Morgunblaðið - 04.12.2004, Síða 46

46 LAUGARDAGUR 4. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurður Magn-ússon fæddist í
svonefndu Svarthúsi
á Þórarinsstaðaeyj-
um í Seyðisfirði hinn
13. apríl árið 1909.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Seyðisfjarðar
24. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Magnús
Jónsson, kennari,
formaður, ritstjóri og
skáld, ættaður frá
Geldingaá í Leirár-
sveit í Borgarfirði, f.
1. september 1875, d.
6. febrúar 1946, og kona hans Hild-
ur Ólafsdóttir húsmóðir, frá Landa-
mótum í Seyðisfirði, f. 20. júlí 1882,
d. 18. maí 1917. Sigurður var sex
mánaða gamall er hann fór í fóstur
til Sigurðar Jónssonar, útvegs-
bónda og hreppstjóra á Þórarins-
stöðum, og konu hans Þórunnar
Sigurðardóttur húsfreyju. Foreldr-
ar hans fluttu hins vegar til Vest-
mannaeyja og settust þar að árið
1915. Systkinin urðu alls ellefu en
fjögur þeirra létust í barnæsku.
Þau eru: Ólafur, læknanemi og rit-
stjóri í Vestmannaeyjum, f. 3.5.
1903, d. 4.11. 1930; Jón, skrifstofu-
maður í Vestmannaeyjum, f. 13.8.
1904, d. 17.4. 1961; Rebekka, hár-
greiðslumeistari í Vestmannaeyj-
um og síðan í Reykjavík, f. 20.7.
1905, d. 29.9. 1980; Gísli, f. 4.11.
1906, d. 8.3. 1908; Kristinn, skip-
stjóri í Vestmannaeyjum, f. 5.5.
1908, d. 5.10. 1984; Ingólfur, f. 31.3.
1910, d. 9.1. 1911; Unnur, sýslu-
mannsfrú og skrifstofumaður í
Stykkishólmi, síðar í Reykjavík, f.
7.6. 1913, d. 19.9. 2002; Guðbjörg, f.
nam við Lýðháskólann í Askov í
Danmörku 1930–31. Þá stundaði
hann námskeið í útvarpsvirkjun
1934 og öðlaðist réttindi til út-
varpsviðgerða. Hann hélt unglinga-
skóla í skólahúsi Seyðisfjarðar-
hrepps 1932 og á Þórarinsstöðum
1933–34, var skólastjóri Barna-
skóla Seyðisfjarðarhrepps 1938–39
og hafði unglinga í tímakennslu í
Garði 1943 og í Vestmannaeyjum
1950. Þá var Sigurður ráðsmaður á
Þórarinsstöðum 1924–42. Sigurður
og Jóhanna hófu sambúð og bjuggu
á Þórarinsstöðum árið 1936 en
fluttu síðan suður í Garð árið 1943
þar sem Sigurður starfaði hjá varn-
arliðinu og víðar við smíðar og
múrverk. Þau fluttu síðan til Vest-
mannaeyja árið 1944 þar sem Sig-
urður gerðist starfsmaður Vest-
mannaeyjabæjar og vann þar
óslitið næstu þrjátíu árin, lengst af
sem verkstjóri. Þau fluttu síðan aft-
ur til Seyðisfjarðar árið 1974 þar
sem þau bjuggu í Dröfn á Austur-
vegi 34 við rausn þar til um áramót
2001/2002. Sigurður hefur safnað
miklu af þjóðlegum fróðleik, eink-
um síðari árin. Hann hefur samið
fjölda ritgerða um sögulegt efni
sem einkum hefur birst í Múlaþingi.
m.a. er þar að finna ítarlega grein
eftir hann um Inga T. Lárusson
tónskáld. Það var einkum fyrir
ábendingar og athugasemdir Sig-
urðar að hin forna stafkirkja á Þór-
arinsstöðum fannst en þar hafa nú
staðið yfir umfangsmiklar forn-
leifarannsóknir. Sigurður var ritari
Verkstjórafélags Vestmannaeyja
um árabil. Hann söng með Karla-
kór Vestmannaeyja meðan hann
var þar búsettur. Þá hefur hann
verið virkur sjálfstæðismaður alla
tíð, setið landsfundi og starfað í
ýmsum nefndum á vegum bæjar-
félagsins.
Útför Sigurðar Magnússonar fer
fram frá Seyðisfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
7.5. 1915, d. 13.11.
1915; tvíburi hennar, f.
7.5. 1915, d.s.d.; og
Sigurbjörg, kaupkona
í Vestmannaeyjum og
síðan í Reykjavík, f.
19.9. 1916, d. 1.6. 2000.
