Morgunblaðið - 22.06.2003, Síða 21

ir heyra til undantekninga. Fæstir
geimræningjar í leiknum eru merðir
og segja bæði margir umsjónar- og
leikmenn Eve að geimræningjar séu
leiknum almennt til mikillar prýði.
„Þeir skapa goðsagnir utan um sig án
þess að svindla eða níðast á nýliðun-
um. Þeir eru einfaldlega ofboðslega
góðir í því að leika sitt hlutverk,“ segir
einn af umsjónarmönnum leiksins.
Einn leikmaður tekur í sama streng.
„Ég kann að meta sjóræningjana, það
er gott að hafa svona „übervondan“
bófahóp til að óttast. Það heldur mér í
nýliðalandi í smátíma og ég lít alltaf
um öxl, ef þannig má að orði komast,
svo ég geti reynt að forðast þá. Spil-
arar sem leika sjóræningja krydda
leikinn. Ég gekk ekki í þennan leik til
þess að fara í jarðvinnslu- eða mark-
aðshermi. Ég tek þátt í honum til þess
að leika mér í lifandi og breytilegum
heimi, með góða kalla og vonda kalla,
ekki til að eyða öllum mínum tíma í að
slást við vélar. Það er áskorunin, að
verða betri en bófarnir.“
Á bísanum með bófaflokki
Eitt slíkra Geimræningjafyrir-
tækja, „The Gang“ eða Gengið hefur
komið sér upp miklum orðstír, og
hafði einn spilari það á orði að hann
hlakkaði til að hitta þá, þó að hann
yrði fyrir skipskaða, því þeir væru
slíkar alþýðuhetjur innan leiksins,
eins og Hrói höttur. Þessi sjóræn-
ingaflokkur á sér heimasíðu þar sem
þeir setja fram skýrar siðareglur sín-
ar gagnvart öðrum leikmönnum.
Leiðtogi þeirra, sem kallaður er
„Rússinn“, segir það vera miklar und-
antekningar að þeir ráðist á björgun-
arhylki annarra leikmanna. „Við ger-
um slíkt aðeins ef viðkomandi hefur
eytt okkar hylkjum, eða ef hann hótar
okkur utan leiksins með dólgshætti.“
Rússinn bauð mér að rúnta með
bófaflokknum, og var boðið þegið með
þökkum. Við hittumst á fyrirfram
ákveðnum stað og var fyllstu varkárni
gætt til að koma í veg fyrir umsátur.
Það var ekki laust við að dálítill
prakkarafiðringur læddist niður í
maga. Félagarnir nota sérstakt tal-
stöðvarkerfi á Netinu sem gerir þeim
kleift að ræða saman í gegnum hljóð-
nema og heyrnartól. Þar var mikið
hlegið og gantast.
Rússinn skýrði fyrir mér hugsjónir
sínar og heimspeki um leið og hann
tók mig með í ævintýraferð um heima
ránsferða og hetjudáða. „Við lítum á
það sem skyldu okkar að vera geim-
ræningja, því án andstæðinga væri
leikurinn leiðinlegur. Allir leikir snú-
ast um átök og annaðhvort eru það
einhverjir krakkavitleysingar eða al-
vöru, siðmenntaðir leikmenn sem
standa í því. Það er ánægjulegt hlut-
verk að veita fólki áskorun í leik og
njóta athygli. Svo vill fólk líka koma
og finna okkur og berjast. Við lítum
ekki svo á að við séum að skemma fyr-
ir öðrum leikmönnum. Við erum í
rauninni að gera reynslu þeirra
skemmtilegri. Hvers virði væri t.d.
stjörnustríð án Svarthöfða? Innrás
kærleiksbjarnanna?“
Virðing fyrir mótspilurum
Rússinn segir afar mikilvægt að
skilja vel spilandi geimræningja frá
mörðunum. „Þegar við þurfum að
eyðileggja skip í ránsferð, lítum við
svo á að leiðangurinn hafi heppnast
illa. Við viljum ekki þurfa að eyði-
leggja skip. Við erum bara bófar. En
merðirnir þurfa alltaf að sanna
hversu mikið betri þeir eru en aðrir,
og þess vegna lifa þeir fyrir að brjóta
og skemma. Það ber ekki vott um
mikinn þroska.
Þessu er öðruvísi háttað hjá okkur.
Við höfum meira að segja aðstoðað
nýja leikmenn og hjálpað þeim af
stað. Við berum virðingu fyrir nýlið-
unum og vitum að þeir eru viðkvæmir
og enn dálítið grænir. Þess vegna gef-
um við þeim yfirleitt grið.“
Geimrán eru, að fenginni stuttri, en
skemmtilegri reynslu, þolinmæðis-
vinna. Það er ekki ólíklegt að menn
upplifi geimránin dálítið eins og
stangveiði, þar reynir bæði á þolin-
mæði og snerpu. Á mig virkaði þetta
eins og blanda af trilluskaki og skurð-
aðgerð. Ræningjarnir ferðuðust um
til að finna góðan veiðistað, síðan,
þegar „lóðaði“ komu þeir sér fyrir og
biðu bráðarinnar. Þegar bráðin kem-
ur hremmir einn þeirra hana í löm-
unargeisla á meðan annar hefur sam-
band við hana í gegnum skila-
boðakerfið. Viðkomandi fær kurteis-
lega og skemmtilega orðaða tilkynn-
ingu um „tryggingargjald“ í sólkerf-
inu, um leið og lest hans er skönnuð
eftir verðmætum.
Síðasti geimræninginn sér síðan
um að saxa smátt og smátt niður hlíf-
ar hins óheppna leikmanns í því skyni
að skelfa hann.
Áskorun að leika vonda karla
En geimránin eru ekki bara lukkan
ein. Það kom glögglega fram þegar
ræningjarnir tóku sér of stóran bita í
munn og þurftu að tvístrast snögg-
lega þegar stór hópur félaga „fórn-
arlambsins“ birtist skyndilega og hóf
gríðarlega orrahríð. Ég átti einnig
rakettum mínum fjör að launa úr
þeirri orrahríð. Þegar menn komust í
skjól var hlegið og andstæðingum
hrósað fyrir hressilegar móttökur.
Seinna varð ég vitni að því þegar
þeir hremmdu lítil skip, en slepptu
þeim síðan án þess að meiða þau. Þá
var tilgangurinn einungis að stríða
viðkomandi leikmönnum og kenna
þeim að forðast „skuggahverfin“.
Um leið og ég kvaddi, þakkaði einn
leikmannanna kærlega fyrir sig og
sagði: „Það sem menn gera sér ekki
alveg grein fyrir er að geimrán eru
alls ekki auðveldasta leiðin til að
komast í álnir í þessum leik. Það er
áskorun að leika vonda karla vel og
halda því áfram.“
Á endanum eru geimránin ekki svo
ólík stangveiðinni. Þarna gildir þol-
inmæðin, útsjónarsemin og við-
bragðsflýtirinn þegar í harðbakkann
slær. Það er greinilegt að hópstemn-
ingin á talstöðvarkerfi himingeims-
ins er rík, og menn geta átt gott sam-
félag innan leiksins. Það er, þegar
allt kemur til alls, eðli hlutverkaleiks-
ins.
TENGLAR
.....................................................
www.eve-online.com
svavar@mbl.isLeikmenn geta margir hverjir verið allillúðlegir tilsýndar.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2003 21