Morgunblaðið - 05.03.2005, Blaðsíða 77

ættu að hjálpast að við að sinna gestunum
svo veislan verði sem ánægjulegust. Hafið
ekki áhyggjur af því hvort þið hagið ykkur
rétt. Notið bara heilbrigða skynsemi og
hyggjuvitið. Allir gera mistök, og sjálfur
geri ég oft mistök í veislum og það er allt í
lagi. Aðalatriðið er að vilja öðrum vel, hvort
sem það er Ína besta uppáhaldsfrænka eða
Runki sem er alltaf svo geðvondur. Hvort
aðrir eru kurteisir er svo þeirra mál.
Fermingarbarnið getur haft til eftirfar-
andi atriði til hliðsjónar:
1) Boðskort
Flest fermingarbörn eru leikin í að setja
ýmislegt upp í tölvunni og boðskort ættu
ekki að vefjast fyrir þeim. Gott er að senda
þau með u.þ.b. fjögurra vikna fyrirvara,
svo allir geti tekið tímann frá. Taka þarf
fram tilefnið, tíma og stað með leiðbein-
ingum ef þörf er á. Einnig má setja „Svar
óskast sem fyrst í síma eða á netfang …“
neðst; það er til þæginda að vita hve margir
koma.
Ágætt er að kortið sé með persónulegum
texta, en gætið þess að skrifa ekki: „Þér/
ykkur er boðið.“ Það minnir á umsókn-
areyðublað frá einhverri stofnun. Enginn
vandi er að gera tvenns konar boðskort,
annað fyrir einstakling og hitt í fleirtölu.
Nýleg mynd má gjarnan fylgja með, en það
er orðið ansi þreytt að setja smá-
barnamynd.
Að síðustu er ráðlegt að vera viss um að
nöfn séu hárrétt stöfuð og heimilisföng
rétt, með hjálp símaskrár.
2) Samskipti við veislugesti
Ungi gestgjafinn á að taka á móti gest-
unum, bjóða þá velkomna, þakka fyrir gjaf-
irnar, ef um þær er að ræða, taka yfirhafnir
af þeim, vísa þeim til stofu o.s.frv. Hann á
að vera sýnilegur alla veisluna og hafa mál-
bragð við alla gesti. Í lok veislunnar er svo
nauðsynlegt að fylgja gestunum til dyra
ásamt foreldrum sínum og þakka aftur fyr-
ir sig.
Í fyrra fór vinkona mín í veislu, þar sem
fermingardrengurinn kom til dyra og tók
við gjöfinni, en var jafnskjótt horfinn á
braut. Vinkona mín sá hann varla allt boð-
ið, því hann var inni í herbergi með vinum
sínum í tölvuleik. Vinkona mín varð fúl því
henni fannst þetta meira eins og skipti á
gjöf og veitingum en fermingarveisla og
það er dálítið til í því.
3) Ávarp
Hæfilegt er að bjóða upp á veitingar
u.þ.b. hálftíma eftir að boðið hefst, hvort
sem allir eru komnir eða ekki. Þeir sem
mæta á réttum tíma eiga ekki að gjalda
fyrir ókurteisi þeirra sem koma of seint.
Það er mjög flott ef fermingarbarnið
hefur lítið ávarp tilbúið til þess að bjóða
gestina velkomna og biðja þá að gjöra svo
vel. Það þarf ekki að vera langt og gæti
efnislega verið t.d. á þessa leið: „Kæru
gestir! Mig langar að þakka fyrir að þið
skylduð öll koma til að samgleðjast mér í
dag og vona að við eigum góða stund sam-
an. Að svo mæltu langar mig að biðja ykk-
ur að gjöra svo vel og þiggja veitingar.“
Best er auðvitað að ungi gestgjafinn
setji sinn eðlilega, persónulega blæ á það
og gjarnan má bæta við smáhúmor, t.d.
lýsingu á hvað fjölskyldan hafi verið sveitt
í gærkvöldi.
Ef fermingarbarnið treystir sér ekki til
að standa upp fyrir framan alla er gott að
fá mömmu eða pabba til að standa þá við
hliðina á sér.
4) Skemmtiatriði
Ef fermingarbarnið langar að sýna list-
ir sínar getur það verið mjög skemmtilegt,
en alltaf þarf að athuga að hafa slík atriði
ekki löng í veislum.
Gaman getur verið að biðja nákominn
ættingja fyrirfram um að undirbúa smá-
ræðu. En góð tækifærisræða er stutt og
helst skemmtileg. Hún getur fjallað um
fermingu hans sjálfs, góð ráð út í lífið,
spaugileg atvik í lífi nýfermda barnsins
o.s.frv.
