Fréttablaðið - 11.11.2006, Síða 25

fátækum þjóðum hefur verið
þröngvað til að afhenda fjármála-
mönnum þjóðareigur, oft með hót-
unum um að ella verði horfið með
allt fjárfestingafjármagn úr landi.
Nefni ég þar sem dæmi þann þrýst-
ing sem íslenskir og bandarískir
fjársýslumenn beittu stjórnvöld í
Búlgaríu til að fá Búlgara til að
framselja í þeirra hendur búlgarska
Símann fyrir fáeinum misserum.
Í fyrrnefndum pistli mínum vildi
ég leggja áherslu á að tími sé kom-
inn til að ræða hinar félagslegu
afleiðingar markaðsvæðingarinn-
ar og þeirrar misskiptingar sem
hún hefur leitt til. Í gömlu Sovét-
ríkjunum voru við lýði svokallaðar
dollarabúðir þar sem forréttinda-
klíkan verslaði. Þær voru tákn-
rænar um misskiptinguna og
úthrópaðar af öllu réttsýnu fólki
enda til marks um kjaragjána í
þjóðfélaginu. Á Íslandi er að verða
til dollarasjoppusamfélag. Annars
vegar er það almenningur sem
stendur í biðröðunum og hins
vegar þotuliðið sem stígur upp í
sína þotu og fer þangað sem hug-
urinn girnist í eiginlegri og óeigin-
legri merkingu.
Viljum við svona þjóðfélag?
Mitt svar er nei. Þess vegna hef ég
hvatt íslenska fjármálamenn til að
sýna ábyrgð og gæta hófsemi. Með
því sýna þeir samstöðu og vilja til
að eiga samleið með íslensku sam-
félagi – því samfélagi sem þeir
eiga velgengni sína að þakka. Að
öðrum kosti eru þeir einfaldlega
farnir úr því þjóðfélagi sem hér
hefur verið reist og þróað.
Þeir sem mesta ábyrgð bera á
hinni íslensku dollarabúð sitja hins
vegar sem fastast. Það er jú ríkis-
stjórn lands vors. Með einkavæð-
ingu almannaeigna og öllu því
laga- og reglugerðarverki sem hún
hefur smíðað varð til jarðvegur
misréttis. Ég hef alla tíð verið ein-
dreginn talsmaður þess að hér
væru reknar bankastofnanir sem
sýni ábyrgð gagnvart samfélagi
sínu og iðulega hef ég hrósað því
sem vel hefur verið gert í íslensk-
um bönkum sem standa í fremstu
röð í heiminum í ýmsum efnum.
Slíka banka vil ég halda í sem
fastast. Um hitt velkist ég ekki í
vafa um hvert ég vil stjórnarmeiri-
hluta Framsóknar og Sjálfsstæðis-
flokks kominn. Hann vil ég burt –
út úr Stjórnarráði Íslands eins
fljótt og auðið er. Sem betur fer
styttist í að þjóðin geti látið þann
draum verða að veruleika.
Höfundur er þingmaður
Vinstrihreyfingarinnar - græns
framboðs.
Við skulum ekki gleyma að
undirstaða vaxtarins í banka-
kerfinu er íslenska lífeyris-
sjóðakerfið. Grundvöllur þess
er markaður af lögum frá
Alþingi. Lífeyrissjóðirnir eru
byggðir upp af skyldusparnaði
íslenskra launamanna.