Morgunblaðið - 11.06.2004, Side 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 2004 41
✝ Guðbjörg JónínaKarlsdóttir fædd-
ist í Hlíð í Kollafirði
hinn 5. október 1911.
Hún lést á sjúkrahús-
inu á Akranesi hinn
2.júní síðastliðinn.
Guðbjörg átti fimm
systkini. Þau eru:
Herbjörn Guðbjörns-
son, hálfbróðir, lát-
inn, Ragnheiður, lát-
in, Sigríður
Dóróthea, látin, Sig-
urborg, látin, og Þor-
steinn Jón.
Guðbjörg giftist
Magnúsi Elís Halldórssyni. f. 16.
júlí 1910, d. 15. desember 1993.
Þau eignuðust þrjú börn auk þess
sem þau áttu eina uppeldisdóttur.
Þau eru: 1) Herbjörn Svavar, f. 23.
mars 1936, kvæntur Sigríði Þórð-
ardóttur, f. 9. desember 1930, og
eiga þau þrjú börn, þau Margréti,
Þórð og Guðbjörgu. Svavar og
Sigríður eiga átta barnabörn. 2)
Anna Margrét, f. 27. desember
1940, gift Kristni Jóni Þorkels-
syni, f. 2. júní 1941, og eiga þau
tvo syni, þá Magnús og Þorkel
Brands. Anna og Kristinn eiga
fjögur barnabörn. 3)
Jón Þráinn, f. 2. júní
1950, kvæntur Eddu
Helgu Agnarsdótt-
ur, f. 2. október
1950, og eiga þau
tvær dætur, þær
Kolbrúnu og Helgu.
Jón og Edda eiga
fjögur barnabörn.
Uppeldisdóttir Guð-
bjargar og Magnús-
ar er Guðrún Þor-
steinsdóttir, f. 21.
apríl 1947, bróður-
dóttir Guðbjargar.
Hún er gift Eyjólfi
Kristjánssyni, f. 7. maí 1943, og
eiga þau þrjú börn, þau Guð-
borgu, Þorstein og Kristján. Guð-
rún og Eyjólfur eiga fjögur barna-
börn.
Guðbjörg Karlsdóttir bjó
lengstan tíma ævi sinnar í Búð-
ardal á Skarðsstönd í Dalasýslu.
Hún flutti til Reykjavíkur árið
1979 og bjó á Barónsstíg 24 þar til
hún fór á dvalarheimilið í Búðar-
dal árið 2000.
Útför Guðbjargar fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku amma. Nú hefur þú fengið
hvíldina sem þú vildir. Þegar ég
hugsa til baka er margs að minnast
enda áttum við saman heimili til
margra ára og samgangurinn mik-
ill. Ég minnist þín með spilastokk-
inn á eldhúsborðinu, allra kvöld-
anna sem við spiluðum saman
Marías og vorum með sérstaka bók
til að skrifa niður stigin. Ég minn-
ist þín með prjónana í höndunum
að prjóna ullarhosur og vettlinga,
þar varstu á heimavelli á meðan
sjónin entist þér. Ég minnist kúm-
enkaffisins þíns, heimagerðu
lambakæfunnar sem þér fannst svo
góð og rúllupylsunnar og svo man
ég auðvitað heimagerðu kornflex-
kökurnar þínar sem þú bjóst til úr
plöntufeitinni og voru bestu korn-
flexkökur í heimi. Ég minnist sím-
ans með stóru skífunni til að þú sæ-
ir betur til við að hringja og
dularfulla skápsins á ganginum þar
sem þú geymdir kökurnar en skáp-
urinn var alltaf læstur. Ég minnist
allra jólanna sem við áttum saman,
alltaf fékkst þú langflesta jóla-
pakka. Ég er með nýjan spilastokk
niðri í skáp hjá mér sem þú áttir að
fá á næstu jólum, þú áttir marga
stokka enda búin að safna þeim í
mörg ár og ég reyndi að senda þér
allavega einn nýjan stokk á hverj-
um jólum. Svo var það fastur liður
að fara og fá hangikjöt hjá þér á
annan í jólum og frómas á eftir. Ég
minnist þess að þegar ég kom í
heimsókn til þín vildir þú aldrei að
ég notaði dyrabjölluna, heldur átti
ég bara að banka á gluggann. Þeg-
ar ég kom í heimsókn sagðir þú
mér alltaf hversu marga gesti þú
hefðir fengið þann daginn og auð-
vitað varstu með gestabók sem all-
ir skrifuðu í sem litu við hjá þér.
