Morgunblaðið - 26.09.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2003 37
Ástkær faðir minn, sonur okkar, bróðir og
barnabarn,
SIGURBJÖRN GUÐNI SIGURGEIRSSON,
sem lést laugardaginn 20. september sl., verð-
ur jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
30. september kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast Sigurbjörns, er bent á
bankareikning sem opnaður hefur verið til
styrktar Grétari Rafni, syni hans, fyrir tilstuðlan bekkjarfélaga
Sigurbjörns. Reikningur nr. 528-18510350, kennitala 090899-2529.
Grétar Rafn Sigurbjörnsson,
Margrét E. Benónýsdóttir,
Sigurgeir Ingimundarson, Barbara Þ. Kjartansdóttir,
Benóný H. Sigurgeirsson, Vigdís Kristjánsdóttir,
Guðlaug Íris Sigurgeirsdóttir,
Yrsa Þöll Sigurgeirsdóttir,
Sigtryggur Kjartan Sigurgeirsson,
Sigurbjörg Runólfsdóttir.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, fóstursonar, tengdasonar,
föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐJÓNS BALDURS VALDIMARSSONAR,
Hjarðarholti 15,
Selfossi.
Sérstakar þakkir eru færðar hjúkrunarfólki á
deild 11E á Landspítalanum Hringbraut og Heilbrigðisstofnuninni á
Selfossi.
Vilborg Magnúsdóttir,
Árný Ólína Sigurjónsdóttir,
Helga Jónína Gunnþórsdóttir,
Magnús Baldursson, Brynja Marvinsdóttir,
Helga Árný Baldursdóttir, Tryggvi Ágústsson,
Valdimar Baldursson, Ingibjörg Helga Sveinbjörnsdóttir,
Ómar Þór Baldursson, Halla Baldursdóttir,
Jón Valur Baldursson, Sigrún Jónsdóttir
og barnabörn.
✝ Guðný Guðna-dóttir fæddist í
Þorkelsgerði í Sel-
vogi 11. janúar
1927. Hún andaðist
á heimili sínu 18.
september síðastlið-
inn. Guðný ólst upp
í Þorkelsgerði hjá
foreldrum sínum,
Guðna Gestssyni, f.
25.12. 1896, d. 10.7.
1979, og Jensínu
Ingveldi Helgadótt-
ur, f. 15.12. 1899, d.
2.6. 1981. Systkini
Guðnýjar eru: Helgi
Guðnason, látinn, Gestur Guðna-
son, látinn, Jens Guðnason, lát-
inn, Ingimar Guðnason, maki
Herta Ágústsdóttir, og Guðlaug
Guðnadóttir, maki Pétur Frið-
riksson.
Hinn 30. október 1948 giftist
Guðný Óskari Þórarinssyni, f.
4.1. 1918, d. 3.1. 1981. Þau
bjuggu á Bjarnastöðum í Sel-
vogi og síðan í Þorlákshöfn.
Guðný og Óskar eignuðust átta
börn. Þau eru: Guðni Kjartan,
maki Sigfríður Óskarsdóttir,
eiga þau þrjár dætur; Ragnhild-
ur, maki Pálmi
Ragnarsson, eiga
þau sex börn;
Guðný Björg, sam-
býlismaður Þórður
Ólafsson, eiga þau
þrjú börn; Hjördís,
maki Ólafur Sæ-
mundsson, eiga þau
fjögur börn; Þórar-
inn, sambýliskona
Valgerður Guð-
mundsdóttir, eiga
þau eina dóttur;
Jensína, maki Birg-
ir Guðmundsson,
þau eiga eina dótt-
ur, fyrir á Jensína eina dóttur;
Sigurður Ragnar, maki Jónína
Sigurjónsdóttir, eiga þau tvo
syni; og Guðmundur, maki
Sveindís Alexandersdóttir, eiga
þau fjögur börn. Langömmu-
börnin eru tuttugu og fjögur.
Guðný flutti að Egilsbraut 9 í
Þorlákshöfn í íbúðir aldraðra
árið 1990 þar sem hún eignaðist
til margra ára sinn góða vin
Guðbjörn S. Jónsson.
Útför Guðnýjar verður gerð
frá Þorlákskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma mín, þegar ég frétti
að þú værir búin að kveðja þennan
heim vildi ég ekki trúa því. Þú
varst alltaf svo ánægð og það geisl-
aði af þér gleðin, ég veit að afi hef-
ur tekið vel á móti þér. Í huga
minn koma ótal minningar sem ég
varðveiti og geymi.
