Fréttablaðið - 05.05.2005, Blaðsíða 57

Margrét Hallgrímsdótt-
ir, þjóðminjavörður á
Þjóðminjasafni Íslands,
og Ólafur Ásgeirsson,
þjóðskjalavörður á
Þjóðskjalasafni Íslands, völdu þrjá
ómissandi hluti.
Margrét Hallgríms-
dóttir, þjóðminjavörð-
ur á Þjóðminjasafni Ís-
lands, er þessa dagana
á fullu að undirbúa
sumardagskrá safnsins.
Einnig er hún að und-
irbúa nýjar sýningar
sem á að opna á Listahátíð. „Auk
þessa erum við að bíða komu mats-
nefndar vegna tilnefningar safnsins til
erlendra safnaverðlauna,“ segir Margrét
en mitt í önnum sínum valdi hún sér
þrjá ómissandi hluti.
Dagbókin mín. Ég nota hana mikið á
hverjum degi og hún er algjörlega
nauðsynleg til þess að hafa yfirsýn yfir
verkefnin sem ég tek að mér. Þau eru
nú ansi mörg og því gott að eiga góða
dagbók, annars verður erfitt að standa
sig í vinnunni. Það er ekki að ástæðu-
lausu sem dagbókin er oft kölluð glór-
an.
Tölvan mín. Hana nota ég mikið sem
verkfæri í sambandi við vinnuna. Bæði
er það til þess að vista ýmis gögn en
einnig fer mikið af samskiptum mínum
við fólk fram í gegnum tölvuna.
Bíllinn er nauðsynlegur til þess að
komast á milli staða. Ég er svo mikið á
þeytingi í tengslum við starfið og
vinnustaðurinn er í rauninni á mörgum
stöðum því skrifstofa Þjóðminjasafns-
ins er á þremur mismunandi stöðum.
Ég er í tengslum við öll söfn á landinu,
í því felst starfið að miklu leyti, og því
er mikið um ferðir.
Ólafur Ásgeirsson er
þjóðskjalavörður á
Þjóðskjalasafni Ís-
lands. Hann er þessa
dagana að hefja und-
irbúning á því að taka
til framtíðarvarðveislu
rafræn skjöl hins op-
inbera. „Já, það er
svona nokkurn veginn aðalverkefnið,“
segir Ólafur, sem valdi sér einnig þrjá
ómissandi hluti.
Loft. Maðurinn
nærist náttúrlega
á lofti og þarfnast
þess til þess að
lifa. Við drögum
andann og fáum
súrefni úr loftinu. Án loftsins væri ekki
mikið líf á jörðinni. Þetta er eitt af
grunnefnunum og til forna voru
grunnefnin talin þrjú af fjórum frum-
efnunum.
Eldur. Hann er skilyrði
þess að menn geti
hafst við hér á auðn-
inni í norðri. Eldurinn
er augljósasta leiðin til
þess að greina okkur
mennina frá öðrum dýrum því við
kunnum nú að halda honum við.
Menningin er oft talin sprottin af því
að halda eldinum lifandi. Einnig notum
við hann til þess að halda á okkur hita
sem og til þess að búa til betri mat.
Vatn. Mikill meirihluti
líkamans er vatn og það
er okkur líka lífsnauð-
synlegt. Við komum
náttúrlega úr vatni, fæð-
umst í vatni og svo notum við það til
þess að viðhalda lífi og heilsu, hvort
sem við notum það útvortis eða inn-
vortis.
MARGRÉT HALLGRÍMSDÓTTIR
ÓLAFUR ÁSGEIRSSON
ÓMISSANDI
FIMMTUDAGUR 5. maí 2005 25
Dagbók og
eldur
Söngleikur um flrjá homma
Æskuvinirnir frá Akranesi, Gautur
Gunnlaugsson og Gunnar Krist-
mannsson, eru að leggja lokahönd á
klassískan söngleik sem stendur til
að frumsýna í haust.
„Við byrjuðum á þessu fyrir tíu
árum upp úr einhverju hangsi,“ seg-
ir Gunnar, sem er skólastjóri Tón-
listarskóla Grindavíkur. „Við sömd-
um eitt óperulag og miðuðum við að
geta flutt það í afmæli eða ein-
hverju slíku.“ Gautur, sem er
menntaður tónmenntakennari en
vinnur í Tónastöðinni, bætir því við
að þeir hafi strax lagt upp með að
lagið yrði samið í ákveðnum stíl,
þ.e. barrokk-stíl. „Okkur fannst
þetta vera eitthvað nýtt. Við notum
gamla tónlist en með nýjum sögu-
þræði. Fólk hefur talað um þetta
sem skemmtilega tónlist með efni
sem maður skilur,“ segir hann.
Söngleikurinn, sem er saminn
fyrir þrjár baritónsraddir, fjallar
um tvo homma sem eru kvæntir.
Annar þeirra er heimavinnandi og
ekkert sérlega sáttur við það en
hinn er bankastarfsmaður. Þriðji
aðilinn kemur í heimsókn til þeirra
og fer að daðra við bankastarfs-
manninn. Eiginmaðurinn sér til
þeirra án þeirrar vitundar og ákveð-
ur að eitra fyrir þeim.
Söngleikurinn gerist í einni stofu
og er því nokkurs konar stofuópera,
eins og þeir félagar hafa stundum
kallað verkið. „Þetta er kómedía í
bíómyndalengd. Það er svolítið
langt síðan menn voru að gera
svona til að láta fólk hlæja. Í dag er
verið að semja gamanleikrit og
fyndna söngleiki en ekki óperur
sem eru bæði fyndnar og í klassísk-
um stíl,“ segja þeir. „Okkur fannst
þetta alveg frábært fyrir tíu árum
þegar við vorum að byrja á þessu.
Síðan drógum við þetta upp aftur og
fannst þetta ennþá ferskt. Þetta lít-
ur ekki út fyrir að vera eitthvað
sem fólk virðist fá leið á.“ ■
GAUTUR OG GUNNAR Gautur Gunnlaugsson,
til vinstri, og Gunnar Kristmannsson eru að
leggja lokahönd á klassískan söngleik um þrjá
homma og ævintýri þeirra.
FRÉTTAB
LAÐ
IÐ
/G
VA
24-57 (24-25) Helgar 4.5.2005 19:52 Page 3