Ég minnist allra skiptanna sem við
fórum saman í Hagkaup í Kjör-
garði að versla. Þú vildir alltaf fara
yfir Laugaveginn á sama stað, þar
sem Karnabær var, þú sagðir að
bílstjórarnir væru kurteisastir þar.
Ég minnist þess hversu vel þú
varst inni í öllum þjóðmálum og
fylgdist vel með öllum fréttum svo
ekki sé talað um pólitíkina.
Eftir að ég hóf minn búskap sjálf
hugsaðir þú mikið til okkar. Ég
man eftir því þegar ég var nýbyrj-
uð að búa að þú hringdir í Hlyn og
baðst hann að finna þig. Hann
labbaði til þín og þá hafðir þú
keypt straubretti handa okkur, þér
fannst það alveg ótækt að við ætt-
um ekki straubretti. Þegar ég gifti
mig klæddir þú þig í upphlutinn
þinn og ég á svo fallega mynd af
okkur saman frá þeim degi, ég í
brúðarkjólnum og þú í upphlutn-
um.
Þú varst svo góð við strákana
okkar og vildir alltaf fá að fylgjast
með þeim. Þeir kölluðu þig alltaf
bara langömmu eða „löngu“. Þú
kenndir strákunum að þekkja spil-
in, kenndir Jóni Inga lönguvitleysu
og olsen olsen, þú fannst fyrstu
tönnina hans Hafsteins. Þú kynnt-
ist þeim svo vel þegar við bjuggum
hjá þér í nokkrar vikur fyrir fjór-
um árum. Þú vildir helst að við
værum alltaf heima og alltaf varstu
með heitt á könnunni. Þegar Emil
fæddist núna í janúar langaði þig
svo að fá að sjá hann, en það er
eins og þú hafir fundið eitthvað á
þér því þú sagðir mér strax eftir að
hann fæddist að þú fengir örugg-
lega aldrei að sjá hann. Við ætl-
uðum að koma til þín 24. júní og
vorum búin að segja þér frá því. Þú
baðst mig að hringja áður en við
legðum af stað úr Reykjavík til að
kaffið yrði örugglega tilbúið. Við
eigum eftir að segja Emil frá þér
og sýna honum allar myndirnar
sem við eigum af þér. Síðasta sím-
tal okkar sem var föstudaginn áður
en þú kvaddir varstu að spyrja mig
hvenær við ætluðum svo að koma
með stelpuna og varst alveg viss
um að hún ætti eftir að koma. Við
skulum nú sjá til.
Nú hefur þú fengið hvíldina. Þú
valdir afmælisdaginn hans pabba.
Við minnumst þín sem ömmu, lang-
ömmu og löngu.
Þessa vísu kenndir þú Jóni Inga:
Litli Jón með látunum
ljóðin þessi semur.
Best er að róa bátunum
er blíða lognið kemur.
Hvíl í friði.
Kolbrún, Hlynur, Jón
Ingi, Hafsteinn og Emil.
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast ömmu minnar, hennar
Guðbjargar Jónínu Karlsdóttur
eða ömmu niðri eins og ég kallaði
hana alltaf. Mér fannst amma alltaf
vera eldgömul þegar ég var lítil og
þegar ég lít til baka þá finnst mér
eins og hún hafi aldrei elst neitt frá
því ég man fyrst eftir henni.