Þú varst mér og börnum mínum
alltaf svo góð og yndisleg í alla
staði.
Elsku amma mín. Ég hugsa til
uppeldisára minna þegar ég og
mamma bjuggum hjá þér á
Reykjabrautinni. Alltaf varstu
tilbúin að spila við mig og þá að-
allega lönguvitleysu en hún ætlaði
aldrei að taka enda og þá var mikið
hlegið.
Eftir að ég og mamma fluttum í
Norðurbyggðina kom ég samt allt-
af að heimsækja þig og þú komst
líka til okkar og við áttum áfram
góðar og ljúfar stundir.
Það varð engin breyting á þótt
við mamma flyttum frá þér því við
vorum alltaf saman á jólum og öðr-
um ánægjulegum stundum.
Árið 1989 fluttir þú á Egilsbraut
9. Það var alltaf svo glæsilegt hjá
þér, ég hlakkaði alltaf mikið til að
fara í Þorlákshöfn og heimsækja
ömmu mína en nú verða breytingar
þar á þar sem komið er skarð sem
ekki er hægt að fylla í, það sem sit-
ur eftir eru hlýlegar móttökur og
bros þitt þegar ég kom.
Eftir að ég flutti til Vestmanna-
eyja komst þú með mömmu, Bigga
og Bryndísi í 20 ára afmælið mitt
og þið voruð hjá okkur yfir helgina.
Þú talaðir oft um hvað þetta hafi
verið ánægjuleg ferð.
Þegar ég var ófrísk að Elvari
höfðum við oft samband, þér fannst
ég vera svo langt í burtu. Þú vildir
fylgjast með mér og spurðir alltaf
hvernig ég hefði það og hvort ég
færi ekki alveg örugglega vel með
mig. Þannig varstu alltaf með hlý-
hug í fyrirrúmi.
Eftir langa og erfiða fæðingu
Elvars kom ljósmóðirin til mín og
sagði að amma mín hefði hringt og
óskað mér alls hins besta, hún
hafði haft miklar áhyggjur og ekki
sofið alla nóttina.
Þegar við fluttum í Mosó komst
þú oft til okkar og alltaf í afmæli
barna minna. Þú bjóst til heitt
súkkulaði sem var mjög vinsælt.
Síðast þegar þú komst í afmæli
Elvars kenndir þú mér að búa til
heitt súkkulaði.
Þú varst alltaf svo hress og kát
og glæsileg til fara.
Þegar við komum í Þorlákshöfn
til mömmu fór ég oft og náði í þig
og Bjössa. Aníta Karen dóttir mín
söng oft fyrir þig og það þótti þér
gaman og oft tókstu undir með
henni.
Núna á seinni árum þínum
varstu farin að föndra mikið, ýmist
að mála, klippa servíettur eða búa
til skálar og kertastjaka úr leir. Þú
talaðir oft um það hvað þú hefðir
gaman af að föndra, enda eru mörg
listaverkin sem prýða heimilið þitt
og annarra sem voru þér kærir.
Þetta þótti þér svo gaman að gera
og þú hafðir mikla ánægju af að
gleðja aðra.
Við sátum oft saman heima hjá
þér og spjölluðum og þá baðst þú
mig að naglalakka þig svo þú yrðir
ennþá fínni en þú varst.
Þú talaðir um hvað þú værir
stolt af hvað barnahópurinn þinn
væri orðin stór eða 25 barnabörn
og 24 langömmubörn og hlakkaðir
þú mikið til að fá 25. langömmu-
barn þitt sem ég geng með núna.
Ég man þegar þú komst til mín í
sumar og sagðir mér að þú værir
að fara til útlanda í haust, þú
hlakkaðir svo mikið til þar sem
þetta væri fyrsta ferðin þín á er-
lenda grund.
Þú fórst út með fjórum börnum
þínum og tengdabörnum, ferðin
heppnaðist vel í alla staði og þú
varst mjög ánægð með ferðina.
Ég sakna þín svo mikið, amma
mín, það er svo sárt að hugsa til
þess að ég eigi ekki eftir að heim-
sækja þig oftar og sitja hjá þér og
tala við þig eins og við vorum van-
ar að gera, þú varst alltaf svo
ánægð og glöð þegar ég kom til
þín.
Ég er þakklát fyrir allar þær
stundir sem ég átti með þér, elsku
amma mín, minningu þína geymi
ég og varðveiti þar til við hittumst
aftur.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, takk fyrir allt, þú
átt alltaf stað í hjarta mínu.
