Fréttablaðið - 08.12.2005, Síða 32

8. desember 2005 FIMMTUDAGUR32
UPPÁHALDSBJÓR MARGRA KYNSLÓÐA
Það gera Tékkar líka.
Þess vegna nota þeir
10.000 ára gamalt
vatn sem er tekið úr
300 metra djúpri
borholu í Budweiser
Budvar bjórinn.
Þetta hreina og tæra
tékkneska vatn gefur
bjórnum silkimjúkt
yfirbragð.
Íslendingar
þekkja gott vatn
LÉ
TT
Ö
L
Fólk skiptir oftar um um
starf en áður var gert.
Þegar störf eru valin skiptir
mestu máli að finna sig í
starfinu og velja starf við
hæfi.
Hvað ræður starfsvali fólks? Eru
það launin, foreldrarnir, áhugi á
því sem tengist starfinu eða er það
bara hrein tilviljun hvaða starf við
tökum okkur fyrir hendur?
Marteinn Steinar Jónsson er
vinnusálfræðingur og sérfræð-
ingur í klínískri sálfræði.
„Það sem skiptir máli er að fólk
finni sig í starfinu, og það er mis-
jafnt hvað fólk finnur sig í. Sumir
vilja vera í félagsskap og velja sér
vinnu með það í huga, aðrir sem
eru einrænir vilja frekar vinna
einir. Það er því persónuleikinn
sem skiptir nokkru máli,“ segir
Marteinn.
Fyrr á dögum var algengt að
fólk veldi sér sama starfsvettvang
og foreldrar sínir. Marteinn telur
að þetta hafi ekki breyst. „Það
er frekar þjóðfélagið sem hefur
breyst. Fólk getur valið úr fjöl-
breyttari störfum en áður, vinnu-
markaðurinn er flóknari og alls
konar menntun í boði.“
Kannanir sem gerðar hafa
verið á Norðurlöndum gefa til
kynna að munur sé á því hvað
konur telja skipta máli í starfi
og hvað karlmenn setja á odd-
inn. Marteinn segir að á vissan
hátt sé munur á milli kynjanna í
starfsvali. „Við sjáum að það eru
til svokallaðar kvennastéttir og
karlastéttir, til dæmis fara marg-
ir karlar í verkfræði og margar
konur í hjúkrunarfræði. Ég held
að mismunandi starfsvettvangur
kynjanna fari eftir eðli starfanna
sem þau velja sér, en hins vegar
eru konur farnar að hasla sér völl
alls staðar og þar á meðal í hinum
hefðbundnu karlastörfum. Þar
skiptir tíðarandinn og hugsun-
arhátturinn í þjóðfélaginu máli.
Áður fyrr fóru konur í störf sem
þóttu viðeigandi fyrir þær en
menningin hefur breyst og hin
sterku gildi sem áður stóðu í vegi
fyrir því að kona færi í svokallað
karlastarf fara þverrandi.“
Marteinn segir að í dag sé
meira um að fólk skipti um starf
heldur en áður fyrr. „Það er miklu
minna um það að fólk sé fast á
sama stað alla tíð. Hins vegar tel
ég að það sé miklu minna starfs-
öryggi í dag, það eru svo miklar
sveiflur í þjóðfélaginu og sam-
keppni um starfsfólk er gríðar-
leg,“ segir Marteinn Steinar Jóns-
son, vinnusálfræðingur.
Fjölbreyttari störf á
flóknari vinnumarkaði
„Ég fetaði í fótspor foreldra minna
sem báðir voru strætóbílstjórar,“ segir
Markús Sigurðsson strætisvagnabíl-
stjóri. „Það má segja að mig hafi allt-
af langað til að verða strætóbílstjóri
þegar ég var lítill og nú tek ég eftir
því að sonur minn talar um að verða
strætóbílstjóri þegar hann er orðinn
stór, þannig að þetta virðist ganga í
erfðir,“ segir Markús í léttum tóni.
„Þegar ég útskrifaðist úr mennta-
skóla fór ég að leita mér að sumar-
vinnu og það lá beinast við að sækja
um hjá strætó af því að foreldrar
mínir voru að vinna sem strætóbíl-
stjórar. Ég ætlaði nú bara að vinna
sem strætóbílstjóri yfir sumarmán-
uðina en svo ílengdist ég hérna og
hef kunnað vel við mig allar götur
síðan, alla vega er ég búinn að vera
hérna í tuttugu ár og það segir nokk-
uð.“
Stætisvagnabílstjórinn:
Fetaði í fótspor foreldranna
MARKÚS SIGURÐSSON
Strætisvagnabílstjóri
„Þegar ég var á síðasta árinu í Kenn-
araháskóla Íslands ákvað ég að verða
kennari. Hluti af náminu hjá útskrift-
arnemum er æfingakennsla og það
var þá sem að áttaði mig á þvi að
ég vildi verða kennari,“ segir Nanna
Ævarsdóttir, sem er á sínu fimmta ári
sem kennari í Laugalækjarskóla.