Þá er gott að hugsa fyrir annarri af-
þreyingu, eins og t.d. litlu sönghefti, og
gott er að biðja einhvern gest fyrirfram
um að leika undir. Góðir samkvæmisleikir
eru líka góður kostur, og þá er best að losa
sig við alla spéhræðslu. Það er frábær eig-
inleiki að geta gert grín að sjálfum sér. Við
val á leikjum skal muna að góðlátlegt grín
er alltaf best.
5) Gjafir
Það er aldrei háttvísi að ætlast til gjafa,
hvert sem tilefnið er. Fermingarbarn ætti
ekki að skrifa pöntunarlista. Foreldrarnir
vita oftast hvað barnið vanhagar um og
geta komið því áleiðis á laumulegan hátt,
en aðeins ef upplýsinga er óskað. Ekki er
þó við hæfi að nefna mjög dýra hluti.
Hins vegar þarf fermingarbarnið að
hafa ákveðinn stað fyrir gjafirnar og gæta
þess að kortið verði ekki viðskila við gjöf-
ina sem búið er að taka upp. Það auðveld-
ar manni að muna hver kom með hvað og
meira gaman að þakka fyrir hugulsemina.
Smekksatriði er hvort opna beri gjafir í
boðinu sjálfu. Ef það er gert á aldrei að
gera það fyrir framan alla gestina. Hugs-
um okkur að Nína frænka hafi komið með
dansk-íslenska orðabók, en Rósa frænka í
hina ættina íslensk-danska orðabók. Þetta
verður mjög vandræðalegt ef gjafirnar
eru teknar upp fyrir framan alla. Og allra
hallærislegast er að rétta gjafirnar upp og
segja: Þetta er frá Palla frænda og Herm-
ínu! Munum að það er ekki stærð eða
verðmæti gjafarinnar, sem skiptir máli,
heldur góður hugur sem býr að baki.
6) Þakkarkort
Góður siður er að senda þakkarkort,
gjarnan með mynd af sér á fermingardag-
inn. Það getur verið á þessa leið: „Elsku
Sigurbjörg og Atli! Bestu þakkir fyrir
komuna í fermingarveisluna mína. Bókin
á eftir að koma sér rosalega vel. Takk fyr-
ir hugulsemina. Kveðjur í bæinn frá okkur
öllum. Finnur Sveinsson.“ Einnig má
benda á myndir úr veislunni á heimasíðu.
Það er alltaf best að það sé persónulega
orðað og kannski í samræmi við húmor
viðkomandi. Ef peningagjöf hefur borist
er skemmtilegt að tilgreina hvernig hún
verður notuð.
7) Að lokum
Umstangið og veislan eru ekki sjálf-
sagður hlutur og þakklæti skal vera manni
ofarlega í huga, en festum okkur vel í
minni að reyna að halda lífsregluna þá
bestu sem felst í fermingarheitinu. Góða
skemmtun! Þokkalega.
Jón heitinn Pálmason alþingismaður kom
vorið 1971 í fermingarveislu Ívars Páls-
sonar sem hér sést í nýjum sérsniðnum
jakkafötum einsog fullorðinn maður. Í
veislunni flutti Jón frumsamda vísu um
fermingardrenginn:
Þessi er öruggur, ötull og glaður,
umvafinn geislum frá blikandi sól.
Fermingardrengurinn framtíðarmaður
fagnaðar njóti við hamingju skjól.
Sigrún Jónsdóttir fermingarbarn ásamt móður sinni við
glæsilegt hlaðborð 9. apríl 1967.
Fermingarveisla Atla Vigfússonar á skírdag 26. mars
1970. Skólabræður úr Reykjahverfi ásamt ferming-
arbarninu sem er lengst til vinstri.
Ferming Atla 26. mars 1970. Kristjóna Þórðardóttir,
Vigfús Bjarni Jónsson, Sigríður Atladóttir, Sigurveig
Kristjánsdóttir og Björn Gunnar Jónsson.
Karl Ágúst Úlfsson ásamt systrum sínum, Ingu og Lindu í ferming-
arveislunni sinni vorið 1971.
Allir dansa konga og Helgi Einarsson fer fremstur en hin-
ir elta höfðingjann. Úr veislu Guðrúnar Sigurlaugar 1965.
Ragnar Arnalds tók þessa mynd á fermingardaginn sinn vorið 1952. Í veisluna mættu
stúlkurnar (f.v): dönsk vinkona, Brynja Benediktsdóttir, Margrét Eggertsdóttir og
Helga Pálsdóttir. Og drengirnir (f.v) Styrmir Gunnarsson, Júlíus Egilsson, Jóhann
Einvarðsson og Sveinn R. Eyjólfsson.
Morgunblaðið |77