Morgunblaðið - 11.06.2004, Blaðsíða 43

Ástkær eiginmaður minn og faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
BJÖRN ÓLAFUR ÞORFINNSSON
skipstjóri,
Akraseli 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 15. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Minningarsjóð sjómanna-
dagsins.
Fjóla Helgadóttir,
Erna Björnsdóttir, Sigurður Grétarsson,
Björn Ólafur Árnason, Sigríður Sólveigardóttir,
Pálmi Sigurðsson,
Fjóla Sigurðardóttir,
Erna María og Kolbrún Kara.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 2004 43
✝ Einar Árnasonvar fæddur í Sól-
eyjartungu á Akra-
nesi 19. október
1921. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
5. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Árni Sigurðsson,
skipstjóri, f. 14.7.
1892, d. 22.7. 1951,
og Halldóra Hall-
dórsdóttir húsfreyja,
f. 8.3. 1890, d. 21.5.
1987. Systkini Einars
eru: Halldór Oddur,
f. 29.9. 1914, d. 18.5.
1989, Halldóra Guðmunda, f. 6.7.
1916, Jórunn Svava, f. 19.7. 1918,
d. 16.8. 1987, og Vigdís, f. 10.5.
1920.
Hinn 11. nóvember 1945 kvænt-
ist Einar eftirifandi eiginkonu
sinni Halldóru Gunnarsdóttur, f.
13.7. 1923. Þau eiga fimm syni: 1)
Árni Sigurðs, f. 23.9. 1945, kvænt-
ur Guðbjörgu Halldórsdóttur, f.
30.8. 1945, börn þeirra eru: a)
Guðríður Dóra, gift Guðlaugi Elís,
barn þeirra er Jón Steinar, b) Ein-
ar, barn hans er Íris Ósk, og c) Jó-
hanna, gift Ólafi Páli, börn þeirra
eru Ragnheiður, Árni Snær og
Ástrós. 2) Gunnar, f. 10.11. 1951,
kvæntur Ragnheiði Jóhönnu Pét-
ursdóttur, f. 26.8. 1952, börn
þeirra eru: a) Hall-
dóra, sambýlismað-
ur hennar er Hafþór
og barn þeirra er
Ragnheiður Ólöf, b)
Pétur Emil, barn
hans er Amelía Rún,
og c) Einar Örn,
sambýliskona hans
er Stína Laapsch. 3)
Marteinn Grétar, f.
3.8. 1953, kvæntur
Guðrúnu Sigur-
björnsdóttur, f.
16.10. 1955, börn
þeirra eru: a) Krist-
rún Dögg, gift Theo-
dóri Frey, börn þeirra eru Ester
Lind, Marteinn og Viktor, b) Heið-
rún Lind og c) Andri Már. 4) Einar
Halldór, f. 14.9. 1961. 5) Guð-
mundur, f. 19.7. 1963, kvæntur
Sóleyju Sævarsdóttur, f. 13.10.
1964, börn þeirra eru: a) Rut
Berg, b) Breki Berg, c) Bjarki
Berg.
Einar hóf ungur sjómennsku og
lauk skipstjórnarprófi frá stýri-
mannaskólanum í Reykjavik árið
1965. Hann var um árabil skip-
stjóri á bátum frá Haraldi Böðv-
arssyni og síðar á sínum eigin
skipum.
Útför Einars fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Dvínar þrek og þróttur þver,
þungt og sárt margt sporið er,
hjartkæri Jesú himnaherra,
hjálpa nú í þrautum mér.
Hér ligg ég í dúradvala,
Drottinn minn, ég kalla á þig,
leið mína önd til sælusala,
sonur Guðs, ó, bænheyr mig.
(Jón Ólafsson.)
Mig langar að minnast pabba míns
með nokkrum orðum. Mínar fyrstu
minningar eru þegar farið var í veiði-
ferðir vestur í Dali eða upp í Borg-
arfjörð, til þess að renna fyrir lax eða
silung og oftar en ekki varst þú feng-
sælastur í þessum ferðum. Ófáar voru
ferðirnar sem þú fórst með okkur á
völlinn til að hvetja Skagamenn til
sigurs, en þú varst einn dyggasti
stuðningsmaður þeirra, að ekki sé
minnst á landsleikina sem þú fórst
með okkur á, þá var alltaf keyrt fyrir
fjörð og það eitt var skemmtun útaf
fyrir sig.
Borgarfjörðurinn var þér alltaf
kær og var því oft farinn sunnudags-
rúntur um sveitir Borgafjarðar með
kaffi og með því. Oft var talað um það
hvað það væri gott að eiga sumarbú-
stað þar. Það var síðan 1979 sem
keyptur var skiki í landi Heyholts og
reist þar sumarhús. Þar áttuð þú og
mamma ykkar bestu stundir. Um
svipað leyti og þú eignaðist bústaðinn
keyptir þú trilluna Sigursæl af Halla
bróður þínum og þar undir þú hag
þínum vel og þar naut ég þeirra for-
réttinda að fá að róa með þér og kynn-
ast þér á annan hátt.
Þökk sé þér, guð, fyrir þennan blund,
er þá ég um síðstu vetrarstund.
Hann hressti mig og huga minn
huggaði fyrir máttinn þinn.
Nú hefur sumarsólin skær
sofnaðan þínum fótum nær
vakið mig, svo að vakni þín
vegsemdin upp á tungu mín.
( Jónas Hallgr.)
Elsku pabbi, þakka þér fyrir sam-
fylgdina, hvíldu í friði.
Þinn sonur,
Guðmundur.
Elsku afi, okkur langar að þakka
þér fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum með þér. Margar af þeim
voru í sumarbústað ykkar ömmu í
Heyholti. Oft þegar við komum upp í
bústaðinn rétt eftir kvöldmat sagðir
þú svo allir heyrðu: ,,Nei Dóra, ég hef
ekki lyst á ísnum núna.“ Þetta gerð-
irðu til þess að krakkarnir færu að
suða um ís og oftar en ekki endaði það
þannig að það var ekið upp í Baulu og
ísinn keyptur, en ekki einungis fyrir
krakkana heldur þig líka. Þegar þið
amma fóruð heim úr bústaðnum
stoppuðuð þið oft í Hyrnunni svo þú
gætir fengið kjúkling og franskar, en
það var með því besta sem þú fékkst.
Best var að koma á ákveðnum tímum
þangað, þegar stelpurnar skiptu um
kjúklinga í borðinu, því þá fékkst þú
meiri kjúkling. Allt var þetta útpælt.
Einnig voru pizzur í miklu uppáhaldi
og þegar þú varst kominn á Dvalar-
heimilið Höfða sastu hjá hjúkkunum
þegar þær pöntuðu sér pizzu til að
vera öruggur um að þú fengir nú
örugglega líka. Þegar ég var svona
fimm ára kom hundur á heimilið til
ykkar ömmu sem hét Odda og þótti
þér mjög vænt um hana og alla
hunda. Þér þótti svo vænt um hana að
þegar þið hjónin fóruð í bíltúr fékk
Odda að sitja í framsætinu hjá þér, en
ömmu varð að duga aftursætið. Síðar
þegar við systkinin eignuðumst okkar
eigin hund komst þú í heimsókn
meira til þess að heimsækja hana Pílu
heldur en okkur.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
(H. Laxness.)
Elsku afi, takk fyrir allt saman.
Guð geymi þig.
Rut Berg, Breki Berg
og Bjarki Berg.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getr.
(Úr Hávamálum.)
Elsku afi. Þó lífsins gangur sé
ávallt sá sami, þykir mér fátt erfiðara
en að kveðja þig í hinsta sinn. Orð
verða einskis nýt á stundum sem
þessum. Minningarnar um skemmti-
legan, góðan mann – og umfram allt
einstakan afa – lifa áfram og hjálpa
mér að sætta mig við örlög þau sem
okkur eru falin. Brekkubrautin, Hey-
holtið, bryggjan og völlurinn geyma
ótal sögur og minningar sem ég mun
varðveita í hjarta mínu.
Takk fyrir að gefa þér ávallt tíma
til að næra hug ungrar stúlku sem
þótti afi sinn merkilegasti og fyndn-
asti maður sem hún hafði hitt. Ég
vona og óska að í komandi lífum verð-
ir þú ávallt afi minn Einar. Þín er sárt
saknað en orðstír þinn lifir.
Þín,
Heiðrún Lind Marteinsdóttir.
