Morgunblaðið - 22.06.2003, Page 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN Þ. MAGNÚSDÓTTIR
frá Viðey,
Laugarnesvegi 61,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 23. júní kl. 15.00.
Davíð Vilhelmsson, Ursula Vilhelmsson,
Guðbjartur Vilhelmsson,
Hafsteinn Vilhelmsson, Helga Georgsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HULDA PÁLSDÓTTIR
frá Hafrafelli,
Álfaskeiði 64,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju mánu-
daginn 23. júní kl. 13.30.
Halldór Jónsson,
Jóhann Magnús Hafliðason, Sigrún Kristinsdóttir,
Guðrún Hafliðadóttir, Snorri Rafn Jóhannesson,
Guðmundur Hafliðason, Guðrún Magnúsdóttir,
Sigríður Friðgerður Hafliðadóttir, Kristján Kristjánsson,
Hjálmfríður Hafliðadóttir, Guðbrandur Ingi Hermannsson,
Einar Valgeir Hafliðason, Svandís Berglind Reynisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓHANN KRISTINN GUÐMUNDSSON,
Sóltúni 28,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju mánu-
daginn 23. júní kl. 13.30.
Guðríður Matthíasdóttir,
Erna Jóhannsdóttir, Jón Rúnar Kristjónsson,
Bergþóra Margrét Jóhannsdóttir, Björn Olsen,
Matthías Árni Jóhannsson, Guðrún Þórsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðursystir mín,
ÞORBJÖRG SAMSONARDÓTTIR
MAHER,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði að morgni annars
í hvítasunnu.
Hún verður jarðsett frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
þriðjudaginn 24. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda og vina,
Linda Samsonar Gísladóttir.
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns og bróður,
PÁLS ÓLAFSSONAR
prentara,
Vallarbraut 3,
Hafnarfirði.
Guðrún Jónsdóttir,
Stefán Ólafsson.
Elskuleg systir mín og mágkona,
HJÖRDÍS GRÉTA GUNNARSDÓTTIR,
andaðist á Central sjúkrahúsinu í Stavanger
fimmtudaginn 19. júní.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti Samtök
lungnasjúklinga njóta þess.
Erla Gunnarsdóttir, Tryggvi Árnason.
✝ Ólafía Þóra Val-entínusdóttir,
húsmóðir, fæddist í
Reykjavík 1. október
1955. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítala í
Kópavogi 26. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Hafdís
Erla Eggertsdóttir, f.
8. maí 1932, og Val-
entínus Guðmunds-
son, f. 11. janúar
1930. Systkini Þóru
voru Katrín Indíana,
f. 6. júlí 1951, Hrönn,
f. 30. september 1957,
Ingibjörg, f. 19. október 1958, Haf-
þór, f. 27. júlí 1960, Valþór, f. 10.
desember 1962, og Garðar, f. 7.
janúar 1965.
Þóra giftist í Reykjavík 5. októ-
ber 1974 Smára Karli Kristófers-
syni bifvélavirkja, f. í Reykjavík 2.
febrúar 1953. Foreldrar hans voru
Kristófer Jón Gunnar Kristófers-
son og Guðbjörg Kristjánsdóttir.
Börn þeirra eru: 1)
Kristján Smári, f. 7.
ágúst 1976, kvæntur
Guðrúnu Höllu
Karlsdóttur, f. 9.
nóvember 1974, dótt-
ir þeirra er Lea
Björt, f. 19. febrúar
2000. 2) Valdís Kar-
en, f. 4. mars 1978,
sonur hennar er
Steinar Smári, f. 15.
janúar 1999, barns-
faðir Hrólfur Þór
Valdemarsson, f. 9
janúar 1978. Áður
átti Þóra Daníel Stef-
ánsson, f. 27. júlí 1973, unnusta
Karitas Pálsdóttir, f. 14. ágúst
1979.
Þóra og Smári bjuggu í Ástralíu
og síðar að Rjúpufelli 42 í Reykja-
vík. Ásamt húsmóðurstörfum vann
Þóra ýmis störf, meðal annars við
banka og verslunarrekstur.
Útför fór fram í kyrrþey 11. júní
að ósk hennar.
Elskuleg systir mín hefur kvatt eft-
ir stutt en erfið veikindi. Hún barðist
hetjulega til síðasta dags. Góðar
minningar streyma fram þegar hugs-
að er til hennar. Þóra var alltaf mjög
sjálfstæð og lífsglöð og það var aldrei
langt í fallega brosið hennar og dill-
andi hláturinn. Þegar hún var tólf ára
skildu leiðir okkar um tíma þegar fjöl-
skylda okkar fluttist búferlum til
Ástralíu. Aðskilnaðurinn varð þó ekki
langur í þetta sinn og kom hún heim
rúmum fjórum árum síðar, 17 ára
blómarós. Síðar hitti hún Smára sinn
og voru þau alla tíð einstaklega sam-
hent og ástfangin. Þau bjuggu í tvö ár
í Ástralíu en síðan í Reykjavík. Fjöl-
skyldur okkar áttu saman margar
ógleymanlegar stundir, svo sem
óvissuferðir á fjallabílnum Gilitrutt.
