Morgunblaðið - 07.11.2004, Blaðsíða 27

isins við garðinn A’damse Bos og
bakhliðin sambyggð GGD og HVO,
sem er félags- og heilsuþjónusta fyrir
dópista og útigangsfólk og gistiskýli.
Hann stingur sér inn í GGD og fær
sér nokkrar nálar og askorbín. Fer út
aftur, stendur kyrr á stéttinni og
horfir inn í garðinn. Þetta er stór
skrúðgarður með síkjum, gönguleið-
um, íþróttaaðstöðu og fjölbreyttu
dýralífi. Undir trjánum spölkorn fyr-
ir innan hliðið hangir hópur manna,
flestir svartir.
Þarna eru þeir.
Brian í Bijlmer
Hann sest á bekk rétt við inngang-
inn á garðinum. Það er heitt í júlí-
sólinni, svo hann tekur af sér bakpok-
ann og fer úr peysunni. Setur
bakpokann strax á sig aftur. Hann
situr kyrr og lítur í kringum sig.
Horfir rannsakandi á fólkið innar í
garðinum. Sumir halla sér upp að
trjástofnum. Sumir sitja eða liggja í
grasinu. Aðrir eigra einhvern veginn
um bograndi eins og þeir séu að leita
að einhverju, týpísk hegðun í krakk-
flassi, hvernig sem á því stendur.
Hann horfir. Og bíður. Hann veit
ekki nema allt sé breytt. Eru ein-
hverjir eftir af þeim sem hann skipti
við? Sér hann eitthvert þekkt andlit?
Nei. Hann fylgist með þeim sem eru á
rölti. Hvert fara þeir? Hverjir skyldu
vera á útkikki? Hjá hverjum er verið
að kaupa? Hann er undarlega rólegur
þótt hann finni fyrir vaxandi ókyrrð
einhvers staðar djúpt inni í sjálfum
sér. Hún hefur enn ekki brotist fram.
Og þessi kennd er um leið einhvern
veginn óraunveruleg. Aðdragandinn
er hægur, einkennilega seinlátur. Og
þó þrunginn næstum óbærilegri
spennu. Bráðum. Eftir þennan langa
tíma. Fallið er löngu komið. Og vand-
lega undirbúið. Og samt ekki komið.
Hann situr kyrr og horfir rannsak-
andi augum á fólkið inni í garðinum.
Einhvers staðar hérna, milli hans og
fólksins í garðinum, liggja landamær-
in ósýnilegu. Enn hefur hann ekki
stigið inn fyrir þau. En þau koma á
móti honum.
Út undan sér greinir hann mann
koma gangandi í áttina til sín. Þetta
er hávaxinn maður, grannur og slána-
legur í göngulagi í móbrúnum
kamúflasbuxum og svartur adidas-
hettujakki flaksast þegar hann sveifl-
ar handleggjunum. Hann er svartur,
nær snoðaður með örsmáar fléttur og
digra gullkeðju um hálsinn, og und-
arlega stór uppglennt augu. Og allt í
einu kemur hann kunnuglega fyrir
sjónir.
Maðurinn stikar rakleitt að honum
gleiðbrosandi, snarstoppar og ávarp-
ar hann með bijlmer-nafninu:
Brian – Brian – jonge – jonge!
Hann lítur upp. Í þessu hverfi
gengur hann undir nafninu Brian.
Það kom reyndar til fyrir misskiln-
ing. Hann skipti einu sinni mikið við
díler sem kallaði sig Brian, og var þá
alltaf að leita að Brian. Hvar er Brian,
veistu eitthvað um Brian? spurði
hann. Og svo festist nafnið við hann
sjálfan. Hann hirti aldrei um að leið-
rétta það. Hví skyldi maður ekki
heita Brian í Bijlmer?
Þetta er Angel, rúmlega þrítugur
díler sem vann sig upp úr að vera
gopher fyrir aðra og tókst að verða
einn af þeim stærstu.
Brian, maður, segir hann. Ertu
bara kominn? Það er aldeilis kominn
tími til? Hvað er að ske, maður?
Hann heilsar Brian að súrínömsk-
um sið, hnefi í hnefa og svo slær hvor
um sig létt og snöggt í eigin hjarta-
stað. Svo snardettur af honum brosið.
Hvað ætlar þú að fá?
Brian er ekki vinur, aðeins við-
skiptavinur. Fleðulætin í upphafi eru
fljót að hverfa.
Hann stendur upp og segist ætla
að fá todoni bori oy doni-doni dumuri
– maatji ay hebbe firdoni: ashe – og
réttir fram fjörutíu evrur í fjórum
seðlum sem eru brotnir saman eftir
endilöngu og svo aftur lóðrétt. Þetta
er venjan svo að seðlarnir séu ekki
óþarflega sýnilegir.
