Fréttablaðið - 11.11.2006, Blaðsíða 83

É
g tók þátt í því að ýta
Blaðinu úr vör og starf-
aði þar sem fréttastjóri
í rúmt ár. Það var ákaf-
lega skemmtilegt verk-
efni enda hef ég alltaf
notið þess að starfa við fjölmiðlun.
Eins og gengur og gerist var þetta
mikil tarnavinna, stress og mikið
ábyrgðarstarf sem fór ekki vel
saman við fjölskylduaðstæður
minar. Ég er fráskilin þriggja
barna móðir og það var oft erfitt að
púsla saman þessum tveimur heim-
um; vinnunni og fjölskyldunni. Þó
að mér hafi fundist starfið mjög
skemmtilegt saknaði ég þess að
geta ekki notið meiri samvista við
börnin mín,” segir Erna, sem líkt
og margir aðrir foreldrar hefur
áhyggjur af því að börnin séu orðin
afgangsstærð í nútímasamfélagi.
„Þegar ég var búin að sækja börnin
í skóla og leikskóla fór mestur tími
í að elda matinn, gefa þeim að
borða og koma þeim í rúmið. Oft
greip ég til aðkeyptra skyndilausna
þegar kom að matargerðinni sem
hvorki brögðuðust vel né voru góð
uppspretta næringarefna. Eftir
árið var ég viss um að það hlyti að
vera hægt að framfleyta fjölskyldu
með skynsamlegri hætti, að
minnsta kosti þannig að ég gæti
verið búin að elda þegar börnin
kæmu heim, og það almennilegan
og góðan mat.“
Erna segir hugmyndina að Ice-
landic fish & chips eiga rætur sínar
að rekja til Bandaríkjanna, eða
jafnvel Belgíu, þó að auðvitað sé
rík bresk hefð fyrir þessari matar-
samsetningu, fisk og frönskum.
„Eiginlega byrjaði þessi hug-
mynd að gerjast þegar ég var að
vinna í New York á síðasta ári og
rakst þar á alveg óendanlegt úrval
af mat sem var bæði einfaldur og
hollur,“ segir Erna og nefnir dæmi:
„Þar er hægt að fá jafn einfaldar
afurðir og nýkreistan appelsínu-
safa og múffur fullar af hnetum,
fræjum, höfrum og fleiru hollu en
ekki endalausum sykri og hvítu
hveiti. Þetta ætti augljóslega heima
hérna, eftirspurnin er án efa til
staðar, en af einhverjum ástæðum
er úrvalið hér mest af hveiti og
sykurvarningi.“ Ernu finnst það
furðulegt að þurfa að fara á ein-
hvern ákveðinn heilsustað til þess
að fá einfalda og ferska matvöru
en það sé í mörgum tilfellum ekki í
boði á almennum veitingastöðum.
„Eitt sinn þegar ég var á gangi á
Lower East Side fann ég lítinn
belgískan stað sem bauð eingöngu
upp á franskar kartöflur með alls
konar sósum. Ég hugsaði með mér
að slíkur staður ætti vafalaust upp
á pallborðið hérna heima enda
erum við Íslendingar, eins og aðrir
Norðurlandabúar, miklar kartöflu-
ætur. Ég er síður en svo undan-
skilin því mér finnst kartöflur
alveg svakalega góðar,“ segir Erna
og bætir því við að þá hafi hug-
myndin að því að opna veitinga-
stað kviknað og farið að gerjast
með henni.
„Fiskur er annað sem er í miklu
uppáhaldi hjá mér. Sem barn var
ég ekkert yfir mig hrifin af fiski
enda var varla annað í boði en
soðin ýsa. Það breyttist þegar ég
komst á fullorðinsár og núna get
ég ekki hugsað mér betri mat en
fisk og þá sérstaklega þorsk.
Þegar vinur minn einn benti mér
svo á að aðgengi að fiski á veit-
ingastöðum hér heima væri ekki
nógu gott varð eiginlega ekki aftur
snúið. Þótt það sé hægt að fá góðan
fisk á ýmsum fínni og dýrari veit-
ingastöðum er síður hægt að skjót-
ast inn og fá sér fisk eins og til
dæmis með hamborgarana,“ segir
Erna og bendir á að það sé hægt að
fá sér pizzu og hamborgara nánast
hvar sem er því slíkir staðir séu á
öllum hornum. „Fiskur er, ólíkt
hamborgurum og pizzum, við-
kvæmt hráefni sem ekki er hægt
að meðhöndla hvernig sem er og
ég sá því fram á að það þyrfti
hreinlega að opna stað sem sér-
hæfði sig í matreiðslu fiskirétta.
Fiskurinn fer auðvitað langbest
með kartöflum svo ég sá að þarna
væri komið efni í góðan veitinga-
stað með matseðil sem ég þyrfti
ekki að skammast mín fyrir að
bjóða börnunum mínum upp á.“
Það skiptir Ernu gríðarlega miklu
máli að matur sé heilsusamlegur
og því lagðist hún í mikla upplýs-
ingaöflun um olíur til þess að
steikja upp úr. „Upphaflega hafn-
aði ég þeirri hugmynd að djúp-
steikja fiskinn því ég hélt að það
væri skelfilega hollustustusnauð
eldunaraðferð þó varla sé til sá
maður sem ekki finnst steiktur
matur góður. Ég komst hins vegar
að því að ef matur er djúpsteiktur
á réttum hita í góðri olíu er sú
aðferð engu síðri eldun en margar
aðrar,“ segir Erna en fiskurinn
hennar verður því djúpsteiktur í
speltdeigi, upp úr olíu sem unnin
er úr hrísgrjónahýði. „Þessi olía er
bæði hitaþolnari en gerist og geng-
ur og er sérlega E-vítamínrík en
þessi olía nýtur mikilla vinsælda í
Kaliforníu um þessar mundir.
Frönsku kartöflurnar verða hins
vegar ofnbakaðar í sérinnfluttri
grískri ólífuolíu og eru í raun eins
og það sem Bretar kölluðu upp-
runalega „chips“ eða flögur,“ segir
Erna, sem ætlar að bjóða upp á tíu
tegundir af köldum sósum með
matnum en samt ekki kokkteilsósu.
„Sósurnar eru alger nýjung á
heimsvísu því þær eru unnar úr
séríslensku hráefni í bland við
ferskar kryddjurtir og fleiru góm-
sætu. Þeir sem hafa prófað þær
eru á því að þarna sé á ferðinni nýr
smellur í matarmenningunni.“
Það sem skiptir Ernu mestu
máli er að kaupa einungis gott hrá-
Úr fjölmiðlum í veitingarekstur
Fjölmiðlakonan Erna
Kaaber hefur heldur
betur söðlað um því nú
er hún hætt í fjölmiðl-
um og undirbýr opnun
veitingastaðar. Þar mun
fiskur leika aðalhlut-
verkið ásamt frönskum
kartöflum, auk þess
sem fjöldinn allur af
mismunandi sósum
verður á boðstólum og
áhersla verður lögð á
lífrænar afurðir. Erna
sagði Sigríði Hjálmars-
dóttur hvernig það vildi
til að hún hellti sér úr
fjölmiðlun í veitinga-
bransann.