Morgunblaðið - 05.09.2004, Qupperneq 37

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. SEPTEMBER 2004 37
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÞAÐ vekur athygli hve umræða um
vaxtalækkun bankanna er mikil og
einskorðast við fasta vexti. Það sem
þarf að taka út eru verðbætur og
vextir á verðbætur sem eru að sliga
hverja fjölskylduna á fætur annarri.
Þessar verðbætur voru settar á
vegna verðbólgu sem var orðin
þriggja stafa tala í kringum 1980 og
átti að vera til skamms tíma.
Bönkunum er hampað fyrir fram-
takið með lækkun vaxta, það er talað
um tekjutap bankanna og annað í
þeim dúr. Í hvert skipti sem bankar
gera upp árið og sýna fram á millj-
arðahagnað er það ekki hagnaður
vegna vaxta af lánum eða lántöku-
gjöldum, heldur er það vegna verð-
bréfaviðskipta að sögn bankamanna.
Hvað á að ganga langt í að gera
fólk að fíflum? Það kostar að breyta
lánum og endurfjármagna lán eins
og fólk er hvatt til að gera, þannig að
þegar upp er staðið munar þessi
vaxtalækkun engu.
Stjórnendur lánastofnana og eig-
endur ættu að sjá sóma sinn í því að
taka út verðbætur af lánum til þess
að vera samkeppnishæfir við önnur
lönd í kringum okkur.
UNNUR ÓSK TÓMASDÓTTIR,
Efstahjalla 11,
200 Kópavogi.
Umræða
um vexti
Frá Unni Ósk Tómasdóttur:
ÞESSA daga er ekki gert annað en
að skrifa um offitu og aftur offitu.
Hvað er að þessum næringarfræð-
ingum? Þessar konur eru sjálfar
svo horaðar að þær mættu aldeilis
bæta nokkrum kílóum á sig. Það
eru allir með misjafnt holdafar sem
getur legið aftur í ættir. Svo erum
við svo misjafnlega matglöð. Auð-
vitað borða ég oft Húsavíkurjógúrt
eða drekk AB-mjólkina sem er
mjög holl á allan hátt. Menn verða
bara að finna sitt lífsmunstur. Ég
verð að segja það, að maturinn okk-
ar á Íslandi er alveg frábær. Ég
man alltaf eftir því að einu sinni
milli 30 og 40 ára rann ég úr 52 kg
niður í 47 kg vegna magasjúkdóms
og lystarleysis. Þvílíkt og annað
eins. Fötin skröltu utan á mér. Þá
leið mér svo illa að ég bað góðan
Guð að hjálpa mér að fita mig og
svo sannarlega gerði hann það, en
það tók mig nokkuð langan tíma. Í
dag er best að gera allt í hófi, segja
læknarnir, og það er alveg rétt. Við
eigum líka að drekka mikið af vatni,
það er hollt fyrir líkamann. Auðvit-
að verður að passa vigtina því mað-
ur er fljótur að fitna í dag. Vegna
breytingaraldurs er ég nú komin
yfir það versta. En eitt er víst að
margt offitufólk er í Bandaríkj-
unum, en offita getur líka verið
sjúkdómur.
MONIKA PÁLSDÓTTIR,
Torfufelli 27,
11 Reykjavík.
Offita
Frá Moniku Pálsdóttur:
ÉG ER íbúi í Grafarholti og get
nú ekki orða bundist lengur. Laus-
ir hundar eru alls staðar. Svo virð-
ist sem byggingamenn hafi
hundana með sér í vinnuna og
sleppi þeim lausum meðan þeir
eru í vinnunni og hundarnir ráfa
eftirlitslausir um hverfið saklaus-
um vegfarendum og íbúum til mik-
ils ama. Ég vil minna hundaeig-
endur á að hundahald er leyft á
þeim forsendum að hundurinn
gangi ekki laus og sé í bandi. Á
göngum mínum um hverfið verð
ég oft að fara aðra leið en ég ætl-
aði, taka stóran sveig eða jafnvel
snúa við. Ég hef búið á nokkrum
stöðum í Reykjavík en Graf-
arholtið er eini staðurinn þar sem
lausaganga hunda hefur viðgeng-
ist. Eitt barna minna mætti urr-
andi hundi í götunni á leið heim úr
skólanum og átti fótum fjör að
launa.
Börnin mín hafa margsinnis flú-
ið inn úr garðinum okkar vegna
þess að þar birtast lausir hundar.
Þau eru ekki óhult í eigin garði.
Síðast fann ég hundaskít í mat-
jurtagarðinum mínum og er mér
þá nóg boðið! Er kannski hundur
búinn að míga yfir kartöflurnar og
rabarbarann, jafnvel sleikja úti-
grillið vel og rækilega? Hvar eru
eigendurnir? Þegar ég mæti fólki
á göngu með lausan hund bið ég
það kurteislega að setja ól á hund-
inn, þá er mér sagt að hundurinn
sé meinlaus! Hvernig á fólk sem
er hrætt við hunda að trúa svona
fullyrðingu? Þetta snýst ekki um
hvort hundurinn er meinlaus og
hlýðinn heldur um þau sjálfsögðu
mannréttindi okkar að vera frjáls
ferða okkar.
Þess vegna voru settar reglur
um hundahald. Holtin og móarnir í
Grafarholti eru ekki hundasvæði
og þar má ekki sleppa hundum.
Holtin og móarnir eru varpsvæði
fugla á vorin og berjamór á haust-
in. Það hefur mjög oft borið við að
hundum er sleppt í móinn og þá er
ekki verið að tína upp eftir þá
skítinn, eigandinn bíður jafnvel í
bílnum. Það er útbreiddur mis-
skilningur að það sé hægt að hafa
hundinn lausan í útjaðri byggðar.
Við mannfólkið viljum líka njóta
náttúrunnar og rétturinn er okkar.
Hundaeftirlitið starfar átta
klukkustundir á dag og er það
engan veginn nægjanlegt, – hér er
veruleg þörf á hertum aðgerðum.
Til sveita tíðkaðist að skjóta á færi
flækingshunda og þótti sjálfsagt.
Það er réttur okkar sem ekki vilj-
um hunda eða erum hrædd við þá
að hundarnir séu í bandi eða tjóðr-
aðir þannig að þeir séu á afmörk-
uðu svæði. Það eru vinsamleg til-
mæli til hundaeigenda að virða
reglur um hundahald og rétt okk-
ar hinna til að vera frjáls ferða
okkar.
GUÐRÚN A. ÓTTARSDÓTTIR,
Þorláksgeisla 68,
113 Reykjavík.
Lausaganga hunda
í Grafarholti
Frá Guðrúnu Arnbjörgu
Óttarsdóttur: