Morgunblaðið - 02.08.2003, Page 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Date
þriðjudaginn 5. ágúst - örfá sæti laus
fimmtudaginn 7. ágúst - örfá sæti laus
SÍÐUSTU SÝNINGAR!
www.date.is
Sumarkvöld við orgelið
2. ágúst kl. 12:
Giorgio Parolini orgel.
3. ágúst kl. 20:
Giorgio Parolini leikur verk m.a.
eftir Bach, Reger,
Widor og Vierne.
Ain´t Misbehavin´
the Fats Waller Musical Show
Frumsýning fös. 8. ágúst kl. 20. - örfá sæti laus
2. sýning laugardaginn 9. ágúst kl. 20.
3. sýning sunnudaginn 10. ágúst kl. 20.
4. sýning mánudaginn 11. ágúst kl. 20.
Miðasala í Loftkastalanum
opin alla virka daga frá 15 - 18.
Sími 552 3000 • loftkastalinn@simnet.is
21. SÝNING MIÐVIKUDAGUR 20/8 - KL. 20 UPPSELT
22. SÝNING FIMMTUDAGINN 21/8 - KL. 20 UPPSELT
23. SÝNING LAUGARDAGINN 23/8 - KL. 16 UPPSELT
24. SÝNING LAUGARDAGINN 23/8 - KL. 20 UPPSELT
25. SÝNING FÖSTUDAGINN 29/8 - KL. 20 ÖRFÆA SÆTI LAUS
26. SÝNING LAUGARDAGINN 30/8 - KL. 16 ÖRFÁ SÆTI LAUS
27. SÝNING LAUGARDAGINN 30/8 - KL. 20 ÖRFÁ SÆTI LAUS
28. SÝNING SUNNUDAGINN 31/8 - KL. 16 LAUS SÆTI
29. SÝNING SUNNUDAGINN 31/8 - KL. 20 LAUS SÆTI
MIÐASALA LOKUÐ FRÁ 2. ÁGÚST TIL OG MEÐ 5. ÁGÚST
MYRKVAÐ hefur verið fyrir glugga
og bílhræjum staflað upp í rjáfur í
stóru og drungalegu vöruhúsi á höf-
uðborgarsvæðinu. Það skvampar í
pollum þegar myndatökufólkið at-
hafnar sig á þessari sviðsmynd Nice-
lands, nýjustu myndar Friðriks Þórs
Friðrikssonar eftir handriti Huldars
Breiðfjörð.
Erfitt er að fóta sig í myrkrinu en
maður gengur á hljóðið: Tvær raddir
gjalla við með ákaflega skoskum
hreimi. Það eru aðalleikarar mynd-
arinnar, Gary Lewis sem er hvað best
þekktur fyrir leik sinn í Billy Elliot og
Gangs of New York og hinn ungi
Martin Compston sem hlaut tilnefn-
ingu sem besti leikarinn á Cannes í
vor fyrir myndina Sweet Sixteen.
Ég spyr þá fyrst hvers vegna þeir
völdu þetta verkefni, úr þeim fjölda
hlutverka sem þeim býðst.
„Það er fyrst og fremst vegna
handritsins, svo ég sé algjörlega
hreinskilinn,“ segir Gary sem leikur
einrænan útigangsmann. „Sagan í
Niceland er sumpart ljóðræn og mjög
hjartnæm með einhverskonar töfra.
Þetta kann að virðast fábrotin saga
þegar henni er lýst í stuttu máli en er
í raun mjög margbrotin. En maður
getur heldur ekki annað en hrifist af
verkum Friðriks Þórs. Ég sá Börn
náttúrunnar og hreifst svo að ég gaf
foreldrum mínum eintak, en Englar
alheimsins er uppáhaldið mitt – alveg
stórkostleg mynd.“
Hinn 19 ára Martin á að baki stutt-
an kvikmyndaferil en hefur mest leik-
ið í sjónvarpsþáttum: „Þetta er bara
önnur myndin sem ég leik í. En við-
tökur Sweet Sixteen hafa verið með
ólíkindum. Mér hafa boðist mörg
hlutverk eftir það en þau hafa öll ver-
ið í svipuðum dúr. Mig langaði að
finna eitthvað sem leyfði mér að sýna
meiri breidd í túlkun og þegar ég las
Niceland þá varð ég strax uppnuminn
af handritinu. Þetta er bara svo fögur
og góð saga. Það sem mér finnst
kannski hvað best við verkefnið er að
það er til hellingur af listrænum og
sjálfstæðum myndum sem flytja
áhorfendum einhvern boðskap en
vandinn er að þær eru oftast þeirrar
náttúru að þær draga mann niður.
