Fréttablaðið - 22.03.2003, Blaðsíða 28

Þegar sænska poppsveitin TheCardigans hélt tónleika í Sjall-
anum á Akureyri árið 1995 mætti
nánast enginn. Veður var vont og
varla gátu stórstjörnur verið þar á
ferð, enda aðeins frá Svíþjóð. Þá
hafði sveitin reyndar gefið út tvær
plötur og fengið einhverja útvarps-
spilun hér á landi á lögunum „Rise
& Shine“ og „Sick & Tired“. En það
var nú ekki eins og þarna væri Sál-
in hans Jóns míns á ferð og því ekk-
ert öruggt að ballið yrði skemmti-
legt. Til hvers að taka áhættu og
þrýsta sér í gegnum gaddinn fyrir
einhverja gamaldags Svíaræfla
sem myndu aldrei ráða við að spila
„Final Countdown“? Hljómsveit-
inni var svo sem slétt sama og
skemmti sér konunglega í bænum.
Þremur vikum seinna komst
lagið „Rise & Shine“ í spilun á
MTV-sjónvarpsstöðinni og The
Cardigans varð heimsfræg. Árinu
seinna brutu þau sig inn á Banda-
ríkjamarkað með laginu
„Lovefool“ sem var að finna í kvik-
mynd Baz Luhrman „Romeo + Juli-
et“. Platan „First Band on the
Moon“ seldist í 2,5 milljónum ein-
taka um allan heim. Með útgáfu
fjórðu breiðskífunnar, „Gran Turis-
mo“, sem kom út árið 1998, tryggði
sveitin vinsældir sínar með lögun-
um „My Favourite Game“ og „Era-
se/Rewind“. Stuttu eftir það tók
sveitin lagið „Burning Down the
House“ með Tom Jones. Platan
seldist örlítið betur en fyrirrennar-
inn.
Nú, nærri fimm árum síðar,
kemur fimmta breiðskífan, „Long
Gone Before Daylight“. Á tímabili
var alls ekkert ljós hvort sveitin
ætti sér framtíð. Nina Persson
söngkona segir að vinskapurinn
hafi haldið þeim saman.
„Okkur langaði að hljóma
eins og við aftur“
Nýja Cardigans-platan hefst á
því að Nina Persson söngkona til-
kynnir hlustendum að hún hafi
reynt í 27 ár (alla sína ævi) að
reiða sig á annað fólk, með mis-
jöfnum árangri. Þar með leggur
hún línuna, textalega, fyrir
plötuna sem fjallar víst aðal-
lega um samskipti fólks. Í
gegnum árin hefur Nina tekið
miklum framförum við texta-
smíðar sínar. Í þetta skiptið
hljómar hún þó eins og hún
sé í ástarsorg.
„Finnst þér það?“ spyr
hún blaðamann undrandi í
símanum með angurværri
og hálf hvíslandi röddu.
„Okkur finnst það í rauninni
vera öfugt. Ekki „skilnaðar-
plata“ heldur svona „byrja
upp á nýtt“-plata. Textarnir
fjalla þó án efa mikið um
sambönd og erfiðleika innan
þeirra. Ég skil þess vegna
alveg af hverju þú gætir
haldið þetta. En tónlistar-
lega er platan um endur-
komu gamalla vina.“
Þetta skín í gegn og virðist
sveitin alveg hafa skipt um bún-
ing. Á umslagi nýju plötunnar
sitja þau saman að snæðingi við
kertaljós í æfingahúsnæði sveit-
arinnar. Það er mjög lýsandi fyrir
tónlist plötunnar því hljómurinn
er orðinn meira lifandi og óstaf-
rænn. Í raun þveröfugt við þá til-
raunamennsku sem einkenndi síð-
ustu plötu, „Gran Turismo“.
„Við fórum í smá krók þarna á
tímabili. Það var samt gaman, við
uppgötvuðum tölvur og svona. En
ég held að okkur öllum hafi
fundist það kannski of tilbúið.
Við vorum þess vegna mjög
spennt að heyra hvernig
sveitin hljómaði þegar
við spiluðum á hljóð-
færin okkar. Okkur
langaði til þess að
hljóma eins og við aftur.“
Hvernig fóruð þið að því?
