Fréttablaðið - 22.01.2006, Blaðsíða 62

22. janúar 2006 SUNNUDAGUR30
Gagnrýnendur segja eitt.
En nú er komið að þér.
Farðu á vísir.is og taktu þátt í Íslensku tónlistarverð-
laununum. Veldu „Vinsælasta flytjandann“, þann
tónlistarmann eða hljómsveit sem þér þykir hafa skarað
fram úr árið 2005 og spilaðu með í veðbankanum. Ef þú
giskar rétt áttu möguleika á glæsilegum vinningi, ferð fyrir
tvo með Icelandair til San Fransisco og gjaldeyri frá
Landsbankanum.
Hver var bestur 2005?
Láttu skoðun þína í ljós á visir.is
Glæsileg verðlaun í boði!
Ragnar Sverrisson, kaup-
maður í JMJ og formaður
Kaupmannafélags Akureyr-
ar, er hreinræktaður Akur-
eyringur. Fæddur á Eyrinni
og ann Akureyri heitar
en flestu öðru. Ragnar er
stórhuga og hamhleypa
til verka. Ragnar ber af í
snyrtimennsku og klæða-
burði og sjaldan sést hann
utan dyra nema með barða-
stóran hatt á krúnurökuðu
höfðinu.
Ég hafði hugsað mér að hitta Ragn-
ar á kaffihúsi en einn starfsmanna
hans í versluninni forfallaðist svo
hann komst ekki frá. Ég brá mér
því í búðina til hans.
Dillandi hlátrasköll berast í
fang mér um leið ég lýk upp dyr-
unum að herrafataverslun JMJ.
Kaupmaðurinn er að ljúka við að
afgreiða ungan mann sem hann
augljóslega kannast við. Gantast
hann óspart í piltinum og hafa
báðir gaman af og hlæja dátt;
kaupmaðurinn þó sínu hærra og
hvellara. „Hafðu það gott gamli
minn,“ kallar Ragnar á eftir unga
manninum um leið og hann yfir-
gefur verslunina.
Deildi hart við Halldór Blöndal
„Ég er búinn að standa á bak við
búðarborðið í JMJ í tæp 40 ár og
þekki vel mína fastakúnna,“ segir
Ragnar þegar við tyllum okkur við
lítið og lúið eldhúsborð í kaffistofu
verslunarinnar. Allt um kring eru
glansandi og ilmandi leðurflíkur,
stífpressuð jakkaföt og frakkar á
slám enda kaffistofan á lagernum
í JMJ.
„Ég spjalla við kúnnana þegar
tími gefst til. Oftast er það á léttu
nótunum en stundum er hart
deilt. Alla jafnan ligg ég ekki á
skoðunum mínum og þegar for-
kólfar bæjarfélagsins, þingmenn
eða forsvarsmenn stórfyrir-
tækja á svæðinu koma í búðina
þá er stundum tekist á um menn
og málefni. Yfirleitt enda þess-
ar orðaskylmingar með góðu en
einu sinni munaði litlu að Halldór
Blöndal henti í mig tveimur full-
um innkaupapokum með fatnaði
sem ég hafði selt honum um leið
og við rökræddum,“ segir Ragnar
og skellihlær þegar hann rifjar
upp þetta atvik.
Það er töluverður erill í búð-
inni og Ragnar gerir hlé á spjalli
sínu við mig til að sinna kúnn-
unum. „Fáðu þér bara kaffi og
kleinu á meðan, gamli minn. Ég
verð kominn til þín aftur áður
en kleinan er búinn,“ segir hann
og rýkur brosandi af stað til að
sinna viðskiptunum. Ragnar
þykir kaupmaður góður og fáir
eru þeir sem fara tómhentir út
um dyrnar á JMJ.
Sem ungur maður fór Ragnar
í iðnnám og lærði bókband. Starf-
aði hann við þá iðn um hríð eða
allt þar til Jón M. Jónsson, klæð-
skeri og þá verðandi tengdafaðir
Ragnars, réði hann til starfa hjá
sér. Í tuttugu ár unnu þeir hlið
við hlið í JMJ en þá keyptu Ragn-
ar og Guðný, eiginkona hans,
reksturinn.
Í stríði við KEA
Ég hef lokið við kleinuna og það
eina sem minnir enn á tilvist henn-
ar er ljúffengt eftirbragðið og gul-
hvítar mylsnur á dökkum diski.
Fleiri kleinur, merkilega líkar að
stærð og lögun, liggja innan seil-
ingar í skál á borðinu en ég stenst
freistinguna; aldrei þessu vant, og
fer fram í búð á eftir Ragnari.
Í versluninni eru tveir eldri
herramenn og Ragnar að sinna
báðum. Þeysist á milli þeirra
með bindi, skyrtur og skó; bros-
andi og talandi við báða en þó um
óskyld málefni. Annar vill vita
hvort Ragnar telji að kvóti ÚA
sé á leiðinni úr bænum. Hinn er
forvitinn um deilu Kaupmannafé-
lagsins og KEA. Á listilegan hátt
tekst Ragnari að svara báðum
með einni stuttri ræðu: „Ég veit
ekki hvort kvótinn sé að fara en
það er alveg á hreinu að ef KEA
hefði tekist að kaupa ÚA, eins og
þeir vildu, þá væri kvótinn farinn
eða komið fararsnið á hann. KEA
gafst upp á verslunarrekstri hér
fyrir norðan og nú ætla stjórn-
endur félagsins að kaupa sér vin-
sældir með útgáfu fríðindakorts
og láta kaupmenn á svæðinu
borga brúsann,“ segir Ragnar og
brosið dettur ekki af andliti hans
en sígur þó aðeins þegar hann
tekur sér nafn KEA í munn.
Svona gera bara samræðusnill-
ingar, hugsa ég með mér.
Ragnar heldur áfram að
spjalla við mennina á meðan
hann afgreiðir þá. Báðir hverfa
þeir brosandi á braut og heldur
blankari en þegar þeir gengu inn
í búðina; upplýstari um stefnu
ÚA og deilu Kaupmannafélagsins
við KEA. Annar með einn fullan
poka af fatnaði; hinn tvo.
Við tyllum okkur aftur við eld-
húsborðið og Ragnar otar að mér
girnilegri kleinu. Ég stenst enn
mátið, vitandi að heima mun bíða
mín gómsætur og ferskur fiskur
af austurmiðum sem konan ætlar
að elda.
Gekk á 90 fjallstinda
Talið berst að hreyfingu og hollu
líferni. Líkt og á öðrum sviðum er
Ragnar mittislaus, eins og sagt
er fyrir norðan, þegar kemur að
heilsurækt. „Ég fór að rækta lík-
amann markvisst fyrir um þrem-
ur árum og á hverjum virkum
degi er ég mættur í sund, stund-
víslega klukkan 6.45. Ég fer í lík-
amsrækt alla daga vikunnar nema
á fimmtudögum en þá spila ég
fótbolta með gömlum Þórsurum.
Oft fer ég í fjallgöngur á sunnu-
dögum og þá sleppi ég ræktinni
en suma daga fer ég tvisvar í
ræktina; fyrst í hádeginu og svo
aftur síðdegis.“
Mér varð litið á kaffibollann
minn á borðinu fyrir framan mig
og hugsaði um sígarettuna sem
mig var farið að langa verulega í
eftir að hafa staldrað við í búðinni
í hálftíma. Horfði þögull á stæltan
líkama mannsins á móti mér, sem
á einungis rúm þrjú ár í sextugt,
og gjóaði augunum að ört vax-
andi mitti mínu sem undanfarin
ár hefur tútnað út með dyggum
stuðningi Nóa og Síríusar.
„Það er nefnilega það,“ segi
ég. „En hvað með pólitíkina?
Ertu mjög pólitískur?“ spyr ég og
freista þess að skipta um umræðu-
efni. Ragnar hristist í stólnum af
hlátri en gengur ekki þá braut
sem ég vildi stýra honum inn á.
„Þú verður bara að drífa þig með
mér í fjallgöngur. Það er allra
meina bót,“ segir hann og augun
leiftra af ákefð. „Í sumar gekk ég
samtals á 90 fjallstinda og þar af
35 í Eyjafirði.“
Ég veit að nú á ég von á ræðu
um fjallgöngur og frækna sigra
og verður hugsað til skólaljóð-
anna: Klífa skriður. Skríða kletta.
Velta niður. Vera að detta.
Áður en ég hrufla mig á hverj-
um steini þá hringir síminn í JMJ;
kunningi Ragnars sem hann hafði
ekki heyrt í lengi. Ég trufla Ragn-
ar í símtalinu og segist ræða við
hann um pólitíkina síðar; ég þurfi
að haska mér. „Ekki vesenið gamli
minn – Hvenær sem þú vilt!“■
Broskallinn með hattinn
> SUNNUDAGUR MEÐ KRISTJÁNI J.