Morgunblaðið - 26.09.2003, Side 32

MINNINGAR
32 FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingi RagnarBrynjólfur
Björnsson fæddist
hinn 11. júlí 1932 á
Borg á Mýrum. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli hinn
19. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Björn Magnússon
prófessor og prestur
á Borg á Mýrum, f.
17. maí 1904, d. 4.
febrúar 1997, og
Charlotte Kristjana
Jónsdóttir, f. 6. júní
1905, d. 3. september 1977. Systk-
ini Inga eru Magnús, f. 19. júní
1928 í Reykjavík, d. 8. júlí 1969;
Dóróthea Málfríður, f. 11. nóv.
1929 í Reykjavík; Jón Kristinn, f.
26. jan 1931 á Borg á Mýrum, d.
21. maí 2003; Jóhann Emil, f. 26.
júní 1935 á Borg á Mýrum; Björn,
f. 9. apr. 1937 í Reykjavík; Ingi-
björg, f. 10. júní 1940 á Borg á
Mýrum; Oddur Borgar, f. 19. ág.
1950 í Reykjavík.
Ingi kvæntist 5. jan. 1957 eft-
irlifandi konu sinni Jónu Aldísi
Sæmundsdóttur, f. 20. júlí 1934 á
Kambi í Veiðileysufirði á Strönd-
um. Foreldrar hennar voru hjón-
in Sæmundur Guðbrandsson, f.
18. október 1889, d. 30. júlí 1938,
og Kristín Sigríður Jónsdóttir, f.
29. júlí 1892, d. 26. janúar 1978.
Ingi og Jóna eignuðust þrjú börn.
Þau eru: 1) Charlotta, f. 30. ágúst
1957, maki Sigurgeir Þórarins-
son, fæddur 11. maí 1957. Þeirra
börn eru: Harpa Bóel, f. 1. nóv.
1980, sambýlismaður Finnbogi
Ásgeir Finnboga-
son, f. 27. jan. 1979;
og Þórarinn Snorri,
f. 22. nóv. 1987. 2)
Snorri, f. 14. desem-
ber 1960, maki Ás-
dís Birna Þormar, f.
9. febrúar 1964. Þau
skildu. Þeirra börn
eru: Aldís, f. 6. ágúst
1983; Dagný Lilja, f.
12. desember 1987;
Kristín Ásdís, f. 11.
maí 1990; og Hall-
dór Þormar, f. 14.
september 1992. 3)
Sæunn Lilja, f. 7.
feb. 1962, maki Garðar Ragn-
valdsson, f. 6. nóv. 1955. Þeirra
dætur eru: Íris, f. 29. nóvember
1987; Hrefna Guðríður, f. 11. apr-
íl 1991; og María Aldís, f. 8. októ-
ber 1995.
Ingi ólst upp á Borg á Mýrum
til 13 ára aldurs en þá flutti fjöl-
skyldan til Reykjavíkur og bjó á
Bergstaðastræti 56 og þar bjó
Ingi einnig í mörg ár eftir að
hann stofnaði sjálfur til fjöl-
skyldu.
Ingi starfaði hjá Landsbanka
Íslands frá 1959 til 1994 og var
forstöðumaður víxladeildar í
Austurstræti lengst af. Innan
bankans tók hann virkan þátt í
uppbyggingu orlofshúsa fyrir
starfsmenn sem byggð voru í Sel-
vík við Álftavatn og einnig vann
hann við að koma á fót pöntunar-
félagi sem var lítil nýlenduvöru-
verslun innan bankans.
Ingi Ragnar verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Í dag kveð ég tengdarföður minn
Inga Ragnar B. Björnsson en hann
lést síðastliðinn föstudag eftir langa
og erfiða baráttu við þann miskunn-
arlausa sjúkdóm, Alzheimer. Kynni
mín af honum hófust fyrir góðum
aldarfjórðungi þegar ég hóf sambúð
með Charlottu dóttur hans.
Strax við fyrstu kynni fann maður
að þar fór óvenju ljúfur og hjarta-
hreinn maður.
Þegar ég hugsa til baka, þá man
ég ekki eftir að hafa heyrt Inga tala
illa um nokkurn mann eða séð hann
skipta skapi.
Það var alltaf gott að koma á heim-
ili þeirra hjóna og gestrisni þeirra
mikil. Jólaveislur, afmælisveislur,
garðveislur og veislur við nánast
hvert tækifæri rifjast upp þegar litið
er til baka. Og oft er Ingi úti í garði
að leika við barnabörnin í þessum
minningum og þá ekki síst á Hörpu-
stöðum þar sem þau hjónin komu
upp barnagarðhúsi fyrir barnabörn-
in að leika í.
