Morgunblaðið - 14.02.2004, Side 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. FEBRÚAR 2004 47
andi Íslandsmeistari kvenna í golfi og
á golfvellinum naut sín með ólíkind-
um vel keppnisskap hennar og með-
fædd vandvirkni.
Keppnisskapið og snerpan er
þekkt í hennar ætt og sem betur fer
er ekkert lát á þeim takti hjá afkom-
endum. Þau Jagga og Sigurgeir voru
eftirminnilegur og skemmtilegur dú-
ett, ákaflega ólík, en samt svo sam-
rýnd, hún þessi beinskeytta og blíða
kona í senn sem gat verið ótrúlega
viðkvæm fyrir hönd þeirra sem á hall-
aði og hann þetta náttúrubarn
Eyjanna, snillingur sem ljósmyndari
og mesti söguritari hálfrar athafna-
aldar í Eyjum og íslensku þjóðlífi með
myndum sínum, veiðimaður af Guðs
náð og frábær félagi og vinur.
Það reyndi grimmt á baráttuþrek
Jöggu mörg síðustu misserin, en
æðruleysi hennar brotnaði aldrei.
Langt fyrir aldur fram reis kylfan
sem sló síðasta höggið. Það er klárt
að það vantar krydd í orðræður sam-
ferðamanna á vettvangi Jöggu að
henni genginni, en stíllinn liggur vel
að brjóstviti flestra og flýgur vonandi
létt og lipurt áfram.
Ég held að Jagga sé dæmigerð fyr-
ir það sem sagt er að enginn veit hvað
átt hefur fyrr en misst hefur. Góður
Guð styrki Sigurgeir, börnin þeirra
og barnabörn og ættfólk allt og vini.
Samferðamenn hennar allir búa
áfram með hvatningu hennar í keppn-
isskapi og kristaltæru hispursleysi.
Árni Johnsen.
Það voru ekki margar klukku-
stundirnar sem liðu frá því að hún
elsku Dóra mágkona mín kvaddi
þennan heim þar til hún Jagga eins
og hún var oftast kölluð kvaddi líka,
báðar höfðu þær mátt berjast við ill-
vígan sjúkdóm sem ekki varð við ráð-
ið, svo þær hafa örugglega farið sam-
an með gullvagninum. Ég ætla að
minnast Jöggu með fáeinum orðum.
Ég man það svo vel þegar ég var að
byrja að spila golf hér í Eyjum upp úr
1980. Jagga var þá hörkugóður golf-
ari eins og hún hefur alltaf verið
margfaldur Íslandsmeistari og Vest-
mannaeyjameistari í golfi og bar
maður mikla virðingu fyrir henni. Ég
átti því miklu láni að fagna að lenda
með Jöggu í holli eins og við golfar-
arnir köllum það, ekki einu sinnu
heldur oft og mörgum sinnum. Maður
var alltaf með hnút í maganum þegar
maður var að taka þátt í mótum eins
og allir byrjendur og ekki batnaði það
þegar maður sá að Jagga var í mínu
holli. Oh, ég verð að drífa fram fyrir
veg á fyrstu annars er ég glataður.
Svo byrjaði ballið, reyndu að halda
hausnum á þér niðri og horfa á bolt-
ann, drengur, sagði hún og það er
hörmung að sjá þetta hjá þér, gerðu
þetta svona og gerðu þetta hinsegin,
þú mátt ekki gera svona, þú færð
bara dæmt á þig tvö högg í víti eða
eftir því hvað átti við. Svona gekk
þetta allan hringinn og ég ein tauga-
hrúga.
En þetta hefur ekki alltaf verið
svona því smátt og smátt fækkaði
mistökunum hjá mér og þá dró úr
tuðinu í henni. Ég fór að skilja að
þetta var ekki tuð í henni heldur var
hún að reyna að kenna mér golf og
skildist mér fljótt upp frá því að svona
er hún Jagga bara, og var hún eig-
inlega minn fyrsti golfkennari, þó hún
hafi aldrei getað lagað almennilega
hjá mér golfsveifluna en hafi hún
miklar þakkir fyrir. Hún sá til þess að
ég tæki að mér formennsku í kapp-
leikjanefnd GV, og sýndi hún mér
hvernig ég ætti að setja upp mót o.fl.
Þegar ég var búin að starfa við þetta í
um það bil tvö ár kom að því að ég
gerði mína fyrstu vitleysu. Jagga var
nefnilega með allt svo hreint og beint,
engu mátti breyta. Mér varð það á að
fresta Jónsmessumóti þetta árið um
eina viku svo ég gæti sjálfur verið
með. Svona gerir maður ekki, Sævar
minn, maður frestar ekki Jónsmess-
unni, hún er á Jónsmessunni og verð-
ur alltaf. Þó svo að hann Kastró hafi
frestað jólunum þá hafði hann ástæðu
til þess, en þú ekki og hana nú.
