Morgunblaðið - 16.11.2004, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Margrét Sigurð-ardóttir fæddist á
Þrándarstöðum í
Eiðaþinghá 29. mars
1926. Hún varð bráð-
kvödd á heimili sínu í
Reykjavík miðviku-
daginn 3. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Sigurður Sig-
björnsson verkstjóri
og skrifstofumaður á
Reyðarfirði, f. 13.
ágúst 1891, d. 18.
febrúar 1977, og Jó-
hanna Guðmunds-
dóttir húsfreyja, f. 6. desember
1895, d. 26. apríl 1950. Systkini
Margrétar eru Sölvi, f. 21. febrúar
1921, d. 4. nóvember 1990, Sig-
mar, f. 25. maí 1923, d. 9. nóvem-
ber 1938, Guðný, f. 18. mars 1930,
og Erlingur, f. 15. júlí 1933. Auk
þessara barna eignuðust Sigurður
og Jóhanna fimm börn, er létust í
frumbernsku.
Margrét giftist Ármanni Jóns-
syni hæstaréttarlögmanni, f. 27.
júní 1920, d. 31. desember 1981.
Foreldrar hans voru hjónin Jón
Leví Pálsson bóndi á Heggsstöð-
um í Miðfirði, V-Húnavatnssýslu,
f. 21. apríl 1888, d. 3. júlí 1971, og
Sigurjóa Guðmannsdóttir hús-
freyja, f. 29. október 1883, d. 27.
febrúar 1979. Margrét og Ármann
eignuðust fimm börn. Þau eru: 1)
Sigurður, f. 12. nóvember 1947, d.
27. mars 2000, maki var Hólmfríð-
ur Þorsteinsdóttir, f.
25. janúar 1947.
Dóttir þeirra er
Ásta. 2) Jón, f. 20.
desember 1948,
maki Guðlaug Bald-
ursdóttir, f. 28. febr-
úar 1951. Börn
þeirra eru Ragnhild-
ur Anna, Dagbjört
og Ármann. 3) Sig-
mar, f. 13. október
1950, maki Laufey
Guðrún Kristins-
dóttir, f. 10. febrúar
1951. Börn þeirra
eru Sif, Ármann og
Agnar. 4) Guðmundur Sigurvin, f.
9. desember 1951, maki Hrefna
Axelsdóttir Tulinius, f. 31. októ-
ber 1950. Börn þeirra eru Hall-
grímur, Margrét og Ármann. 5)
Jóhanna Hrönn, f. 23. apríl 1953,
sonur hennar og Svend Heltoft, f.
10. júlí 1951, er Holger Sigmar
Heltoft.
Margrét ólst upp á Reyðarfirði.
Hún stundaði nám við Alþýðuskól-
ann á Eiðum og síðar í Kvenna-
skólanum í Reykjavík. Hún giftist
Ármanni árið 1946 og stofnuðu
þau heimili í Reykjavík, þar sem
þau bjuggu ætíð síðan. Aðalstarf
Margrétar var að standa fyrir
heimilinu, en samhliða því vann
hún með hléum hjá Mjólkursam-
sölunni í Reykjavík.
Útför Margrétar fór fram
mánudaginn 15. nóvember, í kyrr-
þey að hennar ósk.
Kæra Margrét, kæra tengdó. Þú
ert öll, en ég þekkti þig í 31 ár, og er
þakklát fyrir það.
Ég kynntist þér í nóvember 1973.
Ég kom inn á heimili þitt, sem bar
þess greinileg merki, að hér voru
drengirnir í fleirtölu. Allt gerðist á
fullri ferð. Það var talað hátt og
mörg mál rædd fram og aftur. Eng-
inn dró dul á skoðanir sínar, en allt
þó í góðu. Hér þurfti húsmóðirin á
góðum eiginleikum að halda, og það
hafðir þú.
Hvernig varstu, kæra tengdó? Þú
varst fyrst og fremst góður mann-
þekkjari, og þú hafðir brennandi
áhuga á mannlífinu í öllum myndum
sínum. Þú hafðir mjög gaman af að
fá heimsóknir, því gestrisin varstu.
Við höfum eytt mörgum klukkutím-
um við eldhúsborðið og rætt fram og
aftur. Oftast varst það þú, sem vildir
vita, hvernig lífið gekk hjá okkur og
ekki öfugt. En það var erfitt að fá
svar frá þér, þegar við vildum vita,
hvernig þér liði. Þú sagðir bara: Vel,
sussu bía. Þar með var málið útrætt,
og við urðum að geta í eyðurnar.
Þú varst vel gefin kona. Sérstak-
lega var þekking þín á íslenzku máli
góð. Bæði last þú mikið, og eins þeg-
ar þú skrifaðir, var stafsetningin
fullkomlega rétt og stíllinn góður.