Ingi var mikið náttúrubarn og
naut sín vel við gróðursetningu eða
að hlúa að trjám sem hann hafði
gróðursett. Sérstaklega átti þetta
við tré sem hann gróðursetti í fjöl-
skylduparadísinni Lindarbrekku við
Hreðavatn. Þar gekk hann á milli
trjánna, oft með eitt eða fleiri barna-
barna sinna með sér, kannaði hvað
trén höfðu stækkað og gaf þeim
áburð. Skömmu áður en hann veikt-
ist, keyptu þau hjónin sér sumarhús
við Elliðavatn og fékk hann þar sinn
eigin reit til að rækta. Því miður
varði það alltof stutt þar sem sjúk-
dómurinn tók fyrir að hann gæti not-
ið þess að vera þar.
Ingi og Jóna ferðuðust mikið um
landið þótt að ekki þættu fyrstu far-
skjótarnir merkilegir í dag. Oft var
rifjað upp hversu oft sprakk á bíln-
um í ferðum, nú eða þegar stýrishjól-
ið datt af í miðju ferðalagi, og ekki
sást alltaf í börnin í aftursætinu fyrir
ryki. Seinna nutu þau ferðalaganna á
góðum bíl og með tjaldvagninn í ef-
irdragi, og ferðuðumst við fjölskyld-
an þá oft með þeim. Í minningunni
var alltaf gott veður í þessum ferð-
um, en þar sem veður voru misjöfn á
þessum árum eins og nú, þá tel ég að
það sé félagskapur þeirra hjóna sem
lýsir upp endurminningar þessara
ferða.
Það er mér heiður að hafa kynnst
slíkum manni, blessuð sé minning
hans.
Sigurgeir Þórarinsson.
Ein af fyrstu minningum mínum
um afa er þegar hann var að stússast
í gróðurhúsinu á Grenigrundinni.
Þar ræktaði hann rósir og vínber,
bæði græn og blá. Ég fékk að hjálpa
til, vökvaði með litlu hvítu vökva-
könnunni sem var alveg eins og afa
kanna nema minni og smakkaði á
uppskerunni. Afi ræktaði líka marg-
ar tegundir af sumarblómum, sól-
blóm og jarðarber. Mér fannst ákaf-
lega gaman að fá að „vinna“ með afa í
garðinum og hann kveikti með mér
áhuga á garðyrkju og náttúrunni.
Þegar við vorum ekki að vinna í
garðinum var afar vinsælt að kíkja á
hundinn Týru sem bjó rétt hjá afa og
ömmu. Ef ekki viðraði til gönguferða
var farið í feluleik inni eða spilað
lúdó. Mér fannst fátt skemmtilegra
en að hlusta á afa segja frá því þegar
hann var lítill strákur að alast upp á
Borg á Mýrum. Skemmtilegasta
Borgarsagan var þegar afi týndi öðr-
um gúmmískónum sínum í forarpytti
og þurfti að ganga heim á sokkaleist-
anum á öðrum fæti. Ég gat hlustað á
þessar sögur aftur og aftur og afi var
ótrúlega þolinmóður og sagði þær
eins oft og ég vildi heyra.
Þegar ég var átta ára fluttu afi og
amma í Skerjarfjörðinn á Hörpu-
staði. Þar gisti ég oft og alltaf var
jafnvel tekið á móti manni. Afi
kenndi mér mannganginn og við
tefldum oft. Á kvöldin dönsuðum við
með ömmu í kringum borðstofuborð-
ið við harmonikkulögin í útvarpinu.
Morgnarnir voru ekki síður
skemmtilegir því þá útbjó afi bestu
súrmjólk sem ég hef fengið, með
púðursykri, múslí og rjóma. Göngu-
túrarnir sem við fórum í eru mér
mjög minnistæðir. Í þeim sýndi afi
mér jökulsorfnar klappir og útskýrði
að einu sinni hefði jökull legið þarna
sem við stóðum. Það fannst mér
virkilega áhugavert og vakti með
mér áhuga að læra það síðar meir.
Afi sýndi mér líka trjágöngin hjá Há-
skólanum en hann hafði plantað
þeim í sumarvinnu þegar hann var
ungur maður.
Núna, 15 árum síðar, er ég í Há-
skólanum að læra um jökla, klappir
og náttúruna og geng um trjágöngin
sem afi plantaði þegar hann var á
svipuðum aldri og ég. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast afa mínum eins og hann var og
muna hann eins og hann var áður en
Alzheimer-sjúkdómurinn náði tök-
um á honum. Þakklát fyrir að hafa
átt afa sem kenndi mér að meta nátt-
úruna, var þolinmóður, góður og tal-
aði til mín sem jafningja. Þannig
ætla ég að minnast afa míns.
