Pressan - 06.02.1992, Blaðsíða 43

______FIMMTUDAGUR PRMSSAN 6. FEBRÚAR 1992_
LÍPIÐ KFTIR VINNU
43
BARIR
• Endur fyrir löngu kom sá, sem
þetta skrifar, á bar í Bleeker-straeti á
Manhattan, sem hét „The Hellhole".
Þessi bar var niðurgrafinn í kjallara
og sérlega eftirtektarverður fyrir að
í honum var allt svart — meira að
segja glösin á barnum. Kúnnarnir
voru allir úr þungarokksgeiranum
og eftir því skrautlegir. Hugsanlega
er til of mikils mælst að slík sérhæf-
ing finnist einhvern tíma í Reykjavik,
en það má vona. Og þegar grannt er
skoðað má reyndar finna vísi að sér-
hæfingu. í Púlsinum buna margvis-
legustu tónlistarstefnur, Blúsbarinn
ber yfirleitt nafn með rentu, á
Tveimur vinum vantar bara sag á
gólfið til að rokkstemmningin sé
fullkomnuð, 22 er leðurvæddari en
gerist og gengur, Upparnir fara í
Ingó, Bióbarinn hýsir bæði landbún-
aðarmafíuna og menningarvita út-
varpsins, hommar og lesbíur eiga
Moulin Rouge og hinir ýmsu minni-
hlutahópar eiga höfði að halla í
SÍMSVARINN
Friðrik Sojihussott
ráðherra
„Þetta er Frlðrik
Sopttusson. Egerekki
við þessa stundina. Ef
þú vilt leggja inn
skilaboð, gerðu það
eftir að hljóðmerki
heyrist."
Ömmu Lú, Mimisbar, Glæsibæ og á
ónefndum stað við Lindargötuna.
Þannig mætti halda áfram drykk-
langa stund. Allir hafa þessir staðir
sér til ágætis nokkuð og hvað hafa
barirnir á Bleeker-stræti fram yfir
þessa dýrð? Svar: Langan verslun-
artima og griðarlegt áfengisúrval.
Meinsemd islenskrar áfengisneyslu
er nefnilega helgreip hins opinbera
— einokun ÁTVR og fráleitar reglur
um afgreiðslutima. Eftir byltinguna
verður hægt að setjast inn á Hressó
klukkan hálffimm á miðvikudags-
morgni og biðja um kaffi og absintu.
BÚK-
SLÁTTAR-
MEI5TARI
SYNCUR
DEBÚTT
„í búkslættinum er allt
ieyfilegt. Þar eru endalausar
krossgötur og beitt öllum
hijóðum sem líkami og rödd
geta framleitt. Hér fer ég hins
vegar öllu klassískari leið og
agaðri," segir Sverrir Guð-
jónsson söngvari, einn
þriggja búksláttarmeistara
sem hafa komið íslandi í
heimsfjölmiðla. Sverrir held-
Sverrir er ekki að apa eftir
söng konu.
ur þrenna „debútttónleika"
næstu daga; í Gerðubergi
laugardag og mánudag og á
Akranesi miðvikudag.
Sverrir hefur ekki farið al-
veg troðnar slóðir í sönglist-
inni, því hann hefur síðustu
ár lært til kontratenórs, fyrst-
ur íslendinga, en karlmenn
með slíka rödd syngja á sama
raddsviði og kvenröddin sem
kölluð er alt. Því finnst mörg-
um sem heyra söng kontra-
tenórs í fyrsta sinn að þar sé
karlmaður einfaldlega að apa
eftir söng konu. Sverrir segir
að svo sé ekki:
„Þegar fólk kemst yfir þá
hindrun að heyra úr karl-
mannsbarka tóna sem það
býst frekar við frá kvenmanni
finnur það að þetta er ólíkt
rödd altsöngkonunnar. Þetta
eru tveir ólíkir litir í litrófi
raddarinnar, þótt þeir spanni
svipað svið í tónum talið.“
POPPIÐ
• Ásgeir Jónsson. Baraflokkurinn
akureyrski var meö fjörlegri hljóm-
sveitum sem hafa veriö á Islandi og
eiginlega sorglegt hvað varð brátt
um hann. Ásgeir Jónsson, söngvari
flokksins, ætlar aö rifja upp gamla
takta á Púlsinum föstudag og laug-
ardag, en þá fer hann meö sérstaka
David Bowie-dagskrá viö undirleik
Vina Dóra, sem hljóta að teljast eins
konar húshljómsveit.
• Sú Ellen. Eitt sinn stóð Aust-
fjaröarokk meö miklum blóma, en
Eitt sinn var Sveinn Einarsson, dagskrár-
stjóri Ríkissjónvarpsins og fyrrum Þjóðleik-
hússtjóri, ungur og fagur eins og Marlon
Brando. Það þýðir þó ekki endilega að
Sveinn sé feitur og ljótur eins og Brando í
dag. En æskuljóminn hefur vikið fyrir svip
reynslunnar. Það er ljóst.
