Morgunblaðið - 19.03.2005, Síða 42

42 LAUGARDAGUR 19. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Guðmundur Hafsteinsson:
„Langbesti kosturinn í stöðunni
er að láta TR ganga inn í LHÍ
og þar verði höfuðstaður fram-
halds- og háskólanáms í tónlist í
landinu.“
Hjördís Ásgeirsdóttir: „Ég er
ein af þeim sem heyrði ekki
bankið þegar vágesturinn kom í
heimsókn.“
Vilhjálmur Eyþórsson: „For-
ystumennirnir eru undantekn-
ingarlítið menntamenn og af
góðu fólki komnir eins og allir
þeir, sem gerast fjöldamorð-
ingjar af hugsjón. Afleiðingar
þessarar auglýsingar gætu því
komið á óvart.“
Jakob Björnsson: „Mannkynið
þarf fremur á leiðsögn að halda
í þeirri list að þola góða daga en
á helvítisprédikunum á valdi
óttans eins og á galdrabrennu-
öldinni.“
Jakob Björnsson: „Það á að
fella niður með öllu aðkomu for-
setans að löggjafarstarfi.“
Ólafur F. Magnússon: „Ljóst
er að án þeirrar hörðu rimmu
og víðtæku umræðu í þjóðfélag-
inu sem varð kringum undir-
skriftasöfnun Umhverfisvina
hefði Eyjabökkum verið sökkt.“
Ásthildur Lóa Þórsdóttir:
„Viljum við að áherslan sé á
„gömlu og góðu“ kennsluaðferð-
irnar? Eða viljum við að námið
reyni á og þjálfi sjálfstæð vinnu-
brögð og sjálfstæða hugsun?“
Bergþór Gunnlaugsson: „Ég
hvet alla sjómenn og útgerð-
armenn til að lesa sjómanna-
lögin, vinnulöggjöfina og kjara-
samningana.“
Aðsendar greinar á mbl.is
www.mbl.is/greinar
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið, Kringlunni 1, 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
Í FORYSTUGREIN sinni 17. mars
var Morgunblaðið í vafa um það,
hvaða varanlega lausn ég sæi
vegna Vatnsmýrarinnar og vitnaði
þar í ræðu mína í borgarstjórn 15.
mars. Fyrr í þessari sömu ræðu
svara ég þessu og taldi mig vera að
eyða vafa. Þar sagði: „Í kosn-
ingastefnu okkar sjálfstæðismanna
um flugvallarmálið (fyrir kosningar
vorið 2002) sagði: „Við ætlum að
beita okkur fyrir varanlegri nið-
urstöðu um flugvallarmálið með
viðræðum við ríkisvaldið og aðra
hagsmunaaðila um skipulag í
Vatnsmýrinni og fá þar aukið land-
rými undir blandaða byggð, án
þess að vegið verði að flugöryggi
eða gengið gegn hagsmunum
Reykjavíkur og landsbyggðarinnar
í samgöngumálum.“
Í þessum orðum fólst fyrirheit
um að koma flugvallarmálinu og
skipulagsmálum Vatnsmýrarinnar
út úr pólitískri sjálfheldu R-listans.
Annaðhvort yrði hér flugvöllur,
sem stæðist öryggiskröfur, eða
flugvöllurinn hyrfi úr Vatnsmýr-
inni.
Ég taldi þá og tel enn skyn-
samlegt, að Reykjavíkurborg stofni
til viðræðna við ríkisvaldið um flug-
völlinn og framtíð Vatnsmýrarinnar
með þau efnisatriði að leiðarljósi
sem við sjálfstæðismenn nefnum í
stefnu okkar.“
Mér virðist þessi stefna ekki
vera í samræmi við stefnu Morg-
unblaðsins í málinu, en þetta er
stefna engu að síður og með öllu
óþarft að láta eins og hún tryggi
ekki varanlega lausn á málinu.
R-listinn hefur nú tekið upp
þessa stefnu eins og fram kemur í
nýlegu sameiginlegu minnisblaði
borgarstjóra og samgönguráðherra
um málið.
BJÖRN BJARNASON,
borgarfulltrúi og ráðherra.