Ég fékk mörg bréf frá þér í þau 27
ár, sem við höfum búið hér í Dan-
mörku, og voru þau alltaf skemmti-
leg og í gamansömum tón.
Ekki þurfum við heldur að efast
um kærleika þinn til þinna nánustu.
Barnabörnin hafa ætíð vitað, að þau
voru þér mikilvæg. Alltaf mundir þú
eftir afmælum og öðrum merkum
dögum. Það kom alltaf rausnarleg
kveðja frá Íslandi. Og þú gleymdir
heldur ekki langömmubörnunum.
Þau fengu öll umslag á jólunum.
Heimili þitt var stórt og hefur
ekki alltaf verið auðvelt að stjórna
því. Nú þekki ég vel drengina, sér-
staklega Guðmund. Með þá þekk-
ingu veit ég, að þú hefur þurft að
vera sterk, ákveðin, snjöll og þol-
inmóð.
Kæra tengdó, þú varst margþætt
persóna. Við eigum margar og góðar
minningar um þig. Það verður með
gleði og svolítilli kímni, að við segj-
um afkomendum okkar frá þeim.
Þakka þér fyrir allt.
Hrefna.
Elsku amma.
Ég get einungis verið stolt af því
að vera skírð í höfuðið á manneskju
eins og þér. Þú hefur haft mikla þýð-
ingu fyrir mig. Vegna hjartahlýju
þinnar og væntumþykju hef ég aldr-
ei efast um, að þú værir hér fyrir
mig, og að þú hefðir okkur barna-
börnin stöðugt í huga. Þú fylgdist
með mér og því sem ég tók mér fyrir
hendur af miklum áhuga. Það færði
mér í senn öryggistilfinningu og vel-
líðan að finna að þú hugsaðir svona
vel til mín.
Þegar ég kom í heimsókn til Ís-
lands frá Danmörku bjó ég oft hjá
þér. Þú ofdekraðir mig og örlæti þitt
átti sér engin takmörk. Með árunum
myndaðist þráður milli okkar. Við
skildum hvor aðra. Þú hafðir hæfi-
leika til að sjá og segja hlutina á
gamansaman hátt, sem gerði allt
spjall auðveldara.
Amma mín, þú ert hér enn meðal
okkar, því þú býrð áfram í minn-
ingum okkar, hjarta og huga.
Þín sonardóttir,
Margrét.
Amma, Margrét Sigurðardóttir, í
daglegu tali amma á Rauðó, lagði
alltaf ofurkapp á að fylgjast með því,
sem efst var á baugi á hverjum tíma.
Hún fylgdist þannig vel með nýj-
ungum í íslensku bókmenntalífi.
Sérstakan áhuga hafði hún á ljóðum.
Stóran hluta af ljóðabókum pabba,
og þær eru allnokkrar, valdi hún og
gaf honum. Oft voru það nútíma-
skáldin úr hópi hinna framúrstefnu-
legu, sem urðu fyrir valinu.
Engum duldist hve mikla virðingu
amma bar fyrir menntun. Hún lagði
mikið upp úr því að við gengjum
menntaveginn og leit svo á að
menntun myndi gera okkur allar
leiðir færar. Hún hafði mikinn
metnað fyrir okkar hönd og beið
ávallt spennt eftir því að heyra af
gengi okkar í skólanum. Sama
hvernig fór var hún þó ávallt jafn-
stolt af okkur.
Á yngri árum okkar voru laug-
ardagar í miklu uppáhaldi. Þá bauð
amma okkur í „morgunkaffi“ eins og
hún kallaði það. Við komum okkur
fyrir á litlu kaffihúsi, fengum okkur
kaffi, gos og meðlæti og ræddum um
allt milli himins og jarðar. Amma
var einstaklega gjafmild, og vildi
alltaf vera að gauka einhverju að
okkur í tíma og ótíma. Munu fleiri
en við hafa notið þess.
Fyrir löngu mun amma hafa mælt
fyrir um tilhögun útfarar sinnar,
valið sálma og aðra tónlist. Jafn-
framt lét hún í ljós þá ósk, að við út-
förina væru einungis nánustu ætt-
ingjar og vinir. Þetta sýnir viðhorf
ömmu vel og betur en nokkur orð.
Ömmu á Rauðó verður sárt saknað.
Sif, Ármann og Agnar.
Elsku hjartans amma mín, sökn-
uðurinn er svo sár, hann nístir í
hjartastað. Við höfum misst þig,
elsku besta amma mín. Það sem
huggar mig er að þú ert loks komin
til afa, sem þú hefur beðið lengi.