Hinn 27. nóvember
1937 kvæntist Sigurð-
ur Guðrúnu Jóhönnu
Magnúsdóttur frá
Másseli í Jökulsárhlíð,
f. 1. mars 1917, d. 16.
október 2002. Hún var
dóttir hjónanna Magn-
úsar Arngrímssonar
bónda og Helgu Jó-
hannesdóttur er lengst af bjuggu í
Másseli. Börn Sigurðar og Jóhönnu
eru fjögur: 1) Þórunn, hjúkrunar-
fræðingur í Garðabæ, f. 22.1. 1938,
gift Finni Jónssyni verkfræðingi og
eiga þau fjögur börn; 2) Magnús
Helgi, bifvélavirki og vélsmíða-
meistari á Indriðastöðum í Skorra-
dal, f. 29.6. 1947, var kvæntur Sig-
ríði Stefánsdóttur, símritara á
Seyðisfirði, og eiga þau tvö börn, er
í sambúð með Inger Helgadóttur; 3)
Ásdís, skrifstofumaður í Reykjavík,
f. 27.1. 1950, gift Sveini Valgeirs-
syni bifreiðastjóra, og eiga þau
fimm börn; 4) Ólafur Már, deildar-
stjóri hjá Bræðrunum Ormsson, f.
29.11. 1953, búsettur á Seltjarnar-
nesi, var kvæntur Maríu Ólafsdótt-
ur og eignuðust þau þrjú börn og
eru tvö þeirra á lífi en er nú kvænt-
ur Sigrúnu Kristínu Ægisdóttur
hárgreiðslumeistara og eiga þau
saman tvö börn auk þess sem hún á
fyrir tvö börn. Alls eru því barna-
börnin orðin 16 og barnabörnin 25.
Sigurður stundaði nám við Al-
þýðuskólann á Eiðum 1928–30 og
Látinn er í hárri elli Sigurður
Magnússon frá Þórarinsstöðum,
tengdafaðir minn. Æviágripi hans
verða gerð skil annars staðar, en hér
er send hinsta kveðja með þakklæti
fyrir nær hálfrar aldar góð kynni og
margar ánægjulegar samverustund-
ir.
Sigurður kom mér þegar í upphafi
fyrir sjónir sem sérlega vandaður
maður í alla staði. Hann var áhuga-
maður um þjóðlegan fróðleik og sögu,
menn og málefni, og þekkti ótrúlega
marga sem hann hafði kynnst við
störf sín að þessum áhugamálum sín-
um. Hann gerði sér margar ferðir til
Reykjavíkur til að geta stundað fræði
sín á Þjóðskjalasafni, Örnefnastofnun
og víðar þar sem fróðleik var að finna.
Aldrei heyrðist hann minnast á konur
og menn sem hann kynntist á lífsleið-
inni öðruvísi en sómakonur og af-
bragðsdrengi, engum var nokkurn
tíma hallmælt. Það leiðir vitanlega af
sjálfu sér þar sem líkur sækir líkan
heim, og trúi ég því að Sigurður hafi
engum kynnst vel nema afbragðs-
góðu fólki. Það var líka einhvern veg-
inn mannbætandi að vera samvistum
við Sigurð og laðaði hann þannig að
sér bæði börn og fullorðna. Þau börn
okkar Þórunnar sem dvöldust lang-
tímum saman á sumrin hjá afa og
ömmu á Seyðisfirði töluðu mikið um
hve gott væri að vera þar. Eitt þeirra,
Guðrún, sem búsett er í Svíþjóð og á
ekki heimangengt biður fyrir góðar
kveðjur með innilegu þakklæti fyrir
allar samverustundirnar. Þrátt fyrir
fremur alvarlegt yfirbragð og fram-
komu var mjög stutt í glettnina hjá
Sigurði, en það var á sama veg.
Glettnin bitnaði aldrei á öðrum, sner-
ist yfirleitt ekki um menn, heldur
broslega atburði og málefni. Það var
jafnvel síðastliðið sumar þegar við
hjónin heimsóttum hann á Sjúkrahús-
ið á Seyðisfirði að hann hafði orð á því
að eitthvað hefði misfarist í bókhald-
inu hjá Sankti Pétri. Pétur ætti að
vera löngu búinn að koma og sækja
hann. Orðinn níutíu og fimm ára gam-
all, sjónin döpur og stundirnar í rúm-
inu sífellt fleiri gerðu það að verkum
að Sigurður var mjög tilbúinn að
kveðja þennan heim. Það mátti jafn-
framt vel finna það á honum hve hann
hlakkaði til að hitta Hönnu sína hand-
an móðunnar miklu þótt ekki hefði
hann beint orð á því.
Fyrir hönd barna Sigurðar og ann-
arra aðstandenda er hér komið á
framfæri innilegu þakklæti til alls
starfsfólks Sjúkrahússins á Seyðis-
firði fyrir frábæra umönnun Sigurðar
og Jóhönnu meðan hennar naut við.
Þau höfðu dvalist á sjúkrahúsinu síð-
ustu ár ævinnar.
Far þú í friði, með bestu óskum um
góða ferð.
Þinn tengdasonur,
Finnur.
Afi minn, Sigurður Magnússon frá
Þórarinsstaðaeyrum, hefur haldið til
fundar við Pétur á himni og félaga
hans. Aðeins eru liðin tvö ár síðan ást-
kær eiginkona hans Guðrún Jóhanna
Magnúsdóttir (amma) féll frá, en þau
höfðu verið gift lengur en margir fá
lifað án þess að skugga bæri á þeirra
sambúð. Þau voru bæði ljóðaunnend-
ur og kunnu hvort um sig ógrynni
ljóða og sagna frá gömlum tíma. Ég
bjó við þá gæfu í æsku að eiga afdrep
hjá ömmu og afa. Þar kenndi afi mér
t.d. skák og ljóðagerð. Alltaf kom
hann eins fram við börn og fullorðna,
af virðingu og einlægni. Saman klifum
við fjöllin sem umkringja Seyðisfjörð
og var með ólíkindum hvað afi hafði
orku og áhuga til náttúruskoðunar og
skráningar örnefna og lífríkis sem
varð á vegi hans þótt hann væri þá
kominn á áttræðisaldur. Þá sagði
hann mér á sinn einstaka hátt frá vísu
sem Páll Ólafsson skáld skellti á
vinnumann sinn, hún var svona:
Nú er úti fannafans
farðu að moka snjóinn,
annaðhvort til andskotans
eða þá í sjóinn.
Skemmtileg munnmælasaga frá
lokum 19. aldar fylgdi með.
Páll var í kaupstað með tóman kút,
þegar kaupmaður kallar á hann og
biður um vísubotn. Kaupmaðurinn
var skotfæralaus og orti:
Ekkert púður, engin högl,
ekkert til að skjóta fugl?
Páll fékk gambra í kútinn fyrir að
bæta við:
Þetta er mikið bragarbögl
mér blöskrar sjálfum þetta rugl.
Þegar afi sagði mér svona gullkorn
og rak upp óstöðvandi hlátur með
gleðitárum sem fylgdu alltaf með
fann ég að afi bar jafna virðingu fyrir
börnum og fullorðnum og byggði um
leið upp barnabörnin sín hvert af öðru
með ósvikinni ást og virðingu og óbil-
andi trú. Ég heimsótti afa ásamt fjöl-
skyldu minni nú í sumar og enn var
hann að segja svona sögur. Fór með
ljóð sem hann hafði kunnað í 90 ár og
sagðist ekki gleyma svo glatt því sem
hann hefði eitt sinn lært. Amma og afi
voru af kynslóð sem sárt verður sakn-
að. Kynslóð sem gat unað við lítið sem
ekkert, en kunni samt að kveikja bros
og gleði með einföldum sögum eða
vísum eða bara hlýlegu spjalli.
Valgeir Sveinsson.
Nú er afi minn fallinn frá, 95 ára
gamall.
Hann afi var enginn venjulegur afi.
Fyrir mér var hann hinn fullkomni afi
og þótti mér alveg óendanlega vænt
um hann. Þar sem ég var svo heppin
að búa í næsta húsi við ömmu og afa á
mínum fyrstu 9 æviárum þá gat ég
heimsótt þau á hverjum degi og
stundum oft á dag. Mér fannst alltaf
gaman að vera niðri hjá afa í bóka-
herberginu hans og hlusta á hann
segja mér sögur. Afi hafði gaman af
söng og oft tókum við lagið saman.
Hann afi var mikill viskubrunnur
og oft gleymdi maður sér við að hlusta
á hann. Einnig var hann mikill húm-
oristi og oftar en ekki sá hann spaugi-
legu hliðarnar á hlutunum.
Til dæmis safnaði hann öllum grín-
myndum Sigmunds úr Mogganum
sér til ánægju.
Hann var hagmæltur og orti hann
oft skemmtilegar vísur um atburði
líðandi stundar.
Ég þakka Guði allan þann tíma sem
ég fékk að eiga með afa mínum Ég
kveð hann með einlægan söknuð í
hjarta
Alda Mjöll Sveinsdóttir.
Elsku Siggi afi.
Takk fyrir allar yndislegu stund-
irnar á Seyðisfirði.