Þegar amma varð sjötug flutti
hún á Barónsstíginn ásamt afa og
bjó þar á neðri hæðinni en ég bjó á
efri hæðunum ásamt foreldrum
mínum og systur. Þannig kom það
til að amma var alltaf kölluð amma
niðri. Ömmu fannst gaman að
prjóna og nýtti hverja stund sem
hún hafði til þess að prjóna sokka
og vettlinga á meðan hún hafði ein-
hverja sjón til þess og seldi síðan
gestum og gangandi. Ég man þeg-
ar amma setti miða út í glugga og
auglýsti sokka og vettlinga til sölu
og komst í blöðin þar sem verið var
að fjalla um lítil fyrirtæki í heima-
húsum og upp frá því kom alls kon-
ar fólk og keypti af henni. Alltaf
þegar mann vantaði sokka eða
vettlinga fór maður til ömmu sem
átti fullar skúffur af handavinnu í
öllum stærðum og litum.
Ég man eftir því þegar ég var
yngri hvað helgarnar voru alltaf
skemmtilegar þegar frí var í skól-
anum. Þá vaknaði ég yfirleitt frek-
ar snemma og fór niður til ömmu
að spila. Við gátum setið klukku-
tímunum saman og spilað kapal, ol-
sen olsen, trú, hringavitleysu og
mörg fleiri spil sem amma kenndi
mér og yfirleitt var það amma sem
vann. Oft komu gestir þegar við
vorum að spila og þá gat ég setið
og hlustað á ömmu tala við þá um
gömlu dagana og hvernig tímarnir
höfðu breyst. Mér fannst það alltaf
jafnmerkilegt. Oft löbbuðum við
líka niður í Hagkaup á Laugaveg-
inum ef amma þurfti eitthvað að
versla þar sem hún treysti sér ekki
til að fara ein því hún sá svo illa og
þá las ég á verðmiðana fyrir hana
og fann þær vörur sem hún þurfti
að kaupa.
Síðustu fjögur árin bjó amma á
elliheimilinu í Búðardal. Eftir að
hún fluttist þangað fækkaði þeim
stundum sem við áttum saman en
ég hringdi oft í hana og spjallaði í
langan tíma. Hún var alltaf með
alla hluti á hreinu og fylgdist vel
með þjóðmálum. Ég fór þó nokkrar
ferðir vestur til að heimsækja hana
ásamt manninum mínum og það
var alltaf jafngaman að koma til
hennar. Það var alltaf heitt kúm-
enkaffi á könnunni þegar við kom-
um og nóg af kökum, kexi og
súkkulaði. Í ágúst á síðasta ári
eignuðumst við lítinn strák og var
amma spennt að fá að sjá hann. Við
fórum tvisvar sinnum vestur til
hennar eftir að hann fæddist og
það var svo gaman að sjá hvað
amma var ánægð að fá að sjá hann
og tala við hann. Síðustu heimsókn-
ina fórum við vestur helgina eftir
páskahelgina og var amma sjálfri
sér lík, beið með heitt kúmenkaffi á
könnunni og fullt af kræsingum.
Við máttum alls ekki fara svöng frá
henni. Síðustu dögunum eyddi
amma á sjúkrahúsinu á Akranesi
þar sem hún var mjög veik. Hún
var þó öll að koma til og vorum við
búin að ákveða að heimsækja hana
um kvöldið sama dag og hún
kvaddi þennan heim. Það varð þó
ekki úr þeirri heimsókn eins og við
hefðum viljað hafa hana þar sem
hún kvaddi skyndilega en við fór-
um uppeftir eftir að hún dó og
kvöddum hana.
Elsku amma, með þessum fátæk-
legu minningarorðum kveðjum við
þig nú og biðjum góðan Guð að
geyma þig og alla þá sem eiga um
sárt að binda vegna fráfalls þíns.
Við munum geyma minninguna um
þig í hjarta okkar.
Helga, Þorgeir og
Magnús Ingvar.
Elsku amma mín, sár er minn
söknuður að þú skulir vera farin,
en ég veit að þú varst hvíldinni feg-
in. Þegar ég lít til baka þá rifjast
upp margar minningar, þegar ég
var lítil stelpa í Búðardal 1. Þá fór
ég alltaf upp á loft til ömmu til að
læra að lesa, prjóna eða hekla.
