Morgunblaðið - 26.01.2005, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elín KatrínGuðnadóttir
fæddist í Stykkis-
hólmi 15. mars 1945.
Hún lést á LSH við
Hringbraut 17. jan-
úar síðastliðinn. Móð-
ir hennar var Helga
Guðnadóttir, f. 3. jan-
úar 1928, d. 11. des-
ember 1979, og fóst-
urfaðir var Marteinn
Jónasson fv. skip-
stjóri, f. 28. septem-
ber 1916, d. 14. októ-
ber 1987.
Systur Elínar
Katrínar eru: Hafdís Magnúsdótt-
ir, gift Magnúsi S. Magnússyni,
börn þeirra eru Helga Bryndís og
Ragnar Ingi, og Jóhanna H. Mar-
teinsdóttir, gift Smára Hilmars-
syni, börn þeirra eru Marteinn
Ingi og Thelma.
Fyrri maður Elín-
ar Katrínar var
Hörður Heiðar Jóns-
son, þau slitu sam-
vistir. Sonur þeirra
er Bjarki Heiðar,
maki Guðmunda
Jónsdóttir, dætur
þeirra eru; Guðný
Svava, Heiðdís
María og Elín Katr-
ín.
Seinni maður El-
ínar Katrínar er
Bjarni Gunnarsson
skipstjóri. Börn
þeirra eru Helgi Már, unnusta
Linda Rut Svansdóttir, og Rúna
Lísa.
Útför Elínar Katrínar fer fram
frá Búðakirkju í Staðarsveit í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Ella systir.
Stríðinu er lokið, hetjuleg barátta
þín við krabbameinið tók ekki lang-
an tíma. Við vissum að þetta yrði
erfitt en ekki grunaði okkur að
þetta yrði svona stutt, tók ekki
nema sex mánuði.
Þú kenndir okkur svo margt á
þessum mánuðum og síðustu vikuna
lærði ég meira en á mörgum árum.
Það hugrekki og æðruleysi sem þú
sýndir var með ólíkindum og alltaf
vissi ég hvert svarið yrði þegar ég
spurði þig hvernig þú hefðir það.
Svarið var ávallt: „Ég er stálslegin,
það er ekkert að mér.“
Þú kenndir okkur hvað það er
nauðsynlegt að eiga fjölskyldu sem
getur staðið þétt saman á svona
stundum og í mínum huga er eng-
inn efi að þú vildir gefa okkur þessa
viku í lokin til að undirbúa okkur í
sameiningu, undir styrkri stjórn
Bemba. Hann stóð eins og klettur í
brúnni og vék aldrei frá og bar líð-
an þína og okkar allra mjög fyrir
brjósti.
Á meðan á veikindunum stóð
misstir þú aldrei þitt einkenni sem
var húmorinn. Alltaf svaraðir þú
okkur með einhverju gríni eða
glensi, alveg sama hversu þjáð þú
varst, og reyndum við að halda
þeim anda allan tímann sem við sát-
um hjá þér síðustu vikuna. Þú hefur
örugglega verið hlæjandi að öllu
þessu gríni okkar, allt þar til yfir
lauk.
Þó 20 ára aldursmunur væri á
okkur þá talaðir þú alltaf við mig
eins og við værum jafnaldrar þó
stundum segðir þú við mig að ég
væri nú „lillan“ af okkur systrunum
og minntir mig á ýmis atvik úr
bernsku þegar þú varst að passa
mig, litla barnið.
Oft var glatt á hjalla þegar við
systurnar þrjár, þú, ég og Hafdís,
hittumst yfir kaffibolla. Þá flugu
margar grínsögurnar og rifjuðum
við iðulega upp ýmis prakkarastrik
sem við höfðum framkvæmt saman
eða hver við aðra. Þar varst þú yfir-
leitt fremst í flokki.