Hann talar súrínömsku við Súrín-
amann og hefur uppskorið ákveðna
virðingu fyrir bragðið, þó svo hann
skilji ekki mikið. Hann hafði beðið um
tuttugu af krakk-kóki og tvær tíu-
evru-kúlur af heróíni. Og bætt við að
hann sé með fjörutíu evrur, vinur.
Súrínaminn sýnist brosa svo að
skín í gulltennurnar, en svo tekur
hann út úr sér þrjár litlar kúlur
fastsúrraðar í plast. Brian tekur við
þeim og sér eldsnöggt að þetta er
brúnt heróín og kókmoli.
Angel þakkar fyrir með virktum,
enda eru Súrínamar mjög kurteisir,
og er horfinn inn í garðinn. Hópur
undir trjánum er farinn að raða sér
upp í einhvers konar biðröð hjá ung-
um manni sem trúlega er smali hjá
Angel. Brian skimar eftir lúkkátun-
um, og sér einn á hjóli að gaufast hjá
GGD og annan á bekk skammt frá.
Sennilega er töluvert dóp falið ein-
hvers staðar í lággróðrinum, tilbúið
þegar Angel klárar sitt. Og svo er
væntanlega þriðji maðurinn sem tek-
ur peningana, þótt hann sé hvergi
sýnilegur.
Kominn heim
Nú steypist fíknin yfir Brian og
hann svipast um eftir prívatstað.
Hann man eftir bílastæðahúsi og
gengur rakleitt þangað. Hann sest
fyrir aftan bíl til að fá frið og nú hefst
vandlegur undirbúningur æfðum
höndum. Fyrst opnar hann dagblað
og hefur á hnjánum. Svo kveikir hann
sér í sígarettu og reykir ákaft til að fá
ösku. Þá tekur hann af sér bakpok-
ann og tínir fram græjurnar. Leggur
beispípuna við hliðina á sér, fyllir
hana af ösku upp að brún og setur
kókmolann ofan á. Þetta er soðið kók
eða krakk. Næst kemur tóm kókdós
með stóru gati á hliðinni. Í hana eru
settir nokkrir steinar og botninn lát-
inn snúa upp. Því næst opnar Brian
aðra plastkúlu með naglaklippum,
lætur heróínið varlega í dældina á
dósinni, bætir við helmingi minna af
askorbínsýru og 12 dropum af skot-
vatni og litlum bómullarhnoðra.
Hrærir í með pumpunni á sprautu-
hylkinu og maskar molana. Tekur
upp kveikjara og stillir á hæsta loga
og bregður loganum inn í dósina.
Drullupollurinn byrjar að sjóða, og
þegar hann er orðinn að tærum vískí-
gulum vökva, sýgur hann upp í dæl-
una og bætir við hálfum millilítra af
vatni til að brenna sig ekki. Nú þarf
að ganga frá öllu vandlega í bakpok-
anum aftur svo að engin ummerki
sjáist. Þetta hefur tekið örfáar mín-
útur. Kannski fimm. Það er orðið erf-
itt að finna æð, og hann byrjar á að
sveifla vinstri handleggnum í ótal
hringi til að fá blóðið af stað. Ólin er
hert, það kemur blóð inn í dæluna.
Þetta er að takast. Sprautan tæmd,
smá sótthreinsipúði settur á og ermin
niður. Gengið frá sprautunni í pok-
ann. Allt er á sínum stað, svo að hann
þrífur pípuna, kveikir í og reykir kók-
molann í einum smók áður en skotið
kemur, og stingur pípunni í vasann.
Allt horfið nema kveikjarinn í hend-
inni. Og gamalkunnugt flæðið gýs um
hann allan eins og sprenging – og
hann er út úr heiminum.
Ef einhver á þarna leið um sér
hann ekkert nema mann sem hallar
sér aftur með blað á hnjánum. Engin
ástæða til að halda að hann sé að
brjótast inn í bíl. Engin ástæða til
annars en að láta hann afskiptalaus-
an.
Eftir þrjár til fimm mínútur linast
heróínflæðið – seinni hluti spídbolls-
ins líður út í líkamann og Brian kem-
ur hægt aftur inn í vídd mannheima, –
fullkomlega fylltur kyrrlátri ánægju,
algerlega afslappaður. Og svo þessi
einkennilegi örlitli kvíði og ótta-
kennd.
Hann er kominn heim.
Landamærin ósýnilegu hafa
lokast.
Eftirmál eftir Njörð P. Njarðvík og Frey
Njarðarson kemur út hjá JPV-útgáfu.
Bókin er 216 bls.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2004 27
MIRALE
Grensásvegi 8
108 Reykjavík
sími: 5171020
Opið:
mán. - föstud.11-18
laugard.11-15
Spennandi
gjafavörur og húsgögn
Heimagisting á besta stað í bænum. Býður alla Íslendinga velkomna.
Geymið auglýsinguna.
www.lavilla.dk
sími 004532975530 • gsm 004528488905
Kaupmannahöfn - La Villa
It’s how you live