Sérstaklega eru minnisstæðar allar
ferðirnar í Þórsmörk og Landmanna-
laugar. Elskulegri systur eru þakk-
aðar allar samverustundir. Alltaf var
hún tilbúin til aðstoðar ef halda átti
veislu og listrænu hæfileikarnir sem
hún bjó svo sannarlega yfir fengu þá
að njóta sín enda var hún frábær
kokkur. Fyrir fjórum árum keyptu
hún og Smári sumarbústað í Kjóa-
skarði og þar fékk Tóta vel að njóta
sín við listsköpun, leiraði og málaði
enda í sannkallaðri paradís, umvafin
fjölskyldu og vinum. Tóta og Smári
höfðu nýlega fest kaup á sumarhúsi á
Spáni og var ráðgert að njóta til hins
ýtrasta áranna sem framundan voru
því hún Tóta naut þess vel að láta sól-
ina baða sig. En enginn veit hvenær
kallið kemur. Í janúar á þessu ári var
hún greind með krabbamein og nú er
hún horfin inn í sólskinið eilífa. Í sökn-
uði er elskulegri systur þakkaðar all-
ar samverustundir. Guð geymi hana
og umvefji ljósi og kærleika.
Blessað ljós, ég bið þig nú
að brjóst oss innra fyllir þú
með heitum kærleik
og hreinni trú.
Elsku Smári, þú stóðst við hlið
hennar Tótu þinnar og barðist með
henni eins og hetja. Danni, Karítas,
Krissi, Halla og litla Lea Björt, Dísa
og litli Steinar Smári, Guð gefi ykkur
styrk og þrautseigju til að takast á við
söknuðinn og sorgina.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmfullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Katrín Valentínusdóttir.
Þegar nýtt fólk flutti í bústaðinn
við hliðina á okkur í Kjósinni ríkti viss
kvíði. Sambýlið er náið og maður veit
hverju maður sleppir, en ekki hvað
maður hreppir.
En áhyggjur okkar reyndust
ástæðulausar. Þóra og Smári urðu
ekki aðeins góðir nágrannar, heldur
kærir vinir í þröngu nábýlinu milli
fjallanna. Þóra var kona sem gaf mik-
ið af sjálfri sér og umhverfið breyttist
strax í samræmi við persónuleika
hennar. Hlýja heimilis flæddi út um
dyrnar, blómabeð voru sköpuð um-
hverfis pallinn, barnaleikföng dreifð-
ust um túnið og sjálf var Þóra úti við
að vinna eða mála allar stundir sem
gaf.
Á þessum fimm árum sem síðan
eru liðin skapaðist mikil vinátta milli
okkar fjögurra. Við unnum saman að
jarðabótum, áttum frábærar frí-
stundir í faðmi fjallanna og dunduð-
um við alls kyns handverk.
En heilsa Þóru fór versnandi.
Þau hjónin ákváðu að njóta saman
afraksturs lífsstritins meðan þau
gætu, fluttu nánast alkomin í sveitina
og bjuggu sig undir að njóta ylsins á
Spáni á vetrum þegar kuldinn sótti
mest að veikum líkama Þóru. Sjúk-
dómurinn ágerðist hratt og gaf henni
lítil grið til að njóta. Frá áramótum
hallaði stöðugt undan fæti og erfitt
stríð hennar tók enda mun fyrr en við
áttum von á.
Nú ríkir loks friður í sál Þóru. Hún
er laus við sársaukann og byrðarnar
og andi hennar er frjáls. Við trúðum
því báðar að þar sem hjarta manns
slái lifi sálin og ég mun fagna henni
þegar hún vitjar okkar í Kjósinni.
Elsku Smári og allir afkomendur.
Þóra elskaði náttúruna og hún mun
lifa í henni að eilífu. Sandfellið, Írafell-
ið og Skálafellshálsinn eru fegurstu
minnismerki á jörðu og þau munu
alltaf minna á konuna sem er komin
heim.
Jóhanna Harðardóttir
og Sigurður Ingólfsson.
ÓLAFÍA ÞÓRA VAL-
ENTÍNUSDÓTTIR
Nú er horfinn einn af síðustu vinnu-
mönnum genginnar aldar sem þekkti
ekki annað en að vinna af trúmennsku
húsbændum sínum. Hann hét Vil-
hjálmur Sigfússon. Sannkölluð hetja
hversdagslífsins. Ég vil minnast hans
með nokkrum orðum, þessa prúða,
hlédræga og hógværa manns sem öll-
um vildi gott gera.