Þú tókst að þér að „reyna“ að
kenna mér réttu handtökin í fisk-
vinnslu þegar ég var ung að árum,
þú vildir að ég lærði þetta því okkur
væru þessi handbrögð í blóð borin.
Þú varst óþreytandi að standa með
mér dag eftir dag og sýna mér
hvernig þetta væri gert. Ekki var
nú bónusinn mikill hjá okkur það
sumarið enda gekk mér ákaflega
illa að ná þessum fimu handbrögð-
um sem þú kunnir svo vel. En ekki
gafst þú upp á mér, litlu systur. Þú
sagðist viss um að þetta tækist fyrir
rest.
Það er mikil sorg og söknuður í
hjörtum okkar allra en við ætlum
að standa þétt saman og styðja
hvert annað. Við Smári skulum eftir
fremsta megni reyna að hjálpa
Bemba og krökkunum þau þungu
spor sem framundan eru.
Hetja er fallin frá, ættmóðirin
sjálf eins og við kölluðum þig oft, og
við hin tökum ofan og lútum höfði.
Mig langar að þakka öllu því
yndislega hjúkrunarfólki og starfs-
fólki sem starfar á deildum 11E og
11G á Landspítalanum við Hring-
braut fyrir þá góðu umönnun sem
það veitti Ellu þann tíma sem hún
dvaldi þar og ekki síður þá hlýju og
hjálpsemi sem það sýndi okkur fjöl-
skyldunni síðustu vikuna sem við
vorum hjá henni.
Guð geymi okkur öll.
Þín systir,
Hanna Dóra.
Ella Kata er dáin, það er komin
kveðjustund, nú svo löngu áður en
nokkur er tilbúinn til að kveðja.
Við hugsum til baka og þökkum
þær stundir sem við áttum saman
og þær góðu minningar sem við eig-
um eftir.
Það er mikil gæfa þegar fólk
finnur ástina, og eignast um leið
sinn besta vin og félaga, það hlotn-
aðist Ellu og Bemba. Ella var svo
skemmtileg og spaugsöm, hún gat
alltaf kallað fram bros, og Bembi,
þessi trausti klettur í hafinu, það
var eins og þau löðuðu fram það
besta hvort hjá öðru. Þau komu sér
upp fallegu húsi í Rifi og sést þar í
verki hve samhent þau voru. Þau
nutu þess að búa sér og sínum nota-
legt heimili, þar sem gömlu góðu
gildin voru í heiðri höfð. Ella naut
þess að geta verið heima og snúist í
kringum Bemba og börnin sín, hún
bar þau öll á höndum sér, var alltaf
til staðar og hugsaði fyrir öllu. Og
við sem áttum leið um gátum alltaf
komið við í kaffi, gott spjall og vel
útilátið af brosi og bakkelsi. Það
geislaði af Ellu gleðin þegar hún
sagði frá afrekum krakkanna, þótt
hún reyndi að setja upp alvarlegan
svip þegar prakkarastrikin bar á
góma, þá átti hún mjög erfitt með
að leyna brosinu, hún hafði svo
gaman af uppátækjunum og axar-
sköftunum sem þau gátu fundið upp
á, fjölskyldan hennar var henni allt.
Okkur var öllum brugðið í sumar
þegar það varð ljóst að „ótuktin“
hafði gert sig heimakomna hjá Ellu
Kötu. Enn vanmáttugri erum við nú
þegar Ella hefur lotið í lægra haldi
fyrir þessum vágesti, þrátt fyrir
hetjulega baráttu með fjölskylduna
sér við hlið.
Elsku Bembi, Ella gaf þér yndis-
lega fjölskyldu og ómetanlegar
minningar sem þú átt nú eftir þegar
hún hverfur á braut. Missirinn er
mikill og söknuðurinn sár, en við
biðjum góðan Guð að gefa öllum
ástvinum Ellu styrk til að lifa með
sorginni án þess að hún skyggi á
góðar minningar um yndislega eig-
inkonu, mömmu, ömmu, tengda-
mömmu, systur, mágkonu, frænku
en ekki síður góðan vin og
skemmtilegan félaga, konu sem
stóð með sínum gegnum súrt og
sætt.
Ellu Kötu kveðjum við öll með
söknuði og þökkum fyrir allt og allt.
Algóður Guð þín gætir nú,
hann gefur okkur styrk
og veitir öllum von og trú
er veröldin er myrk.
Hann lýsir leið á lífsins braut
og ljósið þerrar tár.
Hann sefar sorg, hann linar þraut
hann læknar hjartasár.
Hans elsku þiggjum þúsundfalt
þá ást sem felst í trú.
Við kveðjum þig og þökkum allt
þig drottni felum nú.
(Eva Ásrún Albertsdóttir.)
Tengdafjölskyldan
frá Böðvarsholti.
Nú þegar dimmasta skammdegið
er að baki og daginn farið að lengja
kvaddi þennan heim frænka mín og
vinkona, hún Elín Katrín, eða Ella
Kata eins og ég hef alltaf kallað
hana. Við kynntumst sem litlar
stúlkur í Hrísdal hjá ömmu minni
og afa. Þar var hún um nokkurra
ára skeið með móðurafa sínum,
Guðna, en amma mín, hún Margrét
í Hrísdal, var ömmusystir Ellu
Kötu. Í heimsóknum mínum í Hrís-
dal var það tilhlökkunarefni að hitta
frænku mína. Mér fannst hún svo
skemmtileg og þá fékk ég að fara
upp á loftið, þar sem hún hafði her-
bergi með afa sínum. Fyrir ferm-
ingu fór Ella Kata til Reykjavíkur
til móður sinnar og þá slitnaði þráð-
urinn um þó nokkurn tíma. En allt-
af vissi ég hvar hún var, þótt ekki
hefðum við samband.
Aftur áttu leiðir okkar eftir að
liggja saman, þegar hún kemur
vestur í Staðarsveit í vinnu. Þar
kynnist hún sínum góða lífsföru-
naut, honum Bjarna frá Böðvars-
holti, og flytja þau vestur í Rif, þar
sem Bjarni gerðist skipstjóri. Þar
bjó hún honum og börnunum, þeim
Helga Má og Rúnu Lísu, gott heim-
ili.
Á heimili þeirra Ellu Kötu og
Bemba var gott að koma. Þar var
spjallað um menn og málefni og
ekki kom maður að tómum kof-
unum hjá Ellu Kötu, hún hafði
ákveðnar skoðanir og ekki síður
skemmtilegar á öllu sem um var
rætt. Hún hafði einstakan hæfileika
til að sjá alltaf skemmtilegu hlið-
arnar á öllum málum, sagði
skemmtilega frá og hafði svo smit-
andi hlátur, að allir hrifust með.
Mörg voru þau kvöldin sem við töl-
uðumst við í síma og alltaf var mað-
ur í góðu skapi þegar símtalinu
lauk. Margar ferðirnar voru einnig
farnar út í Rif og alltaf var maður
velkominn. Þá var yndislegt að sitja
í sólskálanum hjá þeim hjónum og
spjalla yfir kaffibolla með Snæfells-
jökul og allan fjallahringinn í kring.
Hún Ella Kata var afskaplega
vinmörg og margir komu í heim-
sókn til hennar. Kom það til af því
að hún átti svo gott með að tala við
alla og var svo mikill félagi, allir
fóru glaðir af hennar fundi.
En nú er skarð fyrir skildi. Ekki
eru nema sex mánuðir frá því að
hún greindist með illkynja sjúkdóm.
Hún var því að mestu á sjúkrahúsi
frá því í endaðan ágúst. Alltaf var
hún vongóð og reyndi að halda í
vonina um að kraftaverkið gerðist,
undir niðri veit ég að hún var með-
vituð um að hverju drægi.