Niceland, hins vegar, kemur manni í
gott skap. Ég held jafnvel að þegar
upp er staðið gæti afraksturinn orðið
einstök mynd.“
Grunlaus ást í saklausum heimi
Í hnotskurn segir Niceland frá
stúlku og strák sem lifa á rósrauðu
skýi uns hörmulegur atburður um-
turnar öllu og sviptir þau gleðinni.
Pilturinn (Martin) heldur af stað til
að finna unnustu sinni huggun og leit-
ar til undarlegs einbúa (Gary).
Persóna Martins virkar að sumu
leyti þroskahömluð: „Þetta er mjög
krefjandi hlutverk og sérkennileg
persóna sem ég þarf að leggja mikla
vinnu í. Eins og í gær, þá var ég alveg
uppgefinn enda höfðum við tekið upp
svo tilfinningalega þrungin atriði.“
Hann undirbjó hlutverkið meðal ann-
ars með því að heimsækja íbúa Sól-
heima: „Ég hitti mörg ung pör og
kynntist mörgu undraverðu fólki eins
og Reyni Pétri Ingvarssyni sem gekk
umhverfis landið á sínum tíma. Ég
hef fylgst með þessu fólki og hvernig
það hagar sér. Það er ekki eins og þau
sjái heiminn í öðru ljósi, þau sjá heim-
inn bara án allra fordóm-
anna sem plaga okkur hin.
Persónunni sem ég leik er
ekki rétt lýst sem þroska-
hamlaðri heldur sér hann
hlutina bara á annan hátt – einfaldari
hátt. Hann dæmir fólk ekki fyrir-
fram.“
Gary segir persónuna sem hann
leikur ekki líka föður Billy Elliots
sem hann er líklega hvað þekktastur
fyrir: „Faðir Billy var í hatrammri
baráttu við samfélagið, syrgði konu
sína og hafði áhyggjur af ástríðu son-
ar síns fyrir ballettdansi í heimi karl-
mennskunnar. Persóna mín í Nice-
land er ekki reið eins og hann heldur
frekar örvæntingarfull. Hann dvelst í
myrkrinu og hefur orðið fyrir áföllum
í lífinu. Hann er við það að gefast end-
anlega upp og hefur einangrað sig frá
samfélaginu.“
Fokdýrt en frábært
Þeir félagar hafa verið við tökur
hér á landi á þriðju viku og verða hér
út ágúst utan nokkra daga sem Mart-
in þarf að bregða sér af landi til að
leika í annarri mynd. Þeir láta báðir
vel af vistinni en þeir höfðu hvorugur
komið hingað áður. Martin fær frí á
föstudögum: „Mér hefði þótt betra að
fá frí á laugardögum en þetta er samt
alveg frábært. Allt er að vísu fokdýrt
en fólkið hérna er frábært og ég
skemmti mér vel. Og stelpurnar! (Það
er ekki laust við að hann mási af
hrifningu.) Alveg ótrúlegar! Þið
strákarnir hérna eruð stálheppnir.“
Blaðamaður lyftir hýrri brún við
þessar yfirlýsingar nýjasta Íslands-
vinarins, en Gary segist líða óvenju-
lega hérna, en þó á jákvæðan hátt:
„Mér líður öðruvísi en ég á að venjast.
Ég veit að þessi staður er ekki líkur
öðrum. Hjá fólkinu sem ég hef kynnst
…það er eitthvað við það hvernig það
syngur og segir frá, ólíkt því sem ég
hef kynnst annarsstaðar. Og það eru
vissir hlutir við íslenskt samfélag sem
hrífa mig, eins og hvað þessi staður er
öruggur. Ég var með son minn með
mér fyrstu vikuna og skildi hann eftir
í sundlauginni á meðan ég fór í heita
pottinn. Ef ég myndi gera eitthvað
þvíumlíkt í Bandaríkjunum yrði ég
líklegast handtekinn!“
Köll hefjast milli starfsmanna á
sviðsmyndinni og endi þar með bund-
inn á samtalið. Friðrik kemur og
stuggar við Martin að fara úr leik-
stjórastólnum. „Ertu búinn að spyrja
hann um fótboltaferilinn hans?“ spyr
Friðrik glettinn undan yfirvara-
skegginu. Það gefst ekki tóm til að
svara, því fljótlega heyrist hrópað úr
einu horninu: „Þögn! Hljóð af stað!“
Tökur hefjast á ný og landvistarleyfi
blaðamanns með því útrunnið í Nice-
landi.