Marga spilakaplana kenndir þú
mér amma eins og svo margt ann-
að. Minnisstætt er mér þegar þú
sagðir að ég yrði að læra að vinda
borðtusku almennilega, ef ég gerði
það ekki myndi ég ekkert kunna til
húsverka. Ég var unglingur þegar
þið afi fluttuð suður, alltaf kom
maður til ykkar á Barónsstíginn
þegar skroppið var í bæinn. Ynd-
islegt var að koma með fyrsta
barnabarnið til ykkar, hana Söndru
mína, þú kenndir henni bænir og
vísur, Mikið hafðir þú gaman af að
fara með vísur og kvæði og kunnir
þær margar. Oft hristir þú höfuðið
yfir unga fólkinu að vilja ekki læra
vísur heldur hlustaði það á popp og
rokk. Það er svo margt sem breyt-
ist, afi farinn, maður sem var sér-
stakur á sinn hátt, byrjaði aftast í
bókinni. Ef endirinn var góður þá
las hann bókina alla og þú amma
sem ert farinn núna til afa varst
sérstök kona, prjónaðir sokka og
vettlinga og seldir, aðallega gafst
og helltir upp á besta kaffið.
Kúmenkaffið hjá þér var svo gott
og á ég eftir að sakna þess sárt
eins og þín, mín besta amma og
vinkona. Það var guðs gjöf að fá að
fylgja þér öll þessi ár. Allar minn-
ingarnar sem komast ekki fyrir hér
geymi ég í hjarta mínu. Hafðu það
gott, amma mín, og megi guð vera
með þér.
Þín
Guðbjörg Svavarsdóttir.
Mín ástkæra langamma Guð-
björg Jónína Karlsdóttir sem nú er
frá mér farin var trúlega besta
langamma sem hægt var að hugsa
sér. Hún var alltaf tilbúin að taka á
móti mér með kökum og gotteríi.
Langamma var með stórt og ást-
ríkt hjarta sem hún var tilbúinn að
deila með öllum. Fráfall hennar er
mér mjög erfitt og hjartnæmt því
hún var svo sérstök kona. Það var
bara nokkrum dögum áður en hún
steig sitt fyrsta skref til himnaríkis
til afa er hún tók í höndina mína og
sagði: „Horfðu á lífið sem góðan
draum.“ Þessi orð mun ég geyma í
hjarta mínu til frambúðar.
Faðir vor þú sem ert á himnum,
helgist þitt nafn, tilkomi þitt ríki,
verði þinn vilji svo á jörðu sem á
himnum. Gef oss í dag vort daglegt
brauð og fyrirgef oss vorar skuldir
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum. Eigi leið þú oss í
freistni heldur frelsa oss frá illu því
að þitt er ríkið, mátturinn og dýrð-
in að eilífu AMEN.
Þitt elskandi barnabarnabarn
Harpa Rós Sigurjónsdóttir.
Elsku langamma mín, það er
sárt að þú skulir vera farin frá
mér, því þú varst svo skemmtileg
og sérstök kona í lífi mínu.
Það er dýrmætt að hafa fengið
að fylgja þér í rúm 12 ár og að geta
sagt: Ég á langömmu. Mamma
sagði mér að þú hefðir haldið á mér
pínulítilli en ekki viljað halda lengi,
því ég væri svo lítil og brothætt, en
þú bættir það upp langamma mín
og hélst á mér þegar ég var skírð.
Mun ég geyma það í hjarta mínu
eins og allar aðrar minningar um
þig. Nú ertu komin til langafa og
þið passið hvort annað fyrir mig.
Guð veri með ykkur.
Ykkar einlæg
Díana Lind.
Ég tigna af kærleiks kraftinn hljóða,
Kristur, sem birtist oss í þér.
Þú hefur föður hjartað góða,
himnanna ríki, opnað mér.
Ég tilbið undur elsku þinnar,
upphaf og takmark veru minnar.
(Þýð. S.bj. E.)