Elsku Ella Kata, ég er þakklát
fyrir þá stund, sem við áttum sam-
an nokkrum dögum fyrir andlát
þitt, þá varst þú hress, en næsta
dag varst þú orðin fársjúk.
Elsku Bjarni, Rúna Lísa, Helgi
Már, Bjarki og fjölskylda, þið eigið
öll góðar og skemmtilegar minn-
ingar um ykkar elskulegu eigin-
konu, móður, systur, ömmu og vin,
sem mildar ykkur sorgina og verð-
ur ykkur ljós á veginum framundan.
Kæra frænka, hafðu þökk fyrir
allt og guð geymi þig.
Gréta.
Elsku Ella frænka.
Það er svo margt sem ég get
skrifað til minningar um þig.
Ég man svo vel eftir þegar ég fór
stundum til þín á sumrin þegar ég
var yngri og var hjá ykkur í viku
eða svo. Þá var nú margt sem við
gerðum saman, þú og ég. Fórum í
búðina, skoðuðum kríurnar, fórum í
bíltúra, berjamó og margt fleira.
Þú sýndir mér Rif og sveitina alla
og fræddir mig um alla mögulega
hluti.
Þú varst alltaf svo hress og
skemmtileg og hafðir gaman af öllu
gríni og glensi. Alltaf þegar þú
hringdir heim og ég svaraði, þá
spurðir þú mig hvað væri að frétta
af mér, hvað ég væri að gera og
hvernig gengi. Þú hafðir áhuga á
því öllu. Ég á alltaf eftir að sakna
þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín systurdóttir,
Thelma.
Ég trúi varla að þú sért farin en
nú ertu komin á betri stað. Seinustu
mánuðir hafa verið erfiðir og lítið
um gleðidaga og því þakka ég fyrir
stundirnar sem við áttum saman
annan í jólum. Ég man þegar ég var
yngri og kom alltaf vestur á sumrin
til ykkar. Mér fannst Rif vera nafli
alheimsins, og þegar það kom að
því að fara aftur heim vildi ég það
engan veginn. Ég þakka fyrir allar
samverustundirnar og ferðalögin
sem ég fór með ykkur í. Mér finnst
svo sárt að hugsa til þess að sjá þig
ekki aftur og sakna þín gífurlega.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég elska þig að eilífu. Þín systur-
dóttir,
Helga Bryndís.
Í dag kveðjum við góða vinkonu
og samstarfskonu Elínu Katrínu
Guðnadóttur sem lést 17. janúar sl.
eftir stutta en erfiða sjúkdómslegu.
Ella Kata hóf störf hjá Sjávariðj-
unni Rifi sumarið 1997 og setti hún
fljótt mark sitt á andrúmsloftið með
sinni einstöku glaðværð. Hún hafði
góða kímnigáfu og hafði alltaf
hnyttnar athugasemdir og tilsvör á
reiðum höndum.
Á kaffistofunni sem og annars
staðar var hún hrókur alls fagn-
aðar. Hún hafði brennandi áhuga á
þjóðmálum, fylgdist vel með og
hafði ákveðnar skoðanir. Hún vildi
hag sinnar heimabyggðar sem
mestan og lét sig varða það sem þar
var efst á baugi hverju sinni. Deilur
og þras var ekki að hennar skapi og
beitti hún sér fyrir sáttum ef svo
bar undir.
Sumarið 1999 dvöldu hjá okkur
daglangt franskir kvikmyndagerð-
armenn sem voru að gera heimild-
armynd um Halldór Laxness.
Beindu þeir vélum sínum oftast að
Ellu Kötu og í myndinni líkja þeir
henni við Sölku Völku. Þessi minnig
yljar okkur nú um hjartarætur.
Síðasta samverustund okkar með
henni var í óvissuferð fyrirtækisins
sl. sumar inn í eyjar. Þar lék Ella
Kata á als oddi, sagði gamansögur
og reytti af sér brandara.
Ella Kata tók veikindum sínum af
miklu æðruleysi og þótt hún sjálf
væri fársjúk síðustu vikur var henni
umhugað um hvernig aðrir hefðu
það.
Við þökkum Ellu Kötu samfylgd-
ina og samstarfið, hennar verður
sárt saknað.
Elsku Bembi, Helgi Már, Rúna
Lísa og aðrir aðstandendur, megi
Guð vaka yfir ykkur og veita ykkur
styrk á erfiðum tímum.
Samstarfsfólk
Sjávariðjunni Rifi hf.
Elsku Ella Kata.
Ég vil kveðja þig með fáeinum
orðum og þakka þér fyrir allar sam-
verustundirnar. Þú varst svo mikið
hjá okkur hjónum í Stykkishólmi, til
að hjálpa mér að passa börn, fara í
sendiferðir og bara vera hjá mér,
því vegna vinnu eiginmanns míns
var ég oft ein með vaxandi barna-
hóp. Þú varst ekki gömul þegar þú
komst fyrst, tæplega 10 ára, og svo
af og til fram að unglingsárunum.
Okkur þótti gott að hafa þig svona
stálpaða stelpu og þú varst sannur
gleðigjafi, alltaf í góðu skapi og allt-
af til í smáprakkaraskap. Ég man
þegar ég sendi þig og Þuríði vin-
konu þína með nesti í beitiskúrinn
til bónda míns, þá var nú hug-
myndaflugið í lagi og voru karlarnir
í skúrnum lengi hlæjandi á eftir og
höfðu á orði að þessar litlu hnátur
yrðu einhvern tímann miklar val-
kyrjur.
Ég þakka þér allar heimsóknirn-
ar þegar þið Hörður bjugguð í
Grundarfirði og þú keyrðir leigubíl.
ELÍN KATRÍN
GUÐNADÓTTIR
Ég elska þig amma Ella og
mig langar að kyssa þig oft.
Bless.
Elín Katrín.
Góði Guð. Passaðu ömmu
uppi á himni og láttu henni líða
vel hjá þér. Viltu skila bæninni
til hennar og viltu láta mig sjá
ömmu einn dag á lífi og ekki
vera veika. Sérstaklega leyfðu
mér að knúsa og kyssa hana.
Viltu láta pabba, afa Bemba,
Helga, Rúnu, Lindu, mömmu,
Ellu litlu, Guðnýju og öllum
sem amma Ella þekkti líða vel.
Amen.
Heiðdís María.
Elsku Ella Kata.
Nú hefur þú kvatt eftir erfið
veikindi. Takk fyrir það sem þú
gafst okkur, með því að vera þú
sjálf. Þú varst ekki allra, en við
eigum margar góðar minn-
ingar, um skemmtilegar sam-
verustundir með þér.
Guð geymi þig og vaki yfir
eiginmanni þínum, börnunum
og fjölskyldunni allri.
Þess óska þínir kunningjar,
Arnheiður og Kristján.
HINSTA KVEÐJA
Útför ástkærrar móður okkar,
KRISTÍNAR J. ÞORSTEINSDÓTTUR
frá Eskifirði,
síðast búsett í Reykjavík,
fer fram frá Fella- og Hólakirkju fimmtudaginn
þann 27. janúar klukkan 15.00.
Marteinn Þór Viggósson, Perla Guðmundsdóttir,
Þorsteinn Freyr Viggósson, Gytte Viggósson,
Kristín Ágústa Viggósdóttir, Birgir Dýrfjörð,
Sigurður Líndal Viggósson, Bryndís Sigurjónsdóttir,
Sigvaldi Viggósson, Þórunn Guðmundsdóttir,
Unnur Rósa Viggósdóttir, Eiríkur Þorsteinsson,
Sigfús Smári Viggósson, María Guðmundsdóttir,
Haukur Viggósson, Sigríður Sigurðardóttir,
Anton Viggó Viggósson, Katrín Stefánsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.