“Við prófuðum fullt af nýjum
aðferðum. Eitt sem við gerðum,
og höfðum ekki gert áður, var að
æfa eins og brjálæðingar. Þetta er
mjög spiluð plata. Ég held að við
höfum æft meira fyrir upptökurn-
ar en við höfðum gert á öllum
ferlinum fram að því. Við lærðum
þannig að spila á hljóðfærin okkar
í fyrsta skipti. Eftir tíu ára feril
var nú kominn tími til þess,“ segir
hún og hlær. „Við æfðum á sama
stað og áður en tókum upp á nýj-
um. Mér finnst það hafa komið vel
út fyrir plötuna.
Við fórum í ferðalag saman,
sem var alveg yndislegt. Við
reyndum þannig að breyta
nokkrum hegðunarmynstrum.“
Það er náttúrlega í rauninni
mun líkara þeirri vinnuaðferð sem
þið höfðuð á fyrstu plötunum ykk-
ar.
“Já, það er alltaf auðvelt að
stóla á upptökustjórann til þess að
láta plötu hljóma vel. En þá hefur
mér alltaf liðið eins og það vanti
eitthvað. Okkur langaði að gera
plötu þar sem það væri augljóst
að fólk væri að spila. Og þar sem
það væri augljóst að lögin væru
að stjórna ferðinni.“
Endurfundir og lærdómsrík
mistök
Nýja Cardigans-platan hljómar
ekki ósvipað sólóplötu Ninu sem
hún gaf út undir nafninu A Camp
fyrir tveimur árum. Í Cardigans
hefur hennar hlutverk verið að
syngja og semja texta. Allar laga-
smíðar hafa verið í höndunum á
Peter Svensson gítarleikara. Þó að
hann haldi enn utan um þær má
samt að vissu leyti segja að hún
eigi meira í þessari breiðskífu en
fyrri plötum sveitarinnar.
„Ég veit að Peter sagði að þeg-
ar hann heyrði plötuna mína lang-
aði hann að semja Cardigans-lög á
svipaðri línu. Ætli hún hafi þá
ekki bara haft mikil áhrif? Fyr-
ir mér byrjaði nýtt tíma-
bil í lífi mínu fyrir A
Camp-plötuna. Núna
er komið að nýju
tímabili hjá The Car-
digans. Á þessari
plötu höfum við öll
lagt mun meira af
mörkum en áður. Það
kemur vegna þess
hversu lengi við
æfðum lögin saman.
Þess vegna samdi
hver fyrir sitt hljóð-
færi í fyrsta skipti. Á
þann hátt er þessi
plata meira um okk-
ur öll. Þetta voru níu
mánuðir af sólrík-
um sunnudögum.“
Þú talar um end-
urfundi, höfðuð þið
verið í svona litlu
sambandi á milli
platnanna?
“Já, þetta var
svolítið eins og
endurfundir.
En á meðan
við vorum í
pásu var engin óvild á milli okkar,
við vorum bara að gera svo ósvip-
aða hluti að það var erfitt fyrir
okkur að halda sambandi. Ég flut-
ti til dæmis til New York í nokkur
ár. Þegar við loksins fundum tíma
til þess að setjast niður og ákveða
hvort við vildum gera eitthvað
meira og hvernig það þá yrði
höfðum við ekki séð hvert annað í
langan tíma. Það var mjög skrýtið
þar sem við bjuggum nánast sam-
an í tíu ár.“
Ég las að þið hefðuð tekið plöt-
una upp oftar en einu sinni, af
hverju?
„Það er ekki alveg satt. Þegar
við vorum búinn að vera að taka
upp plötuna í svona þrjá mánuði
fannst nokkur lögin ekki vera
rétt. Við byrjuðum því upp á nýtt
með fimm eða sex þeirra. Sum
voru orðin of lífræn. Við reyndum
að ná aðeins meiri krafti í þau.