Látin er elskuleg frænka mín
Guðbjörg Karlsdóttir (Lalla). Ég
hitti hana síðast þremur dögum áð-
ur en hún lést og er ég þakklát fyr-
ir að hafa fengið að kveðja hana og
vera hjá henni góða stund þennan
dag. Við töluðum lengi saman, hún
sagði mér margt sem gerðist í
gamla daga. Það síðasta sem hún
gerði var að fara með vísu eftir
Sigríði ömmu mína sem ég skrifaði
niður. Það var alltaf gott að koma
til Löllu, kúmenkaffið alltaf á boð-
stólnum og nóg af meðlæti. Lalla
var alltaf svo hress og kát og fylgd-
ist vel með öllum og bar hag allrar
stórfjölskyldunnar fyrir brjósti.
Henni leið best þegar hún hafði
fólkið sitt hjá sér og það var ætíð
mikill gestagangur. Hún vildi einn-
ig alltaf vita hvort allir hefðu kom-
ist heilir heim.
Elsku Lalla, ég og fjölskylda mín
þökkum þér allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Við eigum
eftir að sakna þín mikið og vitum
að þú munt ávallt fylgjast vel með
okkur. Hafðu þökk fyrir allt, Guð
blessi þig.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir
og fjölskylda.
Elsku langamma mín. Það er
ljúft að horfa til baka, ég hugsa til
þess tíma sem ég sat í eldhúsinu
hjá þér á Barónsstígnum og fékk
mjólk og tertu. Svo þegar ég var
búin að borða kenndirðu mér spil-
in, þá gerðirðu mörgum grikk því
skruddu þótti gaman að spila.
Ef eitthvað bjátaði á kom afi inn
og sagði: ,,Himpið mitt, af hverju
ertu að sífra?“ Besta meðalið var
þegar þú, amma mín, rerir með
mig og fórst með vísur. Svo fékk ég
að hossa á tá. Ég man kvöldin í
sveitinni þegar þú kenndir mér að
fara með faðirvorið og bænirnar
áður en við fórum að sofa.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesú mæti.
Það var gott að koma til þín hvar
sem þú varst. Ég man þegar við
sátum saman á Silfurtúni langt
fram á kvöld að tala saman og
skrifa niður vísur, þær mun ég
geyma vel og kenna mínum börn-
um eins og þú kenndir mér.
Ég þakka þér fyrir allar stund-
irnar sem við áttum saman, elsku
amma mín.
Það var draumur þinn að fá sjón-
ina aftur og nú veit ég að þú fylgist
með mér.
Með eilífa minningu í hjarta kveð
ég þig.
Sandra Rut Bjarnadóttir.
Elsku langamma, það var erfitt
að trúa því að þú værir farin, og
einnig erfitt að sætta sig við það að
fá ekki að koma til þín aftur. Samt
sem áður ertu á svo margan hátt
alltaf hjá okkur, því minningarnar
um þig eru ávallt til staðar í hug
okkar og hjarta. Þú kenndir okkur
spilin og þurfti oft mikla þolin-
mæði. Svo sagðirðu okkur vísur og
gátur. Þegar við komum í heim-
sókn þá vorum við oftast ekkert
óþekk, því við þorðum það ekki út
af holunni í gólfinu. Þar áttu
óþekku krakkarnir heima. Alltaf
gafstu okkur eitthvað í svanginn og
svo fengum við gömlu töskuna með
dótinu sem við gátum dundað okk-
ur með í langan tíma.
Það var gaman, amma mín, að
ég, Siggi Svavar, kom við hjá þér
þegar ég keyrði í fyrsta skipti einn
á leið í sveitina í vor. Þú tókst svo
vel á móti mér, gafst mér súkkulaði
og svo töluðum við saman. Takk
fyrir að vera hjá okkur allan þenn-
an tíma, við munum sakna þín af-
skaplega mikið. Vertu blessuð,
langamma.
Sigurður Svavar, Jóhanna
Eva og Halla Sólrún.
Amma niðri var alltaf góð. Hún
var mikið fyrir að spila og kenndi
mér spilagaldur og olsen olsen.
Langömmubarn,
Jón Ingi Hlynsson.
GUÐBJÖRG
KARLSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Guðbjörgu Karlsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða
á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heimasíma). Tekið
er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi Morgunblaðsins,
Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgunblaðsins Kaupvangs-
stræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrifuðum greinum.
Birting afmælis- og
minningargreina