Þitt barnabarn
Harpa Bóel.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þótt svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
( Þórunn Sig.)
Takk fyrir allt, elsku afi, Guð
geymi þig.
Þínar
Íris, Hrefna Guðríður
og María Aldís.
Kæri afi, eftir langt og erfitt stríð
nýtur þú nú hvíldar.
Þegar ég renn yfir minningar í
huga mér þar sem við vorum saman
virðist ró, friður og gleði einkenna
þær. Ein af fyrstu minningum mín-
um af þér var hve góður þú varst að
herma eftir hinum ýmsu dýrahljóð-
um, og hvað þetta gat glatt okkur
barnabörnin.
Sögustundir þínar líða seint úr
minni. Ég man eitt sinn þegar við
fjölskyldan, amma og þú vorum sam-
an í sumarbústað. Við tveir vorum
fyrstir á fætur og yfir morgunverð-
inum sagðir þú mér frá þínum yngri
árum og lífinu í kringum stríðið.
Aldrei þreyttist maður á þessum
sögum og bað ég um að heyra þær
aftur og aftur. Margar notalegar
stundir átti ég þegar ég gisti hjá
ykkur ömmu. Spilamennskan við
ömmu, og maturinn, göngutúrarnir
þínir, hugguleg stund við skrifborðið
þitt, gajol og bílapælingar.
Megi góðmennska þín vera okkur
leiðarljós í gegnum lífið.
Takk fyrir allt, minn elsku afi.
Þórarinn Snorri Sigurgeirsson.
INGI RAGNAR B.
BJÖRNSSON
Í
fjármála- og viðskiptalífi
nútímans eru freistingar
á hverju strái. Peningum
fylgja völd og völdum
fylgir ábyrgð. Þess vegna
er mikilvægt að í gildi séu reglur
til að koma í veg fyrir, að einn geri
á annars hlut.
Auðvitað tíðkast hvers kyns
brot í þessum flókna heimi afleiða
og samningsbrota, en eitt er þó
sýnu alvarlegast. Þetta er brot,
sem óeðlilega lítið hefur verið
fjallað um, miðað við hversu alvar-
legs eðlis það er. Þarna á ég við
innherjaviðskipti.
Innherja-
viðskipti eru
helsta mein ís-
lensks fjár-
mála- og við-
skiptasam-
félags. Þau
tíðkast, sama hvað hver segir.
Fjármálaeftirlitið hefur eftirlit
með þessum málum og auðvitað
Kauphöll Íslands, en spyrja má
hvort nóg sé að gert og hvort eft-
irlitið sé nógu strangt.
Í lögum um verðbréfaviðskipti
eru fruminnherjar skilgreindir
svo: „Með innherja er átt við:
1. fruminnherja, þ.e. aðila sem
býr yfir innherjaupplýsingum
vegna eignaraðildar eða hefur að
jafnaði aðgang að slíkum upplýs-
ingum vegna aðildar að stjórn,
rekstri eða eftirliti eða vegna ann-
arra starfa á vegum útgefanda
verðbréfa,
2. tímabundinn innherja, þ.e. að-
ila sem telst ekki fruminnherji en
býr yfir innherjaupplýsingum
vegna starfs síns, stöðu eða
skyldna og
3. annan innherja, þ.e. aðila sem
hvorki telst fruminnherji né tíma-
bundinn innherji en hefur fengið
vitneskju um innherjaupplýsingar,
enda hafi viðkomandi vitað eða
mátt vita hvers eðlis upplýsing-
arnar voru.“
Þetta eru eðlilegar skilgrein-
ingar og ekkert út á þær að setja.
Annað má segja um viðurlögin við
innherjaviðskiptum.
Viðurlög við innherja-
viðskiptum, samkvæmt sömu lög-
um, eru stjórnvaldssektir, frá 10
þúsund krónum upp í tvær millj-
ónir. Dýr myndi Hafliði allur, segi
ég nú bara. Þetta eru hneyksl-
anlega lágar upphæðir miðað við
þá alvöru, sem málum af þessu
tagi fylgir.
Þarna er löggjafinn að leika sér
með fjármálageirann. Það verður
bara að segjast eins og er. Leika
sér með líf og limi „aðila á mark-
aði“ eins og gjarnan er sagt í þess-
um stóra kima mannlífsins, sem
annars einkennist af leiðindum á
leiðindi ofan. Nú er mál að ákalla
íslenskt Alþingi og krefjast þess,
að refsingar við innherja-
viðskiptum verði hertar til muna,
svo samræmi fáist í refsilöggjöf
þjóðarinnar.