Hann kom í Ytri-Hlíð 12 ára gamall
til afa og ömmu, þeirra Sigurjóns
Hallgrímssonar og Valgerðar Helga-
dóttur. Hafði hann þá misst föður
sinn sem bjó í heiðinni.
Móðir hans Guðbjörg Jónsdóttir
VILHJÁLMUR
SIGFÚSSON
✝ Vilhjálmur Sig-fússon fæddist í
Fremri-Hlíð í Vopna-
firði 19. nóvember
1904. Hann lést á
legudeild Sundabúð-
ar á Vopnafirði 31.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Sig-
fús Einarsson frá
Hleinagarði og Guð-
björg Jónsdóttir úr
Skaftafellssýslu.
Bróðir Vilhjálms
sammæðra var Jón
Guðlaugsson, f. 1896, d. 1977,
Heiðarseli í Jökuldalsheiði. Al-
bróðir Vilhjálms var Halldór en
hann lést 1991.
Útför Vilhjálms var gerð frá
Hofskirkju í Vopnafirði 7. júní.
hafði með sér yngri
dreng, Halldór, og var
með hann í húsmennsku
þar til hún öldruð kom
til foreldra minna, Odd-
nýjar Methúsal-
emsdóttur og Friðriks
Sigurjónssonar og and-
aðist þar. Þetta var
elskuleg koma sem mér
þótti vænt um. Í Ytri-
Hlíð var Vilhjálmur og
vann þar þremur kyn-
slóðum. Friðrik Sigur-
jónsson og Oddný
Methúsalemsdóttir tóku við búi af
Sigurjóni og Valgerði. Síðan bjuggu
synir Sigurjóns Friðrikssonar fé-
lagsbúi í Ytri-Hlíð. Var unnið saman
að heyskap og smalamennsku. Vil-
hjálmur var hraustur og lá ekki á liði
sínu. Stundaði alltaf fjárgæslu á beit-
arhúsum. Gekk tvisvar á dag um eins
km leið að sinna fénu. Hafði hann
mikið yndi af þessu. Annasamt var á
sauðburði en mikil spenna þegar var
tví- og þrílembt.
Hann flutti á dvalarheimilið Sunda-
búð með þeim fyrstu eftir að bygg-
ingu þess lauk, þá á níræðisaldri. Þar
undi hann vel eftir annir dagsins.
Ekki dvínaði áhuginn fyrir vinnunni.
Hann fékk leyfi hjá Vopnafjarðar-
hreppi að stinga upp fyrir kartöflu-
rækt, pantaði útsæði og setti fyrstur
niður og tók fyrstur upp. Uppskeruna
gaf hann í allar áttir. Þetta stundaði
hann í mörg ár eða þar til þrótturinn
gaf sig. Hann var með eindæmum
gjöfull og fjölskyldur okkar systkina
nutu þess í ríkum mæli. Hann prjón-
aði svo fallega sokka á börn okkar og
barnabörn og þau minnast þess með
þakklæti. Á veturna fann hann sér
ávallt eitthvað að dunda við. Hann
veiddi til dæmis í gegnum ís á Lón-
unum. Þar stóð hann og dorgaði og
ekki kvartaði hann um kulda. Svo gaf
hann aflann sem hann dró á snjóþotu
um þorpið. Nokkur vor var hann í
sauðburði hjá bónda einum í Vopna-
firði og dvaldi þar í góðu yfirlæti og
var ánægður að fá að koma að bú-
skapnum. Hann hélt heilsu sinni við
með góðum göngutúrum og var oft að
moka snjó frá dyrum Sundabúðar og
fara í sendiferðir fyrir eldra fólkið þó
svo að hann væri elsti íbúi Vopna-
fjarðar. Vilhjálmur var í sinni íbúð þar
til á síðasta ári að hann fór á legu-
deildina en var ekki rúmfastur fyrr en
undir það síðasta. Alltaf spurði hann
um atvinnumál í þorpi og sveit og var
áhuginn fyrir öllu samur.
Hann fékk rólegt andlát, sáttur við
lífið og alla, alltaf þakkandi fyrir allt
sem fyrir hann var gert.
Ég tel mig lánsama að hafa alist
upp með þessum góða manni. Ég bið
guð að blessa hann með þökk fyrir allt
sem hann hefur verið mér og minni
fjölskyldu.
Hvað er Hel?
Öllum líkn, sem lifa vel.
Engill, sem til lífsins leiðir.
Ljósmóðir, sem hvílu breiðir.
Sólarbros, er birta él.
Heitir Hel.
Valgerður H. Friðriksdóttir.