Tíminn - 03.04.1977, Blaðsíða 33

Sunnudagur 3. apríl 1977
33
talað dönsku við þau
hiklaust. Þau skilja
hana”. Um leið hvislaði
hann að Árna: „Konan
min talar svo litið önnur
mál”.
Það var auðséð að frú
Sörensen þóttu þetta góð
tiðindi. Hún tók á móti
þeim eins og gömlum
vinum og fór strax að
segja þeim frá þvi, að
hún hefði fengið nokkrar
nágrannakonur sinar,til
að undirbúa herbergi
fyrir þau i „höllinni”,
þvi að þar hefði enginn
dvalið siðan að viðgerð
fór fram. Þetta hafði
verið mikil vinna, en nú
væri þarna allt hreint og
fágað.
,,En unga fólkið er
auðvitað þreytt og
svangt” hélt frúin áfram
hálf óðamála. „Viljið þið
ekki gera svo vel að
drekka einn bolla af
súkkulaði, áður en þið
farið upp i höllina?”
Jú, þau systkinin vildu
það gjarnan. Sörensen
og kona hans féllu þeim
vel i geð. Þeim virtusti
þau afbragðs manneskj-
ur. Berit leit i kringum
sig. En hvað henni
fannst ibúðin snyrtileg.
Stofan var rúmgóð,
gluggatjöldin ljósleit,
blóm i gluggum og allt
svo aðlaðandi og snot-
urt. En mest var
gaman að fá, nú loksins
að tala móðurmál sitt
norskuna. Þau mundu i
fyrstu ekki, hve langt
var siðan. Liklega höfðu
þau ekki talað norsku
við aðra siðan þau töl-
uðu við sænska verk-
fræðinginn á Titanic.
Þeim finnst heil eilifð
siðan, og allt sem siðan
hafði skeð.
Berit þreyttist aldrei á
að athuga stofuna.
Kommóðan, myndirnar
af frændfólkinu, skápur-
inn, gamla stundaklukk-
an, motturnar á gólfinu,
málverkin á veggjunum
— allt var svo likt og
heima.
Þegar frúin tók eftir
þvi hve Berit var hrifin
af stofunni, þá spurði
hún, hvort hún vildi ekki
skoða alla ibúðina. Á
meðan þau gengu um
herbergin sagði frúin að
þau hjónin ættu tvö
börn. Þau hétu Anna og
Kristinn og væru tólf og
fjórtán ára gömul. Voru
þau bæði i skóla i Dan-
mörku. Hún sagði að þvi
miður væru hér engir
skólar, sem þau gætu
sætt sig við. Og frúin
sýndi lika barnaher-,
bergin sem bæði voru
auð. Berit gat ekki að
þvi gert, að hún hafði
nær þvi beygt af, þegar
hún sá herbergi barn-
vi'wulnm
anna. Þótt enginn byggi
i þeim minntu þau
hana svo á herbergi
þeirra systkina heima i
Noregi. Hún saknaði
mömmu og pabba og
heimilisins i Noregi. En
hvað henni fannst langt
siðan hún hafði átt
heimili. Ætli hún fengi
nokkurn tima reglulegt
heimili aftur? Hún efað-
ist jafnvel um það.
Frúna grunaði i leyni
hugrenningar norsku
stúlkunnar og allt i einu
spurði hún:
„Systkinin vildu ef til
vill vera svo litillát að
búa hér hjá okkur. Ef
þið viljið þiggja það, þá
er ykkur það velkomið.
En þar sem ungi furst-
inn er nú ekki með
ykkur, þá finnst ykkur
máske einmanalegt i
höllinni. Við eigum nóg-
an mat og herbergin eru
hér. Aðfá að tala dönsku
við ykkur i nokkra daga
er mér mikil gleði”,
bætti hún við. Frúin var
með tár i augunum. Hún
minntist barna sinna
sem voru svo langt i
burtu.
„Þakka yður kærlega
” svaraði Berit glað-
lega. „Okkur væri það
mikil ánægja að fá að
dvelja hjá ykkur. Ég
held að okkur myndi
leiðast uppi i höllinni án
Alexej. En má ég biðja
yður um eitt. Kalhð okk-
ur ekki „göfugu gesti”
eða „ungfrúna og herr-
ann”. Kallið okkur Árna
og Berit. Það eru okkar
skirnarnöfn. Það þykir
okkur bezt”.
,, Já, það vil ég lika, en
þá skuluð þið kalla mig
Þóru og manninn minn
Niels. Það eru okkar
skirnarnöfn”, sagði frú-
in glettnislega. En fyrir-
gefðu. Það kom sim-
skeyti til bróður þins i
dag. Það liggur inni á
kommóðunni i stof-
unni”.
Simskeytið var frá frú
Alexej, sent frá borginni
Baku á vesturströnd
Kaspiahafsins hinn 3.
júli. Það var stilað á
frönsku svohljóðandi:
„Árni Stuart. —
Wjatha Samarkand.
Kominn hér. Sakna ykk-
ar ákaflega. Fer til
Moskvu i dag. Geri allt
sem ég get til að komast
til ykkar aftur. Biðið
min i Samarkand, ef
gétið. Bréf i pósti. Hjart-
ans kveðjur til ykkar
beggja. — Alexej”.
Árni sýndi hjónunum
simskeytið. Þau urðu á-
kaflega glöð að hafa von
um að þau dveldu hjá
þeim um nokkurn tima.
í þau fimm ár, sem þau
höfðu átt heima i
Samarkand, höfðu þau
aldrei fyrr fengið gesti
frá Norðurlöndum.
5.
Bréfið kom eftir viku.
Þegar það loksins kom,
þá var efni þess systkin-
unum til litillar gleði,
þrátt fyrir mörg falleg
orð.
Alexej skrifaði vegna
þess að fara ættu fram i
Moskvu miklar heræf-
ingar, væri hann neydd-
ur til að dvelja þar út
júlimánuð og ef til vill
fram i ágúst. Hann von-
^ Bókari
fram-
Óskum eftir að ráða mann til
tiðarstarfa við bókhaldsstörf.
Umsóknir ásamt upplýsingum um
menntun og fyrri störf sendist starfs-
mannastjóra, sem gefur nánari upplýs-
ingar, fyrir 15. þ.m.
^ SAMBAND ÍSLENZKRA SAMVINNUFÉLAGA
Vóis 5! csáe
staður hinna vandlátu B
glæsilegaveizlusali "
fyrir hvers konar mannfagnaö, mánudaga, þriöjudaga,
miövikudaga og fimmtudaga, svo sem: árshátíöir, fundi,
ráöstefnur, skemmtaniro.fi. hvort sem er aö degi til eöa á
kvöldin.
Ui plýsingar f simum 2-33-33 — 2-33-35.
VOLKSWAGEN og Audi bílarnir
eru vestur-þýsk gœðaframleiðsla

Auói 80 LS
Auói ÍOO LS
Audi-bílarnir eru fróbœrir að gœðum og með
fullkominn tœknibúnað. — Sjón er sögu ríkari.
V.W. 1200
hefir aldrei verið betri
>g hagkvœmari í rekstri.
Golf
fallegur nútímabíll með
fullkomnum búnaði.
LT sendibíll
hagkvœmur og fúanlegur
af mörgum gerðum.
- skoðið og kynnist Volkswagen og Audi
Landskunn viðgerða- og varahJutaþjónusta._
Volkswagen OCDOAuöi
HEKLAhf.
Laugavegi 170—172 — Simi 21240
]