. KABARE ..
★ EÐAHVAO?
„Þetta byrjaði þarinig að
Kristján var með draumaþátt
á Aðalstöðinni einu sinni í
viku og fyrir hvern þátt
bjuggum við til eitt númer
sem var svo frumflutt í þætt-
inum," segir Björgvin Gísla-
son tónlistarmaður. Hann og
Kristján Frtmann, skáld og
draumaspekúlant, hafa stað-
ið fyrir uppákomum sem þeir
kalla Kabarett 2007.
í kvöld, fimmtudagskvöld,
verður ein þessara samkoma
á Púlsinum. í atriði þeirra fé-
laga sér Björgvin um tónlist-
ina en Kristján flytur ljóð.
Þeir sem til þekkja segja það
engu líkt að verða vitni að
flutningi þeirra. En þeir eru
ekki aldeilis einir á ferð.
Þarna verða slagverksleikar-
arnir Áskell Másson, Gud-
mundur Steingrímsson og
Steingrímur Guömundsson.
Þeir kalla sig Þríhornið. Jens
Hansson saxófónleikari kem-
ur fram og einnig Védís Leifs-
dóttir, sem ætlar að flytja
Ijóðmál. Og rúsínan í pylsu-
endanum verður stórskáldið
Kokkur Kirjan Kvæsir (dr.
Bjarni Þórarinsson sjónhátta-
fræðingur). Jamm, þarna eru
stórmenni á ferð og sá sem
lætur þetta framhjá sér fara á
ekkert gott skilið.
Björgvin og Kristján horfa f
dulda heima.
Mo
MÆLUM
MEÐ
Aó forsetinn húðskammi
þjóðina fyrir að bðólast á
máðurmálinu
rétt eins og Karl Bretaprins
gerði við sína þjóð. Hún (þjóð-
in) hefði gott af því.
Að fóik bjóði heim í mat
fóiki sem það þekkir lítið
eða jafnvel sÁralítið
það er ekki svo áhættusamt og
getur verið afar hughreystandi
mitt í kreppunni og bölsýninni.
Að fóik aki eða gangi eitt-
hvert kvöldið niður að Tjörn
og skoði ljósasjóið í
Ráðhúsinu
það er dálítið flott, alveg burt-
séð frá öllum milljörðunum.
Að sjónvarpið hætti að sýna
afburðaefni síðdegis á
sunnudögum en draalefni á
kvöldin
það er móðgun við alla sem
vilja gera eitthvað uppbyggilegt
á sunnudögum að einmitt þá
séu sýndir þættir eins og
Kontrapunktur og Lífið á jörð-
inni.
NÚNA HEFURMAÐUR
INNI
(NÆSTUM ÞVÍ) EFNI Á BJÓR
„Okkur fannst bara tími til
kominn aö fólk gæti komið i
miðri viku og keypt sér einn
bjór eða tvo án þess að þurfa
að blæða of miklu," segir Haf-
steinn Pétursson, veitinga-
maður á Staðið á Öndinni.
Hafsteinn hefur lækkað bjór-
verðið til muna og frá mánu-
degi til fimmtudags kostar lít-
iil 300 krönur en stór 450
krónur.
Hafsteinn segir að það sé
engum blöðum um það að
fletta að hátt verðlag á bjór á
pöbbum almennt hafi fælt
viðskiptavini frá. Fólk hafi
einfaldlega ekki efni á að setj-
ast inn á bar og kíkja í eina
kollu.
En bendir það ekki bara til
þess að menn séu að fara á
hausinn þegar þeir gera
svona lagað? „Nei, alls ekki.
Langt frá því,“ svarar Haf-
steinn. Þá er bara að vona að
menn fari ekki yfirum og
muni eftir vinnunni daginn
eftir.
Er verðstríð í uppsiglingu?
núorðið eru flestir buröarásar þess
fluttir í bæinn eða orðnir ráðsettir
heimilismenn. Sú Ellen heldur þó
enn uppi nafni rokksins að austan;
þeir bregða sér annað slagiö í bæinn
og spila sitt fjörmikla popp á Gaukn-
um föstudag og laugardag.
• Loöin rotta & Stútungar, í þess-
um tveimur sveitum eru í mismikl-
um mæli leifarnar af hinni vel snyrtu
sveit Rikshaw, miklu ósnyrtilegri en
foröum. Tónlistin er lika hrárri og aö
vissu leyti frjálslegri — og skemmti-
legri. Loöin rotta undirforystu Grön-
dals spilar á Tveimur vinum föstu-
dagskvöld, en Stútungar Scobies á
laugardag.
• Einsdæmi & Björgvin Halldórs
veröa á Sögu á laugardagskvöldiö
og ekki nóg meö þaö því á undan
verður frumsýnt mikið sjó, Gys-
bræður á söguslóðum, en þar eru í
aöalhlutverkum þrlr spaugstofu-
menn, Karl Ágúst, Örn og Siggi Sig-
urjóns, plús Laddi. Þriréttaður
kvöldveröur að vali, sjó og dansleik-
ur kostar 4.800 krónur.