Það er ekki svo langt síðan afi
kallaði mig litlu gúlkuna sína og
bauð mér mókl að drekka. Þú sagðir
að hann ætti að hætta tala við mig
smábarnamál, ég væri orðin svo
stór. Þá var ég reyndar bara lítil
stúlka. Lítil stúlka sem missti síðar
afa sinn alltof ungan. Í dag er ég
fullorðin og á að vera stór og sterk.
Ég er það ekki. Aldurinn er afstæð-
ur, söknuðurinn og sorgin er alltaf
jafn skelfileg.
En ég var lánsöm að fá að hafa þig
hjá mér svona lengi.
Þú kenndir mér svo ótalmargt
amma mín. Þú mótaðir mig og líf
mitt og hafðir óbilandi trú á mér,
ætíð. Ég mun aldrei gleyma því.
Börnin mín sakna þín. Þú snertir
hjarta þeirra með hlýju þinni og
væntumþykju.
Okkur öllum að óvörum náðir þú
að sjá stúlkuna mína og nöfnu þína
Margréti vaxa úr grasi. Hún var
lánsöm eins og ég. Hún á hafsjó
minninga um þig. Ósjaldan skoðuð-
uð þið saman pennasafnið þitt, spila-
stokkana og eldspýtukassana. Hún
heillaðist af heiminum þínum, líkt og
öll börn gerðu. Það var svo auðvelt
að gleðja þig amma mín, þú gladdist
yfir svo litlu, penni eða spil frá fjar-
lægum stöðum gátu glatt þig meira
en orð fá lýst. Ég á ævinlega eftir að
hugsa til þín þegar ég sé penna eða
spilastokk sem hefði sómt sér vel í
safninu þínu. Við eigum öll eftir að
hugsa á þann hátt.
Það var ósjaldan sem þú heim-
sóttir vinnustaðinn minn í Kringl-
unni. Þér þótti gott að koma í húsið
og kallaðir það að skakklappast í
Kringluna. Þú naust þess að setjast
og fá þér kaffisopa og jafnvel eitt-
hvað hæfilega sætt með. Þetta náðir
þú að gera áður en þú kvaddir þenn-
an heim. Það hlýjar mér að þú náðir
að kveðja þetta líf nýbúin að ganga
hringinn þinn góða í Kringlunni.
Elsku besta amma mín, takk fyrir
að auðga líf mitt. Ég mun ætíð
geyma minningu þína í hjarta mínu.
Takk fyrir allt, elsku hjartans amma
mín. Þín
Ragnhildur.
Nú ert þú farin amma mín og
nafna á Rauðalæknum.
Strax frá fæðingu minni urðum
við mjög góðar vinkonur. Ég var
skírð í höfuðið á þér og skírnin mín
var uppi á spítala þar sem þú lást
inni á þeim tíma.
Ég kom oft í heimsókn á Rauða-
lækinn þegar ég var yngri og ég
man hvað mér fannst gaman að
skoða öll spil þín og pennana. Þú
vildir alltaf að ég hlypi út í 10-11 og
keypti mér eitthvað að borða og
drekka, því ekki vildirðu að ég væri
svöng. Eitt sinn hringdirðu í
mömmu og spurðir hvort ég ætti
ekki örugglega diesel-buxur því þá
hafðirðu einhvers staðar frétt að
þær væru í tísku. Ég veit að þú vild-
ir mér alltaf allt það besta og met ég
það mikils. Ég á eftir að sakna þess
mikið að heyra ekki lengur í þér á
föstudagskvöldum, þegar þú
hringdir í gsm-símann minn og
spurðir hvað ég væri að gera og með
hverjum og hvort það væri ekki
gaman hjá mér. Og mér á eftir að
finnast skrýtið að geta ekki hringt í
þig þegar ég er búin að fá út úr próf-
um og segja þér hvað ég fékk, því
alltaf hvað sem ég fékk, hvort sem
það var hátt eða lágt, þá varstu allt-
af svo ánægð og stolt af mér. Þú
komst líka svo oft í heimsókn til mín
í vinnuna, mér fannst alltaf gaman
að sjá þig. Allt sem ég gaf þér í jóla-
gjöf eða afmælisgjöf þótti þér svo
vænt um og þú meðhöndlaðir það
alltaf eins og það væri gull sem þú
mættir ekki missa.
En þótt þú sért farin úr þessum
heimi, þá muntu alltaf lifa í minn-
ingu minni og ég mun alltaf hugsa
fallega til þín. Þín nafna
Margrét Berg Sverrisdóttir.
