Morgunblaðið - 14.09.2005, Síða 28

28 MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hugrún Krist-insdóttir fædd-
ist á Akureyri 13.
mars 1934. Hún lést
á Landspítala, Foss-
vogi, 2. september
síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Kristins J. Árnason-
ar frá Skeiði í Svarf-
aðardal, f. 22. des-
ember 1899, d. 1.
apríl 2000 og Unnar
Guðmundsdóttur
frá Dæli í Fnjóska-
dal, f. 8. apríl 1896,
d. 3. janúar 1967. Systkini Hug-
rúnar eru Jórunn, f. 6. nóvember
1928, Sigurlaug, f. 5. september
1930, maki Einar Eggertsson, f.
18. júní 1930, tvíburarnir Auður
Lilly, f. 28. september 1939, d. 27.
mars 1940 og óskírður drengur, f.
28. september 1939, d. 28. sept-
ember 1939.
Hugrún giftist Halldóri Þor-
steini Briem 19. desember 1959.
Þau skildu. Þau eiga fjóra syni,
þeir eru: 1) Þorsteinn, f. 6. júlí
1959, sonur hans og Sigríðar Pét-
ursdóttur, f. 18. mars 1961, er Al-
exander, f. 6. febrúar 1990, 2) Em-
il Kristinn, f. 6. febrúar 1961, 3)
Sturla, f. 26. júlí 1964, d. 27. júlí
1980, og 4) Haukur
Geir Eggert, f. 7.
desember 1966.
Sonur Hugrúnar
er Stefán Berg
Rafnsson, f. 5. mars
1970.
Hugrún giftist
Sigfúsi Hansen 25.
nóvember 1972. Þau
skildu. Sonur þeirra
er Sigurður Hilmar,
f. 14. desember
1973, sambýliskona
Harpa Dögg Nóa-
dóttir, f. 21. janúar
1983, sonur þeirra er Óðinn Þór, f.
6. nóvember 2003. Sonur Hörpu
er Aron Freyr, f. 14. maí 1999.
Börn Sigurðar eru Sigríður Hug-
rún, f. 9. september 1990 og Gunn-
ar Máni, f. 26. ágúst 1996.
Hugrún flutti til Reykjavíkur
árið 1953. Hún flutti til Akureyrar
þegar hún giftist í annað sinn og
síðan aftur til Reykjavíkur.
Hún bjó síðustu árin á Hjúkr-
unarheimilinu Víðinesi á Kjalar-
nesi þar til hún flutti á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför Hugrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin 15. Jarðsett verður í Gufu-
neskirkjugarði.
Hinn 2. september lést Hugrún
frænka á Landspítalanum í Fossvogi.
Hugrún ólst upp á Akureyri ásamt
systrum sínum tveim, Jórunni og
Sigurlaugu og nánum hópi skyld-
menna. Hún átti góða æsku og rifjaði
gjarnan upp ánægjulegar stundir frá
þeim tíma. Hún flutti suður til
Reykjavíkur tæplega tvítug, giftist
og hóf búskap. Hún var kattþrifin,
myndarleg og bjó sonum sínum gott
heimili eftir föngum. Hún var hand-
lagin og naut þess að vinna við handa-
vinnu. Hún prjónaði á börnin okkar
þegar þau voru lítil og saumaði út. En
Hugrún frænka var veikbyggð og
glímdi lengi við erfið veikindi. Um
fertugt veiktist hún af Parkinson-
sjúkdómnum sem lék hana grátt.
Hreyfigeta hennar þvarr og lífsbar-
átta hennar varð sífellt erfiðari. Hug-
ur hennar var þó alla tíð vakinn og
sofinn yfir sonunum og ættmennum
og naut hún þess að fylgjast með lífi
okkar allra. Hún var einstaklega
glaðlynd, hafði gott minni og skop-
skyn og rifjaði gjarnan upp orðatil-
tæki og skammarstrik frá fyrri tíð.