VEITINGAHÚS
• Pizzur eru aö veröa eins konar
plága á íslenskum veitingahúsum
og bera vott um þá tilhneigingu
veitingamanna að vasast í of
mörgu, vilja gera öllum til hæfis.
Ragnar Agnarsson
aðstoðarmaður við
kvikmyndagerð
Hvað ætlar þú að gera
um helgina, Ragnar?
,,A laugardag fer ég á
frumsýningu kuikmynd-
arinnar Ingaló og
kannski kíki ég eitthvaö á
eftir. Aö ööru leyti œtla ég
bara aö taka þaö rólega."
Sumir veitingastaðir eru sannan-
lega pizzuhús, hafa þaö yfirbragð og
það viðhorf sem sæmir pizzuáti.
Nefnum Hornið, Ítalíu og Pisa. Stað-
ir eins og Potturinn og pannan og
Pétursklaustur hafa hins vegar ekk-
ert með pizzur að gera og ættu að
sjá sóma sinn i að sleppa þeim. Pizz-
urnar eyðileggja ímynd þessara
staða og gera þá meðalmennsku-
lega. fökum t.d. Pétursklaustur. Þar
er reynt að sameina þrjá veitinga-
staði í einn. Pizzahús, mexíkanskan
stað með chili con carne os.frv., og
hefðbundinn islenskan stað með
kjöt- og fiskréttum. Útkoman verður
í besta falli engan veginn ...
LEIKHÚS
• Emil í Kattholti. Þetta getur varla
klikkað hjá Þjóðleikhúsinu. Söng-
leikur um óknyttaorminn góðhjart-
aða og sætu systurina hans, hana
Idu. Sagan er náttúrlega frábær,
leikstjórinn er Þórhallur Sigurðsson,
einn hinna snjallari á íslandi, og rú-
sinan i pylsuendanum er sú að
Bessi Bjarnason, meistari barnaleik-
húss á íslandi, leikur hinn marg-
hrellda föður Emils. Lau. kl. 14, sun
kl. 14 & 17.
• Hinn eini sanni seppi. Stúdenta-
leikhúsið rís aftur úr öskustónni, því
verður ekki haldið niðri til lengdar.
Leikritið er sniðugt verk, samt ekk-
ert tiltakanlega stórbrotið, eftir Tom
Stoppard sem óneitanlega er ein-
hver mestur hagleiksmaður i leik-
ritagerð hin síðari ár, þótt sjaldan sé
hann mjög innblásinn. En sýningin
er ágætlega skemmtileg og snotur
— og líka stutt, enda varla stætt á að
bjóða upp á langlokur á hörðum
bekkjunum í Tjarnarbiói. Fös. & sun.
kl. 21.

Að vera glaður. Sjáið bara
hvernig Sykurmolarnir hegða
sér í auglýsingaherferðinni fyr-
ir nýju plötuna. Þeir brosa út
að eyrum framan í allt og alla.
Meira að segja Þór Eldon brosir
og verður gjörsamlega óþekkj-
anlegur fyrir vikið. Fyrir svona
fimm árum var þetta fólk og
vinir þess í hljómsveitinni Kukl
(kallar ekki beinlínis fram bros)
og var fúlt og gekk í svörtum
fötum. Það er líka allt i lagi að
vera svolítið skrítinn, slíkt við-
mót getur meira að segja aflað
mönnum virðingar, glaður og
skrítinn. Klæða sig öðruvísi, til-
einka sér furðulegt göngulag,
vera pínulítið rangeygður, hafa
sérviskuleg áhugamál, svara út
í hött; bara ekki vera steyptur í
sama mót og allir hinir, það til-
heyrði uppatímanum. En um-
fram allt — smælið framan í
kreppuna.
ÚTI
Lambakjöt (og kjöt yfirleitt).
Ekki af stjórnmálalegum ástæð-
um og ekki af þjóðhagslegum.
Ekki heldur vegna þess að
Samstarfshópur um sölu lamba-
kjöts sé hallærislegur, heldur
vegna lopapeysubragðsins sem
frægur útlendur rithöfundur
kvartaði einu sinni yfir í ís-
landsheimsókn. Ólíkt eldri kyn-
slóðum hafa ungir íslendingar
núorðið svo næma bragðlauka
að þeir fá ekki afborið þennan
frumstæða keim af feitum lopa.
Þeirra matur er pizzur og pöst-
ur sem er kjörfæði Vesturlanda
á tíma siðsiðmenningar. Ef
hringt yrði í öll íslensk heimili
um kvöldmatarleytið kæmi í
ljós að langsamlega flestir
væru að borða pasta. Það er
svo einn af leyndardómum lífs-
ins að stærsta sláturhús á land-
inu, SS, skuli flytja inn Bar-
illa-pasta, sem er besta pastað í
kjörbúðunum.