Þegar ég var að alast upp var há-
punkturinn að fara í heimsókn til
„ömmu á Rauðalæk“. Þó Margrét
væri ekki amma mín ávann hún sér
þennan titil með barngæsku sinni og
æðruleysi. Aldrei hef ég kynnst
barnbetra fólki en Margréti og Ár-
manni eiginmanni hennar sem lést
fyrir rúmlega 20 árum. Þau höfðu
einstakt lag á að umgangast börn,
skiptu aldrei skapi sama á hverju
sem gekk og ég veit að það gerði
mig að betri manni fyrir vikið.
Gjafir þeirra eru allar minnis-
stæðar með eindæmum en besta
gjöfin er að hafa fengið að kynnast
fólki einsog Margréti og Ármanni.
Þau sýndu áhuga á öllu því sem
maður var að fást við, hvöttu mann
til dáða og báru virðingu fyrir skoð-
unum manns strax þegar maður var
smá pjakkur.
Við hittumst sjaldnar eftir því
sem árin liðu en þó alltaf reglulega á
hátíðum og afmælum. Auk þess kom
hún í heimsóknir til okkar hjóna, nú
síðast á vormánuðum, og kom þá
færandi hendi með sitt einstæða fas,
jafnaðargeði og bros á vör. Hún var
smekkmanneskja úti fingurgóma og
hafði auga fyrir fallegum og per-
sónulegum hlutum. Þegar hún kom í
heimsókn tók hún eftir öllum breyt-
ingum og nýjum hlutum. Hrósaði
heimili okkar einsog við værum eð-
alborin og byggjum í konungshöll.
Oft á tíðum var maður að rekast á
hana í verslunarferðum í stórmörk-
uðum eða í verslunarkjörnum. Þar
fannst henni gaman að ráfa um,
skoða vörur, veitingahús og hitta
fólk. Það eru einungis fáar vikur síð-
an ég hitti hana í einni slíkri ferð.
Ekki grunaði mig þá að þetta yrði í
síðasta skipti sem við ræddum sam-
an, enda lék hún við hvern sinn fing-
ur og var hvers manns hugljúfi.
Þegar ég festi ráð mitt tók hún
eignkonu minni opnum örmum og
við fyrstu kynni féll Elísabet fyrir
persónutöfrum Margrétar og voru
þær undir eins farnar að spjalla
saman eins og um aldavinkonur
væri að ræða.
Titillinn „amma á Rauðalæk“ lýsti
Margréti best. Barngæskan, hjarta-
hlýjan og þolinmæðin sem aldrei
þraut við að umgangast ólátabelg
einsog mig. Með Margréti og Ár-
manni eru farin mestu velmektar-
hjón sem ég hef nokkru sinni
kynnst. Þau kenndu mér að með
jafnaðargeði og brosi á vör er hægt
að breyta meiru en að vera með sí-
felld látalæti og stress. Vonandi næ
ég að skila einhverju af því áfram til
samferðarmanna minna en þannig
mun ég heiðra minningu þeirra best.
Ég og Elísabet sendum ættingj-
um og vinum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi Guð blessa ykk-
ur öll.
Grétar Erlingsson.
Ég kveð með sorg í hjarta ynd-
islega góða konu og vinkonu mína.
Hún tók mér opnum örmum við
fyrstu kynni og á ég eftir að sakna
hennar óskapleg næsta jóladag. Ég
sendi hennar nánustu mínar hlýj-
ustu kveðjur og ég veit að hún er á
góðum stað með Ármanni sínum.
Blessuð sé minning Margrétar.
Elísabet Jónsdóttir.
MARGRÉT
SIGURÐARDÓTTIR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
EIRÍKS INGA JÓNMUNDSSONAR.
Birna Jónsdóttir,
Þórdís Ólöf Eiríksdóttir,
Jónmundur Þór Eiríksson, Hjördís Guðmundsdóttir
og afadrengir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
BJÖRNS B. TRYGGVASONAR
fyrrv. aðstoðarbankastjóra
Seðlabanka Íslands.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild L—1,
Landspítala Landakoti.
Dóra Hvanndal,
Valgerður B. Björnsdóttir,
Anna Guðrún Björnsdóttir,
Bjarni Þór Björnsson, Guðrún Rögnvaldardóttir,
Björn Halldórsson,
Valgerður Halldórsdóttir,
Helga, Ragna og Svava Bjarnadætur.
Okkar innilegustu þakkir fyrir samkennd og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu,
móður, tengdamóður og ömmu,
INGIBJARGAR LÚÐVÍKSDÓTTUR,
Smáragrund 15,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og vistmanna á
deild fimm Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
fyrir einstaka umönnun og hjálp í erfiðum veik-
indum.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stefán Birgir Pedersen,
Árni Ragnar Stefánsson, Ása Dóra Konráðsdóttir,
Olgeir Ingi og Hólmar Smári Árnasynir.