„Ég sá að mér fannst gaman að
kenna, að vera með börnunum, tak-
ast á við agamál og miðla þekkingu
minni.“ Nanna segir starfsandann í
Laugalækjarskóla vera mjög góðan.
„Samskiptin við nemendur og aðra
kennara eru gefandi,“ segir hún. „Ég
fór nefnilega ekki í Kennaraháskól-
ann til þess að verða kennari held-
ur til að taka alhliða nám sem gæti
opnað fleiri dyr.“
Þegar Nanna er spurð hvort hún
hafi einhvern tímann íhugað að
skipta um starfsvettvang segir hún
að það hafi gerst. „Ég held að það
sé eðlilegt hjá fólki að íhuga stöðuna
öðru hverju, svona viss forvitni um
hvernig væri að starfa við eitthvað
annað. Starfsandrúmsloftið er hins
vegar mjög gott og það hefur mikil
áhrif á að ég er ennþá að kenna.“
Kennarinn:
Fór ekki í námið til að verða kennari
Snorri Bjarnvin Jónsson er flugmaður
hjá Icelandair. „Eitt af fyrstu orðun-
um sem ég lærði að segja var orðið
„fúa“ sem þýddi víst flugvél,“ segir
Snorri.
„Pabbi er flugmaður og flýgur
mikið á litlum einshreyfils flugvél-
um um landið sér til gamans. Ég
var aðeins nokkurra mánaða gamall
þegar hann byrjaði að taka
mig með. Eftir að ég byrj-
aði að tala þá fór ég með
honum í hverja einustu
ferð í mörg ár. Þegar kom
að því að velja sér nám eftir
menntaskóla þá kom ekk-
ert annað til greina.“ Þegar
Snorri er beðinn að nefna
nokkra af kostum flugmannsstarfs-
ins stendur ekki á svari hjá honum.
„Flugmannsstarfið er fjölbreytilegt
og spennandi og óreglulegur vinn-
utíminn gefur manni kost á að geta
stundað áhugamálin í miðri viku
líka,“ segir Snorri og það er greinilegt
að hann er mjög ánægður í starfi
sínu sem flugmaður.
Flugmaðurinn:
Ekkert annað kom til greina
„Það blundaði alltaf í mér að verða
dýralæknir þegar ég var lítil en það
var ekki fastákveðið fyrr en ég var
búinn með stúdentspróf. Ég hef
alltaf átt dýr og er mikill dýravinur,“
segir dýralæknirinn Ólöf Loftsdótt-
ir, sem vinnur á dýraspítalanum í
Víðidal. „Á sínum tíma var ég að
hugsa um að fara í læknisfræði og
prófaði að vinna sem gangastúlka
á sjúkrahúsi en það varð til þess
að ég beindi mér frekar inn á dýra-
lækningarnar. Eftir að hafa unnið á
sjúkrahúsinu fann ég að það átti
ekki við mig.“
Ólöf segir að henni líði vel í sínu
starfi. „Ég kann mjög vel við mig í
starfinu, það er rosalega gefandi að
huga að dýrunum.“
Dýralæknirinn:
Alltaf verið
dýravinur
ÓLÖF LOFTSDÓTTIR Dýralæknir
NANNA ÆVARSDÓTTIR Kennari
SNORRI BJARNVIN JÓNSSON
Flugmaður
„Ég tók ekki að mér starfið sem ég er
í núna, heldur skapaði ég það ásamt
öðrum,“ segir Áslaug María Friðriks-
dóttir, framkvæmdastjóri ráðgjafar-
fyrirtækisins Sjá ehf., þegar hún er
spurð af hverju hún hafi tekið að sér
núverandi starf.
Áslaug stofnaði Sjá, ásamt
nokkrum öðrum, fyrir um fimm
árum.
Fyrirtækið sérhæfir sig í að gera
vefsíður og hugbúnað betri og
aðgengilegri fyrir viðskiptavini.
„Þegar ég var lítil ætlaði ég að
verða lögfræðingur og forseti og
allt það sem flestir sjá fyrir sér sem
spennandi störf þegar þeir eru litlir,
en það breyttist þegar ég varð eldri.
Þegar ég lauk mínu háskólanámi
þá sá ég ekki tækifæri fyrir fyrirtæki
eins og Sjá á markaðnum en hafði
áhuga á málum sem tengjast því
sem við gerum í dag og það leiddi
mig áfram.
Ég var að vinna við vefsíðugerð
áður en ég stofnaði fyrirtækið og
hafði góða innsýn inn í þann heim
og nýtti mér það.“
Framkvæmdastjórinn:
Vildi verða forseti
ÁSLAUG MARÍA
FRIÐRIKSDÓTTIR
Framkvæmda-
stjóri Sjá ehf.
MARTEINN
STEINAR
JÓNSSON
Vinnu-
sálfræðingur
AÐ STÖRFUM Það getur verið erfitt að ákveða hvað hver vill verða þegar hann er orðinn
stór. Sumir hafa ákveðið starf í huga frá unga aldri. Aðrir lenda fyrir tilviljun í starfi sem þeir
hafa gaman af. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM