Fréttablaðið - 22.03.2003, Blaðsíða 25

LAUGARDAGUR 22. mars 2003
Ég heiti Svanfríður Inga Jónas-dóttir. Ég tek Ingunafnið upp
stundum og minni á það. Svanfríð-
ur heiti ég eftir ömmu minni og
Inga eftir langömmu minni sem
var móðir Svanfríðar. Þetta voru
miklir kvenskörungar úr Gríms-
ey, en þangað á ég ættir að rekja,“
segir þessi ágæta þingkona, sem
senn hverfur til annarra starfa.
Svanfríði kom nokkuð á óvart
þegar hún uppgötvaði hvað þetta
nafn er algengt. Nokkrar eru þær
fyrir norðan, tvær heita eftir
ömmu Svanfríðar Ingu og þar er
nafnið úr Þingeyjarsýslunni. Síð-
an er annar Svanfríðarleggur í
Dalvíkurbyggðinni.
„Skólastjórinn minn frá í
gamla daga sagði að Svanni þýddi
kona og Fríður væri sögnin að
frjá, sem þýddi að elska. Þannig
að annað hvort þýðir nafnið: Kona
sem elskar eða kona sem er
elskuð.“
Nú er Svanfríður stolt af nafn-
inu og ánægð með bæði nöfnin.
„Gott að bera nöfn þessara kvenna
áfram. En mér fannst það svolítið
erfitt þegar ég var yngri, nafnið
langt og kannski óþjált. Það kom
mér svo í opna skjöldu þegar
hljómsveitin Svanfríður kom fram
á sjónarsviðið en mér fannst það
ágætt og sættist betur við nafnið
þegar ég var unglingur. Þá var ég
með ljósan krulluþyril sem ég
sættist líka við þegar ég var ung-
lingur og sá hárið á Robert Plant.
Maður þarf sem unglingur stöðugt
að geta samsamað sig einhverju
viðurkenndu í umhverfinu.“ ■
Kona sem
elskar –
eða kona
sem er
elskuð
■ NAFNIÐ MITT
■ ÉG ÁTTI MÉR DRAUM
Þegar ég var lítill, svona sjö eðaátta ára, átti ég mér þann
draum að verða afburða hand-
knattleiksmaður. Ég fékk þetta
svo sterkt á heilann að ég sótti
nánast alla leiki sem í boði voru,“
segir Guðjón Guðmundsson
íþróttafréttamaður. Á þessum
tíma var Laugardalshöllin að rísa
og margir leikir fóru fram í
Hálogalandi. Guðjón var svo æst-
ur yfir draumi sínum að hann sótti
jafnvel leiki í 2. deildinni, sem
fáir aðrir sáu.
„Ég man eftir fullt af leik-
mönnum sem léku í þeirri deild.
Til dæmis Árna Sam, forstjóra
Sambíóana. Hann lék með Ár-
manni og var fínn línumaður,“
segir Guðjón.
Guðjón hafði útbúið lítinn
handboltavöll í kjallaranum
heima hjá sér. Þar hélt hann heilu
heimsmeistaramótin og lék alla
leikmennina.
„Þarna var háð hörkukeppni.
Þetta var mjög ímyndaður en
raunverulegur heimur hjá mér.
Ég heyrði fagnaðarlæti og menn
voru reknir út af.“
Guðjón segist muna eftir því
þegar Jón Ásgeirsson heitinn hóf
að lýsa handboltaleikjum. Guðjón
heillaðist svo af lýsingum Jóns að
hann tók upp á því að lýsa sínum
eigin leikjum með frösum frá
Jóni.
Guðjón lék handbolta um
alla yngri flokkana en segist
aldrei hafa verið meira en
meðaljón í greininni.
„Þetta greip mig heljar-
tökum og ég losnaði ekki við
bakteríuna fyrr en mjög
seint. Þegar ég fermdist, 7.
apríl 1968, þá fór ég beint
úr Dómkirkjunni í Laugar-
dalshöllina og sá Íslend-
inga vinna Dani 15-10. Ég
mætti síðan of seint í veisl-
una,“ segir Guðjón hlæj-
andi.
„Ég gat dundað mér
við þetta aleinn og
þurfti enga hjálp. Mér
fannst þetta mjög
skemmtilegt en líklega
þætti einhverjum þetta
mjög undarlegt í dag og
myndu vilja láta athuga
viðkomandi.“
Það má kannski segja að
draumur Guðjóns hafi ræst að
hluta til því hann fór að starfa
sem þjálfari, bæði hjá yngri
flokkum og með kollega sínum,
Bogdan Kowalcyk, hjá Víkingi
og landsliðinu.
Guðjón segist einnig hafa
upplifað drauminn á ákveðinn
hátt í gegnum börnin sín. „Þau
eru í handbolta og hefur
gengið prýðilega. Þessi
draumur er því kannski enn
viðvarandi þó að ég hafi
verið bölvaður skussi í
íþróttinni.“ ■
GUÐJÓN GUÐMUNDSSON
Átti sér draum um að verða
afburða handknattleiks-
maður. Upplifir nú
drauminn í gegnum
börnin sín.
Hélt heilu heimsmeistara-
mótin í kjallaranum
SVANFRÍÐUR INGA JÓNASDÓTTIR
Sætti sig betur við nafnið sem unglingur þegar hljómsveitin Svanfríður kom fram á sjón-
arsviðið – og hvítu lokkana þegar hún sá Robert Plant.