Hún var gefandi í samskiptum, ætt-
rækin, vinmörg, hafði stærsta hjarta
sem við höfum kynnst og vildi öllum
gott gera. Hún hafði gjarnan orð á
hvað hún ætlaði að gefa okkur öllum
þegar hún ynni í Lottóinu. Hana
dreymdi drauma eins og okkur öll og
hennar snerust þrátt fyrir veikindin
um lítið hús uppi í sveit með kött,
hænsnakofa, púddur og berjamó eða
ferðalög til framandi landa. Hún
gafst aldrei upp og gerði sér vonir um
að ný tækni í læknisfræðinni gæfi
henni tækifæri á auknum lífsgæðum.
Ó, faðir, gjör mig lítið ljós
um lífs míns stutta skeið,
til hjálpar hverjum hal og drós,
sem hefur villst af leið.
Ó, faðir, gjör mig blómstur blítt,
sem brosir öllum mót
og kvíðalaust við kalt og hlýtt
er kyrrt á sinni rót.
Ó, faðir, gjör mig ljúflingslag,
sem lífgar hug og sál
og vekur sól og sumardag,
en svæfir storm og bál.
Ó, faðir, gjör mig styrkan staf
að styðja hvern sem þarf,
uns allt það pund, sem Guð mér gaf,
ég gef sem bróðurarf.
Ó, faðir, gjör mig sigursálm,
eitt signað trúarlag,
sem afli blæs í brotinn hálm
og breytir nótt í dag.
(Matthías Jochumsson.)
Að leiðarlokum þökkum við systk-
inin Hugrúnu frænku samfylgdina og
umhyggjuna sem við höfum notið svo
ríkulega. Hvíl í friði. Þín systurbörn,
Eggert, Magnea, Unnur
og Áslaug.
Kæra frænka, þetta er kveðja frá
okkur til þín.
Undir háu hamra belti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristalstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finn ég hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Með þökk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur.
Guð geymi þig.
Auður Inga, Hildur Inga, Ása
Inga, Helgi, Atli, Einar Þór og
Helga Kristín.
Mig langar að kveðja þig kæra vin-
kona með örfáum orðum.
Við kynntumst þegar við vorum
ungar og sætar. Við unnum saman í
Nóa sælgætisgerð. Við héldum vin-
skap alla leið upp frá því.
Við áttum einnig börn á svipuðu
reki. Á tímabili þegar þú áttir erfitt
passaði ég Stebba son þinn. Hann bjó
hjá mér í um tvö ár. Það var mikið
basl hjá þér og oft áttir þú ekki fyrir
mat fyrir þig og börnin. Aldrei settist
samt að hjá þér biturleiki.
Ég hafði svo uppi á þér fyrir fimm
árum eftir að hafa búið í Svíþjóð í 14
ár. Þá varst þú orðin mjög veik af
Parkinson. Aldrei misstir þú samt
móðinn og reyndir að njóta lífsins þó
svo að þú hefðir enga líkamlega burði
í það. Þú vildir oft koma í heimsókn til
mín og fara í búðir, en það urðu oft
vandamál því fylgjandi. Andi þinn var
ungur og hress, þó svo að líkami þinn
væri orðinn hrörlegur. Það var oft
svo sárt að horfa á þig þurfa að gefast
upp fyrir þeirri staðreynd. Þú varst
samt alltaf að reyna að horfa fram á
bjartari tíma.
Ég kveð þig kæra vinkona og ég
veit að nú líður þér vel. Til minningar
um þig hef ég svunturnar sem þú
málaðir og gafst mér og svo auðvitað
minninguna um þig.
Guðrún Ágústsdóttir.
HUGRÚN
KRISTINSDÓTTIR
✝ María Sigurðar-dóttir fæddist á
Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð, 14.
september 1922.
Hún lést á Landspít-
alunum við Hring-
braut 4. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Kristín
Sigurðardóttir hús-
móðir, f. á Hafnar-
nesi 6.10. 1906, d.
27.5. 1981 og Sig-
urður Karlsson
bóndi, f. á Efri-
Garðsá við Fáskrúðsfjörð 29.3.