Afstaða sjálfstæðis-
manna til
Vatnsmýrarinnar
Frá Birni Bjarnasyni
HVAÐ stendur eiginlega til? Það er
rokkað gegn niðurrifi gamalla húsa
við Laugaveg og umræðan í fjöl-
miðlum er á þá lund að það mætti
halda að það ætti að fara að rífa ann-
að hvert hús við Laugaveg á morg-
un. Eigendur húseigna við Lauga-
veginn eru hissa á þessu uppistandi
enda er í raun verið að berjast gegn
möguleikum þess að gera nauðsyn-
legar umbætur á Laugaveginum og
miðbænum til að auka slagkraft
svæðisins í atvinnurekstri og menn-
ingu.
Sjálfur er ég eigandi hússins við
Laugaveg 28b og er spurður oft á
dag hvenær eigi að rífa húsið.
Hvernig væri að eyða kröftunum
frekar í að bæta menninguna meira
við Laugaveginn, hvetja fólk til að
versla þar, fara út að borða, kíkja á
kaffihús og skoða sýningar í gall-
eríum?
Sjónarmiðum rekstraraðila við
Laugaveginn hefur of lítill gaumur
verið gefinn í þessu máli. Bolli Krist-
insson í Sautján hefur haldið á lofti
skynsamlegum rökum en fleiri
þyrftu að láta heyra í sér. Laugaveg-
urinn og miðbærinn er á uppleið og
þetta skipulag styrkir svæðið og
mun gera það eftirsóknarverðara
fyrir fólk og fyrirtæki.
Ég var ánægður að heyra að Jak-
ob Frímann Stuðmaður vildi ekki
vera með í rokki gegn niðurrifi gam-
all húsa. Ég legg til að frekar verði
rokkað með bættri menningu á
Laugaveginum, hljómsveitir gætu til
dæmis spilað á löngum laugardegi
og fengið þannig fleira fólk í miðbæ-
inn.
MAGNÚS INGI MAGNÚSSON,
veitingamaður,
Sjanghæ veitingahúsi,
Laugavegi 28b, Reykjavík.
Afturhaldsrokk
gegn niðurrifi
Frá Magnúsi Inga Magnússyni
UNDANFARIN ár hafa ná-
grannaþjóðir okkar á Norðurlöndum
boðið hreyfingu sem valkost í með-
ferð og heilsueflingu í heilbrigð-
isþjónustu sinni. Þessi leið hefur gef-
ist vel og í upplýsingum frá
Danmörku kemur fram
að þessi leið hefur
gagnast best sem með-
ferð við æða-, stoðkerf-
is-, efnaskipta-, lungna-
og geðsjúkdómum.
Rannsóknir sýna að
þetta er raunhæfur
kostur en læknar verða
að meta í hverju tilfelli
hvort þessi leið á við
viðkomandi sjúkling,
því ekki er hægt að al-
hæfa um það að hreyf-
ing eigi við alla. Í erindi
sem Ingibjörg Jóns-
dóttir lífeðlisfræðingur hélt á ráð-
stefnu Hugarafls í vikunni kom fram
að rannsóknir sýndu að hreyfing
hefði áhrif á sömu boðefni líkamans
og ýmis lyf svo sem væg geðlyf.
Íslenskir læknar ávísi
á hreyfingu
Nú liggur fyrir Alþingi tillaga mín
og þingmanna úr öllum flokkum um
að heilbrigðisráðherra undirbúi það
að hreyfing geti orðið valkostur í heil-
brigðisþjónustu, sem lækning og í
fyrirbyggjandi tilgangi, þannig að
læknar geti vísað á hreyfingu á sama
hátt og á lyf eða læknisaðgerðir.
Til þess að hægt sé að vísa á hreyf-
ingaráætlanir þurfa þær að vera fyrir
hendi. Við leggjum því til að það verði
metið hvort setja þurfi á laggirnar
nám eða endurmenntun fyrir þá sem
muni hafa umsjón með hreyfingar-,
lífsstíls- eða þjálfunaráætlunum.
Á tímum síhækkandi útgjalda til
heilbrigðiskerfisins, þar sem lyfja-
notkun eykst stöðugt og aðgerðum á
sjúkrahúsum fjölgar ár frá ári, hafa
menn í nágrannalöndum okkar farið
að auka vægi hreyfingar í meðferð
sjúklinga. Í stað þess að læknir skrifi
lyfseðil eða sendi sjúkling í aðgerð á
sjúkrahúsi skrifar hann upp á ráð-
gjafar- og hreyfingaráætlun þar sem
sjúklingurinn getur sjálfur tekist á
við heilsuleysið með eigin atorku.
Leita þarf leiða til að breyta þeirri
hugsun að eina lækningin við kvillum
sé lyf eða læknisaðgerð,
því sjúklingurinn getur
oft breytt heilsufari sínu
sjálfur með breyttu líf-
erni, mataræði og hreyf-
ingu.
