Tíminn - 01.06.1975, Síða 40

----- ------
' Sunnudagur 1. júnl 1975
þeytidreifarinn
góö vinnslubreidd
nákvæmar stillingar
einnig fyrir sáningu
Guöbjörn Guöjónsson
Heildverzlun Siðumúla 22
Simar 85694 & 85295
iiidúiiíLSl
\

fyrirgóöun mat
^ KJÖTIÐNAÐARSTÖÐ SAMBANDSINS
Höfundarnir skiptast á skoftun-
um.
Drammi I einum þætti.
Hlutverk:
Flosi Óiafsson, leikari og
skáld
Magnús Ingimarsson, hljóm-
listarmaður
BH, blaðamaður.
Gunnar, ljósmyndari, segir
ekki orð.
Sviðið er búningsherbergi I
Þjóðleikhúsinu að afiokinni æf-
ingu niðri I kjaliara. Þre-
menningarnir sitja við
förðunarborðið og góna á sjálfa
sig í speglinum eða hver á ann-
an. Það er vandræðaleg þögn,
og bersýnilega cru listamenn-
irnir tveir að velta fyrir sér frá-
ieitri spurningu blaðamannsins.
Þeir iita hvor á annan, og það er
Flosi, sem loks tekur til máls,
nokkru eftir að tjaldið fer frá.
FLOSI: Þetta er þannig til orö-
iö, aö hérna innan Þjóöleikhúss-
ins eru ýmsir skritnir menn, þar
á meöal leikhússtjórinn, sem
hafa staöiö i þeirri meiningu, aö
þaö væri hugsanlegt, aö ég gæti,
i slagtogi meö einhverju góöu
fólki, sett saman einhvern
skemmtilegan hlut, þannig aö
ég var beöinn um aö setja upp
reviu í kjallaranum. En óperan
hefur alltaf veriö mér afskap-
lega hugstæð, þannig aö ég
hugsaöi mér aö hafa þetta I
tvennu lagi. óperu sem fyrri
hlutann af þessu kjallara-
gamankvöldi, sem átti að vera,
og seinni helminginn stutta
reviu. En þar sem óperuformið
var mér mikiö hugstæöara og
átti hug minn allan meöan ég
var aö semja þetta, þá varö þaö
úr, aö þetta veröur aðeins
ópera.
MAGNÚS: Ja, ég veit nú ekki
hversu mikiö ég má úttala mig
um tónlistina sem slíka, en viö
Flosi höfum starfaö oft saman
áöur, gert marga sjónvarps-
þætti, og unniö saman i leikhús-
um, og mig langar til aö taka
þaö fram, aö okkar samstarf
hefur alltaf verið meö ágætum
og stundum jafnvel fullur
skilningur á hvor annars hug-
myndum. Þegar ég fór aö skoða
þetta handrit, sá ég strax, aö
þarna myndi vera mjög áhuga-
veröur hlutur á ferðinni, annars
var þetta fariö aö taka á sig
mynd áöur en ég kom til sög-
unnar, þannig aö músikin er
ekki 100% eftir mig. Flosi var
farinn aö raula alls konar upp-
höf við textana, og ég tók viö
þeim og geröi úr þeim lög.
FLOSI: Hér hlýt ég aö veröa aö
grípa fram I og segja þaö aö
músíkin verður hundraö prósent
eftir þig, sem betur fer, og ekki
bara múslkin, heldur llka eitt og
annaö, sem kemur til meö aö
gefa verkinu ómetanlegt list-
rænt gildi.
BH: Hver er meginþráöurinn i
verkinu?
FLOSI: Meginþráöur verksins
fjallar um ástina og fylgifiska
hennar, afbrýði, ótrygglyndi,
framhjáhöld, og sem sagt alls
konar vanda, sem hljóta alltaf
aö fylgja ástinni sem sllkri. Ég
held, aö viö getum ekki aö svo
komnu máli farið aö úttala okk-
ur um sjálfan efnisþráöinn. En
þaö hefur kannski fyrst og
fremst vakað fyrir mér og okk-
ur, aö þaö væri ákaflega mikil
alvara I þessu hugverki.
