt að eiga svona duglega
frænku, hún tók allri vinnu sem
hún gat til að ná sér í pening. Í
fyrra vann hún með námi í 10.
bekk og þurfti hún að fara á vaktir
á nóttunum um helgar, jafnvel
vaða snjó til að komast, en hún lét
sig hafa það.
Oft komst þú til Reykjavíkur og
dvaldir hjá mér og þá fórst þú að-
eins að kíkja í búðir og stundum
eyddir þú aðeins of miklu í Kringl-
unni en við hlógum bara að því að
þú værir bara stelpa, frekar mikil
pjattrófa.
Þú varst mikill námsmaður og
órtúlega góð í ensku, enda vildir
þú alltaf horfa á enskar teikni-
myndir þegar þú varst lítil og
stefndir á stúdentspróf.
Ég var ótrúlega heppin að eiga
frænku sem ætlaði síðar að læra
snyrtifræði og naut ég góðs af
þegar þú varst að æfa þig.
Við gerðum mikið grín hversu
lengi þú varst að hafa þig til, gast
eytt mörgum klukkutímum í að
snurfusa þig eins og á síðasta
gamlársdag en ótrúlega varst þú
falleg, þú varst bara pjattrófa eins
og hún Ragnheiður amma.
Fjölskyldan þín hefur alla tíð
verið til fyrirmyndar, enda eftir að
afi þinn og amma dóu sem þú hélst
mikið upp á, þá héldu foreldranir
bara þéttar utanum ykkur. Mér
fannst nú mamma þín dekra þig en
hún sagði „börnin mín eru mér
allt“. Heppnari hefðir þú ekki get-
að verið með foreldra og systkini.
Ég man eftir hversu mikil pabba-
stelpa þú varst og sast meira að
segja enn í fanginu á honum á góð-
um stundum og ég tala nú ekki um
armbeygjukeppni og fleira sem þú
manaðir hann í.
Fjölskyldan þín hefur kennt mér
mikla og góða lexíu: aldrei að fara
ósátt að sofa, aldrei að fara út án
þess að kveðja, aldrei að vera
ósáttur, það er alltaf hægt að leysa
hlutina með því að tala saman.
Mamma þín vakti oft eftir þér þeg-
ar þú fórst út bara til að segja
„góða nótt vinan mín“.
Elsku Badda mín, Ívar, Rakel
Ýr, Palli og Sigga Þóra, ég get
endalaust rifjað upp minningar um
dásamlega dóttur og systur sem
var allt sem ung stúlka getur feng-
ið. Sorgin er ólýsanleg og ég bið
góðan guð að styrkja ykkur og
leiða ykkur í gegnum ókominn
ANNA RAGNHEIÐUR
ÍVARSDÓTTIR
✝ Anna Ragnheið-ur Ívarsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 4. des-
ember 1986. Hún
lést af slysförum að-
faranótt 11. maí síð-
astliðins og var út-
för hennar gerð frá
Landakirkju í Vest-
mannaeyjum 17.
maí.
tíma. Þið eruð ótrú-
lega sterk öll og
styrkurinn er af því
að þið eruð svo góð
fjölskylda.
Samúðarkveðja.
Elísabet Reyn-
isdóttir (Beta
frænka).
Sofðu, ég unni þér.
(Brot úr þjóðvísu.)
Elsku besta Anna
Ragnheiður.
Þegar ég hugsa til þín minnist
ég allra frábæru stundanna sem
við áttum saman. Við gátum aldeil-
is skemmt okkur vel og það hefði
verið gaman að fá tækifæri til að
hitta þig á þjóðhátíð í sumar eins
og ég hafði lofað þér. Það var allt-
af jafn gaman þegar þú komst í
bæinn, þó það væri ekki nema
nokkra daga í senn, og þú hringdir
í mig svo við gætum örugglega
hist.
Ég get ekki hugsað þá hugsun
til enda að elsku frænka mín, sem
var hvers manns hugljúfi,verði
ekki samferða mér gegnum lífið.
En eins og sagt er, þá deyja þeir
ungir sem guðirnir elska, og það
var greinilega tímabært að ein-
hverjir aðrir fengju að njóta nær-
veru þinnar, þó að okkur hinum
hafi ekki fundist það sanngjarnt.
Mér mun alltaf þykja jafn vænt
um þig og vona að þú sofir vært og
rótt, ljúfi engill, þar til við hitt-
umst á ný.
Tinna frænka.
Okkur langar að fá að minnast
góðrar vinkonu okkar, Önnu Ragn-
heiðar Ívarsdóttur, í nokkrum orð-
um.
Elsku vinkona, takk fyrir alla þá
yndislegu hluti sem við gerðum og
áttum saman, allar minningarnar
sem við munum alltaf geyma í
hjörtum okkar.
Við erum svo þakklátar fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og taka
þátt í lífi þínu.
Er við sitjum hér saman, og rifj-
um upp allar þær góðu stundir
sem við áttum með þér, eru marg-
ar minningar sem skjóta upp koll-
inum.
Einna helst bera að minnast á
ást þína á tónlist og dansi. Okkur
fannst alveg merkilegt, að ef þú
heyrðir lag þá kunnir þú það
strax, eða það hvað þú gast eytt
miklum tíma fyrir framan
spegilinn að dunda þér við sjálfa
þig.
Hver af okkur kannaðist ekki
við það að hringja í þig á meðan
þú varst að horfa á sjónvarpið, og
ná engu sambandi við þig.
Við vorum alltaf að tala um hvað
við áttum bjart sumar framundan.
Þjóðhátíðin var á næsta leiti og
svo átti að fljúga beint út til Mall-
orca.
En á einu augnabliki breyttist
besta sumar ævi okkar, úr því
besta í það versta. Anna Ragn-
heiður hafði sterkan og áhrifa-
mikinn persónuleika. Hún hreif
alla með sér hvert sem hún fór og
bros hennar fór ekki fram hjá
neinum. Hún var lífsglöð og kom
okkur vinkonunum alltaf í gott
skap.
Anna var manneskja sem enginn
mun gleyma og á hún alltaf sinn
stað í hjörtum okkar allra.
Elsku Badda, Ívar, Rakel Ýr,
Palli, Sigga Þóra og aðrir aðstand-
endur, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð í þessari miklu sorg,
missir ykkar er mikill.
Megi guð vaka yfir ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig
við það sem ég fæ ekki breytt, kjark til
að breyta því sem ég get breytt og vit
til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Með þessum orðum kveðjum við
þig, elsku Anna okkar, með sorg
og trega í hjörtum.
Þínar bestu vinkonur að eilífu,
Halla Ósk, Arna Björg,
Helena Ósk, Dorothy Lísa,
Ingibjörg, Hafdís, og
Unnur Dóra.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast vinkonu minnar Önnu
Ragnheiðar, en ég trúi því ekki að
þú sért ekki meðal okkur vin-
kvennanna lengur. Yndislega bros-
ið þitt og röddin þín hreif alla
hvert sem þú fórst. Þú geislaðir öll
af gleði. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og þín-
um fallegu eiginleikum sem þú
hafðir að geyma.
Ég man eftir fyrstu kynnum
okkar, sem voru á pæjumótinu
hérna í Eyjum þegar við vorum
um 11 ára aldur. Þetta voru frá-
bærir tímar og uppfrá því urðum
við bestu vinkonur, og vorum við
alveg einsog samlokur, það var
ekki hægt að slíta okkur í sundur.
Svo liðu árin og önnur áhugamál
komu í staðinn, á sumrin sleiktum
við sólina og létum fjölga frekn-
unum, það var það sem okkur
fannst skemmtilegast, liggja í sól-
baði og hlaupa í gegnum garð-
úðann heima hjá þér. Og átti það
ævintýri að halda áfram núna í
sumar, strax eftir þjóðhátíðina átt-
um við að fljúga út til Mallorca,
við vinkonurnar saman, og það var
nánast ekkert annað umræðuefni
sem komst að.
Elsku Anna mín, þetta er svo
erfitt, en ég trúi því að þú sért
komin á eitthvern fallegan stað
þar sem þér á eftir að líða vel og
þar sem þú munt alltaf vaka yfir
okkur. Þú varst alltaf sú sem
komst okkur til að brosa, og þakka
ég þér fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman, þær
munu ætíð lifa í hjarta mínu.
Elsku Badda, Ívar, Sigga Þóra,
Rakel Ýr og Palli, öll mín samúð
er hjá ykkur.
Einnig bið ég guð að styrkja
Kristjönu og Helgu Björk og
þeirra fjölskyldur.