Síðustu árin spiluðum við mikið
golf í hádeginu ásamt hinum köllun-
um eins og þú kallaðir þá. Þú máttir
helst aldrei missa af því. Þó að þú haf-
ir verið farin að veikjast varstu alltaf
með þeim fyrstu á teig, þó að kappið
hafi stundum verið mikið og gleymdir
að fara í golfskóna slóstu bara fyrsta
höggið í klossunum.
Já, það eru svo margar góðar
minningar um þig, elsku Jagga mín,
en allar verða þær vel varðveittar í
minningunni um þig í hjarta mínu um
aldur og ævi. Þakka þér fyrir allt og
allt og far þú í friði. Um leið og ég og
fjölskylda mín þökkum vináttu í ár-
anna rás sendum við Sigurgeiri, Sig-
rúnu, Guðlaugi, Guðrúnu og öðrum
aðstandendum innilegustu samúðar-
kveðjur okkar. Megi góður guð
vernda ykkur og styrkja á þessum
erfiðu tímum.
Kveðja.
Sævar.
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast okkar góða félaga og afrekskylf-
ings Jakobínu Guðlaugsdóttur sem
lést eftir erfið veikindi hinn 4. febrúar
sl. 67 ára að aldri.
Jakobína eða Jagga eins og hún var
alltaf kölluð hóf að leika golf fyrir al-
vöru árið 1968 og varð fljótt fremsti
kvenkylfingur landsins enda með
golfið í genunum. Jagga varð fyrst Ís-
landsmeistari 34 ára gömul árið 1970
og aftur árin 1972, 1973 og 1974. Má
með sanni segja að hún sé einn
fremsti kvenkylfingur síðustu aldar
og ruddi hún brautina fyrir kvenfólk í
golfi. Auk framangreindra Íslands-
meistaratitla varð hún tuttugu og
einu sinni klúbbmeistari hjá GV og
tvisvar sinnum Íslandsmeistari öld-
unga.
Auk þess að vera kylfingur í
fremstu röð sinnti Jagga ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir Golfklúbb
Vestmannaeyja og sat í stjórn um
árabil. Það má með sanni segja að
hjartað hafi slegið á golfvellinum í
Herjólfsdal og ávallt var Jagga tilbú-
in að leggja sitt af mörkum í sjálf-
boðastarfi fyrir klúbbinn. Hvort sem
var að moka vikri af golfvellinum eftir
gos, í mótanefnd GV, í vinnu á golfæ-
vintýri fyrir unga kylfinga eða annað
það sem mátti efla klúbbinn eða golf-
íþróttina. Síðast starfaði hún við Ís-
landsmótið í golfi sem haldið var í
Eyjum sl. sumar.
Jagga er öllum þeim er henni
kynntust eftirminnileg persóna, hún
var góður félagi, ljúf og kát og mátti
ekkert aumt sjá, það var verulega
gott að vera nálægt henni Jöggu.
Jagga var ekki þekkt fyrir að skafa
utan af hlutunum, hún var hrein og
bein og heiðarleg, hún sagði sína
skoðun á hreinni íslensku þannig að
enginn velktist í vafa um hvað það var
sem hún meinti. Fáir báru meiri virð-
ingu fyrir reglum golfsins og alltaf
gætti hún þess að farið væri eftir öll-
um reglum og siðum og veitti mörg-
um byrjandanum og nýliðanum leið-
sögn við fyrstu skrefin í golfinu.
Jagga var mjög fylgin sér, mikil
baráttu og keppnismanneskja, hún
var með fyrstu konum landsins til
þess að taka þátt í opnum mótum hér
á landi ef ekki sú fyrsta. Hjá Jöggu
var aldrei neitt gefið eftir hvort held-
ur var í leik eða keppni á golfvellinum
og þótti mörgum karlinum það súrt
að tapa fyrir Jöggu. Þegar þeir höfðu
fundið það litla óheppilega golfhögg
sem hafði orðið til þess að þeir töpuðu
fyrir henni þá svaraði Jagga um hæl:
„Ef þú hefðir gert það betur, þá hefði
ég bara gert það ennþá betur.“
Fyrir nokkru veiktist Jagga af erf-
iðum sjúkdóm en lét það ekki aftra
sér frá að mæta á völlinn til að spila
með sínum góðu félögum, alltaf á
sama tíma dagsins. Til marks um
virðingu fyrir henni var henni veitt
aukaaðild að einu harðasta karlagolf-
gengi landsins, svartagenginu. Gaf
hún körlunum ekkert eftir.
Um leið og við vottum Jakobínu
Guðlaugsdóttur virðingu okkar, send-
um við eftirlifandi eiginmanni og fjöl-
skyldu hlýjar kveðjur. Minningin um
afreksgolfara og góðan félaga mun
lifa.
Helgi Bragason, formaður GV.
