Fréttablaðið - 04.10.2006, Side 28

[ ]
Kolfinna Kolbeinsdóttir er
aðeins tveggja ára gömul en
þrátt fyrir það veit hún alveg
hvað hún vill.
Á daginn er Kolfinna á leikskólan-
um Klömbrum. „Ég er alveg sjálf,“
segir hún og bætir því við að Hugi
bróðir hennar sem var með henni
á leikskólanum sé nefnilega
byrjaður í skóla.
Kolfinnu finnst gaman á leik-
skólanum en hún segir að leik-
skólakennararnir verði reiðir ef
litlu börnin öskri. „Ég er hætt að
öskra. Þegar litlu börnin öskra
verður mér illt í eyrunum. Það á
ekki að öskra. Kennarinn segir að
það á að loka munninum inni í Laut
þegar Patti er með gítarstund. Ef
litlu börnin meiða sig fara þau til
Patta. Patti er með gítarstund og
við syngjum Gamli Nói er að
poppa popp og Sigga litla systir
mín.“
Þegar Kolfinna er ekki á leik-
skólanum finnst henni skemmti-
legast að fara í ísbúðina. „Mamma
og pabbi og Hugi fara stundum
með mig í ísbúðina,“ segir hún.
Uppáhaldsliturinn hennar Kol-
finnu er bleikur. „Ég segi mömmu
minni að ég vil hafa glugginn minn
bleikur og allt herbergið mitt
bleikur. Ég er með rauða tungu og
pabbi minn tók mynd af mér með
rauða tungu,“ segir hún og hlær
hjartanlega.
Kolfinna segist eiga fullt af flott-
um fötum. „Ég á kjól og pils og
bleikar buxur. Ég á blómaskó og
glimmerskó. Þeir eru rauðir. Til að
dansa. Mamma mín var í spariskóm
þegar hún var að dansa. Mamma
mín keypti líka nýjan kjól.“
Kolfinna á litla kisu heima hjá
sér sem er reyndar ekki alvöru
kisa. „Ég á eina kisu og einn stór-
an voffa og einn lítinn voffa og
stóri voffinn er hvítur. Kisa heitir
bara kisa og hún mjálmar. Hún
segir: „Mjá, mjá, mjá“ og hún er
stelpukisa. Ég á ekki ofurhunda-
dót. Mamma mín verður að kaupa
stelpu ofurhundadót. Mamma mín
kaupir alltaf það. Mamma mín
kaupir alltaf bleikur stelpu súper-
manndót.“
Uppáhaldsmaturinn hennar
Kolfinnu er fiskur. „Kanínur borða
alltaf ost og gulrætur. Ég borða líka
ost og líka ristað brauð. Ég elda
stundum fisk handa kisu en hún
kann ekki að borða hann því hún er
ekki með munn. Voffi er með munn.
Hann borðar stundum sjálfur.“
Þegar Kolfinna hættir á leik-
skólanum ætlar hún að fara í
skóla. „Ég ætla að fara í Latabæjar-
skóla og læra að syngja Latabæjar-
lagið. Mér finnst Solla stirða
skemmtileg og Íþróttaálfurinn
kemur og hjálpar litlu kisunni af
því að hún datt niður og þá gat
Íþróttaálfurinn bjargað henni og
hann er með svona skegg.“
Kolfinna segir að ef kisan henn-
ar lendi í vandræðum komi
mamma hennar til bjargar. „Ef
kisan mín dettur niður kemur
mamma mín að ná henni. Ég dreg
hana upp til mín. Hún labbar
stundum upp til mín. Hún kann
ekki að labba. Ég held alltaf á
henni. Stundum set ég hana í kerru
og hún fer alltaf í labbitúr með
mér,“ segir Kolfinna og hlær.
Þegar Kolfinna verður stór
ætlar hún að verða söngkona. „Ég
óska mér að verða söngkona. Ég
óska mér líka að verða stór.“
emilia@frettabladid.is
Fer stundum í labbitúr
með kisuna í kerrunni
Kolfinnu finnst gaman á leikskólanum en hún segir að henni verði samt illt í eyrunum þegar litlu börnin öskra. FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
Það besta sem manneskja getur gert til að hvetja aðra mann-
eskju áfram er að hlusta á hana. - Roy Moody
Hlíðasmári 17 • Sími 555-6688
(Róbert bangsi)
Laugavegi 51 • s: 552 2201
Ný sending