Elsku vinkona, hvíl í friði.
Guðrún Lena.
Kæra vinkona.
Það er svo mikið sem mig lang-
ar að segja við þig og þakka þér
fyrir að ég veit eiginlega ekki hvar
ég á að byrja. Þú varst yndisleg
manneskja sem var góð við alla,
alltaf snyrtileg og vel til höfð, allt
sem þú tókst þér fyrir hendur var
vel gert, að ógleymdum persónu-
leika þínum og brosi, sem þú
hreifst alla með. Það er svo margt
sem við höfum gert og svo ótelj-
andi margt sem við áttum eftir að
gera … sem ég mun og gera með
þig efst í huga.
Og þær eru margar góðu minn-
ingarnar þegar maður hugsar til
baka, þar sem síðustu vikur standa
upp úr, en þær voru yndislegur
tími, þar sem ég, þú og Kristjana
vorum allar þrjár saman á rúnt-
inum kvöld eftir kvöld, að hlusta á
tónlist og spjalla saman. En nú
þegar þú ert farin á eftir að verða
tómlegt. Það er komið stórt gat á
hjarta okkar allra sem enginn get-
ur fyllt upp í.
Þú varst svo góð og traust, það
var alltaf hægt að koma til þín og
tala við þig því þú varst alltaf
tilbúin að hlusta, ég hálfvorkenndi
þér bara stundum að þurfa að
hlusta á mig!
Ég á einnig eftir að sakna þess
að vera ekki samferða þér heim úr
skólanum og vera með þér í tíma,
þar sem mestallur tíminn fór í að
tala saman, skrifa bréf og ná í tón-
list á netinu.
Það er svo margt sem ég hefði
viljað gera með þér, en það verður
að bíða þangað til við hittumst aft-
ur elsku vinkona.
Þessar minningar verða seint
gleymdar og ég skal lofa þér því
að þær munu alltaf lifa í hjarta
mínu. Með þessum orðum vil ég
kveðja yndislega og frábæra vin-
konu sem mun ávallt lifa í hjarta
mínu. Elsku Badda, Ívar, Sigga
Þóra, Rakel Ýr, Palli og aðrir að-
standendur, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á þessum erfiðu tím-
um. Bless dúllan mín … og
sjáumst seinna.
Þín vinkona að eilífu,
Arna Björg.
Elsku Anna Ragnheiður.
Takk fyrir alla þá yndislegu
hluti sem við gerðum og eigum
saman í fullt af góðum minningum
enda varstu ekki vön að skilja eftir
þig slæmar minningar.
Það er sárt að þurfa að kveðja
traustan vin svona löngu fyrir ald-
ur fram. Þegar við töldum okkur
vera í blóma lífsins að fara að upp-
lifa besta sumar ævi okkar, stefnt
var á að byrja að vinna og safna
fyrir þjóðhátíð og þaðan daginn
eftir var stefnan sett á Mallorca,
en allt virðist geta breyst á einu
augnabliki.
Anna var sú manneskja að hvert
sem hún fór ljómaði allt í kringum
hana af hennar fallega brosi og
þessum yndislega persónuleika.
Hún var mjög einlæg og kurteis
og framkoma hennar alltaf til fyr-
irmyndar. Okkur vinkonunum
þótti alltaf gaman að fylgjast með
Önnu, hvað hún gat staðið lengi
fyrir framan spegilinn og verið að
gera sig fína. Eitt af því skemmti-
legasta sem hún gerði var að
dansa og syngja og ekki vantaði
hana taktinn eða röddina. Anna
var þessi feimna týpa í byrjun en
um leið og maður kynntist henni
varð ekki aftur snúið frá þessari
yndislegu vinkonu minni.
Margt höfum við ellefu vinkon-
urnar brallað saman, til að mynda
sumarbústaðarferð okkar, sem
mun ávallt vera okkur minnisstæð.
Missir okkar er mikill og hefur
stórt skarð myndast við missi þinn
sem seint mun gróa.
Ég á eftir að sakna þín rosalega
mikið og mér þykir alveg óendan-
lega vænt um þig ástin mín, þú
munt lifa í hjarta mínu að eilífu.
Elsku Badda, Ívar, Sigga Þóra,
Rakel Ýr og Palli, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð sem og öðrum
ástvinum. Guð veri með ykkur og
styrki ykkur í sorginni.
Horfin ertu héðan vina kæra
hnigin ertu nú í svefninn væra.
Sofðu vært uns sólin fagra skín
á sælulandi gleðin aldrei dvín.
(Lilja Guðmundsdóttir.)
Þín vinkona að eilífu
Helena Ósk Magnúsdóttir.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pétursson.)
Kveðja,
Ólöf, Kristján og börn.
Elsku Anna Ragnheiður, þó að
þú sért farin á ég þig enn í hjarta
mínu. Hver einasta hreyfing, hver
einasti hlátur og hvert einasta
bros ... Þitt bros heillaði mig alltaf
og þú varst alltaf snillingur í að fá
fólk til að brosa og hlæja með þér.
Ég vona að betri staðurinn sé ynd-
islegur og fallegur eins og þú, en
ég veit að þú verður alltaf með
okkur. Takk fyrir að leyfa mér að
taka þátt í þínu yndislega lífi og
mundu að ég elska þig og mun
aldrei gleyma þér.
Þín vinkona
Lísa.
HINSTA KVEÐJA
✝ Hulda Ásbjarn-ardóttir fæddist
í Holtsseli í Grund-
arsókn 28. febrúar
1908. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Seli 10. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Mar-
grét S. Friðriksdótt-
ir, f. 7. nóvember
1887, d. 1940, og Ás-
björn Árnason, f. 1.
maí 1880, d. 1962.
Systkini Huldu voru
tólf.
Hulda giftist 1954
Aðalsteini Bergdal lögreglu-
þjóni á Akureyri, d. 2. desember
1963.
Börn Huldu eru Freygerður
Erla Svavarsdóttir,
f. 18. júní 1935,
Maggý Þorsteins-
dóttir, f. 8. febrúar
1940, og Aðalsteinn
Bergdal, f. 1. des-
ember 1949.
Hulda ólst upp
frá þriggja ára
aldri í föðurhúsum.
16 ára fór hún að
vinna fyrir sér við
ýmis störf. Árið
1931 lá leið hennar
í Kvennaskólann á
Blönduósi. Hulda
bjó mestan hluta
ævi sinnar á Akureyri og ól þar
upp börnin sín.
Útför Huldu fór fram í kyrr-
þey 19. maí síðastliðinn.
Elsku Hulda amma, nú er langri
göngu þinni lokið hér á þessari
jörðu, en eins og við erum vissar
um tekur annað og betra við þegar
henni lýkur.
Nú ert þú í faðmi ástvina þinna,
Aðalsteins, Jóns, pabba og margra
fleiri sem biðu þín hinum megin.
Já, þetta var löng ganga, alls 95
ár og margs að minnast.
Ég man þegar ég var barn og
kom til þín í heimsókn um helgar í
Fjólugötuna, þar var nú gaman að
leika sér.
Kofi úti í garði, ribsberjarunn-
arnir þungir af berjum og rab-
arbarinn, jú, við fengum alltaf að
smakka af kræsingum náttúrunnar
í garðinum hennar ömmu.
Þú inni að baka lummur með rús-
ínum, eða pönnukökur, berandi á
borð kræsingar og fylgdist grannt
með að allir fengju nú nóg.
Þú varst alltaf svo létt á þér,
hljópst í heimsóknir út um allan
bæ, og allir dáðust að því hvað þú
værir létt á fæti.
Það var ekki auðvelt þegar árin
svo komu eitt af öðru og þú varðst
að lúta því að komast varla úr rúmi
síðustu árin og beiðst eftir að fá að
fara þar sem þú gætir aftur hlaupið
um.
Ég man svo vel eftir því þegar
við vorum á sama tíma á Mallorca
fyrir einum 15 árum, við skemmt-
um okkur konunglega og á ég
nokkrar myndir til minningar sem
ég geymi vel.
Með sökknuðu og þakklæti kveð
ég þig, elsku amma.
Sjáumst síðar.
Umlukin sólargeislum sumars,
og blómailmi sóleyjarinnar,
þar sem eilífðin verður alltaf
og öll tár og sorg verða að gleði.
Þar sem ástvinir taka saman höndum
og hláturinn bergmálar af hamingju,
er yndisleg vera í himnaríki
þar sem sorgin sekkur og hverfur í dýp-
ið.
(Sandra Clausen.)
Kveðja,
Freyja Dröfn.
HULDA
ÁSBJARNARDÓTTIR