Í mínum kokkabókum eru inn-
herjaviðskipti ekki síður alvar-
legur glæpur en mannrán, eða
manndráp af gáleysi. Þarna er
verið að leika sér með líf og limi
fólks, sem hefur sömu réttindi og
við hin. Meginstoð samfélagsins er
að allir séu fæddir með sömu rétt-
indi til lífs, frelsis og eigin líkama.
Innherjaviðskipti brjóta í bága við
þessa meginreglu og þess vegna
er á mörkunum að þjóð, sem refs-
ar fyrir þau með fjársektum, geti
flokkast sem siðmenntuð.
Mér er skapi næst að senda Kofi
Annan, hinum skelegga fram-
kvæmdastjóra Sameinuðu þjóð-
anna, erindi vegna þessa máls. Ég
þykist vita að hann myndi taka
umleitunum mínum vel, enda hef-
ur hann svo litríka og hlýlega áru,
eins og greinilega sést á myndum
Reuter-fréttastofunnar.
„Dear Mr. Annan.
My name is Ívar Páll Jónsson
and I am a crusader from Iceland.
I’ve been following market activ-
ities in Iceland and I’m absolutely
disgusted.
Insider trading, as we both
know, is a very serious matter.
However, in Iceland, it seems not
to be that big a deal, if you get my
drift. The only penalties for insid-
er trading in Iceland are fines,
from 10 thousand kronas to 2
million kronas. That’s pocket
change for the people involved.
I urge you, Mr. Annan, to do
something about this. One solution
would be to expel Iceland from the
United Nations. I know it is in
your power to do so.
Please do it, NOW!
Yours sincerely,
Ívar Páll Jónsson
crusader.“
Aðeins Alþingi Íslendinga getur
komið í veg fyrir að ég sendi þetta
bréf, sem ég hef eytt síðustu dög-
um í að semja. Ég gef því frest til
1. október til að breyta lögum um
verðbréfaviðskipti, nánar tiltekið
ákvæðum um viðurlög við inn-
herjaviðskiptum. Auðvelt ætti að
vera að kalla þingið saman, enda
hafa samgöngur batnað á síðustu
áratugum. Strætisvagnakerfið er
nú sameiginlegt með sveitarfélög-
unum á suðvesturhorninu, aðal-
þjóðvegurinn meira að segja mal-
bikaður og áætlunarflug til
fyrirmyndar.
Aðalatriðið er þetta: Það gengur
einfaldlega ekki að innherjar
gangi kaupum og sölum. Þeir eru
manneskjur. Það er ómannúðlegt
að kaupa Bjarna Ármannsson,
Björgólf Guðmundsson eða Ró-
bert Wessman. Að sama skapi lýs-
ir það hreinni illgirni, að selja
þessa góðu menn. Innherja-
viðskipti standast ekki þær sið-
ferðiskröfur, sem við gerum í nú-
tímasamfélagi, ekki frekar en
mansal.
Ef innherjaviðskipti færu fram
fyrir opnum tjöldum myndi okkur
blöskra og senn myndi þjóðin kalla
á strangari refsingar. Ef fram færi
uppboð á segjum Ágústi Guð-
mundssyni stjórnarformanni
Bakkavarar Group á Lækjartorgi
17. júní, risi upp reiðialda meðal
þjóðarinnar. En nei, þessi við-
skipti fara fram í undirheimunum,
frekar innarlega, hægra megin, í
Kauphöll Íslands. Þess vegna er
þjóðinni sama. Þess vegna umber-
um við innherjaviðskipti.
Innherja-
viðskipti
Viðurlög við innherjaviðskiptum, sam-
kvæmt sömu lögum, eru stjórnvalds-
sektir, frá 10 þúsund krónum upp í tvær
milljónir. Dýr myndi Hafliði allur, segi
ég nú bara. Þetta eru hneykslanlega lág-
ar upphæðir miðað við þá alvöru, sem
málum af þessu tagi fylgir.
VIÐHORF
Eftir Ívar Pál
Jónsson
ivarpall@mbl.is
 Fleiri minningargreinar um Inga
Ragnar B. Björnsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfilegri
lengd á útfarardegi, en aðrar
greinar séu um 300 orð eða
1.500 slög (með bilum) en það
eru um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í
sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur,
og votta virðingu án þess að það
sé gert með langri grein.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina