Tíminn - 11.11.1973, Blaðsíða 24

■24
TÍMINN
Sunnudagur 11. nóvember 1973.
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
22
Hann leit djúpt i dökkblá stór og
opinská augu. Aha, þetta var
barnabarnið frá Noregi, sem
Werners fjölskyldan hafði talað
svo mikið um, en hann hafði
aldrei hitt hana fyrr.
„Þetta er mér mikill heiður,”
— hann hneigði sig og kyssti á
hönd hennar um leið og hann
renndi augunum yfir grannan lik
ama hennar.
„Aha”, heyrði hann hana segja
hipurslaust, eruð þér þessi
Deleuran sem hefur búið á,
Vestindísku eyjunum. Þér verðið
að segja mér frá hvernig þar er.
Ég kem frá f jallahéruðum
Noregs og það er ákaflega ólikt,
get ég imyndað mér. Mér hefur
ávalltþótteins og einhvers konar
ævintýraljómi léki um Suðurlönd.
„Kæra fröken, ég skal með
ánægju segja yður allt sem hugur
yrðar girnist”.
Þjónn, kom með silfurbakka og
deildi út borðskortunum meðal
karlmannanna. Hr. Werner
klappaði saman lófunum, dyrnar
að borðstofunni opnuðust, og
kaldur gustur barst fram i salinn.
Jean Pierre leit á borðskortið sitt
og brosti ánægjulega, hann átti að
hafa Lenu til borðs.
Kvöldið áður, þegar Lena var
háttuð, höfðu afi hennar og
amma komið sér saman um að
það væri þess vert að reyna það.
Nefnilega að láta Jean
Pierre vera borðherra Lenu.
„Fröken, má bjóða yður
arminn?”
Lena roðnaði, ekki af feimni
heldur af gleði. „Ó, en gaman”,
sagði hún og lagði hönd sina
léttilega á handlegg hans. Þó svo
að hún heföi nú verið nokkra
mánuði i Kaupmannahöfn, hafði
ekki enn tekizt að svipta hana
hreinskilni sinni og eðlileik.
Amma hennar hafði reynt að
koma henni i skilning um, hvað
ungri stúlku hæfði að gera og
segja, en það hafði sem betur fer
borið litin-árangur hingað til. T.d
hafði henni ekki tekizt að
sannfæra Lenu um, að það gæti
verið hættulegt ungri stúlku að
vera úti f rigningu. Frú Werner
hugsaði til þess með hryllingi að
það yrði sjálfsagt ómögulegt að fá
Lenu til að skýla hörundi sinu
fyrir sólunni næsta sumar. Hún
var engin bóndastúlka, og það var
mjög ókvenlegt að vera
sólbrennd.
Lena var góð stúlka, hún myndi
aldrei gera neitt rangt, en hún
hafði ekki hugmynd um allra
algengustu siðvenjur. Það var
skrýtið, að Helene dóttir þeirra
sem var alin upp hér heima, og
Martin, sem hafði verið svo
elskulegur og kurteis ungur
maður meðan hann var hér við
nám, að þau höfðu ekki vandað
meira til uppeldis Lenu en raun
bar vitni.
Par af pari gekk nú inn i borð-
stofuna. Hr. Werner lyfti glasi
sinu og bauð alla velkomna,
þegar allir voru sestir. Siðan var
byrjað á súpunni.
A meðan setið var undir
borðum, talaði fólk saman, át og
drakk og lét sér liða vel. Enginn
hugsaði lengra fram i timann, að
minnsta kosti ekki neinn þeirra
gesta sem þarna sátu.
Allt var eins og bezt var á
kosið. Gestgjafarnir kinkuðu
ánægjulega kolli til hvors annars
Samkvæmið virtist ætla að
heppnast vel.
Um hvað var eiginlega talað?
Ekki um nokkurn skapaðan
„Hafið þér heyrt þetta....?”
„Var það ekki
skemmtilegt...?”
„Já, það er sagt að Holst yngri
liti Jenny hýru auga”. „Það er
sannarlega timi til kominn,
stúlkan er að verða tuttugu og
eins árs, en hún er sögð ákaflega
vandlát”.
„Hún hefur ekki ráð á að vera
of vandlát, þegar hún er komin á
þennan ajdur, hún hættir á það að
pipra.”
„Já, þú hefur rétt fyrirþér, og
ekki má gleyma bakinu á henni,
er það ekki ofurlitið skakkt. hún
má þakka fyrir ef einhver litur
viö henni...”
„En hún er nú samt sem áður
væn stúlka og goreldrarnir gera
hvað þau geta til að af ráðahagn-
um verði.”
„Þau eru ákaflega rik, er það
ekki?, en er ekki sagt að fyrirtæki
Holts standi fremur völtum
fótum...?
