Heimilistíminn - 30.10.1975, Side 27

geti lyft sjálfum mér upp á
hárinu, hrópaði hann og þreif i
hár sitt.
Nokkrir hártoppar losnuðu
og hann sveið illa, en það var
ekki að tala um að hann gæti
lyft sjálfum sér hársbreidd frá
jörðu.
— Púff, sagði hann. — Ég
hlýt að geta lyft mér upp. Svo
togaði hann aftur og enn aftur
og einu sinni til....
Á meðan hafi Pési gengið
eftir veginum þar til hann kom
að krossgötum. Hvaða veg af
þessum fjórum átti hann að
veija? Hann hugsaði sig svo-
litið um og tók svo fyrsta góða
ráðið upp úr pokanum.
HUGSAÐU ÞIG UM! stóð á
miðanum.
Pési horfði á vegina f jóra og
hugsaði sig vandlega um.
Flestir hlutu að hafa farið
auðveldasta veginn sagði
hann með sjálfum sér. Ég vel
þann, sem fæstir hafa farið,
þann torveldasta. Siðan gekk
hann eftir mjóa, krókótta veg-
inum, en hann var svo illfær,
að Pési var loks að þvi kominn
að snúa við. En hann vildi
fyrst athuga hvað næsta góða
ráð væri. HALTU ÁFRAM var
það.
— Jæja þá, sagði Pési og
hélt áfram. Brátt heyrði hann
hávaða, sem liktist fossdrun-
um, reykur steig upp og lagð-
ist eins og þoka fyrir framan
hann.
Nú verð ég að athuga þriðja
ráðið, hugsaði Pési og tók það
upp. ÞRAUKAÐU stóð þar og
þá var ekki um annað að ræða
en athuga, hverju þetta allt
sætti.
Skyndilega kom i ljós ferlegt
drekahöfuð frammi fyrir hon-
um og eldur og reykur stóð út
um ginið.
Hjálpi mér nú allir heilagir,
hugsaði Pési. Nú, en ég verð
vist að þrauka, það er ekki um
annað að ræða.
Hann herti sig upp og hélt
djarflega áfram. Þá var eins
og drekinn hreinlega leystist
upp.
Sólin skein og nú sá Pési
fram undan sér höll, sem var
svo skinandi falleg, að hann
fékk ofbirtu i augun.
Hallarhliðið opnaðist og
skrautbúnir hirðsveinar komu
út og heilsuðu Pésa og loks
kom kóngurinn sjálfur og rétti
honum höndina.
— Velkominn, prins....
sagði hann. — Við höfum beðið
þin. *
Prins, hugsaði Pési undr-
andi og þreifaði um fötin sin.
En þá fann hann, að þau voru
úr silki og flaueli og að hann
var með sverð sér við hlið og
húfu með hvitum arnarfjöðr-
um á höfðinu.
í hásætissalnum beið hin in-
dæla prinsessa.
— Já, en hvernig má þetta
vera? spurði hann undrandi.
— Hér koma hirðsveinar og
heilsa mér og bjóða mig vel-
kominn. Ert þú ekki lokuð inni
hérna?
— Nei, svaraði hún og hló.
— Það voru bara þúsund biðl-
ar og ég vissi ekki hvern ég
átti að velja. Þá fékk ég disina
til að töfra fram ótal króka-
leiðir og dreka. Hún bjó lika til
þrjá poka og þú valdir þann
með góðu ráðunum. Það var
disin min, sem sat við veginn.
— Já, hélt kóngurinn
áfram. — Það er viturlegt að
HUGSA SIG UM, það eflir
mann að HALDA ÁFRAM og
sá sem ÞRAUKAR, fær prins-
essuna.
En hvað með hina bræð-
urna? Þeim varð ekkert
ágengt. Palli undi sér svo vel á
hestinum, að hann hvarf út i
bláinn og Polli stendur liklega
ennþá einhvers staðar og rifur
og slitur i hárið á sér.
27