Kveðja.
Þín
Guðný Elva.
GUÐNÝ
GUÐNADÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Guðnýju Guðnadóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
og tvær litlar mýs.“ Þetta eru orð
sem koma upp í hugann eins og svo
margt annað þegar ég hugsa um afa
minn. Minningarnar eru svo margar,
en sumar þeirra á maður fyrir sig.
Ég veit að ég á eftir að sitja oft og
brosa í gegnum tárin þegar ég hugsa
um dýrmætar stundir sem við áttum
saman tveir. Skarð afa verður aldrei
fyllt, en ég og við getum haldið minn-
ingu hans á loft með því að gera allt
það sem hann var svo stoltur af.
Hlátur, gleði, gáfur og stolt eru orð
sem segja margt um hann afa minn.
Hann var, er og verður sterk fyr-
irmynd í mínu lífi.
Blessuð sé minning hans.
Þórir Brjánn.
Það nálgast víst fimmtíu ár sem
liðin eru frá því að ég kynntist Þóri
Sigurðssyni. Þau Herborg, móður-
systir mín, höfðu þá tekið saman og á
æskualdri vistaðist ég hjá þeim á
ferðalagi í höfuðstaðnum. Þótt ald-
ursmunur milli okkar væri nokkur
taldi hann ekki neðan við virðingu
sína að eiga nokkuð saman við ung-
linginn að sælda.
Síðar naut ég þeirrar gæfu að vera
á heimili þeirra um nokkurt skeið og
tókst þá með okkur hinn besti kunn-
ingsskapur sem síðan varð að vin-
áttu sem hélst meðan ævi hans ent-
ist. Við drógumst saman að
taflborðinu og tókum þar margar
brýnur en Þórir hafði brennandi
áhuga á skáklistinni og varð hinn
liprasti skákmaður þó að hann muni
lítið hafa teflt fyrr en á fullorðins-
aldri. Ekki var síður tekist á í pólítík-
inni því að Þórir hafði gaman af að
æsa upp ungan rauðliða með því að
halda fram staðhæfingum sem ég
áttaði mig fljótlega á, að voru ekki í
samræmi við raunverulega afstöðu
hans og réttlætiskennd. En ekki síst
varð okkur margt að tali um músík.
Ég hélt fram nikkunni en hann pí-
anóinu og er skemmst af að segja að
Þórir festi í mér jassbakteríuna og
mun hvorugur okkar hafa læknast af
henni – sem betur fer. Jonni í Ham-
borg, Fats Waller og fleiri af þeim
skóla voru hans menn.
Þórir var afar duglegur og af-
kastamikill, listfengur og vandvirk-
ur. Þar um bera m.a. vitni ýmis verk
hans í gerð kennslubóka, enda var
hann eftirsóttur til slíkra verka.
Hann var fjörugur maður, hlátur-
mildur og skemmtilegur, lék jafnan
á als oddi, kunni fjölda sagna og
reytti látlaust af sér brandara sem
voru aldrei grófir eða meiðandi. En
bak við kátínu og gáska bjó einkar
viðkvæm og auðsærð sál, hann var
dulur og ræddi ekki um tilfinningar
sínar. Mig grunaði að erfið reynsla
úr bernsku eða annað mótlæti væri
honum viss byrði en um slíkt talaði
hann aldrei. Fyrir kom, framan af
ævi, að mótstreymi í daglegu lífi
varð honum erfitt af slíkum sökum.
Þegar svo bar við reyndist Herborg,
sú yndislega kona, honum vel. Hún
var mesta gæfan í lífi hans. Þau
bjuggu sér fagurt heimili og nutu
saman hins mesta barnaláns. Miss-
irinn þegar hún dó fyrir aldur fram
var mikill og sár.
Við leiðarlok þakka ég langa og
lærdómsríka samferð. Ég og fjöl-
skylda mín vottum afkomendum og
vandafólki Þóris innilegustu samúð.
Angantýr Einarsson.
Menn telja stundum skammt á leikinn liðið
er lífið dregur tjaldið fyrir sviðið
og skilur milli skars og kveiks.
En stór og fögur stjörnuaugu skína
er stormsins svanir hvíla vængi sína
til hærra flugs, til fegra leiks.
(Davíð Stef. frá Fagraskógi.)
Þórir Laxdal Sigurðsson átti
bernskuár sín í Fjörunni á Akureyri.
