Fréttablaðið - 07.01.2006, Síða 18

7. janúar 2006 LAUGARDAGUR18
Epli› og eikin er sams‡ning fe›ginanna Erlu Sólveigar Óskarsdóttur
húsgagnahönnu›ar og Óskars L. Ágústssonar húsgagnasmí›ameistara
í Hönnunarsafni Íslands, Gar›atorgi 7, Gar›abæ.
S‡ningin er opin alla daga nema mánudaga kl. 14:00 - 18:00.
S‡ningunni l‡kur 20. janúar 2006
■ LAUGARDAGUR, 31. DES.
Sprengingar í kristilegum
anda
Kvöldið er indælt. Villibráð á borð-
um. Vinafólk okkar kemur í mat.
Kettirnir okkar fá sérherbergi til
umráða því að heiðursgestur kvölds-
ins er tíkin Mandla sem er einkenni-
lega sljó til augnanna þegar hún
heilsar mér enda hvísla húsbænd-
ur hennar að mér að hún sé undir
léttum áhrifum róandi lyfja þessa
stundina.
Í kristilegum anda förum við upp
á Landakotstún til að sprengja burt
gamla árið þegar áramótaskaupinu
lýkur. Einu viðbrögðin við áramóta-
skaupinu voru þau að einhver sagði:
„Hvað skyldi þetta hafa kostað?“ um
leið og slökkt var á sjónvarpinu til
að sleppa við áramótaávarp útvarps-
stjóra. (Síðar kom í ljós að óþarfi
var að slökkva á tækinu því að nýi
útvarpsstjórinn mun hafa sýnt þau
klókindi að hafa sig lítt í frammi).
Undir kirkjuveggnum heilsum
við nýju ári og maður sér grilla
gegnum púðurreykinn í fólk sem
faðmast og kyssist þegar kirkju-
klukkurnar taka að hringja.
Frá Landakotstúni sér maður
Hallgrímskirkjuturn í gegnum eld og
eimyrju, en í þeirri kirkjusókn hljóta
að búa miklir sprengjuvargar, þótt
þar sé guðskristni í hávegum höfð
með fornum mótettusöng og
orgeldrunum en léttúðugur
djass er litinn hornauga
og jafnvel bannaður í
helgidómnum að maður
tali nú ekki um nýtísku
graðhestamúsík.
Mandla heilsar okkur
með gelti og ég heyri
ekki betur en röddin sé
orðin ofurlítið drafandi
enda mun einn helsti
t a u g a s é r f r æ ð i n g u r
landsins hafa mælt með
að gefa henni aðra töflu
af valíum rétt áður en
áramótaskaupið hófst.
Og þar er sennilega
komin skýringin á því
tómlæti sem hún sýndi
hinum árlega gleðileik
Sjónvarpsins.
■ SUNNUDAGUR, 1. JAN. 2006.
Sex þúsund ára gamlar
fréttir
Nýársdagsmorgunn
er afar friðsæll.
Ég fer á netið að
vitja um fréttir og
festi einkum athygl-
ina við eina frétt
sem ég sé þarna og
virðist vera nokkur
þúsund ára gömul:
„Forn-Egyptar tilbáðu dverg-
vaxna guði og litu ekki á dverg-
vöxt sem fötlun, ef marka má
niðurstöður rannsóknar við
Georgetown háskólasjúkrahúsið
í Bandaríkjunum. Stuðst var við
jarðneskar leifar og heimildir
um dvergvöxt í Egyptalandi hinu
forna. Telja rannsakendur að
dvergar hafi gegnt mikilvægum
hlutverkum innan heimilisins.
Margir dverganna gegndu
mikilvægum störfum á heimilum
virtari embættismanna og hlutu
íburðarmiklar útfarir í konung-
legum kirkjugörðum við píram-
ídana miklu. Einnig eru sannanir
fyrir því að Forn-Egyptar hafi til-
beðið dvergvaxna guði
eins og t.d. Bes og
Ptah.“
Sennilega væri
skynsamlegra að
nota nýársdag
til að skipu-
leggja verkefni
og fjármál hins
nýbyrjaða árs
en lesa um kjör
dverga í Egypta-
landi hinu forna,
en ég læt dverg-
ana hafa forgang
og ákveð að fresta
fjármálaáhyggj-
um mínum um
óákveðinn tíma.
■ MÁNUDAGUR, 2. JAN.
Að svelta af fúsum og
frjálsum vilja
Ekki veit ég hvernig ríkis-
stjórnin og heilbrigðisráð-
herrann ætla að bregðast
við því ef ég verð dropinn sem
fyllir mælinn og set ríkið á haus-
inn? Það er ekki á sjúklinga- og
öryrkjahópinn bætandi en ég held
að ég sé að missa heilsuna. Mér
hefur slegið niður. Í besta falli er
þetta áframhald af jólaflensunni.
Í versta falli er ég að breytast í
öryrkja. En eins og menn vita eru
öryrkjar, gamalmenni, einstæðar
mæður og láglaunafólk sá mann-
skapur sem stendur þjóðfélaginu
fyrir þrifum.
Um jólaleytið fyrir tveimur
árum tókst með naumindum að
tryggja afburða-
fólki þjóðarinnar,
alþingismönnum
og ráðherrum,
viðunandi líf-
eyriskjör og
eftirlaun; þá
voru samþykkt-
ar reglur sem
j a f n g i l t u
200 millj-
ón króna
starfsloka-
s a m n i n g i
fyrir forsætisráðherrann, þrátt
fyrir að hvert mannsbarn sjái
að slíkur höfðingi kemst engan
veginn af með þá upphæð, enda
varð manngarmurinn að ráða sig
í vinnu í banka til að vera áfram
matvinnungur.
Í stað þess að samgleðjast óska-
börnum þjóðarinnar með eftir-
launakjörin sem þau skömmtuðu
sér fyrir tveimur árum rauk lág-
launa- og fátæktarklúbburinn upp
með öfundargjammi og reif sig
svo aftur upp með æsing og frekju
þegar Kjaradómur úrskurðaði um
daginn að afburðafólkið ætti laga-
lega heimtingu á því að fá skitinn
hundrað þúsund kall extra á mán-
uði - til að dragast ekki aftur úr
öðru afburðafólki.
Það hlýtur að vera vandi að
stýra þjóðfélagi þar sem almenn-
ingur kann ekki að samgleðjast
leiðtogum sínum yfir velgengni
þeirra, útsjónarsemi og ósér-
hlífni. Ekki síst þegar öryrkjar
og ellilífseyrisþegar eru farnir
að svelta sig af fúsum og frjálsum
vilja til að storka yfirvöldunum af
einskærri illgirni.
Samt virðist alltaf vera nóg
framboð af fórnfúsum snillingum
sem bjóða sig fram til að stjórna
þessu vanþakkláta liði, jafnvel
þótt hinn svokallaði almenningur
virðist hafa sett sér það markmið
að leggja stjórnmálamenn í ein-
elti.
■ ÞRIÐJUDAGUR, 3. JAN.
Geðheilsuhraustir
sveitamenn
Mikið þarfaþing er þessi
tölva mín. Hér get ég
legið á sóttarsæng og
þarf ekki annað en
æpa og garga (með
nokkrum þjósti) til
að konan mín
færi mér
jasmínu-te
með sítrónu
og hunangi. Þegar ég
ligg ekki í móki kveiki ég á tölv-
unni og fylgist með heimsmálun-
um.
Enn eina ferðina eru bresk-
ir vísindamenn að brillera og
uppgötva með dýrum rann-
sóknum það sem allir vissu
fyrir. Hér stendur:
„Breskir vísinda-
menn hafa komist
að því að það eru
aðeins minni líkur
á því að fólk sem
býr í dreifbýli
þjáist af geð-
hei lsuva nda-
málum heldur
en hjá þeim
sem búa í borg-
um og bæjum.
Það hafa verið
gerðar margar
kannanir með misvísandi niður-
stöðum en nú hefur birst ein könn-
un í British Journal of Psychiatry
sem kemst að því að dreifbýlisbú-
ar séu líklegri til að búa við góða
geðheilsu.“
Þetta rifjar upp fyrir mér það
sem Friðrik mikli Prússakeisari
er sagður hafa tautað fyrir munni
sér í ellinni: „Því betur sem ég
kynnist mönnunum þykir mér
vænna um hundinn minn.“
■ FÖSTUDAGUR, 6. JAN.
Ókeypis brennivín
Nú hef ég því miður ekki tíma til
að vera veikur lengur heldur ríf
mig upp úr rúminu til að fara að
vinna. Það eru stórmerkilegir
hlutir að gerast úti í heimi. Kan-
adamenn hafa síðan 2002 verið að
gera tilraun með að gefa útigangs-
fólki ókeypis í staupinu, og þessi
t i l -raun hefur gefið svo góða
raun að á 16 mánuðum
hafa lögregluafskipti af
þessum hóp minnkað um
helming og sjúkrahús-
vistanir hafa minnkað um
þriðjung.
Þetta bendir til þess
að sé í alvöru reynt að lina
þjáningar vímuefnasjúk-
linga sé hægt að draga úr
afbrotum þeirra, veikindum og
dauðsföllum.
Reyndar hafa ákveðnir þjóðfé-
lagshópar á Íslandi lengi
búið við ókeypis aðgang
að brennivíni, það er að
segja forseti landsins og
ráðherrarnir og verð-
ur ekki annað séð en
það fólk sé allt saman
sæmilega heilsu-
hraust og tiltölulega
löghlýðið.
Kannski það verði
ofan á að leysa vanda
láglaunaklúbbsins
og öryrkjanna með
því að gefa þeim
sjúss öðru hverju á
kostnað ríkisins.
Skyldi þetta verða
gleðilegt ár?
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar
Ókeypis frétt - lausn á þjóðfélagsvanda
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er að þessu sinni meðal annars fjallað um eld og eimyrju og kristilegar sprengingjar til að kveðja gamla
árið. Nýja árið hefst á 6000 ára gamalli frétt. Svo er sagt frá öfundsjúku undirmálsfólki sem sveltir sig til að skaprauna yfirvöldum og
rannsókn sem leiðir í ljós að hægt er að leysa ákveðinn þjóðfélagsvanda með ókeypis brennivíni - sem gefur ýmsa spennandi möguleika.