Elsku afi Einar. Það er sárt að
þurfa að kveðja þig og ég mun ætíð
minnast þess hvað það var notalegt að
heimsækja þig og ömmu Dóru á
Brekkubrautina.
Ég á svo ótal margar góðar
minningar um þig sem ég mun ávallt
geyma á góðum stað í hjarta mínu. Þú
hafðir svo mikinn húmor og gerðir oft
grín að spaugilegum atvikum. Þegar
ég hugsa um þig á ég m.a. eftir að
muna eftir þér í brúna hæginda-
stólnum að fylgjast með fótboltanum,
keyra um bæinn á hvítu Mözdunni,
hlusta á country-tónlist frá Ameríku,
sitja í sófanum í sumarbústaðinum og
leggja kapal, veiða lax í stóru grænu
stígvélunum, bryðja nógu marga
sykurmola með kaffinu, berja
harðfisk í kjallaranum, koma með
páskaegg á páskunum, kaupa flug-
elda fyrir gamlárskvöld, segja sögur
af Oddu, fara með skemmtilegar
vísur, stoppa í Borgarnesi á leið í
sumarbústaðinn og kaupa ís og
nammi og ekki má gleyma kjúk-
lingnum með öllu tilheyrandi. Frá
Heyholti á ég svo margar frábærar
minningar úr barnæsku. Manstu t.d.
þegar við máluðum veröndina saman
og báðar flétturnar mínar urðu allar
út í málingu. Þá talaðir þú um að það
hefði gengið svo vel að mála því að ég
hefði þrjá pensla að mála með.
Elsku afi, svona væri endalaust
hægt að halda áfram. Ég vil þakka
þér fyrir allar stundirnar sem við höf-
um átt saman.
Ég skal vera dugleg að heimsækja
ömmu Dóru. Guð geymi þig, elsku afi
minn.
Þín
Kristrún Dögg.
EINAR
ÁRNASON
Fyrir stuttu er látin í
Borgarnesi elskuleg
vinkona, Laufey Guð-
jónsdóttir, og fór útför
hennar fram frá Borg-
arneskirkju föstudag-
inn 7. maí. Áratugir eru liðnir síðan
ég kynntist fjölskyldu hennar heima
í Eyjum. Þær systur voru fjórar og
var Laufey þeirra elst. Þær áttu
heima í Fagurhól.
Aðdragandi að kynnum mínum og
Laufeyjar var sá, að við Alda systir
hennar lágum báðar á sjúkrahúsinu
heima í Eyjum og urðum við brátt
góðar vinkonur. Við reyndum að
finna út eitthvað til að dunda við, og
varð þá helst fyrir að sauma föt á
dúkkurnar okkar og gekk furðuvel,
fannst okkur. Allt saumuðum við í
höndunum, og naut ég dyggrar að-
stoðar Öldu, sem var þegar lagin við
saumaskapinn. Við vorum mjög
ánægðar þegar dúkkurnar áttu orðið
til skiptanna, og segir ekki meira af
því.
Á þessum árum dvaldi Laufey við
saumanám í Reykjavík, og liðu nokk-
ur ár þar til ég kynntist henni, en við
Alda vorum mestu mátar og ég varð
hálfgerður heimagangur í Fagurhól
upp frá því. Ekki fylgdumst við alltaf
með tímanum eða hvort komið væri
að heimferðartíma – gleymdum okk-
LAUFEY
GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Laufey Guðjóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum 16.
desember 1914. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 1. maí síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Borgarneskirkju 7.
maí.
ur við leikina – en ekki
kom það að sök; mér
var einfaldlega boðið
inn með Öldu til að
þiggja bita og sopa.
Móðir þeirra systra,
hún Sigurborg, var
öndvegisgóð kona.
Eftir að Laufey flutt-
ist aftur til Eyja hóf
hún að vinna við
saumaskap, saumaði
eftir máli, eins og það
var nefnt, og þá varð
mörg falleg flíkin til.
Allt varð svo vandað og
fallegt í höndum henn-
ar. Síðar hóf hún búskap með Jóni
Bjarnasyni skipstjóra, þau keyptu
húsið Grafarholt og bjuggu þar æ
síðan. Þau eignuðust tvö börn,
Högna, búsettan í Reykjavík, og Sig-
urborgu, búsetta í Borgarnesi. Lauf-
ey stundaði lengi heimasaum og
einnig fékkst hún við merkingar á
sængurfatnaði og handklæðum, svo
að fátt eitt sé nefnt, allt unnið af
mestu smekkvísi. Eftir því sem árin
liðu kynntist ég betur þessum ágætu
systrum. Þær voru glaðsinna og góð-
ar konur, alltaf ljúfar og hressar og
lögðu gott eitt til málanna.
Árum saman höfðum við með okk-
ur saumaklúbb, ásamt frænku
þeirra. Þá bárum við saman bækur
okkar með handavinnuna sem var
mikið áhugamál.
Þetta voru gefandi og skemmti-
legar kvöldstundir, sem við minn-
umst með ánægju. Svo liðu tímar
fram þar til ósköpin dundu yfir; eld-
gos rauf næturkyrrðina aðfaranótt
23. janúar 1973, ekki eldgos úti í hafi
heldur á sjálfri Heimaey. Allir íbúar
eyjanna áttu að forða sér í land.
Flestir þekkja framhaldið þó að hver
og einn eigi sínar minningar frá
þessum atburðum. Hópar fólks
tvístruðust þegar upp á land kom.
Tók nú við aðlögunartími að nýj-
um aðstæðum. Grunar mig að hugur
Laufeyjar hafi oft hvarflað til Eyja á
fyrstu árunum eftir þessa atburði.
En hún var ein af þeim heppnu sem
komust í öruggt skjól hjá sinni góðu
fjölskyldu þar upp frá, og Borgarnes
er fallegur bær í friðsælu umhverfi.
Laufey starfaði við matvælafram-
leiðslu hjá kaupfélaginu í Borgarnesi
í nokkur ár. Eftir starfslok þar
fékkst hún við saumaskap og vann
jafnframt að hannyrðum sem voru
hennar líf og yndi. Það voru ófá
saumuðu listaverkin sem prýddu
íbúðina hennar í Borgarnesi, svo
sem verið hafði í Eyjum. Það voru
sæludagar þegar við gátum heimsótt
hana upp eftir, og eins þegar hún
kom í heimsókn til systra og vina-
fólks á Selfossi. Þá rifjuðum við upp
gamla, góða daga og glöddumst yfir
endurfundunum. En árin líða og ald-
urinn færist yfir. Þá fer heilsan að
gefa sig.
Það má segja að allt sé þetta lög-
málum háð. Þó áttum við erfitt með
að sætta okkur við áfallið þegar
Laufey veiktist alvarlega fyrir
nokkrum árum. En sem betur fer
átti hún fjölskyldu, sem af frábærri
umhyggju annaðist hana og studdi
eftir því sem hægt var, og það fór vel
um hana á Dvalarheimilinu í Borg-
arnesi þar sem hún dvaldi síðustu ár-
in vegna sjúkleika síns.
Að leiðarlokum viljum við kveðja
þessa góðu samferðakonu með hjart-
ans þökkum fyrir tryggð og vináttu
um langt árabil.
Við sendum Sigurborgu, Högna
og fjölskyldum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Laufeyjar
Guðjónsdóttur.
Guðmunda og Svava
Gunnarsdætur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁSGEIR JÓNSSON,
Efstasundi 92,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 29. maí,
verður jarðsunginn frá Áskirkju í dag, föstu-
daginn 11. júní, kl. 13.30.
Hulda Sigríður Guðmundsdóttir,
Guðmundur Páll Ásgeirsson, Anna Sjöfn Sigurðardóttir,
Margrét Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTRÚN SIGURLAUG ANDRÉSDÓTTIR
frá Kálfárdal,
Hásæti 5c,
Sauðárkróki,
andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 1. júní sl.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 12. júní kl. 14.00.
Arndís Ágústsdóttir, Þórður Bjarnason,
Elsa Ágústsdóttir, Guðmar Pétursson,
Andrés Viðar Ágústsson, Sigrún Aadnegard,
Gunnar Randver Ágústsson, Steinunn Helga Hallsdóttir,
Hallfríður Hanna Ágústsdóttir,
Þorbjörg Steingríms Ágústsdóttir, Reynir Öxndal Stefánsson
og ömmubörn.