Ýmsir menningar-
sjúkdómar sem orsakast
af óheilbrigðu líferni
kosta samfélagið sífellt
hærri fjárhæðir. Það er
ekki aðeins vandamál
einstaklinga heldur
samfélagsins alls. Al-
þjóðaheilbrigðisstofn-
unin telur t.d. offitu vera
annað stærsta heilbrigðisvandamálið
nú á dögum, næst á eftir reykingum.
Hér á landi hefur offita meðal full-
orðinna tvöfaldast á tuttugu árum og
er komin yfir 20% og hjá 9 ára börn-
um fjórfaldaðist hún frá 1978 til 2002.
Ofþyngd hefur líka aukist og eru 65%
fullorðinna hér á landi yfir æskilegri
þyngd. Fjölmargir sjúkdómar eru
fylgifiskar ofþyngdar.
Afleiðingar samfélagsbreytinga
Miklar samfélagslegar breytingar
á síðustu áratugum, tækninýjungar
og líkamlega léttari störf hafa leitt til
minni hreyfingar og orkuþarfar fólks.
Þessi þróun hefur síðan valdið því að
ofþyngd og offita hafa aukist og eru
afleiðingar þessa ástands alvarlegar.
Dauðsföll vegna offitu hafa tvöfald-
ast, kæfisvefn og sykursýki tugfald-
ast, hjarta- og æðasjúkdómar þre-
eða fjórfaldast, hið sama á við um
stoðkerfisverki og slitgigt, ýmis
krabbamein hafa allt að tvöfaldast og
ófrjósemi hefur aukist. Algengir and-
legir fylgikvillar eru síðan þunglyndi,
vanmetakennd, kvíði og félagsfælni.
Offita hefur einnig ýmsar fé-
lagslegar afleiðingar, svo sem einelti,
einangrun og fordóma sem oft verða
til þess að félagsleg staða þessa fólks
verður slæm og er síðan líkleg til að
leiða til örorku.
Offita er ekki aðeins vandi fullorð-
inna heldur eykst hún hjá börnum
þannig að sá vandi er raunverulegt
heilbrigðisvandamál sem á eftir að
verða baggi á velferðarkerfinu í heild
ef ekkert verður að gert. Hreyfing og
hollusta er leið til að sporna við þeirri
þróun.
Kjöraðstæður á Íslandi
Hér á landi eru kjöraðstæður til að
bjóða þennan valkost. Hvergi eru
fleiri sundlaugar en hérlendis og
íþróttaaðstaða góð og ekki fullnýtt
alls staðar. Hér á landi er vel mennt-
að fagfólk sem getur tekið að sér að
veita þá fjölbreyttu þjónustu sem
þyrfti að standa til boða. Vel búnar
líkamsræktarstöðvar eru hér margar
og ættu einnig að geta komið að
þessu verki. Ég tek undir hvatningu
félagsskaparins Hugarafls um að
stjórnvöld gefi hreyfingu meira vægi
í heilbrigðisþjónustunni og hún verði
eitt þeirra úrræða sem sjúklingum
standi til boða. Þá liggur beinast við
að samþykkja þingmál mitt og þing-
manna allra flokka um hreyfingu sem
valkost í íslenskri heilbrigðisþjón-
ustu.
Hreyfing – valkostur
í heilbrigðisþjónustunni
Ásta R. Jóhannesdóttir skrifar
um heilbrigðismál ’Nú liggur fyrir Alþingitillaga mín og þing-
manna úr öllum flokk-
um um að heilbrigðis-
ráðherra undirbúi það
að hreyfing geti orðið
valkostur í heilbrigðis-
þjónustu.‘
Ásta R. Jóhannesdóttir
Höfundur er alþingismaður fyrir
Samfylkinguna í Reykjavík.
EFTIR því sem ég best veit
hefur verið lögð fram þingsálykt-
unartillaga um hálendisveg milli
Reykjavíkur og Akureyrar.
Mér finnst að þeir sem leggja
ofuráherslu á þennan veg gleymi
því að núverandi veg-
ur þjónar fleiru en
leiðinni Akureyri
Reykjavík.
Sumir eiga erindi í
Borgarnes, aðrir á
Blönduós og enn aðr-
ir á Sauðárkrók.
Hálendisvegurinn
gagnast á engan hátt
þessari umferð og
lagning hans mun án
efa tefja vegbætur á
núverandi vegi.