Það var engin ládeyða í kringum
Jöggu, eins og veðrið á Stórhöfða,
sjaldan logn. Þegar ég hugsa um Jak-
obínu eða Jöggu eins og hún var köll-
uð dettur mér jafnan í hug kvenskör-
ungur, en hún hafði alla kosti;
gáfurnar, ákveðnina og lét sér ekki
allt fyrir brjósti brenna. Hún rifjaði
gjarnan upp þegar við hittumst þann
tíma þegar ég var ungur í pössun hjá
þeim og sagði: „Jagga, gem mér
daut,“ en mér þótti grauturinn henn-
ar góður og vildi hann í öll mál. Hún
gekk ákveðin til flestra verka og til
dæmis um það var Jagga fljót að
venja mig af því að vera með pela og
samdi hún við mig um að við færum
saman með hann út í tunnu, málið af-
greitt.
Systkinunum á heimilinu hefur
sjálfsagt þótt næg athygli sem ég
peyinn fékk. Hámarki náði sjálfsagt
dekrið þegar Jagga stalst til að lána
mér bíl úr safni Gulla frænda sem
mér tókst að skemma. Þá fékk ég við-
urnefnið „skemmuleggarinn“ sem ég
var iðulega minntur á. Það voru
ógleymanlegar stundir sem við áttum
í tjaldinu þeirra á þjóðhátíð þar sem
okkur var jafnan tekið með kostum
og kynjum. Jagga sat í hásæti sínu við
enda borðs og var í essinu sínu með
stórfjölskylduna í kring um sig.
Ómissandi þáttur voru humarsam-
lokurnar hennar góðu og smákökur
sem nefndar voru skemmtiatriðin, lit-
ið í Loyds bankann og danska lagið
tekið. Minningarnar eru margar og
skemmtilegar frá heimsóknum til
Jöggu og Sigurgeirs enda var það eitt
fyrsta verk okkar hjóna að koma við í
Skuldinni. Ég tel það forréttindi að
hafa fengið að kynnast Jöggu.
Elsku Sigurgeir og fjölskylda,
sendum ykkur styrk í sorginni og veit
að söknuðurinn er mikill.
Kveðja.
Júlíus, Sigrún og synir.
Nú breiðir sig dagur um hlíðar og hól. –
Ó, herra, sem gefur og tekur,
haf vegsemd og lof fyrir sérhverja sól,
er sumar á jörðunni vekur.
(M. Joch.)
Elsku Jagga. Ég þakka þér
hjartanlega fyrir samfylgdina í
gegnum tíðina.
Elsku Sigurgeir og fjölskylda.
Þið eigið alla mína samúð og bið
ég Drottin að styrkja ykkur og
styðja um alla framtíð.
Rósa Snorra.
HINSTA KVEÐJA
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við and-
lát og útför eiginmanns míns,
HÖSKULDAR ÞORSTEINSSONAR
frá Patreksfirði.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Ásrún Kristmundsdóttir.
Elskuð eiginkona mín og móðir okkar,
GERÐUR EBBADÓTTIR
leikskólakennari og safnvörður,
Blönduhlíð 20,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 5. febrúar
sl., verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 17. febrúar nk. kl. 15.00.
Jarðsett verður í heimagrafreit að Víkingavatni.
Benedikt Óskar Sveinsson,
Sveinn Rúnar Benediktsson,
Bergur Ebbi Benediktsson.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐBJARGAR BJARNADÓTTUR,
Einibergi 3,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sólvangs fyrir
umönnun síðustu ára.
Bjarndís Júlíusdóttir,
Hulda Júlíusdóttir, Friðþjófur Einarsson,
barnabörn og langömmubörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SOFFÍU J. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Akurgerði 17,
Akranesi.
Magnús D. Ingólfsson, Kristín G. Halldórsdóttir,
Erla S. Ingólfsdóttir, Ólafur Þ. Kristjánsson,
Kristján Árni Ingólfsson, Kristjana Þorkelsdóttir,
Steinunn S. Ingólfsdóttir, Magnús B. Jónsson,
Guðbjört G. Ingólfsdóttir, Kristján Magnússon,
Sigurður B. Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Við sendum innilegar þakkir öllum, sem auð-
sýndu okkur hlýhug við andlát okkar ástkæru
INGUNNAR LÁRUSDÓTTUR.
Guð blessi ykkur.
Lárus Óskar Þorvaldsson, Sveinbjörg Eíríksdóttir
og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir
og amma,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Nökkvavogi 12,
Reykjavík,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund mið-
vikudaginn 11. febrúar sl.
Helga Torfadóttir, Guðmundur Guðnason,
Ólafur Torfason, Margrét Sæmundsdóttir,
Sesselja Benediktsdóttir, Gunnar Haraldsson
og ömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, er auðsýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÁGÚSTU KRISTÍNAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu í
D-álmu Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja.
Guð blessi ykkur öll.
Stefán Egilsson,
Alma Valdís Sverrisdóttir, Egill Jónsson,
Ástdís Björg Stefánsdóttir, Sveinbjörn Sigurður Reynisson,
Sigurður Júlíus Kristinsson, Sólborg Bjarnadóttir,
Kristinn Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
 Fleiri minningargreinar um Jak-
obínu Guðlaugsdóttir bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.