Umhverfið er hlýlegt og fagurt, Poll-
urinn, oft spegilsléttur, fram undan,
Vaðlaheiðin vinaleg og gróin handan
hans, grænar og búsældarlegar
sveitir í austri og suðri, háar brekk-
ur að baki. Á þessum slóðum á jarð-
rækt og garðrækt sér lengri sögu en
annars staðar hérlendis. Friðsæld
og farsæld einkennir þennan stað.
Ég hygg að Þórir Sigurðsson hafi
búið að því alla ævi að vera vaxinn
upp í slíku umhverfi. Mig grunar að
fegurð þess og hlýja hafi búið innra
með honum hvar sem leiðir lágu.
Ævistarf hans varð að leitast við að
efla fegurðarskyn íslenskrar æsku,
kenna ungu fólki að njóta fegurðar í
formum og lit, skynja umhverfi sitt
ferskum augum, skapa sjálft og
móta myndverk þó að mismiklir
hæfileikar til slíkra hluta séu fólki
gefnir. Hann gerðist myndmennta-
kennari ungur, var þar jafnan í for-
ystusveit og um langan aldur náms-
stjóri í mynd- og handmennt.
Þórir kom víðar við. Hann var fé-
lagsmálamaður góður, starfsfús og
vinnuglaður. Kunnust eru mér störf
hans fyrir Félag kennara á eftirlaun-
um. Þar var hann í forystu um lang-
an aldur, framsýnn og hvetjandi til
góðra verka. Hann tók drjúgan þátt í
norrænu samstarfi eftirlaunakenn-
ara og eignaðist marga góða vini á
þeim vettvangi, fólk sem kunni að
meta mannkosti hans, dugnað og
fórnfýsi.
Þórir Sigurðsson var listfengur á
marga grein. Hann var teiknari góð-
ur og listaskrifari enda oft fenginn
til slíkra starfa því að varla efaðist
nokkur sem til þekkti um smekkvísi
hans og listrænt handbragð. Þórir
var einnig sagnamaður góður. Frá-
sagnarlistin var runnin honum í
merg og bein. Ógleymanlegt er að
hafa átt með honum langar stundir
þar sem hann jós úr sagnabrunni
sínum og ekki spillti skýr norðlensk-
ur framburðurinn. Jafnvel smá at-
vik, sem flestum hefði ef til vill ekki
þótt ástæða til að leggja á minnið,
lifnuðu í frásögn hans og urðu að
undrum og stórmerkjum. Ljóð fór
hann með á þenn veg að margur
hefði mátt af læra.
En það sem mestu skipti var þó
hversu góður félagi og vinur hann
var, traustur, heill og hollráður.
Seint gleymum við hjónin för um
Þelamörk í Noregi með honum og
norskum vinum hans. Þar var hon-
um tekið sem höfðingja og nutu vinir
hans gestrisni Norðmanna með hon-
um.
Helgi Sæmundsson segir í ljóði:
Ég veit þig uppí fjallinu,
þú veðurbitna haust,
ég horfi á þig nálgast mig
og heyri þína raust.
Haustið nálgast okkur öll. En
stundum finnst okkur því liggja of
mikið á. Stundum kemur það þegar
við væntum þess að eiga enn eftir
nokkra góða daga af sumrinu. Þórir
Sigurðsson er horfinn á braut. Lífið
hefur dregið tjaldið fyrir sviðið og
skilið milli skars og kveiks. En við
trúum því að hann hafi horfið „til
hærra flugs, til fegra leiks“.
Við Björg minnumst vinar okkar,
Þóris Laxdals Sigurðssonar, með
virðingu og þökk fyrir allar góðar og
gjöfular stundir. Okkur þykir miður
að vera stödd á fjarlægum slóðum
þegar hann verður til moldar borinn.
Ástvinum hans vottum við djúpa
samúð og biðjum þeim öllum Guðs
blessunar.
Ólafur Haukur Árnason.
Hann Þórir afi okkar er dáinn og
fyrir okkur systkinin er þetta mikil
sorgarstund. Maðurinn sem við öll
virtum og elskuðum var tekinn frá
okkur. Við sem héldum að allt væri
komið í lag hjá afa og hann væri á
batavegi. En svona er lífið. Megi guð
geyma þig og varðveita þig að eilífu,
elsku afi. Minningin um þig er
geymd inni í okkar huga sem enn lif-
um. Og við lifum eftir þinni forskrift.
Við þökkum fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skal.
(V. Briem.)
Borgþór Hjörvarsson og
Svanhildur Fanney
Hjörvarsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Þóri
Laxdal Sigurðsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi.