Heimilistíminn - 30.10.1975, Blaðsíða 9

Að gera leik
barnanna að
EINU SINNI var gamall maður, sem Þessi saga segir i stórum dráttura frá
leiddist ákaflega hávaðinn I drengjum, þvi hvernig hægt er að eyðileggja frum-
sem léku sér að jafnaði'utan við garðs- kvæði barna með þvi að borga þeim fyrir
hliðið hjá honum. að gera hluti, sem þau langar til að gera,
Dag nokkurn bauð hann hópnum inn alveg af sjálfu sér.
fyrir og sagði drengjunum, að þvi miður Sérfræðingar töldusig til dæmis komast
væri hann að verða heyrnarlaus. en samt að þvi, að þriggja og f jögurra ára börn,
heyrði hann ennþá' vel‘i þeim og þætti sem áður höfðu verið áköf að teikna með
gaman að hlusta á, þegar þeir væru að tússlitum, misstu mikið af áhuganum,
leika sér. Hann sagði það sérstaka eftiraðfariðvaraðhengjaáþau verðlaun
upplyftingu fyrir sig, og þess vegna skyldi fyrir myndirnar.
hann borga þeim fyrir að koma aftur. Stökusinnum má sjá eitthvað þessu likt
Daginn eftir komu drengirnir og gerðu heima fyrir. Fyrst teiknar litli bróðir
geysilegan hávaða og fengu 50 kr. hver eins og hann eigi lifið að leysa — bara af
• laun og hvatningu um að endurtaka þvi honum finnst það skemmtilegt. Þetta
þetta. En þegar sá gamli greiddi þeim i er leikur i llkingu við flest af þvi, sem
annaö sinn, fengu þeir aðeins 20 krónur, hann tekur sér fyrir hendur.
Það var litið i buddunni, var skýringin. En dag nokkurn verðum við hin óskap-
Þar næst fór hann niður i 15 krónur, og lega hrifin af litasamsetningum hans eða
blkynnti drengjunum jafnframt, að fram- skemmtilegum dráttum i myndinni hans
vegis yrðu þeir að láta sér nægja að 5 og hengjum listaverkið upp á vegg og sýn-
krónur fyrir framlag sitt. um það kannski gestum, sem af tómri
En þá urðu strákar gramir. Þeir fóru i kurteisi láta nokkur viðurkenningarorð
verkfall á þeim forsendum, að það væri falla um „afrekið”.
ekki erfiðisins virði aö hafa hátt fyrir Ef þetta endurtekur sig nokkrum sinn-
svona litla borgun! um, getur svofarið, aölitli bróðir taki upp
vinnu
á þvi að teikna eingöngu fyrir hrós og
missa svo áhugann á blýöntum og blöðum
gersamlega.
Til er lika, að börn eigi í erfiðleikum
með að hafa ofan af fyrir sér sjálf, vegna
þess að þeir fullorðnu eru að reyna að
verða sér úti um vinnufrið með þvi að
segja til dæmis: — Æ, farðu inn og leiktu
þér, svo gerum við þetta eða hitt á eftir.
Það sem barnið þarf þá að gera til að fá
það góða á eftir, getur í þess augum orðið
eins konar vinna eða afplánun.
Areiðanlega er ekki til það barn, sem
langar til að gera allt það sem við viljum
að það geri eða læri á heimili, i skóla eða á
barnaheimili.
Þess vegna getur verið nauðsynlegt að
hrósa þvi svolitið eða launa til að koma
þvlaf stað. En einnig er mikilvægtað geta
séð, hvenær þess háttar uppörvunar er
þörf og hvenær við eigum á hættu að
eyðileggja áhuga barnsins með þvi að
„borga” fyrirárangurinn. Þetta er dálitil
jafnvægislist, eins og raunar svo margt
annað I uppeldi barnanna.
9