1904, d. 12.8. 1972. Systkini Maríu
eru Emil, f. 8.1. 1924, Jórunn Þór-
unn, f. 27.10. 1925, d. 3.8. 1967,
Óskar, f. 19.5. 1927, Rafn, f. 29.3.
1929, d. 27.8. 1988, Erna Guð-
mundína, f. 16.5. 1932, Ásta, f. 1.8.
1933, Oddný Fjóla, f. 13.10. 1936
og Valgerður Jóna, f. 15.12. 1942.
Samfeðra bróðir Maríu er Ágúst
Heiðar, f. 1938.
Í maí 1953 giftist María Magn-
c) Ásþór Sævar, f. 3.11. 1983.
Sonur Maríu og Arngríms
Ragnars Guðjónssonar, f. 14.5.
1927, d. 24.9. 1990, er Guðjón Em-
il, f. 6.5. 1946, maki Ekaterina
Naryshkina, f. 19.12. 1976, sonur
þeirra er Arngrímur Konstantín,
f. 22.3. 2002. Fyrir átti Guðjón tvö
börn, þau eru: a) Hanna Þóra, f.
4.4. 1968, maki Heimir Þorsteins-
son, f. 20.6. 1970, börn þeirra eru
Drífa Sóley, f. 10.7. 1994, Heba
Sólveig, f. 2.6. 1999, Arna Sólrún,
f. 14.1. 2002 og Hugi Svörfuður, f.
12.8. 2004, b) Helena Rannveig, f.
17.8. 1968, maki Ingólfur Karls-
son, f. 12.7. 1967, börn þeirra eru
Pétur Karl, f. 11.6. 1987, Elmar
Snær, f. 30.9. 1996 og Hallfríður,
f. 30.9. 1996.
María var elst í stórum systk-
inahópi og byrjaði snemma að að-
stoða við rekstur heimilisins í
Hafnarnesi. Hún fór ung í vist á
mismunandi stöðum, þangað til
hún kom til Reykjavíkur, þar sem
hún eignaðist börnin sín fjögur.
Húsmóðurstarfið var henni alltaf
mikilvægast, en auk þess vann
hún á ýmsum stöðum, m.a. um
langt skeið í verslun Vogue og í
eldhúsinu á Borgarspítalanum.
María var jarðsungin frá Bú-
staðakirkju 10. maí.
úsi Benjamínssyni, f.
á Knarrarnesi á
Vatnsleysuströnd 14.
nóvember 1922. For-
eldrar hans voru
Benjamín Halldórs-
son, f. í Suðurkoti á
Vatnsleysuströnd
26.2. 1882, d. 31.10.
1962 og Þuríður
Ingibjörg Hallgríms-
dóttir, f. í Austurkoti
í Vogum 13.8. 1884,
d. 19.3. 1957. María
og Magnús eignuðust
þrjú börn, þau eru: 1)
Karl Brynjar, f. 1.6. 1953, sonur
hans er Sigurður Stefán, f. 16.5.
1977. 2) Guðmundur Sævar, f.
4.10. 1954, dóttir hans er Díana
Sara, f. 31.8. 1990. 3) Bryndís,
maki Ásþór Guðmundsson, f. 14.1.
1954, börn þeirra eru: a) Birgir
Snævarr, f.
20.5. 1974, maki Ingibjörg Elín
Árnadóttir, f. 26.11. 1973, b) Marí-
anna Björt, f. 26.10. 1981, maki
Farid Bouhidour, f. 17.9. 1977, og
Elsku amma María.
Við kveðjum þig nú í síðasta sinn
og þótt við séum full saknaðar á
þessari stundu vitum við að nú ert þú
komin á góðan stað, þar sem friður
ríkir og vel er tekið á móti þér. Þetta
vitum við vegna þeirrar hlýju og ást-
ar sem þú ávallt sýndir okkur. Þú og
heimili þitt í Skálagerðinu var alltaf
fastur punktur í lífi okkar. Hvaðan
sem við komum úr heiminum var
maður ekki kominn „heim“ fyrr en
maður kom við í Skálagerðinu til að
faðma þig, fá brauðsneið hjá þér og
leggja sig í sófanum til að hvíla sig á
meðan þú sast í stólnum við hliðina.