Til er einföld og
ódýr leið í vegagerð,
sem bæði eykur um-
ferðaröryggi og flýtir
fyrir þeim sem liggur
á.
Þetta eru svokall-
aðir 2+1 vegir.
Þeir eru þannig
gerðir, að til skiptis
er tvöfaldur vegur í
aðra áttina og einfaldur í hina.
Milli gagnstæðra akstursstefna
er síðan vegrið. Þegar vegurinn er
tvöfaldur geta hraðfara bílar farið
fram úr þeim hægfara án veru-
legrar áhættu.
Á þeim köflum sem vegurinn
norður er tvöfaldur er hann ein-
faldur suður, þannig að vegurinn
er alltaf 3 akreinar og eins og áð-
ur sagði er vegrið á milli gagn-
stæðra stefna og því nær óhugs-
andi að bílar lendi hver framan á
öðrum en alvarlegustu slysin
verða við þær aðstæður.
Frekar en að byggja hálend-
isveg finnst mér að menn ættu að
breyta núverandi vegi
milli Akureyrar og
Reykjavíkur í 2+1
veg.
Að sjálfsögðu ætti
vegurinn milli
Reykjavíkur og Sel-
foss einnig að vera
slíkur vegur. Auðvitað
hefði Keflavíkurveg-
urinn átt að vera það
líka en of seint er að
ræða það.
Hugmyndir hafa
verið uppi um að
stytta núverandi veg,
t.d. í Húnavatnssýslu
og tel ég það vel
koma til álita.
Hvað varðar
uppbyggingu
vegakerfis landsins
megum við Íslend-
ingar aldrei gleyma
því að við erum ein-
ungis tæplega 300.000 hræður í
rúmlega 100.000 ferkílómetra
landi og við verðum því að leita
hagkvæmustu leiða í vegagerð
sem öðru.
Vegtenging Reykja-
víkur og Akureyrar
Kristinn Ó. Magnússon fjallar
um vegagerð og hagkvæmustu
leiðir í þeim efnum
Kristinn Ó. Magnússon
’Við verðum að leita hag-
kvæmustu leiða
í vegagerð
sem öðru.‘
Höfundur er verkfræðingur.
AÐ UNDANFÖRNU hefur átt
sér stað í DV vægast sagt und-
arleg og einhliða umfjöllun um
starfsmannamál Menntaskólans á
Ísafirði. Af þeirri umfjöllun má
ætla að allt logi þar í illdeilum
milli einstakra kennara og stjórn-
enda skólans. Hart hefur verið
deilt á Ólínu Þorvarðardóttur,
skólameistara, án þess að „heim-
ildarmenn“ ávirðinganna séu nafn-
dgreindir. Vegna trúnaðarskyldu
við starfsfólk og nemendur getur
skólameistari ekki svarað þessum
ásökunum og verður því að sitja
undir alls órökstuddum dylgjum
sem eiga sér enga stoð í raunveru-
leikanum. Það vill svo til að sú
sem þetta ritar þekkir vel til mál-
efna Menntaskólans á Ísafirði og
hefur fylgst með þeirri miklu upp-
byggingu sem þar hefur átt sér
stað undanfarin ár. Undir stjórn
núverandi skólameistara hefur
skólinn vaxið og dafnað og hefur
nemendum fjölgað umtalsvert
undanfarin ár. Sem samstarfsaðili
stjórnenda skólans, get ég fullyrt
að Ólína og aðrir stjórnendur
skólans njóta trausts og virðingar
bæði nemenda, starfsfólks og ann-
arra þeirra sem eiga samskipti við
skólann. Því miður virðist sem
ónafngreindir aðilar komist upp
með að grafa undan því góða og
faglega uppbyggingarstarfi sem
unnið er í skólanum með órök-
studdum fullyrðingum um annað.
Ég hef haft mikil og góð kynni af
Ólínu, jafnt persónulega sem sam-
starfsaðili, og get fullyrt að hún á
ekki skilið þær árásir sem nú
beinast að henni og skólanum. Ég
leyfi mér því að senda mínar
bestu stuðningskveðjur til hennar
og skólans í heild í þeirri fullvissu
minni að þeir sem hafa sannleik-
ann að leiðarljósi muni standa
uppi sem sigurvegarar í þessu litla
þúfumáli sem velt hefur þungu
hlassi af engu tilefni.
RAGNHEIÐUR
DAVÍÐSDÓTTIR.
Ósanngjörn gagnrýni
Frá Ragnheiði Davíðsdóttur