Minningin um afa, sitjandi við
skrifborðið sitt í Dröfn, umvafinn
bókum, er sterk. Afi ritaði mikið af
heimildum og má segja að hann hafi
verið sagnfræðingur af guðs náð og
átti hann auðvelt með að fanga at-
SIGURÐUR
MAGNÚSSON
Kveðja frá Úr-
smiðafélagi Íslands
Í dag kveður fá-
mennt fagfélag elsta
félaga sinn. Er Úr-
smiðafélagi Íslands ljúft og skylt að
minnast Ólafs Tryggvasonar úr-
smíðameistara.
Ólafur Tryggvason nam úrsmíði á
árunum 1927–1931 hjá Magnúsi
Benjamínssyni úrsmíðameistara,
miklum hagleiks- og uppfinninga-
manni. Lauk hann sveinsprófi 1933
og fékk meistararéttindi 1935. Ólaf-
ur starfaði hjá fyrirtæki Magnúsar
til ársins 1976 er Ólafur ásamt öðr-
um hluthöfum þess ákvað að leggja
ÓLAFUR
TRYGGVASON
✝ Ólafur Tryggva-son fæddist á
Seyðisfirði 24. nóv-
ember 1910. Hann
lést á Landakotsspít-
ala 16. nóvember síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Dóm-
kirkjunni 25. nóvem-
ber.
starfsemi Magnúsar
Benjamínssonar úr-
smiðs niður og hætta
rekstri. Flutti Ólafur
þá verkstæði þess á
heimili sitt og starfaði
þar að fagi sínu eftir
það.
Ólafur var ritari Úr-
smiðafélags Íslands í
tólf ár og sótti á þeim
tíma mörg Norður-
landaþing úrsmiða
ásamt því að hann var
lengi í prófnefnd úr-
smiða. Í þakklætis- og
virðingarskyni fyrir
störf fyrir úrsmíðafagið var Ólafur
sæmdur heiðurspeningi Nordisk
Urmager Forbund ásamt gullmerki
Úrsmiðafélags Íslands.
Úrsmiðafélag Íslands sendir börn-
um Ólafs og aðstandendum þeirra
innilegustu samúðarkveðjur.
Við kveðjum með þakklæti úr-
smíðameistarann Ólaf Tryggvason.
Frank Ú. Michelsen,
formaður Úrsmiðafélags
Íslands.
Þökkum auðsýnda samúð og virðingu við
minningu
PÉTURS ÞÓRSSONAR,
Marbakkabraut 38,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir eru færðar Heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins.
Hulda Finnbogadóttir,
Hilma Hólmfríður Sigurðardóttir,
Þórný Pétursdóttir, Baldur Bragason,
Atli Mar Baldursson,
Þór Pétursson,
Guðrún Pétursdóttir,
Rán Pétursdóttir.
Ástkær fósturmóðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og frænka,
INGIBJÖRG J. HELGADÓTTIR
frá Patreksfirði,
verður jarðsungin frá Garðakirkju, Álftanesi,
mánudaginn 6. desember kl. 13.00.
Sigurður Steingrímsson, Gísli Steingrímsson,
Ólöf L. Steingrímsdóttir, Jón Steingrímsson,
Kristinn J. Gíslason, Helga Pálsdóttir,
Hrönn Pálsdóttir, Helgi Pálsson
og fjölskyldur þeirra.
Kæri litli bróðir.
Með örfáum orðum vil
ég kveðja þig og
þakka allar samveru-
stundirnar í bernsku
heima í fallegu sveit-
inni okkar og ekki síð-
ur hér fyrir sunnan eftir að við urð-
um fullorðin og eignuðumst okkar
eigin heimili og fjölskyldur. Margs
er að minnast en ég segi bara takk,
takk fyrir mig og mitt fólk, því að
heimili ykkar Laufeyjar, fyrst í
Blesugrófinni, síðan á Bústaðaveg-
inum og síðan í Hólmgarðinum,
stóð okkur ætíð opið og þangað var
ÞÓRÐUR
JÓNSSON
✝ Þórður Jónssonfæddist á Brekku
í Aðaldal 9. septem-
ber 1927. Hann lést á
Landakotsspítala 14.
október síðastliðinn
og var útför hans
gerð í kyrrþey að
ósk hins látna.
notalegt að koma og
yndislegt og traust-
vekjandi þegar þú
tókst mig í þinn breiða
faðm því að það gerðir
þú alltaf þegar ég kom
til ykkar.
Ég mun alltaf vera
þakklát fyrir að hafa
getað heimsótt þig í
löngum og erfiðum
veikindum og til síð-
ustu stundar.
Dætur mínar og
fjölskyldur þeirra
þakka ykkur Laufeyju
liðin ár og alla ykkar
vináttu til þeirra. Hafið Guðs þökk
fyrir allt og alla á liðinni langri
ævi.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til Laufeyjar og fjölskyldu
hennar.
Hvíl í friði, litli bróðir.
Þín litla systir,
Kristín Jónsdóttir.