Tíminn - 23.02.1975, Qupperneq 28

28
TÍMINN
Sunnudagur 23. febrúar 1975
éMmmk

wm
IIIIÍiÍlPillll
18 ®____M
x%*:*:
ýy//A\
mm
iftgll

Ws/s/

ýss/sýs/ý
wm
mm/ mmm/W///^
yyssss/yýývys&s/ý-y/MmssMffi'/ffiffiý’
.•.•.•.’.Jy.‘SSSSs^yýsssr‘sýj-y^9^zsAyp9íá,'SSSS.‘ýsssss^VIÍMvíff1tíssssssssss •////.•////.•
i
! É « llÉ i » I igg I ?
ZSSfy/S/S.ySS.'S/SSSS.-ZSS.W;
WmíM
W//sy.
mm
'SVAýj
Wwm
SSS/SSsss/ý
wmwMm
Wæm
Wwm
MM&.
gSMH
wmmmmá
mmmmmm
WMwmMm/wsi
-
wmmmmMm
Mmwm
Wwmm
MMwm
r’SSSSSSSS/y
iill
wm
II
ý/:*ý/X;
Bátar og ferjur úti á fljötinu. Oft hvolfir þessum farkostum eöa þeir sökkva með öiium, sem á þeim eru.
ÞAR ER LÍKNIN MEST

■:V.
;:r.'

mm.■
WSSSBeímÉ
Kjórir ungir betlarar, sem cru i svo góöum holdum, aö þeir teljast sennilega til yfirstéttarinnar i Dacca
MARGIR trúa þvl, aö þaö sé
áfangi á leið til sælunnar aö deyja
við Ganges. Milljónir piiagrima
streyma ár hvert aö fljótinu til
þess aölauga sig I vatni þess, sem
þeir halda, aö veiti þeim blessun.
t gömlu Dacca er þó engin sæla aö
lifa eöa deyja á bökkum þessa
mógula fljóts. Hin eina likn, sem
börnum þessarar örsnauöu,
hryllilegu borgar getur veitzt, er
aö velta sér fyrst út af og geispa
golunni.
Meöfram Ganges eru gamlar
hallir frá fyrri dögum. Eftir
frelsisstriöið, sem háö var árið
1971, hafa þessar hallir allar staö-
iö auöar meö gnæfandi turna og
gapandi glugga. En við múrana
og hliðin hafa hópar flóttamanna
búizt um i rifnum og óhreinum
tjöldum. Allt morar af fólki,
tötrughypjum, sem minna á ið-
andi maðkakös.
Og hér er mannslifið lika
viðmóta hátt virt og lif maðksins.
Dauðinn er daglegur gestur með-
al þessa vesæla fólks, en ekki sér
þó högg á vatni, þvi að alltaf eru
nýir einstaklingar að klekjast út
til þess eymdarlifs, sem þarna er
lifaö. Þótt likburður sé daglegur
þáttur i lifi fólksins er jafnótt fyllt
i skörðin.
Oti á Ganges draugast áfram
dökkar ferjur. Borðstokkarnir
eru svo lágir, að i nokkurri fjar-
lægð, er svo að sjá, að fólkið, sem
á þeim er, gangi á gulu vatninu.
En þegar þær koma nær, sést
borðstokkur, sem nær örfáa
sentimetra yfir vatnið. Ef þær
koma þá nær. Þessar ferjur eru
margar báglega úr garði gerðar,
fúnar og lekar, og það ber við, að
þær sökkva úti á fljótinu. Og þá er
ekki að sökum að spyrja: Enginn
er syndur. En það vekur litla at-
hygli, þóttein og ein ferja farist.
Fólk er hið eina, sem nóg er af i
Dacca.
Þrátt fyrir allan armóð, geta
þeir, sem nógu útsjónarsamir
eru, grætt i Dacca. Meðal þeirra
eru töfraly f jasalarnir. Á
sjúkdómum er ekkert lát, og
venjuleg lyf eru af skornum
skammti og enn meiri hörgull á
fólki, sem getur lagt á ráðin um
það, hvernig þau skuli notuð.
Þess vegna er lika góður markað-
ur fyrir töfralyf og skottulæknar
liklegir til þess að koma ár sinni
vel fyrir borð. Þessir náungar
koma á torgin með vagna hlaðna
Hfselixir sinum og hátalara, sem
búnir eru rafhlöðum, handa
kjaftaskinum, sem hefur það
hlutverk að skruma af sölu-
varningum og ljúga fólkið fullt.
Venjulega er aðeins tvennt á
boðstólum — einn allsherjarlækn-
isdómur, sem er jafngóður við
öllu, hvort sem það eru augnsjúk-