Þetta var ótrúlega erfið ákvörðun
þar sem við vorum búin að leggja
svo mikla vinnu í þetta. En eftir á
var þetta dásamleg tilfinning,
þegar við heyrðum að við vorum á
réttri braut. Stundum þarf maður
að gera mistök til þess að átta sig
á hlutunum.“
Dóttir til sölu
Þessa dagana er The Cardigans
í stærðarinnar tónleikaferð um
Svíþjóð. Í sumar ætlar sveitin að
reyna að spila á sem flestum tón-
leikahátíðum. Í haust tekur við
tónleikaferðalag um Evrópu en
Nina er hreint ekki viss um hvort
liðsmenn kæri sig um að fara til
Bandaríkjanna eins og ástandið er
þar núna. Enda þurfa hljómsveitir
af þeirra stærðargráðu yfirleitt
að skuldbinda sig til þess að vera
þar í fimm mánuði í einu. Spennt-
ust er Nina þó fyrir væntanlegri
kynningarferð til Japan sem á að
leggja í eftir nokkrar vikur.
Eftir útgáfu síðustu plötu urðu
Svíarnir að risum í Japan. Hún
segist þó ekki viss um hvort vin-
sældir þeirra séu það miklar í
landinu núna. Hlær og segir að út-
gáfufyrirtæki sveitarinnar hafi
hreinlega þurft að snúa upp á
handlegg fyrirtækisins í Japan til
þess að ná ferðinni í gegn. Það er
undarlegt í ljósi þess að vinsældir
þeirra voru slíkar síðast að þegar
þau yfirgáfu landið beið móðir
með dóttur sína eftir þeim á flug-
vellinum og heimtaði að Peter gít-
arleikari tæki hana sem brúði
sína.
„Það er mjög sorgleg saga. Við
ferðuðumst á milli staða í lest og
hún beið okkar á hverri einustu
lestarstöð með dóttur sína. Þær
voru sem sagt ekki bara á flug-
stöðinni. Það var mjög sorgleg
stund. Þær grétu báðar þegar Pet-
er reyndi að koma þeim í skilning
um raunveruleikann. Það er eitt-
hvað mjög dularfullt við móður
sem setur dóttur sína svona á
sölu. Við óttuðumst samt ekkert
að þær myndu elta okkur til Sví-
þjóðar.“
Dökkhærðu stelpurnar
skemmta sér betur
Á árunum 1996-1999 var Nina
Persson án efa frægasta ljóska
Svíþjóðar. Hún væri það eflaust
enn ef hún hefði ekki litað hárið á
sér svart fyrir fjórum árum.
„Það er orðið svo langt síðan ég
gerði þetta að ég er orðin alveg
vön þessu. Þegar ég litaði á mér
28 22. mars 2003 LAUGARDAGUR
Á mánudag gefur sænska sveitin The Cardigans út sína fimmtu breiðskífu, þá fyrstu í fimm ár.
Fréttablaðið sló á þráðinn til Ninu Persson söngkonu og spjallaði við hana um nýju plötuna, endurfundi,
ástina, sólóferilinn, hvort ljóskur skemmti sér betur, brjálaða japanska aðdáendur og heimsókn sveitarinnar til
Íslands árið 1995.
„Níu mánuðir af
sólríkum sunnudögum“
Ég hef heyrt af
tónleikahátíð sem er haldin
er á Íslandi á hverju ári.
Það myndi vera frábært ef
þeir myndu biðja okkur um
að koma, okkur dauðlang-
aar. Ef ég kemst ekki til Ís-
lands vegna vinnunnar þá
kem ég bókað til þess að
fara í frí.
,,
NINA PERSSON
Var þekktasta ljóska Svía
á tímabili en byrjaði að
lita hárið á sér dökkt fyrir
fjórum árum. Segir það
vitleysu að ljóskur
skemmti sér betur þar
sem aldrei hafi verið
meira fjör hjá henni en
þessa dagana.
THE CARDIGANS
Framtíð The Cardigans var í vafa eftir útgáfu þriðju plötunnar, „Gran Turismo“,
þrátt fyrir gríðarlegar vinsældir. Liðsmenn ákváðu þó á endanum að sveitin væri
of góð til þess að fórna enda vinskapurinn mikill.