Breskar kvikmyndastjörnur á Íslandi sumarlangt við tökur
Ferðin til Nicelands
Morgunblaðið/Kristinn
Gary Lewis
asgeiri@mbl.is
Morgunblaðið/Kristinn
Martin Compston
Tökur standa hvað hæst á mynd Friðriks
Þórs, Niceland. Aðalleikarar myndarinnar,
Gary Lewis og Martin Compston, dvelja
hérlendis við tökur og ræddi Ásgeir
Ingvarsson við þá um söguna, persónurnar
og vistina á Fróni.
Draugaborg
(City of Ghosts)
Glæpamynd
Bandaríkin 2002. Myndform. VHS (116
mín.) Bönnuð yngri en 16 ára. Leikstjóri:
Matt Dillon. Aðalleikarar: Matt Dillon,
James Caan, Stellan Skarsgård, Gérard
Depardieu, Natascha McElhone.
DILLON minnir dálítið á Sean
Penn. Báðir byrjuðu ungir að leika og
gera það af ósvikinni innlifun sem
þeir taka sér fyrir hendur. Hvorugir
hafa náð umtalsverðum vinsældum
utan harðs kjarna
aðdáenda og nú er
Dillon farinn að feta
í fótspor Penns og
leikstýra. Drauga-
borgin er fyrsta
verkefni hans á
hvíta tjaldinu og út-
koman er að mörgu
leyti afbragðsgóð,
einkum hvað snert-
ir útlit og andrúm.
Dillon leikur Jimmy, flinkan og
traustvekjandi svikahrapp sem tekur
þátt í tryggingasvindli sem er stjórn-
að af Marvin (Caan), leyndardóms-
fullum náunga sem hefur aðsetur í
öruggri fjarlægð, í Kambódíu. Þegar
svindlið verður opinbert hitnar undir
Jimmy sem flýr Alríkislögregluna og
heldur til fundar við Marvin til að inn-
heimta sinn hlut af summunni.
Þegar til Kambódíu kemur er ekk-
ert eins og hann bjóst við og svo virð-
ist sem engum sé að treysta. Inn-
heimtan verður margslungnari og
hættulegri en hann óraði fyrir.
Sagan sjálf er yfirborðskennd og
ótrúverðug uns leikurinn hefur borist
til Kambódíu. Þá vaknar þessi ómark-
vissa og langdregna rökkurmynd
skyndilega til lífsins og verður sann-
kallað augnakonfekt í fátækrahverf-
um Phnom-Penh. Depardieu er
ómissandi hluti af umhverfinu;
subbulegur, undirförull og varasam-
ur. Jimmy er nokkuð vel borgið í
höndunum á leikstjóranum/aðalleik-
aranum Dillon, sem einnig á þátt í
handritinu ásamt Barry Gifford, sem
hefur starfað lítillega með David
Lynch. Þeir Dillon leggja ekki aðal-
áhersluna á raunsæið, Draugaborgin
er öllu frekar e.k. sálarháski, enda-
stöðin sem bíður þeirra sem fara út af
sporinu og ráða tæpast sínum næt-
urstað.
Sem fyrr segir er myndin stemn-
ingsrík og ljóðræn í sepíutónum spill-
ingar, illa fengins fjár án fátæktar,
tekin á raunverulegum söguslóðum í
Kambódíu, sem lengst af hefur verið
lokað land. Leikstjórinn Dillon kemur
götóttri sögu makalaust vel til skila,
hún verður allt að því trúverðug ef
undan er skilin ódýrt ástarævintýri.
Kráin hans Depardieu með öllum sín-
um aukapersónum og munum er ynd-
islega vel gerður, háll og heillandi
heimur, sem gleymist ekki auðveld-
lega. Þar kemur einnig til sögunnar
Skarsgård sem fer á kostum sem
vafasöm hjálparhella refsins Marvins,
sem er í öruggum höndum Caans.
Þeir sem eru tilbúnir að sitja yfir
hæggengri myndinni og hafa gaman
að frumlegum og óvenjulegum verk-
um, unnum af metnaði og tilfinningu,
ættu að grípa Draugaborgina fegins
hendi. Hún minnir einnig um margt á
fyrstu leikstjórnarverkefni Penns og
það er mikið hól.
Sæbjörn Valdimarsson
Myndbönd
Ósvikin spenna í lofti