Alveg sama hvað gerðist í lífi okk-
ar, þá vissum við að alltaf væri hægt
að koma heim til þín; þar urðu aldrei
skyndilegar breytingar og þú varst
alltaf hin sama ljúfa, góða amma
María. Við munum hve mikla ánægju
það færði þér þegar öll fjölskyldan
safnaðist saman um hátíðir og þú
naust þess að gleðja okkur með öll-
um þeim dýrindismat sem þér alltaf
tókst að galdra fram með miklum
hamagangi inni í eldhúsi. Við munum
eftir þessum ánægjustundum frá því
að við vorum lítil; eins og allt annað í
kringum þig var þetta fastur punkt-
ur í síbreytilegu lífi okkar.
Í minningunni um þig, amma
María, er greinilegt að þú leist á það
sem þitt mikilvægasta verk að sjá til
þess að okkur myndi líða sem best.
Sérstaklega passaðir þú alltaf upp á
að enginn gengi út úr Skálagerðinu
án þess að vera saddur og sæll, alveg
sama hvenær maður kom við hjá þér.
Oftar en ekki sat maður dágóða
stund við eldhúsborðið og spjallaði
við þig um allt milli himins og jarðar
og þannig fylgdist þú alltaf vel með
öllu sem á daga okkar dreif, og
hvattir okkur alltaf til að fara var-
lega í lífinu.
Um leið og við syrgjum fráfall þitt,
amma María, sendum við afa Magn-
úsi okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur í sínum mikla missi.
Guð blessi minningu þína, elsku
amma María.
Þín barnabörn,
Birgir Snævarr, Sigurður
Stefán, Maríanna Björt, Ásþór
Sævar og Díana Sara.
MARÍA
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Halla Hafliða-dóttir fæddist á
Siglufirði hinn 1. maí
1924. Hún lést mánu-
daginn 5. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jó-
hanna Sigvaldadótt-
ir og Hafliði Jónsson
skipstjóri. Halla átti
fjögur systkini, Guð-
rúnu, Björgu, Björn
og Harald. Haraldur
lifir einn systkin-
anna. Hann býr í
Hafnarfirði.
Eftirlifandi eiginmaður Höllu er
Haraldur Guðmundsson frá
Stokkseyri. Þau gengu í hjónaband
hinn 8. mars 1950. Börn þeirra eru:
1) Maríanna, f. 27.6. 1948, eigin-
maður hennar er Júlíus Mattíasson
og eiga þau fjögur börn og sjö
barnabörn. 2) Guðmunda, f. 8.5.
1956, eiginmaður
hennar er Þórður
Vilhjálmsson og eiga
þau þrjú börn og eitt
barnabarn. Fyrir
átti Halla dótturina
Rögnu Jóhönnu
Ragnarsdóttur, f.
22.7. 1943, eiginmað-
ur hennar er Emil H.
Pétursson og eiga
þau fjögur börn.
Þau Halla og Har-
aldur bjuggu fyrst á
Stokkseyri, síðan í
Reykjavík en fluttu
til Hafnarfjarðar árið 1957 og þar
hafa þau búið síðan. Í ein 50 ár hafa
þau átt sér sælureit í landi Miðfells
í Þingvallasveit sem þau hafa
byggt upp og ræktað.
Útför Höllu verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Þá er komið að því að kveðja góðan
vin og ömmu með miklum söknuði í
hjarta. Ég á eftir að sakna þín svo
mikið, elsku amma mín, allar minn-
ingarnar um sumarbústaðinn þegar
við vorum að spila ólsen ég, þú og afi,
ég á aldrei eftir að gleyma því þegar
ég fékk að vera heila helgi í bústaðn-
um með ykkur, það var sú helgi sem
ég man mest eftir úr æskunni, mér
fannst það æðislegt. Svo líka þegar ég
var oft heima hjá ykkur, við vorum
alltaf að spila ólsen og þú eldaðir allt-
af fiskibollur í dós með tómatsósu,
það var það besta sem ég fékk. Jóla-
boðin sem þú varst alltaf með heima
hjá ykkur afa, þá varst þú alltaf inní
eldhúsi með okkur krökkunum að
tala og spila við okkur á meðan full-
orðna fólkið var inni í stofu. En nú
veit ég að þér líður betur, elsku amma
mín, nú ertu komin til himna með
Jesú og ég veit að hann mun passa
upp á þig.