BH: Hvaö á svo barniö aö heita?
FLOSI: Ringulreiö — i raun og
veru eru bara teknir starfirnir
úr Lohengrin og raöað upp á
nýtt.
MAGNÚS: En svo enginn mis-
skilji þetta orö. Ringulreiö, þá
fjallar þetta töluvert mikið um
hesta og hestamennsku og
taumlausan útflutnings á hross-
MAGNÚS: Eins og segir hér á
einum staö I ljóöinu:
Bæjarins beztu pútum —
höggva, höggva,
bráöum viö öllum stútum —
höggva, höggva.
öllu ég ætla aö farga,
hönum og hænum, kjúklingum
vænum,
sama hve hátt þeir garga, —
höggva höggva!
BH: Hverjir eru þaö, sem taka
þátt i Ringulreiö, leika og
syngja?
FLOSI: Ef viö tökum personae
dramatis, þá eru þarna tvær
dansmeyjar, Guörún og Ingi-
björg Pálsdætur, og leikararnir
Sigrlður Þorvaldsdóttir, Rand-
ver Þorláksson, Ingunn Jens-
dóttir, Arni Tryggvason og
Guðrún Stephensen. Magnús
hefur æft músikina, en þarna
verður hljómsveit undir stjórn
Arna Elvars.
Það er mikið sungið.
BH: Hvaöa þátt á höfundur I
þessari sýningu annan en þann
aö vera höfundur?
FLOSI: Já, ég er sko leikstjóri
llka. Annars þarf varla aö taka
það fram, aö tónskáldið Magnús
er líka höfundur.
BH: Og hvenær má búast viö, aö
hin stóra stund renni upp að
verkið veröur frumsýnt?
FLOSI: Viö höföum vonazt til,
aö hægt yröi aö frumsýna þetta I
vor, en sakir mikilla anna hér I
leikhúsinu, mun ekki veröa
hægt aö frumsýna fyrr en i
haust, en stefnt er aö þvl aö full-
æfa verkið I vor.
BH: Hvernig leggst svo verkiö I
ykkur?
FLOSI: Viö vitum þaö músík-
lega séö, aö þetta hefur grand
opening og grand finale.
BH: Hvaö er aö segja lengd
verksins?
FLOSI: Þaö er ekki eins langt
og Peking-óperan, og þetta
er heldur ekki eins langt og
Niflungahringurinn eftir Wagn-
er, sem tekur fjóra sólarhringa
aö flytja. Þetta veröur aöeins
styttra en þaö....
MAGNÚS: Og þaö er óhætt aö
fullyröa þaö, aö þarna sér fólk
og heyrir á sviöi hluti, sem þvi
hafa veriö algerlega framandi
áöur — ekki hvaö slzt vegna
þess, að höfundur leikmyndar
er Björn Björnsson....
(TJALDIÐ FELLUR.)
Svo er mikið elskazt.
um.
FLOSI: Og óbeizlaöa fram-
komu..
MAGNÚS: Fólk hnakkrlfst
þarna...
FLOSI: Já, Istööulaust fólk
hnakkrlfst óbeizlaö... og sleppir
fram af sér beizlinu..
BH: Koma kannski fleiri skepn-
ur við sögu?
MAGNÚS: Já, þaö er sérstak-
lega minnzt á hænsni, sem
mæta sínum dómsdegi I miöju
leikriti.
FLOSI: Þaö er óhætt að kalla
þaö ,,Nótt hinna stuttu hnlfa.”
Heitar tilfinningar risa hátt.
Það þarf lika að hvfla sig og siappa af.
Textinn er alltaf jafn auðskilinn.