„Ég á von á skipsfarmi af
mahony, núna einhvern næstu
daga, en þvilikt verð...þvilikt
verð...” „Minn kæri Werner, þú
selur meistaraverk þin ekki
beinlinis ódýrt, ég held ekki að þú
tapir neinu,...”
„Nei, andk. sjálfur, hver myndi
vilja tapa. Okkar á milli sagt hef
ég nýlega fengið pöntun um að
smiða skatthol handa dóttur
Bergs hæstaréttarlögmanns,
heimamundur að mér skilst. Ég
hef teiknað það sjálfur”. Mitt i
öllu þessu þvarði um einskisverða
hluti, var Lena sem á eyðieyju
ásamt Jean Pierre. Lena borðaði
ekki ákaflega mikið. Hún var ekki
vnn svnna hnnpn fæði frá Noreei
og átti svolitið erfitt með að
venjast danska fæðinu. Hún var
rjóð i kinnum og augu hennar
ljómuðu. Mikið var hann aðlað-
andi og skemmtilegur, og hér sat
hann og veitti henni alla athygli
sina.
Jean Pierre var gæddur góðum
frásagnarhæfileikum. Hann lýsti
fyrir henni eyjunni sinni á lifandi
og litrikan hátt. Hann sagði henni
frá blökkumönnunum, og i frá-
sögn hans kom I ljós ósvikin
samúð hans með þeim. Lena
varðhræröog hreifetmj.ög svo af
honum fyrir vikið. Hún hafði lesið
„Kofa Toms frænda” og hún var
viss um að Jean Pierre hafði
verið góður þrælahaldari og
viljað þeim allt hið bezta. Smám
saman for hún i barnaskap sin-
um, að lita á hann sem einhvers
konar hetju, ekki hvað sizt, þegar
hann skýrði henni frá þeim vand-
ræðum, sem höfðu hlotizt af þvi
að þrælunum var veitt frelsi fyrir
fimmtiu árum. Það hefði
einungis haft erfiðleika i för með
sér, bæði fyrir þrælana sjálfa sem
og þrælahaldarana. Henni varð
ljóst, að það voru tvær hliðar á
þessu sem öllu öðru. Henni fannst
það bæði synd og skömm að Jean
Pierre hafði neyðzt til að láta af
hendi plantekruna einmitt út af
þesum atburðum.Hún tók ekkert
eftir þvi að afi hennar og amma
virtu þau Jean Pierre oft ánægju-
lega fyrir sér. Hún hafði ekki haft
minnstu hugmynd um áætlanir
þeirra um hana og Jean Pierre.
Jean Pierre, hafði sömuleiðis
enga hugmynd um áætlanir
þeirraogtók ekkert eftir augna-
gotunum.Hann, sem annars var
alltaf á verði gegn allskyns
úskapamiðlunum og var vanur að
vera sérstaklega á verði gagn-
vart ungum og friðum borðdöm-
um.
Þetta átti þó alls ekki við
um Lenu. Heldur, þvert á móti
vakti þessi unga og eðlilega
stulka ósvikinn áhuga hans.Hún
hlustaði af athygli á frásögn hans
og skaut við og við inn skynsam-
legum athugasemdum. Honum
fannst það ólikt skemmtilegra, en
dauðurkennt blaður ungu stúlkn-
anna, sem hann var vanur frá
fyrri samkvæmum. Hann varð
raunverulega mjög hrifinn af
þessari hispurslausu ungu stúlku,
og honum gramdist I hvert sinn er
þau urðu að gera hlé i samræðum
sinum, vegna hinna ymissu
ræðna, sem voru óhjákvæmilegar
i stærri samkvæmum. Að lokum
var borðhaldið á enda. Fólkið
reis á fætur, og dreifðist um
salinn og herraherbergið. Jean
Pierre hafði ekki minnstu löngun
til að fara inn i reykingaherbergið
ásamt karlmönnunum. Hann
vildi heldur verða af vindlinum,
en félagsskap Lenu. Þar sem
hann naut sérréttinda i þessu
samkvæmi, kærði hann sig
kollóttan um allar siðvenjurog
leiddi Lenu inn i dagstofu frúr
Werner, og þau settust I eitt
hornið þar og héldu samræðum
sinum áfram.
Frú Werner sto5 i hópi annarra
eldri kenna og kinkaði kolla eins
og hún vildi segjar
„Þetta virðist allt ætla að
ganga eftir áætlun.
Aldurinn er að færast yfir okkur
Harald, og við verðum að hugsa
um framtið Lenu litlu.”
Ungu stúlkurnar i sam-
kvæminu voru all vonsviknar
yfir. þvi, að hr. Deleuran veitti
þeim alls enga athygli, en helgaði
sig einungis Lenu Skogli.
Engin af konunum,hvorki ung-
ar né gamlar þorði að fara inn i
dagstofu frú Werner, þar sem
unga parið sat, það var augljós-
lega vonog vilji gestgjafanna að
þetta parkynntist hvort öðru bet-
ur.
„En segið mér nú frk. Lena,
hvernig likar yður hér i
1550
Lárétt
1) Fljót6) Land,- 10) Keyr,-
11) 499,- 12) Kúnstbróderi.- 15)
Illt,-
Lóðrétt
2) A,- 3) Stórveldi.- 4)
Verkfæri.- 5) Kona,- 7) Slá.- 8)
Dauði.- 9) Suð.- 13)
Hamingjusöm,- 14) Angan,-
Ráðning á gátu nr. 1549.
Lárétt
1) Ghana.- 6) Vaskari.- 10)
Ak,- 11) At,- 12) Riftaði.- 15)
Stall.-
Lóðrétt
2) Hás.- 3) Nóa.- 4) Svara.- 5)
Ritir.-7) Aki.-8) Kot.-9) Ráð.-
13) Föt,- 14) Afl,-

10
mzwl
li 7i
11 li
#ff>y
Sunnudagur
II. nóvember
8.00 Morgunandakt Herra
Sigurbjörn Einarsson
biskup flytur ritningarorð
og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög Hljóm-
sveitin Philharmonia hin
nýja leikur forleiki eftir
Auber og Adam: Richard
Bonynge stj. Rúmenska út-
varpshljómsveitin leikur
vinsæl lög: Iosif Conta stj.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Veðurfregnir) a. Tveir for-
leikir i itölskum stil eftir
Franz Schubert. Rikis-
hljómsveitin i Dresden
leikur: Wolfgang
Sawallisch stj. b. Oktett
fyrir fjórar fiðlur, tvær lág-
fiðlur og tvær knéfiðlur op.
20. eftir Felix Mendelssohn.
Félagar úr hljómsveit
þýzku óperunnar i Berlin
leika. c. Frá norrænu
organistakeppninni i
Stokkhólmi i f.m. Hans
Fagius frá Sviþjóð, sem
hlaut önnur verðlaun, leikur
Tokkötu, adagio og fúgu i C-
dúr eftir Johann Sebastian
Bach og Kóral i E-dúr nr. 1
eftir César Franck.
11.00 Messa i Bústaðakirkju á
kristniboðsdegi þjóðkirkj-
unnarSéra Ólafur Skúlason
þjónar fyrir altari. Benedikt
Arnkelsson cand. theol:
predikar. Organleikari: Jón
G. Þórarinsson.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Brotasilfur um
Búddadóm Sigvaldi
Hjálmarsson flytur annað
erindi sitt: Hjól
sannleikans.
14.00 Brezk viðhorf til land-
helgisdeilunnar, séð með
augum fjögurra islendinga
búsettra i Bretlandi Páll
Heiðar Jónsson ræðir við
Niels P. Sigurðsson sendi-
herra, og þrjá fram-
kvæmdastjóra: Jóhann
Sigurðsson, Kjartan P.
Kjartansson og Ólaf Guð-
mundsson.
15.00 Lúðurhijómar
15.30 Útvarp frá trimm-
dægurlagakeppni FÍH og
iSi á Hótei Sögu. Atján
manna hljómsveit leikur
undir stjórn Magnúsar Ingi-
marssonar. Kynnir: Jón
Múli Arnason.
16.30 Létt lög
16.55 Veðurfregnir. Fréttir.
Tónleikar.
17.10 Útvarpssaga barnanna:
„Mamma skilur allt” eftir
Stefán Jónsson Gisli Hall-
dórsson leikari les (7).
17.30 Sunnudagslögin. Til-
kynningar.
18.30 Fréttir 18.45 Veðurfregn-
ir. 18.55 Tiikynningar.
19.00 Véðurspá Leikhúsið og
viöHeiga Hjörvar og Hilde
Helgason sjá um þáttinn.
19.35 „Sjaldan lætur sá betur,
sem eftir hermir” Um-
sjónarmaður: Jón B. Gunn-
laugsson.
19.50 Sinfóniuhljómsveit ts-
lands leikur i útvarpssal
Einleikarar: Gunnar Egil-
son og Pétur Þorvaldsson.
Stjórnandi: Páll P. Pálsson.
a. „Elegie” op. 24 fyrir selló
og hljómsveit eftir Gabriel
Faure. b. „Hoa-haja-nana-
ia”, tónlist i fjórum þáttum
fyrir klarinettu, strengja-
sveit og ásláttarhljóðfæri
eftir Hafliða M. Hallgrims-
son. c. „Látalæti” fyrir
litla hljómsveit eftir Jónas
Tómasson yngri.
20.20 Gegnum brim og boða
Arni Gunnarsson frétta-
maður tekur saman dag-
skrárþátt um Skipstjóra- og
stýrimannafélagið Olduna
20.50 „Tóbias Mindernickel”,
smásaga eftir Thomas
Mannlngólfur Pálmason is-
lenzkaði. Hjalti Rögnvalds-
son les.
21.15 Tónlistarsaga Atli Heim-