Við fjölskyldan pössum upp á afa
fyrir þig, elsku amma mín. Elsku afi,
ég bið fyrir því að guð gefi þér styrk á
þessari sorgarstund.
Þinn vinur,
Vilhjálmur Magnús.
Eftir yndislegar samverustundir
og góðar fréttir af þér í sumar kom
símtalið sem ég átti við mömmu 5.
september sl. eins og þruma úr heið-
skíru lofti, hún bað mig um að koma
strax niður á spítala þar sem þú hafð-
ir verið lögð inn deginum áður því það
væri ekki allt með felldu, og aðeins
örfáum tímum síðar farstu farin frá
okkur. Þetta voru erfiðustu tímar á
minni lífsleið. En minningin um þig er
eins ljúf og söknuðurinn er erfiður.
Ég minnist þess þegar ég kom í
heimsókn til ykkar afa og fékk að
leika mér með rauða vörubílinn sem
þið geymduð uppí skáp í eldhúsinu og
allir opal-brjóstsykursmolarnir sem
við mauluðum á og svo sé ekki minnst
á ísinn, það var alltaf til vanillu-ís
hvort sem það var heima hjá ykkur
eða uppi í bústað á Þingvöllum því þú
bauðst allataf upp á ís og ávexti þegar
ég kom í heimsókn. Og þegar þú
kenndir mér að spila olsen olsen,
veiðimann og að stokka spil, ég man
þetta eins og það hafi gerst í gær.
Þegar ég var að stússast með afa í
garðinum í kringum bústaðinn eða í
bátnum og fórum svo í kaffi til þín og
ég fékk mjólkurkex og mjólk og dýfði
því ofan í mjólkina eins og þú varst
vön að gera. Svo nú í seinni tíð þegar
ég kynnti ykkur fyrir Höllu minni
sem einnig er frá Siglufirði, þá brost-
irðu mikið og fannst sniðugt að ég
hefði náð mér í siglfirska dömu sem
héti Halla, eins og afi hafði gert forð-
um daga, Halli og Halla.
Elsku amma mín, ég veit að nú
ertu komin á góðan stað og líður vel,
og ég veit og finn það á mér að þú
fylgist með okkur og þá sér í lagi afa
mínum sem á allan hug okkar og
hjarta á þessum erfiðu tímum.
Guð blessi þig og varðveiti, elsku
amma mín, minningin um þig mun
ávallt skipa stóran sess í lífi mínu.
Þinn
Haraldur Jóhann.
Amma mín, hún Halla, var besta
amma í heimi, alltaf svo góð og
skemmtileg, og hugsaði alltaf svo vel
um alla. Henni ömmu fannst rosalega
gaman að spila og mér líka og þegar
ég kom í heimsókn þá spiluðum við
oft tímunum saman og spjölluðum
mikið. Hún var alltaf í góðu skapi og
stóð með þeim sem þurftu á henni að
halda, vildi öllum svo vel, var alltaf
svo fín, með varalit og skart. Amma
fylgdist vel með mér þegar ég var að
keppa á hestbaki og hringdi í mig og
óskaði mér til hamingju. Það fannst
mér rosalega gaman og gott að vita,
að hún væri að fylgjast með mér.
Ég mun aldrei gleyma henni
ömmu, hún mun alltaf vera til staðar í
hjarta mér. Elsku afi, megi guð
styrkja þig og styðja og mundu að
fjölskyldan og heimili okkar stendur
þér alltaf opið.
Halla María Þórðardóttir.
HALLA
HAFLIÐADÓTTIR